دانلود رایگان ترجمه مقاله تقویت خاک باقی مانده کره با بیوپلیمر β-۱،۳/۱، ۶-گلوکان (نشریه الزویر ۲۰۱۲)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۶ صفحه در سال ۲۰۱۲ منتشر شده و ترجمه آن ۱۵ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

تقویت خاک باقی مانده کره با بیوپلیمر β-۱،۳/۱، ۶-گلوکان

عنوان انگلیسی مقاله:

Strengthening of Korean residual soil with b-1,3/1,6-glucan biopolymer

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۲
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۶ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله مهندسی عمران، مهندسی کشاورزی
گرایش های مرتبط با این مقاله علوم خاک، عمران محیط زیست، مدیریت ساخت و خاک و پی
چاپ شده در مجله (ژورنال) مصالح ساختمانی و ساخت و ساز – Construction and Building Materials
کلمات کلیدی تعامل بیوپلیمر و خاک ، بیوپلیمر β-۱,۳/۱ ۶-گلوکان، تقويت خاک، کاهش دی اکسید کربن
ارائه شده از دانشگاه گروه مهندسی عمران و محیط زیست ، موسسه پیشرفته علوم و فناوری کره ای (KAIST)، کره جنوبی
رفرنس دارد 
کد محصول F1559
نشریه الزویر – Elsevier

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۱۵ صفحه (۱ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه نشده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه نشده است 
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

چکیده
۱- مقدمه
۲- مواد و روش ها
۲-۱ مواد
۲-۲ کاربرد تجربی
۳- نتایج و بحث و گفتگو
۳-۱ استحکام کششی بیوپلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان
۳-۲ رفتار بین ذرات بین پلیمرهای B-1،۳ / ۱،۶-گلوکان و ذرات شیشه ای
۳-۳- تقویت هوانگتو فرآوری با بیوپلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان
۳-۴- استحکام فشاری هوانگتو تحت فرآوری با بیوپلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان
۴- نتیجه گیری

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
مسئلهِ بهبود خاک و تثبیت آن، هنگام استفاده از خاک به عنوان ماده مهندسی، جزء مسائل ژئوتکنیکی ارزشمندی به شمار می رود. سیمان به طور گسترده ، برای تولیدمصالح خام مورد استفاده قرار می گیرد. این روند با محیط زیست سازگار است. در مواد غذایی و علم پزشکی، پلیمرهای زیستی مختلف معمولا به عنوان ضخیم کننده ها، تثبیت کننده ها، گیرنده ها و غیره استفاده می شود. این مطالعه به بررسی امکان استفاده از پلیمرهای زیست محیطی برای بهبود خاک می پردازد. یک محصول پلیمر تجاری b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان برای بهبود مقاومت خاک کره جنوبی، هوانگتو (hwangtoh) مورد استفاده قرار گرفت. انواع محلولهای پلیمری b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان با غلظت های مختلف با هوانگتو مخلوط شده و در دمای متفاوت قرار می گیرند. میزان مقاومت فشاری وابسته به زمان به منظور مشاهده مکانیسم تقویت هوانگتو تحت فرآوری با پلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان اندازه گیری شد. جذب سطحی ذرات و مقاومت کششی پلیمرهای b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان به طور قابل توجهی قدرت فشاری هوانگتو را افزایش دادند. بهبود قدرت در دمای ۶۰ درجه سانتی گراد ، به حداکثر مکن خود رسید. علاوه بر این، تحلیل اقتصادی / محیط زیست نشان داد که فرآوری پلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان، نه تنها در تقویت هوانگتو، بلکه در کاهش اثرات زیست محیطی آن در حین رقابت فیزیکی در برابر فرآوری های معمول سیمان، به دست آمد.
 
۱- مقدمه
فرآوری خاک (به عنوان مثال بهبود و تثبیت) همیشه مورد توجه بسیاری در طول تاریخ تمدن بشری ف قرار گرفته است. مواد مختلف مانند کاه، قیر، آهک، نمک و پوزولان، جزء افزودنی های معمولی به خاک بوده ، در حالیکه سیمان، پتروشیمی ها و باکتری ها در حال حاضر برای بهبود و تثبیت خاک از جنبه های مکانیکی و شیمیایی به کار می روند] در این میان ، سیمان یکی از پرکاربردترین مصالح برای فرآوری خاک در رابطه با بهبود عملکرد خاک، کنترل آبهای زیرزمینی و آلودگی های خطرناک به شمار می رود..
تولید سیمان معمولی باعث تولید دی اکسید کربن، یک گاز گلخانه ای معنی دار، در طی کالکسیون شیمیایی و سوزاندن سوخت، می شود. گزارش شده که ۵ درصد از انتشار جهانی دی اکسید کربن در صنایع سیمان بوجود می آیند . در عین حال، مقدار زیادی از زباله های سیمان (۶۵ میلیون تن در سال در ایالات متحده) نیز مشکلات معدنی زیست محیطی را به دنبال داشته است. عدم استفاده و بازیافت زباله های سیمان بتونی به علت احتمال نشت آلودگی به خاک و آب های زیرزمینی به محیط بالقوه، بسیار خطرناک هستند در همین حال، محققین در تلاش برای کاهش یا جایگزینی سیمان، چندین جایگزین از جمله ژئوپلیمرهای ، سیمان فعال با قلیایی ، ژئومستیک و بتن پلیمری معدنی را توسعه داده اند. با این وجود، اثربخشی کاهش CO2 در این روش ها ناشی از وابستگی آنها به سیمان معمولی و صنایع جانبی سنگین (به عنوان مثال سرباره انفجار، خاکستر و غیره) است. بنابراین تقاضا برای توسعه مصالح ساختمانی سازگار با محیط زیست که نسبتا بی ضرر بوده و به راحتی قابل استفاده مجدد بدون اثرات زیست محیطی هستند، به طور قابل توجهی در قرن ۲۱ افزایش می یابد.
بیوپلیمرها را می توان همان پلیمرهای تولید شده توسط موجودات زنده دانست. اکثر کاربرد های بیو پلیمر در زمینه مهندسی پزشکی مانند سیستم های تحویل دارو، بهبود زخم و جراحی قرار دارد. با هدف توسعه سازگار با محیط زیست، پلیمرهای زیستی مانند صمغ وان و کورلان به عنوان مواد افزودنی زیستی در ملات بتنی یا مخلوط خشک به عنوان مواد نگهدارنده آب یا سوپر پلشتی سازها با توجه به خواص شبه پلاستیسیونی آنها مورد استفاده قرار می گیرند . در زمینه علوم خاک، مهندسی جغرافیا و مهندسی محیط زیست، بیوپلیمرها به عنوان تثبیت کننده های خاک به منظور کنترل یا کاهش فرسایش خاک [۱۸،۱۹] و نیز برای گل حفاری خاک و پشتیبانی موقت حفاری استفاده می شود مطابق با این روند، اعتبارات نظری و تجربی از تعاملات بین انواع پلیمرهای زیستی و رسانه های خاک در زمینه های ژئوتکنیک و محیط زیست و محیط زیست مورد نیاز است.
هوانگتو یک خاک معمولی در کره بوده و به دلیل جذب بالای آن، تصفیه هوا و ویژگی های تابش اشعه مادون قرمز [۲۱] به عنوان یک ماده سازگار با محیط زیست محسوب می شود. با این حال، مشکلات سختی و خشک شدن آن، استفاده و توسعه آن را محدود کرده است. بنابراین، یک رویکرد سازگار با محیط زیست برای تقویت هوانگتون لازم است تا بهره وری آن بهبود یابد.
در این مطالعه یک پلیمر تجاری بتا-۱،۳ / ۱،۶-گلوکان (Polycan ™) به عنوان ماده فرآوری خاك معرفی شده است. رفتار ذرات بین پلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان و مواد ذرات تعیین شده است. همچنین رفتار ساختاری و مهندسی هوانگتو پلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان از طریق یک سری آزمایشی آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت، شرایط بهینه سازی برای هوانگتو مهندسی با استفاده از پلیمر b-1،۳ / ۱،۶-گلوکان در مورد اثربخشی و امکان سنجی مورد بحث قرار گرفته است.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Soil improvement and stabilization are important geotechnical issues when using soil as an engineering material. The most widely used material for soil treatment is cement, a trend that runs counter to environmentally friendly practice. In food and medical science, various biopolymers are commonly used as thickeners, stabilizers, binders, and so on. This study explores the feasibility of using environmentally friendly biopolymers for soil improvement. A commercial β-۱,۳/۱,۶-glucan polymer product was used to improve the strength of the Korean residual soil, hwangtoh. Liquid type β-۱,۳/۱,۶-glucan polymer solutions with different concentrations were mixed with hwangtoh and cured under different temperatures. The time-dependent compressive strength was measured in order to observe the strengthening mechanism of the β-۱,۳/۱,۶-glucan polymer-treated hwangtoh. The particle surface adsorption and tensile strength of the β-۱,۳/۱,۶-glucan polymers significantly increased the compressive strength of the hwangtoh. The strength improvement was maximized under a curing temperature of 60 °C. Furthermore, a simple economic/environmental analysis revealed that the β-۱,۳/۱,۶-glucan polymer treatment had advantages not only in strengthening the hwangtoh but also in lowering its environmental impact while offering financial competitiveness over ordinary cement treatments.

۱ Introduction

Soil treatment (i.e. improvement and stabilization) has always been an important consideration throughout the history of human civilization. Various materials such as straw, bitumen, lime, salts, and pozzolans are conventional additions to soil, while cement, petrochemicals, and bacteria are currently being increasingly used in an effort to improve and stabilize soil from both mechanical and chemical aspects [1,2]. Among these, cement is the most widely used material for soil treatment in relation to soil strength improvement, ground water control, and hazardous contaminant fixes [3–۶].

Ordinary cement production emits carbon dioxide, a significant greenhouse gas, during chemical calcination and fuel burning. It has been reported that 5% of the global carbon dioxide emissions are induced by the cement industries [7,8]. Meanwhile, the large amount of cement demolition waste (65 million tons/year in the United States [9]) also presents significant environmental problems. Both the disuse and recycling of cement-concrete waste are potentially hazardous to the environment due to the potential for pollutant leakage into the soil and groundwater [10,11]. Meanwhile, several alternatives such as geopolymers [12], alkaliactivated cement [13], geocement [14], and inorganic polymer concrete [15] have been developed in an attempt to reduce or replace cement use. However, the CO2 reduction efficiency of these methods is insufficient due to their dependency on ordinary cement and heavy industry by-products (e.g. blast furnace slag, fly ash, etc.). Therefore, demand for the development of environmentally friendly construction materials that are relatively harmless and easily reused without environmental impacts is increasing significantly in the 21st century.

Biopolymers are polymers produced by living organisms, and most biopolymer applications are in the field of medical engineering, such as drug delivery systems, wound healing, and surgical implantations [16]. With the aim of environmentally friendly development, biopolymers such as welan gum and curdlan have been used as bio-admixtures in concrete or dry-mix mortar as water-retention agents or superplasticizers according to their pseudoplasticity properties [17]. In the fields of soil science, geotechnical engineering, and geoenvironmental engineering, biopolymers have been applied as soil stabilizers in order to control or reduce soil erosion [18,19] and are used for soil drilling mud and temporary excavation supports [20]. Aligning with this trend, theoretical and experimental verifications of the interactions between various types of biopolymers and soil media are required in the geotechnical and geoenvironmental fields.

Hwangtoh is a common residual soil in Korea and is considered to be an environmentally friendly material due to its high absorbency, self-purification, and far infrared ray radiation characteristics [21]. However, its strength and drying shrinkage problems have restricted its usage and development [22]. Thus, an environmentally friendly approach to strengthening hwangtoh is required in order to amplify its benefits and usage.

In this study, a commercial beta-1,3/1,6-glucan polymer solution (Polycan™) is introduced as a soil-treatment material. The inter-particle behavior of the b-1,3/1,6-glucan polymer and particulate material is defined. Also, the structural and engineering behavior of the b-1,3/1,6-glucan polymer-treated hwangtoh is investigated through a series of laboratory experiments. Finally, the optimized conditions for the hwangtoh engineered using the b-1,3/1,6-glucan polymer are discussed in terms of efficiency and feasibility.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا