دانلود رایگان ترجمه مقاله نگرش والدین نسبت به گنجاندن آموزش جنسی (academia سال ۲۰۰۹)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F2124

Berne  و همکاران (۲۰۰۰) یافتند که در زمینه استرالیایی والدین فکر میکنند مشارکت در پشتیبانی آموزش جنسی مدرسه مهم بوده, فرزندان آنها را برای بهتر آگاه شدن در مورد موضوعات حساس جنسی نشانه گرفته است. بهرحال پوشش حوزه گسترده آموزش جنسی در سرفصل درسی نیز مطرح است, زیرا مطالعه استرالیایی دیگر توسط میلتون ( ۲۰۰۴) میابد که هیچ دبستانی رسما با گرایش جنسی یا هویت در برنامه آموزش جنسی رسیدگی نکرده است و معلمان هنوز در تمام مدارس پرسیدن سوالات مکرر در مورد این مبحث را گزارش میدهند.

علاوه براین در زمینه انگستان, وستوود و مولان (۲۰۰۷) یافتند که معلمان دانش بهداشت جنسی ناکافی برای تدریس موثر عفونت‌های جنسی یا پیشگیری از بارداری اضطراری داشتند, اگرچه دانش آموزش بهداشت جنسی عمومی آنها خوب بنظر میرسید که نشان میدهد که معلمان نیازمند دانش تخصصی کافی در بهداشت جنسی برای مشارکت در توصیه های کنونی برای آموزش رابطه زناشویی و روابط در مدارس متوسطه نیازمنداند. به همین ترتیب, فورستر  (۲۰۰۹) پیشنهاد میکند که امروزه بطور گسترده پذیرفته شده که افراد جوان حق داشتن آموزش جنسی دارند, تا حدی بدین دلیل که آن ابزاری است که توسطش به آنها برای محافظت از خودشان درمقابل سواستفاده, بهره برداری, بارداری‌های ناخواسته, بیماری‌های مقاربتی و HVI و ایدز کمک شود.

ویلسون (۱۹۹۱) برگزار کردن جلسه آشناسازی خانواده برای به اشتراک گذاشتن مواد و اطلاعات درمورد پیشرفت تمایلات جنسی سالم در بچه های جوان پیشنهاد میکند. لایولی و لایولی (۱۹۹۱) استدلال میکنند که تمایلات جنسی سالم بطور موثرتری بوسیله آنهایی که تمایات جنسی بچه‌ها را بعنوان بخشی از آنچه که آنها هستند, هویت پایه آنها, بجای اینکه چه انجام میدهند, می‌نگرد. اینجا نویسندگان پیشنهاد میکنند که تمایلات جنسی بچه‌ها باید بصورت یک فرآیند طبیعی برای پیشرفت و رشد آنها ترویج بیابد. کروچنور و کریسمن (۱۹۹۶) تاکید میکنند که اشتراک گذاری محترمانه اطلاعات و دغدغه‌ها میتواند به مجاب کردن خانواده و سرپرستان در ترویج پیشرفت سالم بچه‌ها کمک کند.

کهیلی و نایاک (۲۰۰۰) بر ترویج آموزش مسائل جنسی گفتگو میکنند زیرا آن “ممکن است کشف تمایلات جنسی نوجوانان جایی که پیام‌های احتیاطی با هشدارهای والدین اهمیت پیدا میکنند را سست کند” (صفحه ۱۵۴). آنها همچنین انجام کلاس‌های تک جنسیتی را برای متوجه کردن موضوعات خاص که ممکن است برای آنها در آن سطح مناسب نباشد توصیه میکنند. علاوه براین کهیلی و نایاک (۲۰۰۰) پیشنهاد میکنند که بچه‌ها باید یاد بگیرند که تجربیات جنسی‌شان لذت‌بخش هستند زیرا آموزش مسائل جنسی تنها “گفتمانی سازنده” که “دیگر انواع رفتارها یا فعالیت‌های جنسی ” را نادیده میگیرد  است (صفحه ۱۴۵). آنها همچنین داده‌هایی که افراد جوان با استفاده از فیلم‌ها, کتابها و مجلات بعنوان منابع فرهنگی برای یادگیری درمورد تمایلات جنسی گزارش داده‌اند را فراهم کرده‌اند زیرا اطلاعات آن منابع بعنوان “بیشتر شخصی” نگریسته شده و ظاهرا بیشتر مربوط به نیازهای آنهاست. اگرچه ممکن است اجماعاتی راجع به اینکه آیا آموزش مسائل جنسی باید در مدارس ارائه شود وجود داشته باشد, بحث بزرگی در مورد اینکه این برنامه‌ها چه چیزی را باید دربرداشته باشند (McKay و همکاران, ۱۹۹۸). اظهارات D’Oyen (1996:3) در این مورد مهم است :

با کمی استثنا آموزش مسائل جنسی در مدارس تبدیل به مجموعه‌ای از دروس در مورد چگونگی استفاده از کاندوم‌ها, سقط جنین و اجتناب از بیماری‌ها است؛ نگرش غالب بنظر میرسد “افراد جوان بهرحال رابطه زناشویی خواهند داشت پس ما تنها باید به آنها کمک کنیم این کار را بنحو ایمن انجام بدهند” باشد و منظر اخلاقی بسختی معلوم میشود و اگر اینطور است, هیچ اشاره ای به رضای خدا وجود ندارد.

