|
فرآیند و اهداف توسعه روستایی
توسعه روستایی، توسعه مبتنی بر منطقه، و یک اصطلاح مورد استفاده بیشتر در ایرلند شمالی، توسعه جامعه، همه حاکی از یک سبک توسعه هستند که در فرآیند و نیز محصول نهایی حضور دارند (نگاه کنید به Matthews، ۱۹۹۵، ص ۳۵۱). این مورد با تاکید بر مشارکت محلی در تدوین و پیاده سازی اهداف توسعه برای یک منطقه، تلاش برای یکپارچه سازی اجتماعی و همچنین توسعه اقتصادی و اولویت برای توسعه مهارت های بومی مشخص می شود.
اهمیت توسعه اقتصادی به عنوان هدف توسعه روستایی در تمام تجزیه و تحلیل از سوژه روشن است. سردرگمی زیادی بیشتر وجود دارد در مورد توسعه اجتماعی و مدنی، و یا جامعه به عنوان یک هدف. بیشتر معمولا، دومی به عنوان یک فرایند به گل دیده می شود، و اغلب آن را به عنوان توجیه معنی به هدف توسعه اقتصادی (Zeheri و همکاران، ۱۹۹۴؛ Johnson و Rasker، ۱۹۹۵). یک ارزیابی از شورای توسعه روستایی ایرلند شمالی, این درگیری بین توسعه جامعه و ظرفیت سازی به عنوان یک فرایند و به عنوان یک هدف، و مشکلات برای سازمان را نشان می دهد. ارزیابی به انتقاداتی اشاره می کند که تاکید زیادی بر فرآیند توسعه جامعه، و توجه ناکافی به “محصول” بازسازی اقتصادی و اجتماعی داشتند. این ارزیابی بیان می کند که «یک فرض اساسی این بود که کار ظرفیت سازی از RDC, یک “حوزه” از گروه ها و طرح های پیشنهادی را تولید می کند که می توانند توسط برنامه های اصلی پشتیبانی شوند (بررسی LRDP، صص ۹-۱۰). در پایان یک دوره سه ساله، این بازنگری دریافت که اکثریت سازمان ها در مرحله اولیه / اولیه توسعه هستند و در عین حال قادر به دسترسی و مدیریت بودجه عمده برای توسعه نبود (ص ۲-۳). با این حال، اکثریت گروه ها به خودی خود تاکید قوی بر توشعه اجتماعی و جامعه داشتند. برای بسیاری از گروه های محلی, توسعه جامعه و اجتماعی , یک هدف است. این نشان نمی دهد که آنها اهمیت تشخیص توسعه اقتصادی را شناخته اند. شواهدی وجود دارند که نشان می دهد که گروه هایی که توسعه اقتصادی را انجام می دهند متفاوت از گروه هایی است که توسعه اجتماعی و مدنی انجام می دهند (Bryden و همکاران، ۱۹۹۶)، که تا حد زیادی به دلیل تمرکز محدود منابع مالی آنهاست. یک ارزیابی در اسکاتلند نشان داد که جوامع در عمل بر مسائل پیرامون اشتغال، کار و شرکت کسب و کار، و یا پیرامون مسائل مربوط به کیفیت زندگی مانند بهداشت، جوانان، عیوب، و یا محیط زیست متمرکز می نمایند. ریشه های آن در ارتباط ها با سازمان های مالی خاص بود که مانع یک رویکرد یکپارچه تر می شدند. بنابراین، نوآوریهایی که با هر دوی این حوزه ها سرو کار دارند بسیار نادرتر هستند (Bryden و همکاران، ۱۹۹۶، پ. ۴)
جالب توجه است ک جنبه توسعه اقتصاد روستایی در صلح و برنامه آشتی ملی در ایرلند شمالی, اولین هدف خود را بدین صورت بیان می کند: ” ترویج بازسازی جوامع اقتصادی و در نتیجه اجتماعی در مناطق روستایی که به بدترین شکل تحت تاثیر قرار گرفته اند. در اینجا ما توسعه اقتصادی را قبل از بازسازی اجتماعی در نظر می گیریم. این ایده از یک فرایند خطی باقی می ماند، با این حال، به سادگی این نظم معکوس می شود. بررسی استراتژی توسعه روستایی DANI, یک فرآیند معکوس را نشان می دهد: در مرحله اول حرکت و ظرفیت سازی (شبیه به کار توسعه اجتماعی انجام شده توسط RDC) و پس از مراحل اولیه توسعه، و در نهایت توسعه خود کفا (بررسی DANI، ص ۳۹). در نتیجه این برنامه ها, برنامه نشان دهنده سردرگمی خاص در مورد آن چیزی است که اول می آید و احتمالا منعکس کننده محدودیت های مفهوم خطی فرآیندی است که با آن آغاز می شود. جالب توجه است که زمان معرفی جوامع آن در برنامه عمل دو سال پیش, صندوق بین المللی برای ایرلند به طور ضمنی به این مشکل اذعان نمود. IFI اظهار داشت که در حالی که بر روی فعالیت های بازسازی اقتصادی در گذشته متمرکز شده است، دریافته است که بخش های توسعه اجتماعی و جامعه, نقش های مهمی در احیای جوامع محروم ایفا می کنند: با توجه به ماهیت و مقیاس محرومیت تجربه شده توسط این مناطق، مردمی که در آنها زندگی می کنند اغلب قادر به برداشت مزایای توسعه اقتصادی نیستند (جزوه IFI).IFI دریافته است که توسعه اقتصادی به تنهایی ناکافی است. با این حال، این سوال، در مورد تعهد سیاست به اهداف توسعه اجتماعی و مدنی، به جای توسعه اجتماعی و مدنی به عنوان بخشی از فرایند توسعه اقتصادی باقی می ماند.
یک سردرگمی مشابه در اسکاتلند وجود دارد. در LEADER 1، برخی از برنامه ها بر اهداف فرآیند تاکید نمودند (به عنوان مثال Western Isles, Skye and Lochalsh که در آن هماهنگ کننده, هدف اصلی را به عنوان برای تغییر روش تفکر مردم توصیف نمود)، در حالی که در LECs که تاثیر ظریف تر اعمال شد, تمرکز بر ایجاد شغل و دیگر خروجی های مشابه بود (Ekos، ۱۹۹۷). بنابراین سوالات ، نه تنها در مورد وضعیت و دنباله ای از اهداف اجتماعی و جامعه در مقابل اهداف اقتصادی، و در مورد اهداف فرایند به عنوان برابر اهداف خروجی، بلکه اساسا در مورد چگونگی در نظر گرفتن هر کدام از این طرح های به عنوان توسعه یکپارچه روستایی پابرجا هستند.
قبل از توسعه و مقیاس زمانی
قبل از توسعه, یک فاز است که گروه های محلی متحرک می شوند و ظرفیت در میان مردم محلی برای کار هدفمند در اقدام جمعی تولید می شود (NESC ، ۱۹۹۴، ص. ۱۶۴). یک پیش بینی برای حرکت به طور کلی به عنوان خیلی مهم پذیرفته می شود. Mannion (1996) اشاره می کند که همه بازیگران، از جمله دولت های محلی و ادارات دولتی مرکزی و روستایی گروه توسعه، نیاز به آموزش و آماده سازی برای توسعه انجام شده بر مبنای ارضی دارند. در غیر این صورت موفقیت این فرآیند از ابتدا به خطر می افتد.
