دانلود رایگان ترجمه مقاله سیاسی سازی پلورالیستی، حسابداری و فناوری های آن (نشریه الزویر ۲۰۱۶) (ترجمه رایگان – برنزی ⭐️)

آگونیستی (ANT): سیاسی سازی پلورالیستی، حسابداری و فناوری های آن

ANT) agonistics: Pluralistic politicization of, and by, accounting and its technologies)

۱-مقدمه
۲-اصول مبتنی بر کشمکش و حسابداری
۲-۱-کثرت گرایی مبتنی بر کشمکش
۲-۲-اصول آگونیستی در حسابداری

چکیده
آگونیستی به عنوان مبنای نظری / مفهومی برای توسعه اشکال دموکراتیک تر حسابداری ، مانند حسابداری گفتگو مطرح شده است. با این حال ، بخشی از حسابداری محاوره ای مبتنی بر آگونیستی که نیاز به نظریه پردازی بیشتر دارد ، “لحظه تصمیم گیری” است ، بنابراین بحث و گفتگو دموکراتیک می تواند اخلاق کثرت گرا خود را حفظ کند در حالی که به گونه ای متمرکز باشد که در نهایت منجر به انتخاب و اجرای یک عمل شود. در توسعه یک نظریه پردازی غنی تر از حسابداری گفتگو آگونیستی ، ما نظریه عامل-شبکه، به ویژه روند مقرر پیش بینی شده در سیاست طبیعت برونو لاتور (۲۰۰۴a) را درگیر می کنیم. با انجام این کار ، ما با معرفی پارلمان دوقلوی Latour و با اصلاح اصول حسابداری گفتگوی دیجیتال براون ، به ادبیات مهم حسابداری با تمرکز بر حسابداری گفتگوی آگونیستی کمک می کنیم. به عنوان یک کمک ثانویه ، چارچوب آگونیستی ما (ANT) پاسخگوی خواستار شکل گیری دموکراتیک تر حکومت در زمینه حسابداری است. ما چارچوب نظری خود را با نمونه ای از توسعه گزارشگری یکپارچه نشان می دهیم.
۱- مقدمه
در اصطلاح بنیادی، ما درباره تنش میان دموکراسی کثرت گرا و تصمیم گیری سیاسی بررسی کرده ایم. به طور اخص، یک چارچوب نظری را تدوین نموده ایم که این مسئله را در زمینه بکارگیری و توسعه حسابداری و فناوری آن مطرح می سازد.
تحقیقات حسابداری دیگر مدتهای مدیدی است که افسانه حسابداری را به شکل یک فناوری بی طرفانه به رسمیت شناخته اند. مبدا این افسانه ریشه در مبنای حسابداری طبق علوم اقتصادی نئوکلاسیک، و فرضیات عینیت، منطق گرایی و به حداکثررسانی فایده دارد (برای بررسی به این رفرانس ها مراجعه شود: Chua, 1986; Neimark & Tinker, 1986; Scapens, 1994; Tinker, Merino, & Neimark, 1982; Fleischman, Funnel & Walker, 2013). حسابداری تنها بازتاب یک واقعیت نیست، بلکه در ساخت آن واقعیت هم نقش دارد ((Hines,1988; Morgan,1988)، و یک مجموعه اشباع شده ایدئولوژیکی از ارزشها را روی انواع عامل ها اعمال می کند. برای مثال، تحقیقات حسابداری (در کنار سایر رفرانسها، Cooper and Sherer, 1984; Young, 2006) تنظیم و گزارش دهی ماهیت سیاسی استاندارد مالی را تایید می کند چرا که نیازهای اطلاعاتی مالکین/سهامداران و ابزارهای حسابداری مدیریتی را مرتفع می سازد تا حداکثررسانی سود را نسبت به اهداف اجتماعی، محیط زیستی، و سایر اهداف غیرمالی ترجیح بدهد (برای مثالNørreklit, 2000; Contrafatto & Burns, 2013 ).
