دانلود رایگان ترجمه مقاله ارزیابی بر اساس GIS مبنی بر اثربخشی و پوشش مکانی شبکه حمل و نقل عمومی (نشریه MDPI 2017)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه MDPI در ۲۶ صفحه در سال ۲۰۱۷ منتشر شده و ترجمه آن ۳۷ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

ارزیابی مبتنی بر GIS مبنی بر اثربخشی و پوشش مکانی شبکه های حمل و نقل عمومی در مقصد گردشگری

عنوان انگلیسی مقاله:

A GIS-Based Evaluation of the Effectiveness and Spatial Coverage of Public Transport Networks in Tourist Destinations

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی 
فرمت مقاله انگلیسی pdf
سال انتشار ۲۰۱۷
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۲۶ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله مهندسی عمران، جغرافیا، گردشگری و توریسم
گرایش های مرتبط با این مقاله سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS ، نقشه برداری، مهندسی ترافیک یا حمل و نقل، برنامه ریزی توریسم
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله بین المللی اطلاعات جغرافیایی – international Journal of Geo-Information
کلمات کلیدی حمل و نقل عمومی، سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS)، پوشش فضایی، توریسم، تغییرات فصلی
ارائه شده از دانشگاه گروه جغرافیا، دانشگاه روویرا ویرجلی، اسپانیا
رفرنس دارد  
کد محصول F1610
نشریه MDPI

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله 
فرمت ترجمه مقاله pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش 
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۳۷ صفحه (۳ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه نشده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه نشده است 
ضمیمه ندارد   
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
درج فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه  به صورت عکس درج شده است  
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

چکیده
۱- مقدمه
۲- روش ها
۳- منطقه مطالعه
۴- داده ها
۴-۱-ایستگاه های اتوبوس مختصات دار شهری و بین شهری
۴-۲- ثبت شهری ساکنین و نقشه مرجع
۴-۳- جمعیت فصلی
۵- نتایج
۵-۱- منبع حمل و نقل عمومی و شاخص های کیفیت
۵-۲- شاخص های ارتباط داخلی
۵-۳- شاخص حمل و نقل چند ایستگاهی
۶- بحث و نتیجه گیری
۶-۱- درباره متدلوژی
۶-۲- در مورد نتایج سیستم شاخص
۶-۳- تأثیر سیاست و تأثیرات عملی
۶-۴- چشم اندازهای آینده

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
در این مقاله یک متدلوژی برای ارزیابی کارایی و پوشش فضای حمل و نقل عمومی در شهرهای توریستی ارائه می گردد. روش پیشنهادی در شهرداری Cambrils در بخش مرکزی Costa Daurada در Catalonia به کار برده شده و اعتبارسنجی شده است. این منطقه مقصد ساحلی است که مشخصه آن تمرکز جریان های توریستی در طول تابستان است. کاربرد ابزارهای تحلیل فضایی GIS امکان توسعه سیستمی از شاخص های منطقه ای را فراهم می کند به همبستگی فضایی با شبکه حمل و نقل عمومی و توزیع جمعیت دارند. نوآوری اصلی کار ما این است که این تحلیل نه تنها مردم ساکن ثبت شده را شامل می کند، بلکه علاوه بر آن مردمی که به صورت موقت در شهر سکنی می گزینند را نیز شامل می کند (توریست ها). نتایج این مطالعه در ابتدا امکان تشخیص دسترسی فضایی نابرابر و پوشش بر حسب عمل و نقل عمومی در شهر را به همراه تفاوت های معنادار میان مناطق مرکزی و مناطق شهری جانبی با تراکم جمعیت را فراهم می کند. ثانیاً امکان مشاهده این را فراهم می کنند که چگونه میزان پوشش حمل و نقل عمومی تفاوت قابل توجهی در مناطق دارای تمرکز بالاتر سازمان های سکونت توریست ایجاد می کند. 
 