قبل از توسعه، همانطور که از نام آن پیداست، معمولا به صورت یک مرحله ارائه می شود که مقدم بر توسعه است (Commins and Keane, 1994; NESC, 1994). این مرحله در مورد ظرفیت سازی و حرکت است. برخی از مشکلات با این دیدگاه قبل از توسعه وجود دارد. اغلب یک مقیاس زمانی برای پیش توسعه مشخص نمی شود. RDC در ایرلند شمالی از کارگران توسعه با مختصری از حرکت و ظرفیت سازی استفاده نمود. مروری بر سازمان نشان داد که مقیاس زمانی مورد نیاز برای مدل توسعه برای کار به خودی خود از طریق جوامع روستایی محروم هرگز اظهار نشد. این بررسی می پرسد که چقدر طول می کشد تا فرآیند توسعه جامعه به توسعه یک فرآیند بازسازی اقتصادی و اجتماعی موفق منجر شود؟ آیا تولید گروه های محلی قوی و برنامه ها و طرح های با کیفیت در یک دوره از دو تا سه سال ممکن است؟ آیا فرآیند ظرفیت سازی ممکن است به یک دوره طولانی تر، شاید حتی ده سال یا بیشتر در برخی از مناطق نیاز پیدا کند؟
مشخص نیست که چه مدت برای یک تعهد سیاسی به حرکت و ظرفیت سازی وجود دارد، یا باید باشد. این سؤال، هنگام در نظر گرفتن برنامه صلح و آشتی در ایرلند شمالی بیشتر طنین انداز می شود. هدف بیان شده زیر برنامه بازسازی روستایی اینست: ترویج صلح و آشتی در مناطق روستایی با تشویق فعالیت های مشوق که جوامع در این مناطق را گرد هم آورد و کمک به توسعه اقتصاد روستایی. مقدار زمانی که برای ایجاد یک حس اجتماعی طول می کشد, بلافاصله در چنین زمینه ای آشکار می شود. دو جامعه در ایرلند شمالی, یک تاریخچه کار با هم ندارند. در واقع برعکس است؛ در حین داشتن یک فضای جغرافیایی مشترک، آنها زندگی جداگانه و مجزا دارند. دو نوع از باشگاه های جوانان، دو کلیساها و فعالیت های کلیسا، دو گروه زنان و غیره, یک هنجار در مناطق روستایی محدود در ایرلند شمالی است. هر فرد درگیر در توسعه روستایی در ایرلند شمالی بلافاصله باید با سیاست های فضا جدال کند: ملاقات در Orange Hall, یا the GAA Hall, یک تصمیم سنگین است، و یک گروه خاص از مردم را حذف خواهد نمود. سابقه کمی از یک فضای مشترک و خنثی وجود دارد. مکان های جلسه با سیاست و هویت گره خورده اند، و مردم از یک مکانی که متعلق به آنها نیست استفاده نمی کنند. برنامه صلح و آشتی با انجام کارهای متفاوت, در حال ارائه این استفاده است. قابل لمس ترین تغییر, بحث و آگاهی در مناطق روستایی است که می توانند با هم عمل کنند. با این حال، این کار بسیار زمانبر است.
به جای اینکه قبل از توسعه به عنوان یک مرحله در نظر گرفته شود که مقدم بر توسعه است، یک استدلال برای قرار گرفتن آن در طول توسعه وجود دارد. به عبارت دیگر، یک نقش برای حرکت و ظرفیت سازی حتی پس از بوجود آمدن اقدام جمعی وجود دارد. این نقش مربوط به توانایی انیماتورها برای تعامل گروه هاست که می توانند به کندی در فرایند توسعه شرکت کنند. اگر هنگام تحقق عمل عملی جمعی انیماتورها بیرون بکشند، این احتمال وجود دارد که افراد متحرم در یک دوره کوتاه از زمان دارای مهارت ها و تجربه مربوطه مشارکت شوند. Commins and Keane (1994, p. 171) استدلال می کنند که در صورتی که گروه های LEADER یک نقش فعال را نداشته باشند، آنها مکمل منابع سرمایه آماده حال حاضر هستند و قادر به شروع و یا گسترش یک شرکت می باشند. کسانی که سابقه مشارکت، و یا مهارت های مربوطه را ندارند، به ظرفیت سازی بیشتر، و ادامه حرکت نیاز خواهند داشت. این مورد در ایرلند شمالی مشخص است که در آن بسیاری از گروههای زنان و زنان تک, به حرکت