دانلود رایگان ترجمه مقاله تعیین کننده های اجتماعی قانون مداری (نشریه الزویر 2013)

تعیین کننده های اجتماعی قانون مداری: مقایسه جامائیکا و باربادوس اندرو داوسون

The Social Determinants of the Rule of Law: A Comparison of Jamaica and Barbados

خلاصه
1 – مقدمه
2 – پازل: تغییرات در قانون مداری در جامائیکا و باربادوس
3 – توسعه تفاوتها در مشروعیت دولت: همبستگی نژاد- طبقه، مذهب و خود مختاری فرهنگی
4 – تحول به سوی حق رای عمومی:
دوره بحرانی
5 – نتیجه گیری
ملاحظات

خلاصه
این مقاله تعیین کننده های اجتماعی قانون مداری را بررسی میکند با مقایسه جامائیکا و باربادوس، دو کشور دارای شباهتهای بسیار، اما برامدهای واگرا در زمینه قانون مداری این بررسی صورت میپذیرد. تحقیقات یک رویکرد قیاسی را اتخاذ می نماید، بویژه اصول واگرایی قانون مداری بین جامائیکا و باربادوس با تکیه بر دوره مستعمراتی گذشته (1966-1937). با استفاده از داده های جدید جمع آوری شده از تحقیقات بایگانی، مشروعیت دولت به صورت عامل اصلی شناسایی میشود که به توضیح خط سیرهای واگرای قانون مداری در پسا استقلال جامائیکا و باربادوس کمک میکند. با فراتر رفتن از توضیحات مبتنی بر دولت قانون مداری، این تحلیل حاکی از این است که قانون مداری نه تنها به ویژگی های دولت بلکه به ویژگی های جامعه وابسته است.
1- مقدمه
مطالعه قانون مداری دارای پیشینه طویلی است. هابز ([1651] 1958) نیاز به یک دولت قوی برای تامین قانون مداری به منظور جلوگیری از نظم اجتماعی را شناسایی نمود که در آن زندگی در جنگ “همه در مقابل همه”، “منزوی، ضعیف، نامطبوع، پست و کوتاه” خواهد بود. از زمان هابز، مسائل پیرامون قانون مداری هم چنان توسط پژوهشگران تداوم یافته است. علی رغم این مساله، طی بیست سال گذشته، بازخیزی در علاقه آکادمیک به قانون مداری، به طور خاص با توجه به تاثیر قانون مداری بر روی توسعه وجود داشته است.
اتفاق نظر پدید آمده ای وجود دارد که یک قانون مداری قوی، همبسته مهم و قوی توسعه است. مطالعات بیشماری حاکی از این است قانون مداری نه تنها به توسعه اقتصادی بلکه به توسعه انسانی (Acemoglu, Johnson, & Robinson, 2001;Dam, 2006; North, 1990) (یعنی سلامت و آموزش- آثار Dawson, 2010; Kaufmann,Kraay, & Zoido-Lobato´ n, 1999 را ملاحظه نمایید)، کاهش فقر ((Tebaldi& Mohan, 2010) و تحکیم دموکراسی (Diamond,2008; Fukuyama, 2011; Rigobon & Rodrik, 2005) نیز مربوط است. در طول دو دهه گذشته، کمک به توسعه قانون مداری، به یک مولفه اصلی در حال افزایش تامین کمک خارجی تبدیل شده است. میلیاردها دلار کمک به سوی تقویت قانون مداری در دولتهای ضعیف هدایت شده اند؛ در عین حال، این تلاشها موفقیت کمی بدست آورده اند.
5- نتیجه گیری
به منظور خلاصه سازی تفاوتها در طول سه بعد اصلی (همبستگی نژاد- طبقه، سوگیری مذهبی طبقه پایین اجتماع به سمت نظم برقرار شده و شرایط ساختاری که خودمختاری فرهنگی و توسعه فرهنگ نافرمانی را بین طبقه پایین اجتماع تسهیل نمود) بین این دو جزیره تا اواخر دوره مستعمراتی توسعه یافته بود که بر نگرشهای طبقه پایین اجتماع نسبت به مشروعیت دولت تاثیر داشت. در باربادوس، طبقه پایین اجتماع دارای یک درجه بیشتر پذیرش مشروعیت اقتدار دولتی بود، در حالیکه در جامائیکا اقتدار دولت، ضعیف تر بود. این تفاوتهای بین دو مستعمره بود که به عنوان عامل حیاتی اثبات شد که با ترتیب رویدادها در طول تحول به حق رای عمومی ترکیب شد تا مشخص کند آیا خشونت چریکی و حمایت سیاسی نهادینه شده اند یا خیر. بود و نبود چنین شرایطی در طول اواخر دوره مستعمراتی سبب واگرایی در خط سیرهای قانون مداری بین دو جزیره شد، که بر قانون مداری پسا استقلال تاثیر داشت. در جامائیکا، خشونت سیاسی و سیاست حمایت، نهادینه شد که به زوال قانون مداری پس از استقلال منجر گشت (یعنی سطح بالایی از خشونت). در باربادوس، طبقه پایین اجتماع به طور وسیعی، مشروعیت دولت را پذیرفت که مانع افزایش و نهادینه سازی خشونت سیاسی و حمایت شد، به موجب آن قانون مداری پسا استقلال را تقویت کرد و در سطح پایین خشونت آن به لحاظ قیاسی هم بخشی داشت.