۱- مقدمه
رشد گسترده شهرها در دهه های اخیر، همراه با افزایش مداوم در پویایی روزمره، به معنای افزایش استفاده از ابزارهای مکانیزه حمل و نقل در مناطق شهری و همچنین تولید سطوح بالای تراکم ترافیک و تأثیر محیطی شدید است. در زمانی که نگرانی در مورد گرم شدن زمین در حال افزایش است، شاهد مصرف بیشتر و بیشتر حمل و نقل عمومی به عنوان بخشی از راه حل این مشکل هستیم که راهی موثر برای کاهش هزینه خارجی و اثرات منفی سفر با وسایل نقلیه است. رابطه بین حمل و نقل و محیط، پایداری اجتماعی و اقتصادی توسط چند محقق بررسی شده است.
در این زمینه، یکی از اهداف استراتژیک بسیاری از دولت های شهری توسعه و ترقی جایگزین کردن مصرف وسایل نقلیه موتوری شخصی با دیگر سیستم هایی است که تأثیر کمتری روی محیط، اقتصاد و سلامت عمومی دارند، نظیر حمل و نقل عمومی، پیاده روی یا دوچرخه سواری. اما سازماندهی یک سیستم حمل و نقل کاربرپسند جایگزین در ارائه خدمات و تسهیلاتی موثر است که می توانند متضمن کوتاه ترین زمان سفر و انتظار ممکن باشند، اما کار ساده ای نیست. یک سیستم حمل و نقل عمومی کاربرپسند مستلزم در نظر گرفتن جنبه های حیاتی نظیر دسترسی به ایستگاه ها/جایگاه ها، تحرک سیستم و اتصال با دیگر حالات حمل و نقل می باشد. تساوی فضایی سیستم های حمل و نقل روی پویایی اقتصادی، مجال های شخصی و در نهایت کیفیت زندگی افراد تأثیر می گذارد. به عبارت دیگر، برنامه ریزی ضعیف پوشش منطقه ای می تواند منجر به ایجاد موقعیت های نقص اجتماعی شود. در این رابطه مشارکت GIS در حیطه جغرافیای حمل و نقل بیش از کنترل ساده عملکرد کلی (عمومی) است. GIS احتمالات کلیدی در مدلسازی حمل و نقل، تسهییل ذخیره سازی، بروز رسانی و پردازش داده های فضایی را ارائه کرده و امکان برنامه ریزی، تحلیل، کنترل و مدیریت شبکه های حمل و نقل را فراهم می کند.
مطالعات تحقیقاتی متعدد و گسترده ای از ابزارهای GIS برای تحلیل و سازماندهی شبکه های حمل و نقل استفاده کرده اند. Blythe و همکاران طیف گسترده ای از تکنولوژی ها نوظهور و تکنیک هایی را آزموده اند که قادر به ادغام حالات و خدمات حمل و نقل عمومی مختلف و مقیاس بدرون شهری هستند تا جذابیت و رقابتی بودن شبکه های حمل و نقل عمومی را نسبت به آسیب استفاده از وسایل نقلیه شخصی بهبود دهند. Arampatzis و همکاران یک سیستم پشتیبان تصمیم مبتنی بر GIS (DSS) برای تحلیل و ارزیابی سیاست های حمل و نقل مختلف با هدف بهبود راندمان محیطی و انرژی در رنجیره تأمین حمل و نقل ارائه کرده اند. مشخصه های مختلف حمل و نقل عمومی می تواند به تحلیل خاصی نیاز داشته باشد، با توجه به این که درکی از راندمان و تساوی خدمات تأمین شده برای شهروندان ارائه می دهند. در این حد و مرزها، Murray ناکارآمدی های پوشش دسترسی به حمل و نقل عمومی را در شهر Brisbane با استفاده از تکنیک های تحلیل فضایی مبتنی بر GIS شناسایی و مشخص کرد. Moro و Villaescisa دسترسی فضایی به مدارس ابتدایی در Bilbao را بر مبنای کار خود روی این فرضیه مورد مطالعه قرار دادند که شرایط مورد استفاده برای تخصیص دانش آموزان به مدارس مناسب ترین روش نیست، چون ممکن است برخی دانش آموزان مجبور به رفت و آمد روزانه در فواصل فضایی و موقتی طولانی تر از آنچه نیاز است شوند. Salado و همکاران مجموعه ای از شاخص های مرتبط با ارزیابی های تساوی و راندمان خدمات حمل و نقل عمومی Alcala de Henares (مادرید) را ارائه کرده اند. Saghapour و همکاران در شهر ملبورن (استرالیا)، مقیاس جدیدی از دسترسی به حمل و نقل عمومی توسعه داده اند که بسامدها خدمات حمل و نقل و تراکم جمعیت را با هم ادغام می کند. نتایج نشان می دهند که استفاده از حمل و نقل عمومی در مناطقی که نرخ دسترسی بالاتری دارند اساساً بالاتر است. Delmelle و Casas تساوی فضایی خدمات حمل و نقل اتوبوس سریع را در شهر Cali (کلمبیا) با استفاده از کاوش الگوهایی از دسترسی نسبت به سطح اجتماعی اقتصادی مناطق شهری ارزیابی کرده اند. آن ها ثابت کردند که دسترسی شبکه حمل و نقل برای مناطق سطح متوسط بالاتر از مناطق رده های اجتماعی اقتصادی بالاتر و پایین تر بود. Cardozo و همکاران رابطه بین متغیرهای شهری و اجتماعی اقتصادی و تقاضا برای حمل و نقل عمومی را در سیستم متروی مادرید مورد تجزیه و تحلیل قرار داند.
کاربردهای جالب و مخصوصاً نوآورانه ی دیگری توسط Beneson و همکارانش و Stenneth و همکارانش توسعه یافته اند. اولین مورد نشانگر بسطی از ArcGIS©، یعنی Urban.Access است که امکان تخمین و محاسبه دسترسی حالات مختلف حمل و نقل به محل کار و دیگر مکان های جالب توجه را فراهم می کند. در حالیکه دومین مورد متدلوژی ای برای شناسایی حالت کاربر حمل و نقل را با استفاده از سنسورهای GPS در دستگاه های موبایل آن ها و دانش شبکه حمل و نقل ارائه می کند.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

