دانلود رایگان ترجمه مقاله تدریس سیاست عمومی در آرمان مقایسه ای، ظرفیت ها و مشکلات آسیای شرقی – تیلور ۲۰۱۲

مقاله انگلیسی رایگان

ترجمه فارسی رایگان 

بخشی از ترجمه فارسی:

چکیده

دوره های خط مشی عمومی ، به طور فزاینده ای، بخش اجتناب ناپذیر برنامه های آموزشی حرفه ای در امور ،در شرق آسیا عمومی در پاسخ به تغییرات سریع در محیط سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی در منطقه شده است. ، روند فعلی این مقاله در آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا از طریق را دوره های ارائه شده خط مشی عمومی در برنامه های تحصیالت تکمیلی در دانشگاه های مهم چین ، تایوان ، کره جنوبی و ژاپن بررسی می کند. تحلیل تطبیقی خاطرنشان می سازد که سه چالش اصلی در آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا توجه : ضعیف و کم به دانش خط مشی )ریشه در زمینه های محلی( ، ظرفیت آموزش ناکافی و نمایندگی تحلیل خط هستند.

مقدمه:

اگرچه خط مشی عمومی به عنوان یک رشته تحصیلی و مطالعاتی در شرق آسیا از دهه ۰۶۹۱ آغاز شده است ، روند کلی آموزش خط مشی عمومی در توسعه برنامه های آموزشی و شیوه های حرفه ای در امور عمومی ، پدیده ی تازه ای است که به واسطه تغییرات سریع در محیط سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی در بسیاری از کشورهای شرق آسیا همچنین گسترش برنامه های آموزشی حرفه ای مانند دوره های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی در منطقه ، برانگیخته شده است. در کره جنوبی و تایوان ، گذارو حرکت به سوی سیستم های مردم ساالر ، دامنه مشارکت در فرایند خط مشی را توسعه داده لذا تقاضا جهت متخصصین و تحلیل گران خط مشی که دارای آموزش حرفه ای در خط مشی عمومی باشند را افزایش داده است. در چین ، جایی که در میانه دهه ۶۱ میالدی تنها دانشگاه های اندکی ، ارائه دهنده ی دوره های خط مشی عمومی بوده اند ، تحت رهنمودهای کمیته هیات منتخب دولت ، دوره تحلیل خط مشی عمومی یکی از، ۶ دوره ی اجباری در برنامه های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی شده است که در حال حاضر در بیش از ۰۱۱ دانشگاه در سراسر کشور ارائه میشود. به عالوه خط مشی عمومی به عنوان موضوع کلیدی در آزمون های ورودی سازمان استخدامی کشوری در تعدادی از کشورها نیز محسوب شده است. تاکید فزاینده بر آموزش خط مشی عمومی نه تنها می بایست فراهم کننده نیرو عظیم برای توسعه رشته خط مشی عمومی در شرق آسیا باشد بلکه باید فرصت های بی سابقه برای تقویت ظرفیت خط مشی بین موئسسات دولتی ، سازمانهای غیردولتی و جامعه مدنی فراهم کند. در حالی که کشورهای شرق آسیا قدمهای بزرگی به سوی توسعه اقتصادی و اجتماعی در قرن اخیر برداشته اند ، هر یک از آنها با مجموعه ای از چالش های هولناک همچون گرمایش جهانی ، تروریسم و پا به سن گذاشتن جمعیت)پیری( روبرو هستند. ظرفیت خط مشی در برخورد با این چالش ها در این کشورها ممکن است عاملی تعیین کننده در موفقیت آنها در قرن ۳۰ باشد و آموزش خط مشی عمومی می تواند کاتالیزور باشد. از سوی دیگر تقاضای روبه رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا ممکن است بیانگر چالش های شدیدی باشد.

به علت اینکه تعداد محدودی از برنامه های تحصیالت تکمیلی در خط مشی گذاری در شرق آسیا وجود دارد لذا اساتید اندکی در رشته خط مشی عمومی آموزش دیده اند.به طور نمونه در کشور چین ، دوره های تحلیل خط مشی عمومی برای برنامه های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی اغلب بوسیله اعضا هیات علمی که هیچ کدام تجربه آموزشی حرفه ای در رشته خط مشی عمومی ندارند تدریس میشود. در تایوان ، کره جنوبی و ژاپن نسل متخصصین ، مطالعاتشان را در کشورهای غربی، جایی که تاریخ طوالنی در آموزش خط مشی عمومی دارند ، دنبال کرده اند. توسعه ابزار یادگیری ممکن است سرعت تقاضای روبه رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی را نگه ندارد. اگرچه منشا رشته خط مشی عمومی را می توان برای ظهور علم خط مشی در کشورهای غربی مخصوصا در امریکا ترسیم کرد اما مطالعه خط مشی عمومی عمیقا ریشه در سیستم های سیاسی ، هنجارهای فرهنگی و زمینه های تاریخی دارد که به طور قابل مالحظه ای کشورها را از یکدیگر متمایز می سازد و بنابراین حیاتی است که کاربردپذیری تئوری ها در سایر زمینه ها نیز ارزیابی شود.اگر چه تقاضای رو به رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی ممکن است زمان اندکی برای توسعه ابزار یادگیری بر پایه زمینه های محلی باقی می گذارد و مدرسان و اساتید مجبور به یادگیری از کشورهای غربی هستند. این مقاله بروی تنش های مختلف در توسعه آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا و تاثیرات بالقوه آنها بروی توسعه این رشته در بلند مدت تمرکز می کند. به ویژه ما ظرفیت آموزش ، پوشش و ابزار یادگیری برای آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا را از طریق تحلیل ۹۳ برنامه درسی مورد استفاده در برنامه های آموزشی تحصیالت تکمیلی در دانشگاه های مهم چین ، کره جنوبی ، تایوان و ژاپن بررسی می کنیم. تحلیلمان به ما اجازه می دهد برخی ویژگی های قابل توجه در توسعه آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا را کشف کنیم و درک و بینش کلی نسبت به پتانسیل ها و چالش های در حال توسعه کسب کنیم.

روش شناسی تحقیق برنامه های درسی دوره، برای تحلیل روندها در توسعه آموزش خط مشی عمومی مورد استفاده قرار گرفت. “استراس من” نتیجه گرفت که بررسی برنامه های درسی در برنامه های امور عمومی، ابزار مهمی برای کاوش سطح توافق در شغلی که در رابطه با محتوای اصلی در برنامه آموزشی حرفه ای است می باشد.اگر چه برنامه آموزشی دوره به ندرت برای مطالعه برنامه ریزی درسی در شرق آسیا مورد استفاده قرار می گرفت آنهم شاید به علت این که استفاده از برنامه های درسی روش استانداردی در بسیاری از دانشگاه های منطقه تا سالهای اخیر نبوده است. منابع اصلی داده ها برای تحلیل مان ، برنامه درسی مورد استفاده در دوره خط مشی عمومی در برنامه های تحصیالت تکمیلی از سال ۳۱۱۲ تا سال ۳۱۰۰ در دانشگاه های اصلی در چین ، تایوان ، کره جنوبی و ژاپن هستند. کشورهایی که دانشگاه های اندکی ارائه دهنده دوره های خط مشی عمومی هستند تالش ها برای جمع آوری برنامه آموزشی از همه آنها صورت می پذیرد. بیشتر برنامه های آموزشی دوره از طریق اینترنت جمع آوری شده البته همچنین زمانی که برنامه آموزشی از طریق قلمرو عمومی در دسترس نبود ، ایمیل و درخواست از طریق تلفن نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. اگر چه کنترل تمامی دوره هایی که در بخش های نمونه مورد بررسی ارائه شده امکان پذیر نیست ولی ما تالش می کنیم تا عناوین دوره های اصلی را بررسی کنیم تا از احتمال بررسی سایر دوره های مشابه دیگر با عنوان موضوع خط مشی عمومی یا تحلیل خط مشی جلوگیری کرده باشیم. بنابراین ما مطمئن هستیم که تحقیق ما تنها شامل دوره های اصلی با عناوین خط مشی عمومی و تحلیل خط مشی در برنامه های مربوطه است. برای جلوگیری از نمونه برداری از یک دانشگاه بخصوص ، ما یک برنامه آموزشی از هر دانشگاه هدف را انتخاب کردیم. برای هماهنگی ما ۴ نوع از دوره های نمونه مورد بررسی را حذف کردیم: دوره های ارائه شده بعنوان انتخابی، دوره هایی که فقط بروی تحقیق خط مشی تمرکز دارد، دوره هایی که برای مرحله خاص در فرایند خط مشی اختصاص داده شده است مانند ارزیابی ، تدوین ، و تصمیم گیری و دوره هایی که بر خط مشی بخشی ویژه مانند خط مشی آموزش و فن آوری تمرکز می کنند.