انحصارطلبی و سوگیری دستورالعمل های حسابداری مسلط کنونی باعث تقاضاهایی برای حسابداری نوین و فناوریهای حسابداری جدید شده است که اشکارا ماهیت سیاسی فرایندهای موجود را از شرایط استاندارد گرفته تا کارکرد تشخیص بدهد (برای مرور به رفرانسهای ذیل مراجعه شود: Broadbent and Laughlin, 2013; Gray, Brennan, & Malpas, 2014). به پیروی از ذهنیت ذاتی هر گونه علوم اجتماعی ((Flyvbjerg, 2001)، فرایندهای دموکراتیک و اشکال نظارت برای تسهیل گفتگوی مبتنی بر همکاری و مناظراتی که نیازهای اطلاعاتی یک مجموعه گسترده از گروه های تشکیل دهنده را مطرح سازند، مورد توجه قرار گرفته اند(Brown, Dillard, & Hopper, 2015; Brown, 2009; Brown & Dillard, 2015; Boyce, 2000; Gray, 2002; O’Dwyer, 2005; Gray et al., 2014).
در پاسخ به چنین تقاضاهایی، Bebbington و همکارانش در سال ۲۰۰۷ حسابداری محاوره ای را به عنوان شیوه ای برای تحلیل و بهبود کارایی گزارش دهی اجتماعی و محیط زیستی مطرح داشته اند و بحث کرده اند که گفتگوها می تواند یک زمینه مفهومی مفیدی را برای حسابداری اجتماعی و محیط زیستی فراهم سازد. با الهام از کار مرتبط Freire در سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۹۶، آقایان Bebbington و همکارانش در سال ۲۰۰۷ مبادرت به استفاده از اصطلاح حسابداری محاوره ای کردند تا همکاری موارد متشکله متعدد را در تدوین ابزارهای حسابداری و تکنیک های آن در نظر بگیرند که باعث ایجاد اطلاعات مرتبط و به موقع و تبادل آنها شده و باعث می شود که همگان در تصمیم گیری شرکت جویند و در محاوره رفت و برگشتی همکاری کنند تا زمینه مشترکی برای مطرح سازی مسائل درک شده در جریان سازمانی برقرار شود. Brown در سال ۲۰۰۹ از آن موقع بر حسابداری محاوره ای متمرکز گردید تا بر ارتباطات آن با نظریه های سیاسی دموکراسی تاکید ورزد. بویژه، وی گفته است که نظریه کثرت گرایی مبتنی بر کشمکش Mouffe (در سال ۱۹۹۵، ۲۰۰۰، ۲۰۰۵) یک بنیان نظری نویدبخشی را برای حسابداری محاوره ای فراهم ساخته است. دموکراسی مبتنی بر کشمکش حین اینکه تنوع دیدگاه ها را ارج می نهد، همچنین بر تنش ها و تناقضات ماندگار میان انواع عاملان و نیز دینامیک های قدرت مربوطه تاکید می ورزد. توصیه Brown در سال ۲۰۰۹ از تعدادی مقالات پیروی کرده است که درباره دموکراسی مبتنی بر کشمکش به عنوان پایه ای برای حسابداری محاوره ای بحث کرده و انتقادای انجام داده اند (Blackburn, Brown, Dillard&Hooper,2014; Brown,2009; Brown & Dillard, 2013a, 2013b 2014,2015; Brown et al.,2015; Dillard & Brown, 2012; Dillard & Roslender, 2011; Dillard & Yuthas, 2013; Söderbaum & Brown, 2010; Dillard & Brown, 2015).