This article develops a methodology for evaluating the effectiveness and spatial coverage of public transport in tourist cities. The proposed methodology is applied and validated in Cambrils municipality, in the central part of the Costa Daurada in Catalonia, a coastal destination characterised by the concentration of tourism flows during summer. The application of GIS spatial analysis tools allows for the development of a system of territorial indicators that spatially correlate the public transport network and the distribution of the population. The main novelty of our work is that this analysis not only includes the registered resident population, but also incorporates the population that temporarily inhabits the municipality (tourists). The results of the study firstly permit the detection of unequal spatial accessibility and coverage in terms of public transport in the municipality, with significant differences between central neighbourhoods and peripheral urban areas of lower population density. Secondly, they allow observation of how the degree of public transport coverage differs significantly in areas with a higher concentration of tourist accommodation establishments.

۱ Introduction

The extensive growth of cities in recent decades, combined with the sustained increase in daily mobility, has meant a rise in the use of mechanised means of transport in urban areas, as well as the generation of high levels of traffic congestion and a severe environmental impact. At a time of growing concern for global warming, an increased use of public transport is seen as part of the solution [1], and an effective way of reducing external costs and the negative effects of motorised travel [2]. The relationship between transport and environmental, social and economic sustainability has been explored by a number of researchers [1,3–۸].

In this context, one of the strategic objectives of many city governments is to promote the substitution of the use of private motorised vehicles with other systems that have a lower impact on the environment, the economy and public health, such as public transport, walking or cycling [9]. However, organising an alternative user-friendly transport system that is effective in providing services and facilities that can guarantee the shortest possible travel and waiting times [10] is not a simple process. A public user-friendly transport system requires consideration of crucial aspects such as accessibility to stops/stations, system mobility and connectivity with other transport modes [11]. The spatial equity of transport systems impacts on economic dynamics, personal opportunities and, ultimately, the quality of life of the population [12,13]. In other words, poor planning of territorial coverage can lead to situations of social disadvantage. In this regard, the contribution of GIS in the field of Transport Geography is more than a simple control of generic functionality [14]. GIS offer key possibilities in transport modelling [15], facilitating the storage, updating and processing of spatial data and allowing the planning, analysis, control and management of transport networks.

Numerous and widely varying research studies have used GIS tools to analyse and organise transport networks. Blythe et al. [16] examined the wide range of emerging technologies and techniques capable of integrating different public transport modes and services at urban and inter-city scale in order to improve the attractiveness and competitiveness of public transport networks to the detriment of the use of private vehicles. Arampatzis et al. [15] presented a GIS-based decision support system (DSS) to analyse and evaluate different transport policies with the purpose of improving environmental and energy efficiency in the supply of transport. Different characteristics of public transport, including spatial coverage, frequency, comfort or fleet adaptation for disabled persons, may require special analysis, given that they provide an understanding of the efficacy and equity of the service provided for the citizens. Along these lines, Murray [7] identified the inefficiencies of the coverage of access to public transport in the city of Brisbane using GIS-based spatial analysis techniques. Moro and Villaescusa [17] studied spatial accessibility to primary schools in Bilbao, basing their work on the hypothesis that the criteria used to assign students to schools were not the most appropriate, with some students possibly being forced to commute for longer spatial and temporal distances than necessary. Salado et al. [18] proposed a set of indicators related to measurements of the equity and efficiency of the urban public transport service of the city of Alcala de Henares (Madrid). Saghapour et al. [2], in the city of Melbourne (Australia), developed a new measure of accessibility to public transportation that integrated transport service frequencies and population density. The results show that the use of public transport is substantially higher in areas with a higher rate of accessibility. Delmelle and Casas [19] evaluated the spatial equity of the express bus transport service in the city of Cali (Colombia) by means of exploration patterns of accessibility in relation to the socioeconomic level of the city neighbourhoods. They demonstrated that transport network accessibility was higher for middle-class neighbourhoods than for those of higher and lower socioeconomic classes. Cardozo et al. [20] analysed the relationship between urban and socioeconomic variables and the demand for public transport in the subway system of Madrid.

Other interesting and particularly innovative applications have been developed by Benenson et al. [21] and Stenneth et al. [22]. The first presented an extension of ArcGIS©, Urban.Access, which allows to estimate and compare the accessibility of different modes of transport to the workplace and other places of interest. Meanwhile, the second proposed a methodology for identifying user mode of transport by means of GPS sensors in their mobile devices and knowledge of the transport network (real-time bus location; spatial information of the railway line, and spatial data about bus stops and stations).

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا