دانلود ترجمه مقاله بررسی موسیقی به عنوان زبان بین المللی

• بخشی از ترجمه:

چکیده

موسیقی ایرانی گنجینه پر بار و غنی از نغمه های گوش نواز، ملودی های سحر انگیز، ترانه های پر معنا و روح پرور است، اما این هنر با همه گستره پهناورش و غنای اعجاب انگیز و همه وابستگی اش به عمق و جوهر فرهنگ ایرانی و ارتباط روحی و عاطفی اش با مردم این سرزمین، و تاریخی که به هزاران سال پیش میرسد، در جهان غرب به عنوان یک سبک موسیقی بین المللی و پتانسیلی برای تبادل فرهنگی شناخته نشده است. موسیقی ایرانی، در مواجهه با موسیقی علمی و آکادمیک و یا موسیقی کلاسیک غربی، هنری مهجور و دور افتاده مانده است. ما تنها توانسته ایم در کنسرت هایی آموزشی و محدود، گوشه هایی از این موسیقی پر بار و پر زمینه را به گوش مخاطبانی اندک برسانیم.
در تبادل فرهنگی بین شرق و غرب، موسیقی ما از موسیقی هند و ژاپن، از ریتم های افریقایی و موسیقی و رقص های امریکای لاتین عقب مانده است. چه چیزی باعث شده که ما نتوانیم در این حیطه ی وسیع از هنر، از موسیقی خود برای یک تبادل هنری بهره ببریم؟ این موضوع یک مناظره شد بین لوریس چکناواریان، آهنگساز، موسیقیدان و رهبر ارکستر ارمنی الاصل ایرانی و فریدون ناصری ، موسیقی شناس و رهبر ارکستر سمفونیک تهران.
آیا گنجینه ی موسیقی ایران، متشکل از موسیقی محلی و بومی، موسیقی سنتی و ردیفی این گنجایش را دارد که در سطح بین المللی و جهانی، با زبان موسیقی علمی و آکادمیک طرح و اجرا شود و فقط به عنوان هنری شرقی و حاشیهای به آن نگاه نشود؟
لوریس چکناواریان: ما نوعی موسیقی داریم که بومی است و بین مردم و در روستاها و نقاط مختلف این سرزمین جریان دارد. این موسیقی سینه به سینه انتقال می یابد. به مراسمی خاص، چون عروسی، ختنه سوران، تولد و جشنها وابسته است و جنبه ی علمی ندارد. در تاریخ موسیقی، هنرمندانی چون بلابارتوک و کومیتاس در کشورهای خود، این نوع موسیقی را نتنویسی و ثبت کرده اند و ما تا کنون چنین نکرده ایم.
نوع دوم موسیقی دستگاهی، ردیفی یا سنتی ماست که بسیار هم والاست. همان قدر والا و گسترده که موسیقی علمی غربی. استادی در آن به سال ها تمرین و ممارست نیاز دارد.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

Iranian music is a rich treasury of harmonious compositions, enchanting melodies and profound, illuminating lyrics. Yet, despite its extraordinary scope and astonishing resources, its deep connection with the essence of Iranian culture and the emotional and spiritual nature of the Iranian psyche, and a history spanning thousands of years, it is not recognized in Western circles as an international musical style, nor as a potential currency for cultural exchange. In its encounter with scientific, academic styles and classical Western music, Iranian music has remained a remote art. Our only accomplishment has been to acquaint a limited audience of educational concerts with this profound and deep-rooted art. In the cultural exchanges between the East and West, our music has been left far behind that of India, Japan, Africa, and South America. Why has our music been detained from participating in an artistic exchange in the vast domain of art? This question sparked a discussion between Loris Cheknavorian, the composer, musicologist and conductor of Armenian origin, and Fereydoon Nasseri, the musicologist and conductor of the Tehran Symphony Orchestra. Is Iranian music—composed of regional, folk, and traditional radifi music—capable of being performed on an international scale, and not simply regarded as an Eastern, marginal art? Loris Cheknavorian: We have a style of folk music that exists among the people of the villages in various parts of the country. This music is the first of three main genres and has been passed down through generations. It is related to certain ceremonies, weddings, circumcision ceremonies, birthdays and such, and has no scientific bearing.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله