دانلود رایگان ترجمه مقاله داروهای موثر بر شیر در طول شیردهی – NCBI 2018

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده
مقدمه
فیزیولوژی شیردهی
تولید شیر
گالاکتاگوگ ها
متوکلوپرآمید
دومپریدون
داروهای تکمیلی
توقف شیردهی
نتیجه گیری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

مقدمه
شیر پستان یک سیال غذایی پیچیده می باشد که حاوی آنتی بادی ها، آنزیم ها مواد مغذی و هورمون ها می باشد. تغذیه با شیر مزایای زیادی برای کودکان دارد مانند عفونت کمتر، افزایش هوش، حفاظت احتمالی در برابر افزایش وزن و دیابت و برای مادران مزیت پیش گیری از سرطان دارد. 1 سازمان بهداشت جهانی به مادران توصیه می کند که تا شش ماه پس از وضع حمل به کودک خود شیر دهند. تغذیه با شیر مادر توسط بسیاری از فاکتورهای روانی و فیزیولوژیک پیچیده تحت تاثیر قرار می گیرد. اگرچه بیشتر زنان تمایل به شیردهی دارند، اما برخی اینگونه نیستند. در کشورهای با درآمد بالا مانند استرالیا، دوره ی شیردهی کوتاهتر از کشورهای با درآمد پایین و متوسط می باشد. یک موسسه ی استرالیایی بررسی سلامت و رفاه در سال 2011، تخمین زده است که فقط 56% از کودکان کوچکتر از 6 ماه با شیر تغذیه شده بودند و تا 12 ماه، این عدد به 30% کاهش یافته بود. اگرچه شیردهی باید تشویق شود، اما به حق زنان برای اینکه نخواهند شیر بدهند باید احترام گذاشت. با درک دلایل تصمیم گیری آن ها، استراتژی هایی می تواند برای حمایت از انتخاب آن ها ارائه شود.
فیزیولوژی شیردهی
تولید شیر بین 10 تا 22 هفته ی بارداری آغاز می شود. در عرض 48 ساعت بعداز زایمان، مادران یک مقدار کمی از شیر را تولید می کنند اساسا شیرماک (شیر آغوز). به هرحال، تا زمانی که پروژسترون سرم به مقدار کافی کاهش پیدا کند، تا 4 روز بعداز زایمان، تولید شیر فراوان تر می شود. اگر کودک نارس باشد، لاکتوژنز ممکن است به تاخیر بیافتد.
تولید شیر توسط یک فعل و انفعال پیچیده بین هورمون ها و نوروترنسمیترها کنترل می شود. پرولاکتین توسط هیپوفیز قدامی در پاسخ به تحریک نوک پستان ترشح می شود. رهاسازی آن توسط دوپامین از هیپوتالاموس مهار می شود. در عرض یک ماه بعداز زایمان، پرولاکتین پایه به سطح پیش از بارداری در مادران غیر شیرده برمی گردد. آن در مادران شیرده، بالا باقی می ماند به همراه پیک هایی که در پاسخ به مکیدن کودک به وجود می آیند. داروهایی که روی دوپامین عمل می کنند می توانند شیردهی را تحت تاثیر قرار دهند. در پاسخ به شیردهی، اکسی توسین از هیپوفیز خلفی رها می شود تا پستان را قادر به رها کردن شیر کند. اگر مادر تحت تنش یا درد باشد، رهاسازی اکسی توسین توسط کاتکولامین های تولید شده مهار می شود.
مهارکننده ی فیدبک لاکتاتین یک پپتید دیده شده در شیر پستان می باشد. اگر شیر حذف نشود، مهارکننده تولید شیر را متوقف خواهد کرد. زمانی که کودک نمی تواند مک بزند، بیان شیر مهارکننده را حذف خواهد کرد و تولید بیشتر را تشویق می کند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

Breast milk is a complex, living nutritional fluid that contains antibodies, enzymes, nutrients and hormones. Breastfeeding has many benefits for babies such as fewer infections, increased intelligence, probable protection against overweight and diabetes and, for mothers, cancer prevention.1 The World Health Organization recommends mothers breastfeed exclusively for six months postpartum. Breastfeeding is influenced by many complex physiological and psychosocial factors. While most women have a desire to breastfeed, some do not. In high-income countries such as Australia the duration of breastfeeding is shorter than in lowand middle-income countries. A 2011 Australian Institute of Health and Welfare survey estimated that only 56% of infants younger than six months were exclusively breastfed, and by 12 months this dropped to 30%. While breastfeeding should be encouraged, a woman’s right to choose not to breastfeed should be respected. By understanding the reasons for their decision, strategies can be offered to support their choice.

Physiology of lactation

Milk production begins between 10 and 22 weeks gestation. Within 48 hours of delivery, the mother produces a small amount of milk, mainly colostrum. However, it is not until serum progesterone decreases sufficiently, up to four days postpartum, that milk supply becomes more plentiful. Lactogenesis may be delayed if the baby is premature. Milk production is controlled by a complex interplay of hormones and neurotransmitters. Prolactin is secreted by the anterior pituitary in response to nipple stimulation. Its release is inhibited by dopamine from the hypothalamus. Within a month of delivery, basal prolactin returns to pre-pregnant levels in nonbreastfeeding mothers. It remains elevated in nursing mothers, with peaks in response to infant suckling. Drugs that act on dopamine can affect lactation. In response to suckling, oxytocin is released from the posterior pituitary to enable the breast to let down milk. Oxytocin release is inhibited by catecholamines produced if the mother is stressed or experiencing pain. The feedback inhibitor of lactation is a peptide found in breast milk. If the milk is not removed, the inhibitor will stop milk production. When the baby cannot suckle, expressing the milk will remove the inhibitor and encourage more production.