Abstract

Agonistics has been put forth as a theoretical/conceptual basis for developing more democratic forms of accounting, such as dialogic accounting. However, an area of agonistics based dialogic accounting that requires further theorization is “the moment of decision”— how the democratic discussion and debate can maintain its pluralistic ethos while being focused in such a way as to ultimately lead to choosing and implementing an action. In developing a richer theorization of agonistic dialogic accounting, we engage actor–network theory, particularly the due process envisioned in Bruno Latour’s Politics of Nature (2004a). In doing so, we contribute to the critical accounting literature focusing on agonistic dialogic accounting by introducing Latour’s bicameral parliament and by refining Brown’s dialogic accounting principles. As a secondary contribution, our (ANT)agonistic framework responds to the calls for more democratic forms of governance in the context of accounting. We illustrate our theoretical framework with an example regarding the development of integrated reporting.

۱- Introduction

In fundamental terms, we are concerned with the tension between pluralist democracy and political decision-making. More particularly, we develop a theoretical framework that addresses this issue in the context of applying and developing accounting and its technologies.

Alternative accounting research has long recognized the myth of accounting as a neutral technology. The origins of this myth stem from accounting’s grounding in neoclassical economic “science”, and the presumptions of objectivity, rationality and utility maximization (e.g. Chua, 1986; Neimark & Tinker, 1986; Scapens, 1994; Tinker, Merino, & Neimark, 1982; see Fleischman, Funnel & Walker, 2013 for a review). Accounting does not only reflect a reality, it participates in the construction of that reality (Hines, 1988; Morgan, 1988), imposing an ideologically imbued set of values on a variety of actors. For example, accounting research (inter alia, Cooper and Sherer, 1984; Young, 2006) confirms the political nature of financial standard setting and reporting as they cater to the information needs of owners/shareholders and of management accounting tools privileging profit maximization over social, environmental and other non-financial goals (e.g. Nørreklit, 2000; Contrafatto & Burns, 2013).

The exclusivity and partiality of the current hegemonic accounting regime has prompted calls for new accountings and accounting technologies that explicitly recognize the political nature of the extant processes ranging from standard setting to practice (for reviews, see e.g. Broadbent and Laughlin, 2013; Gray, Brennan, & Malpas, 2014). Following from the inherent subjectivity of any social science (Flyvbjerg, 2001), democratic processes and forms of governance have been called for to facilitate participatory dialogue and debate addressing the information needs of an expanded set of constituency groups (e.g., Brown, Dillard, & Hopper, 2015; Brown, 2009; Brown & Dillard, 2015; Boyce, 2000; Gray, 2002; O’Dwyer, 2005; Gray et al., 2014).

In response to such calls, Bebbington et al. (2007) proposed dialogic accounting as a way of analyzing and improving the efficacy of social and environmental reporting, arguing that dialogics could provide a useful conceptual context for social and environmental accounting. Inspired by the radical work of Freire (1972, 1996),Bebbington et al. (2007) employ the term dialogic accounting to denote the involvement of multiple constituencies in developing accounting tools and techniques that create and communicate relevant and timely information, enabling all to participate in decision making and to engage in back and forth dialogue to establish common ground for addressing perceived problems in organizational conduct.1 Brown (2009) has since refocused dialogic accounting to emphasize its connections to political theories of democracy. In particular, she has suggested that Mouffe’s (1995, 2000, 2005) agonistic pluralism2 offers a promising theoretical foundation for dialogic accounting. Agonistic democracy, while celebrating the diversity of perspectives, emphasizes also ineradicable tensions and conflicts among various actors as well as the associated power dynamics. Brown’s (2009) suggestion has been followed in a number of papers discussing and critiquing agonistic democracy as a basis for dialogic accounting (see Blackburn, Brown, Dillard & Hooper, 2014; Brown, 2009; Brown & Dillard, 2013a, 2013b, 2014, 2015; Brown et al., 2015; Dillard & Brown, 2012; Dillard and Roslender, 2011; Dillard and Yuthas, 2013; Söderbaum and Brown, 2010; for a review see Dillard & Brown, 2015)..

آگونیستی (ANT): سیاسی سازی پلورالیستی، حسابداری و فناوری های آن

ANT) agonistics: Pluralistic politicization of, and by, accounting and its technologies)