افزایش یافته و ظرفیت سازی باید برای رسیدن به مرحله ای که بازیگران دیگر در منطقه محلی با سرعت بیشتری به آن دست یافته اند نیاز دارند. این نقطه نه تنها به گروه ها در مناطق روستایی، بلکه همچنین به تفاوت ها بین مناطق روستایی نیز مربوط می شود. برخی از مناطق دارای سابقه بیشتری از عمل محلی، جمعی (سرمایه اجتماعی) هستند و این کار به سرعت آنها را در موقعیت بهتری از برنامه های توسعه روستایی قرار می دهد. در ایرلند شمالی, این دارای یک بعد سیاسی است. کارگران توسعه به مدت طولانی به سهولت بیشتر شروع برنامه های توسعه مشارکتی در مناطق کاتولیک / ملی اشاره کرده اند (مک دونا، ۱۹۹۶). این مناطق معمولاً دارای احساس بی اعتمادی به دولت هستند و تمایل بیشتری به انجام فعالیت ها و کارهای داوطلبانه برای کمک به خود دارند. در ایرلند شمالی، جوامع پروتستان / اتحادیه به حرکت و ظرفیت سازی بیشتر نیاز دارند و مقیاس زمانی برای این فرآیند در چنین جوامعی ممکن است طولانی تر باشد. آیا تعهد سیاسی به یک فرآیند بسیار طولانی، با ‘خروجی’ ضعیف وجود دارد؟ و آیا طول این فرایند به اندازه کافی شناخته شده است؟
رابطه با برنامه های جریان اصلی
یکمسئله نهایی برجسته, مسئله رابطه بین برنامه های توسعه یکپارچه روستایی و برنامه های جریان اصلی است که در مخارج غالب هستند و به طور فزاینده ای در سالهای اخیر مورد تمرکز قرار گرفته اند. Commins and Keane (1994) نشان می دهند که در ایرلند (و در جای دیگر از نظر ما) چارچوب سیاسی هنوز هم به طور مجزا و به شدت، وابسته به بخش است, به طوری که تعدادی از اقدامات برای توسعه روستایی محلی در یک شکل جزء جزء از دیدگاه بخشی فردی پدید آمده است. Curtin, Haase and Tovey (1997) نشان می دهند که عدم وجود یک مکانیسم کافی برای هماهنگی افقی برنامه ها و مشارکت در سطح محلی و هماهنگی عمودی بین سازمان ها در سطوح محلی، منطقه ای و ملی به احتمال زیاد به میزان قابل توجهی از وزن خالص (فعالیت هایی که می توانستند به هر حال رخ دهند) و جابجایی فعالیت موجود منجر می شود. آنها استدلال می کنند که مقامات محلی باید به سازمان اداری اصلی برای هماهنگی محلی و روستایی توسعه از طریق مشارکت بخش های دولتی، خصوصی و داوطلبانه تبدیل شوند. بنابراین شوراها به “تمرکز برای هماهنگی افقی گروه های محلی و لینک های عمودی با دولت ملی تبدیل خواهند شد, حالی که تداوم و ثبات را نیز ارائه می دهند. معرفی برنامه ریزی جامعه در هر منطقه مجاز محلی در اسکاتلند در طول ۱۹۹۹ می تواند یک مکانیسم دستیابی به این مورد را در آینده ارائه دهد.
به غیر از بخش بخش شدن, یکی دیگر از ضعف های عمده ای که از شکست برای تشریک مساعی با برنامه های جریان اصلی پیش می آید, اینست که طرح های توسعه روستایی یکپارچه نمی توانند پس از دوره زمانی بودجه اولیه ابقا شوند. برنامه های توسعه جامعه توسط ماهیت موقت خود مشخص می شوند (Curtin, Haase and Tovey, 1997). تعداد بسیار کم گروه های LEADER در انگلستان به احتمال زیاد فراتر از بودجه فعلی ادامه یافته است، به خصوص چون کمیسیون اتحادیه اروپا تنها ۳۷۵ LAGs در LEADER +، در مقایسه با ۹۳۰ در LEADER 2. پیش بینی می کند و طبق استدلال Shortall (1994) , اگر در خروج از بودجه, تغییر قابل توجهی در نحوه سازماندهی ساختارهای حکومت وجود نداشته باشد، بنابراین انچه اتفاق خواهد افتاد, یک تفکر دوباره عالی و نظم دوباره بر مبنای مقامات منطقه ای و محلی نخواهد بود, بلکه یک معیار کوتاه مدت خواهد بود.
|