اگر چه تالش های صورت گرفته تا از قابلیت مقایسه برنامه های آموزشی در تمام کشورها اطمینان حاصل شود.با این وجود ۳ محدودیت در مطالعه ی ما وجود دارد. نخست برنامه آموزشی ممکن است به طور صحیح حد و مرز آنچه را اساتید باید آموزش دهند تعیین نکند ، همانطوری که برخی اساتید ممکن است استفاده گسترده از برنامه های درسی مختصر را ترجیح بدهند در حالی که سایر اساتید برنامه های درسی با جزئیات بیشتر را مرجح بدانند. دوم این که حذف موضوعات خاص از برنامه درسی ممکن است با توجه به طرح برنامه درسی در داشتن آنها در سایر دوره ها ارائه شده باشند. نمونه نهایی ما شامل ۹۳ برنامه درسی و آموزشی در مجموع است که از این تعداد ۳۲ برنامه درسی مربوط به کشور چین، ۰۱ برنامه مربوط به تایوان ، ۰۴ برنامه مربوط به کره جنوبی، و ۰۱ برنامه مربوط به ژاپن است که در جدول ۰ نمایش داده شده است. تعداد کمی از دوره ها مربوط به ژاپن است با توجه به این واقعیت که تنها تعداد اندکی از دانشگاه های ژاپن به طور رایج دوره هایی را در زمینه خط مشی عمومی ارائه می دهند. در ژاپن تعداد مدارس ارائه دهنده خط مشی عمومی بسیار کم هستند که تا ژانویه ۳۱۰۳ تنها ۲ مدرسه بوده اند. اگر چه حدود ۲۱ دانشگاه مازاد ، ارائه دهنده دوره های خط مشی عمومی یا تحلیل خط مشی در این کشور بوده اند که عمدتا در زمینه آموزش دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد مدیریت دولتی و علم خط مشی بوده اند. در تحلیلمان اکثریت دانشگاه های رده اول و معتبر که بوسیله وزارت آموزش و پرورش ژاپن شناخته شده بودند و برنامه هایی در خصوص خط مشی عمومی داشتند را بررسی کردیم. .برپایه مدل ترکیبی رومرو )۳۱۱۰(برای دوره های خط مشی عمومی ما محتوای برنامه های آموزشی دوره ها را بوسیله ۴ طبقه بندی طبق ۴ سرفصل آموزشی اصلی که نوعا در دوره های خط مشی گذاری انتظار می رود بررسی کردیم. این ۴ طبقه عبارت اند از: مبانی و اصول خط مشی عمومی ، فرایند خط مشی ، زمینه خط مشی ، تحلیل خط مشی هر طبقه بوسیله چندین موضوع کلیدی ارائه شده است.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

