دانلود ترجمه مقاله نحوه درمان ترومبولیسم وریدی (Ashpublications 2017) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

نحوه درمان ترومبولیسم وریدی مکرر در بیمارانی که درمان ضد انعقاد خونی دریافت می کنند

How I treat recurrent venous thromboembolism in patients receiving anticoagulant therapy

مقدمه

خطرات بازگشت بیماری در جمعیت های مختلف از بیماران

علل انسداد گسترده ی وریدی

شرایط زیر لایه ای و یا بیماری.

استفاده از دوز نامناسب از دارو های ضد انعقاد

ارزیابی و بررسی بیماران

مورد 1 : سرطان و لختگی خونی بازگشتی

ارزیابی های اولیه و استفاده از درمان ضد انعقاد

فراتر از فاز شدید

VTE بازگشتی در بیمارانی که از دوز های درمانی LMWH استفاده می کنند.

مورد دوم : سندرم ضد فسفولیپیدی

مورد سوم : احتمال بیماری بهجت

مورد شماره ی 4 : بازگشت بیماری در زمان استفاده از یک NOAC

جمع بندی

درمان ضد انعقاد خون خوراکی برای انسداد وریدی ، تاثیر بسیار خوبی دارد. زمانی که استفاده از این روش درمانی به خوبی مدیریت شود، خطر بازگشت این بیماری در سال، 2% می باشد. مهم ترین دلیل برای رخ دادن این بازگشت، بیماری های زیر بنایی و سطح درمان دارویی کم تر از حد مورد نیاز می باشد. مهم ترین موارد از بیماری های زیر بنایی در درمان این مشکل، منجر به بازگشت بیماری می شود، سرطان است. سطح دارویی کمتر از حد مورد نیاز هم ممکن است به دلیل انسجام ضعیف رژیم دارویی فرد، تداخل با دیگر دارو ها و یا غذا ها، و یا استفاده از دوز نامناسب از دارو می باشد. ارزیابی کردن و درک کردن دلیل رخداد این بازگشت و بهبود مدیریت درمان ضد انعقاد خون، برای پیش گیری از بازگشت بیماری اهمیت زیادی دارد. در این قسمت ما 4 نمونه را همراه با بحث در مورد آسیب شناسی های زیر بنایی این بیماری، ارائه می کنیم. در حالی که مکانیزم های مرتبط با این بیماری معمولا به خوبی شناخته شده اند، مدیریت درمان ضد انعقاد بیشتر بعد از رخداد های مهم مانند بازگشت بیماری هنوز به خوبی شناخته نشده است و شواهد بالینی آزمایشی اندکی در مورد آن وجود دارد.

جمع بندی

VTE بازگشتی برای بیمارانی که از دارو های ضد انعقاد استفاده می کنند موضوع خیلی رایجی نیست، و نشانه های جدید از پا می تواند نشانه ی سندرم های پسا انسدادی باشد. تشخیص های مختلفی برای درد سینه و یا تنگی نفس وجود دارد. زمانی که بازگشت بیماری بر اساس تفاوت های موجود در سطح VTE در مقایسه با تصویر برداری های تشخیص قبل از درمان با استفاده از دارو های ضد انعقاد تایید می شود، علت این بازگشت بیماری باید به دقت ارزیابی شود، زیرا مدیریت این مشکل بر اساس علل مختلف، متفاوت است. گام اول در روند درمانی، شناسایی کردن درمان نا مناسب داروهای ضد انعقاد ( یعنی، دوز نامناسب، انسجام نا مناسب، و یا تداخل های دارویی که ممکن است تاثیر مواد ضد انعقاد را کاهش دهد) می باشد. زمانی که هیچ کدام از این موارد شناسایی نشد، این ارزیابی باید متمرکز بر روی بیماری ها یا شرایط مرتبط با انعقاد بیش از حد قرار بگیرد که سرطان، از میان دیگر بیماری ها، رایج ترین علت می باشد. پیشنهادات در رابطه با مدیریت مداوم معمولا در این زمینه ضعیف هستند زیرا سطح شواهد کمی در این رابطه وجود دارد.

Oral anticoagulant therapy for venous thromboembolism is very effective. When oral anticoagulants are managed well, the risk of recurrence is approximately 2 per 100 patient-years. The main reasons for a breakthrough event are underlying disease and subtherapeutic drug levels. The most common underlying disease that results in recurrence on treatment is cancer. Subtherapeutic drug levels can be caused by poor adherence to the drug regimen, interactions with other drugs or food, or inappropriate dosing. It is important to investigate and understand the cause whenever such an event occurs and to improve management of anticoagulants thereby avoiding further recurrences. Here we present 4 illustrative cases together with a discussion of the underlying pathology. Whereas the mechanisms are usually quite well understood, the management of further anticoagulation after a breakthrough event is based on minimal or no clinical trial evidence.

Conclusion

Recurrent VTE for patients who are receiving anticoagulation therapy is not very common, and new symptoms from the leg could be a manifestation of postthrombotic syndrome. There are several differential diagnoses for chest pain or shortness of breath.When a recurrence is confirmed by differences in VTE extent compared with the diagnostic imaging before anticoagulation therapy was started, the cause should be carefully investigated, because the management differs. The first step is to identify inappropriate anticoagulation therapy (ie, incorrect dose, poor adherence, or drug interactions that may reduce the anticoagulant effect). Once any of these have been excluded, the investigation should be focused on diseases or conditions with hypercoagulability, of which cancer is the most common. The recommendations regarding continued management are usually weak because of the low-quality level of evidence.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

نحوه درمان ترومبولیسم وریدی مکرر در بیمارانی که درمان ضد انعقاد خونی دریافت می کنند

How I treat recurrent venous thromboembolism in patients receiving anticoagulant therapy