 بهرحال از دیدگاه اجتماعی مالزیایی پژوهش اخیر چند یافته شگفت‌انگیز و همینطور شوک‌آور را آشکار کرده است. وونگ و همکاران (۲۰۰۸) در مجموع ۱۰۷۵ جوان مالزیایی ۱۵ تا ۲۴ سال را بررسی کردند و یافتند که دانش ویروس HIV یا ایدز در میان پاسخ‌دهندگان متوسط, با میانگین امتیاز دانش ۲۰٫۱ از ۳۲ امتیاز بوده است. شکافها در دانش مربوط به ویروس HIV یا ایدز در دیگر کشورهای اسلامی آسیا نیز مشهود است (Ali, Ali, Waheed, & Memon, 2006؛ Farid-ul-Hasnain, Johansson, & Krantz, 2009؛ Ganczak, Barss, Alfaresi, Almazrouei, Muraddad, & Al-Maskari, 2007; Hossain, Kabir, & Ferdous, 2007). علاوه براین مطابق با یافته‌ها در دیگر کشورهای اسلامی () اکثریت افراد جوان در مالزی ظاهرا وابسته به رسانه عمومی هستند () بعنوان منبع اولیه اطلاعات ویروس HIV/ ایدز ().

رویداد درگیر شدن نوجوانان در مقاربت جنسی نیز در مالزی با سن افزایش میابد (). لی, چن و کااور (۲۰۰۶) گزارش دادند که میانگین سنی در اولین مقاربت جنسی در میان دانش‌آموزان متوسطه ۱۲ تا ۱۹ سال ۱۵ است. آنها نتیجه گرفتند که اگرچه بروز مقاربت جنسی درمیان مالزیایی‌های نوجوان در قیاس به کشورهای درحال توسعه پایین است, گروههای مشخصی از نوجوانان گرایش به بودن در ریسک بالایی از درگیر شدن در مقاربت جنسی دارند . New Straits Time گزارش میدهد که نوجوانان جوانتر از ۱۴ سال به کلینیک افرادی که از STD رنج میبرند بعنوان نتیجه رابطه زناشویی محافظت نشده میروند. تکان‌دهنده‌ تر از آن این است که بیشتر مواجهه جنسی درمیان جوان‌ها ناایمن, بدون هیچ محافظتی در مقابل STDها و بارداری ناخواسته است (WHO,2007). درنتیجه این یک واقعیت است که افراد جوان در خطر بزرگتری از ابتلا به STDها بویژه HIV/ایدز نسبت به دیگر گروهها هستند. افراد جوان درحال بی‌قید و بند شدن بدلیل تاثیر خارجی, رسانه و اینترنت هستند. در مطالعه‌ای تازه پسران نه ساله گفتند که تجربه داشتن رابطه زناشویی را دارند.

جوانترین دختر که گفته از نظر جنسی فعال است ۱۱ ساله بود. اما هنگامیکه آز آنها در مورد اینکه نوزادان از کجا می‌آیند سوال شد, ۴۰ درصد آنها هیچ سرنخی نداشتند و بسیاری از افراد جوان هیچ تصوری از خطرات رابطه زناشویی محافظت نشده ندارند. علاوه براین “تجاوز” یک آیتم خبری مکرر در روزنامه‌های مالزی است که معمولا ناپدری مقصر است.

در زمینه مالزی, بروز روبه رشد آمیزش پیش از ازدواج بعنوان موضوعی نگران کننده از نقطه نظر مذهبی نگریسته میشود  و هنوز آمیزش پیش از ازدواجی که بدون مجهز بودن افراد جوان به دانش و مهارت‌هایی برای با اطمینان مذاکره کردن روابط جنسی دربردارنده خطری برای سلامتی‌شان است. علاوه براین عدم حضور آموزش جنسی جامع برای جوانان هردوی خطراتی که آنها در آینده رابطه زناشویی ناایمن و احتمال اینکه آنها رابطه زناشویی قبل از ازدواج بدون مطلع شدن بطور کافی از عواقب داشته باشند را افزایش میدهد.

در یک نمونه مالزیایی از ۴۶۸ نوجوان ازدواج نکرده ۱۵ تا ۲۱ سال, زولکیفلی و لو (۲۰۰۰) یافتند که تقریبا ۱۳% از پاسخ‌دهندگان تجربه آمیزش جنسی در پاسخ به سوال “آیا تا بحال آمیزش جنسی (واژینال, دهانی, مقعدی) با مرد یا زن داشته‌اید؟” با پسران  (۱۸٫۱۸%) احتمال تجربه بیشتر نسبت به دختران (۷٫۱۱%) را گزارش داده‌اند. علاوه‌ بر این ۷۲% از نوجوانان هیچ گونه اقدام پیشگیری از بارداری را در اولین آمیزش استفاده نکردند ( ۷۶% از پسران, ۶۱% از دختران).