Although public policy as a field of study was introduced to East Asia as early as the 1960s (Kim and Kang 1992; Jan 2003), the mainstreaming of public policy training in the development of educational programs and professional practices in public affairs has been a recent phenomenon, stimulated by rapid changes in the political, social, and economic environment in many East Asian countries as well as the proliferation of professional training programs, such as Master in Public Administration (MPA), in the region. In Korea and Taiwan, the transition towards democratic systems has broadened the scope of participation in the policy process and thus boosted demand for policy specialists and analysts with professional training in public policy (Lee 2007; Mok 2007). In mainland China, where there were only a handful of universities Correspondence address: Email: dmchoi@cnu.ac.kr Department of Public Administration, Chungnam National University, 99 Dae-Hak-Ro, Gung-Dong Yu-Seoung-Ku, Daejeon South Korea 305–۷۶۴ Xun Wu is an associate professor in the Lee Kuan Yew School of Public Policy at the National University of Singapore. His current research focuses on water governance, anti-corruption strategies, comparative healthcare reforms, and integrated approaches to sustainable development. He teaches policy analysis, cost–benefit analysis, program evaluation, and research methods. Allen Yu-Hung Lai is a doctoral candidate in the Lee Kuan Yew School of Public Policy, National University of Singapore. His research interest is collaborative governance and organizational learning. He has published widely in the fields of governance and administration, public health, health policy, and comparative policy analysis. Do Lim Choi is an associate professor at the Department of Public Administration at Chungnam National University. His teaching and research interests include public ethics, human resources management, and organizational theory. His research has appeared in various journals including Journal of Public Administration Research and Theory and International Review of Public Administration. Journal of Comparative Policy Analysis, Vol. 14, No. 5, 376–۳۹۰, November 2012 ISSN 1387-6988 Print/1572-5448 Online/12/050376-15 ª ۲۰۱۲ The Editor, Journal of Comparative Policy Analysis: Research and Practice http://dx.doi.org/10.1080/13876988.2012.724965 Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012 offering courses on public policy in the mid-1990s, under the guidelines stipulated by the National MPA Steering Committee, public policy analysis has became one of the nine compulsory courses for MPA programs, which are now offered in more than 100 universities across the country (Wu and He 2009). In addition, public policy has been included as a key subject in civil service entrance exams in a number of countries (Jan 2003; Park 2009; Watanabe 2009). The increased emphasis on public policy training should provide not only tremendous impetus to the development of the field of public policy in East Asia, but also unprecedented opportunities to strengthen policy capacity among government agencies, NGOs, and civil society. While East Asian countries made great strides towards economic and social development in the last century, each of them has been confronted with a set of daunting challenges, such as global warming, terrorism, and an aging population. Policy capacity in dealing with these challenges in these countries may be the decisive factor in determining their success in the twenty-first century, and public policy training can be the catalyst. On the other hand, however, the rapidly growing demand for public policy training in East Asia may present serious challenges. Due to the limited number of graduate programs in public policy in East Asia, very few scholars have been trained in the field of public policy. In mainland China, for example, the public policy analysis courses required for MPA programs are often taught by faculty members with neither training nor professional experience in the field of public policy (Ren 2002; Qian 2007). In Taiwan, Korea, and Japan, though, generations of scholars have pursued their studies in Western countries where there is a longer history in public policy education. More important, the development of learning materials may not keep pace with the fast-growing demand for public policy training. Although the origin of the field of public policy can be traced to the emergence of policy science inWestern countries, particularly the US, the study of public policy is deeply rooted in political systems, cultural norms, and historical contexts that differ considerably from one country to another, and therefore it is critical to assess the applicability of theories and practices developed in other contexts. However, the fast-growing demand for public policy training may leave little time for the development of learning materials based on local contexts, forcing instructors/scholars to rely on learning materials from Western countries. This paper focuses on various tensions in the development of public policy training in East Asia and their potential impacts on the development of the field in the long run. In particular, we examine teaching capacity, coverage, and learning materials for public policy training in East Asia through the analysis of 62 syllabi used in graduate programs in top universities in mainland China, Korea, Taiwan, and Japan. Our analysis allows us to uncover some salient features in the development of public policy training in East Asia and to gain insight into potentials and challenges in such development.