Summary

This paper examines the social determinants of the rule of law by comparing Jamaica and Barbados, two countries with many similarities, but with divergent outcomes concerning the rule of law. The research takes a comparative historical approach, specifically investigating the origins of the divergence of the rule of law between Jamaica and Barbados by focusing on the late colonial period (1937–1966). Using new data collected from archival research, state legitimacy is identified as the key factor that helps explain the divergent trajectories of the rule of law in Jamaica and Barbados post-independence. Going beyond state-based explanations of the rule of law, the analysis suggests that the rule of law not only depends on characteristics of the state, but also on characteristics of society.

1- INTRODUCTION

The study of the rule of law has a long history. Hobbes ([1651] 1958) identified the need of a strong state to provide the rule of law to avoid a social order where life would be “solitary, poor, nasty, brutish and short” in a war of “every man against every man” (pp. 106–107). Since Hobbes, issues surrounding the rule of law have continued to be debated by scholars. However, during the last 20 years, there has been a resurgence in academic interest in the rule of law, particularly with respect to effect of the rule of law on development. There is an emerging consensus that a strong rule of law is an important and robust correlate of development. Numerous studies suggest that the rule of law is linked not only to economic development (Acemoglu, Johnson, & Robinson, 2001; Dam, 2006; North, 1990), but also to human development (i.e. health and education—see Dawson, 2010; Kaufmann, Kraay, & Zoido-Lobato´n, 1999), poverty reduction (Tebaldi & Mohan, 2010) and the consolidation of democracy (Diamond, 2008; Fukuyama, 2011; Rigobon & Rodrik, 2005). Over the past two decades, rule of law development assistance has become an increasingly central component of the provision of foreign aid. Billions of aid dollars have been channeled toward strengthening the rule of law in weak states; however, these efforts have met with little success (Kleinfeld, 2012).

5- CONCLUSION

To summarize, differences along three key dimensions (the race–class correlation, the orientation of the religion of the lower class toward the established order, and the structural conditions that facilitated the cultural autonomy and the development of an oppositional culture among the lower class) had developed between the two islands by the late colonial period that influenced the attitudes of the lower class toward the legitimacy of the state. In Barbados, the lower class possessed a greater degree of acceptance of the legitimacy of state authority, while in Jamaica state authority was weaker. It was these differences between the two colonies that proved to be the crucial factor that combined with the sequence of events during the transition to universal suffrage to determine whether partisan violence and political patronage were institutionalized. The presence or absence of these conditions during the late colonial period caused the divergence in the rule of law trajectories between the two islands, influencing the rule of law post-independence. In Jamaica, political violence and patronage politics were institutionalized, resulting in a deterioration of the rule of law (i.e. a high level of violence) after independence. In Barbados, the lower class largely accepted the legitimacy of the state, which hindered the escalation and institutionalization of political violence and patronage, thereby reinforcing the rule of law post-independence and contributing to its comparatively low level of violence..