این مقاله انگلیسی ISI در نشریه وایلی در 11 صفحه در سال 2017 منتشر شده و ترجمه آن 22 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
پیش بینی رتبه جامعه – توزیع فراوانی تحت شرایط آب و هوایی فعلی و آینده |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Predicting community rank‐abundance distributions under current and future climates |
|
مشخصات مقاله انگلیسی | |
فرمت مقاله انگلیسی | pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش |
سال انتشار | 2017 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 11 صفحه با فرمت pdf |
نوع مقاله | ISI |
نوع نگارش | مقاله پژوهشی (Research article) |
نوع ارائه مقاله | ژورنال |
رشته های مرتبط با این مقاله | محیط زیست، جغرافیا |
گرایش های مرتبط با این مقاله | زیستگاه ها و تنوع زیستی، ارزیابی و آمایش سرزمین، برنامه ریزی و علوم محیطی، تغییرات آب و هوایی اقلیمی |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | بوم شناسی – Ecography |
کلمات کلیدی | وفور، یکنواختی، ماکرواکولوژی، جنوب شرق کوییزلند،SAD، توزیع وفور گونه، غنای گونه، پوشش گیاهی |
کلمات کلیدی انگلیسی | abundance – evenness – macroecology – southeast Queensland – SAD – species abundance distribution – species richness – vegetation |
ارائه شده از دانشگاه | دانشکده علوم زیست شناسی، دانشگاه کوئینزلند، استرالیا |
شناسه شاپا یا ISSN | 1600-0587 |
شناسه دیجیتال – doi | https://doi.org/10.1111/ecog.03552 |
بیس | نیست ☓ |
مدل مفهومی | ندارد ☓ |
پرسشنامه | ندارد ☓ |
متغیر | ندارد ☓ |
رفرنس | دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله ✓ |
کد محصول | F1667 |
نشریه | وایلی – Wiley |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله | |
فرمت ترجمه مقاله | pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
کیفیت ترجمه | ترجمه ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 22 صفحه (2 صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر و جداول | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه ضمیمه | ندارد ☓ |
ترجمه پاورقی | ندارد ☓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه | به صورت عکس درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | به صورت فارسی درج شده است ✓ |
منابع انتهای متن | به صورت انگلیسی درج شده است ✓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد. |
فهرست مطالب |
مقدمه |
بخشی از ترجمه |
درک اثرات تغییرات زیست محیطی بر روی تنوع زیستی نیازمند در نظر گرفتن پارامتر هایی بیش از غنای گونه ای است. در این جا ما یک چارچوب جدید را برای درک تغییرات احتمالی در ساختار وفور گونه ای در جوامع تحت تغییر اقلیم ارایه می کنیم. ما این موضوع را با استفاده از یک نظر سنجی جامع و داده های زیست محیطی مربوط به 1748 جامعه گیاهی چوبی در جنوب شرق کوییزلند استرالیا برای مدل سازی توزیعات رتبه- وفور(RAD) تحت اقلیم های فعلی و آینده بررسی می کنیم. تحت شرایط فعلی، مدل ها RAD ها را مطابق با تیپ های پوشش گیاهی غالب منطقه پیش بینی کرد. ما اثبات می کنیم که تحت سناریوی اقلیمی کسب و کار مرسوم، وفور و غنای کل ممکن است در جنگل های بارانی نیمه حاره ای و مناطق بوته ای کاهش و در جنگل های خشک اسکلروفیل افزایش یابد. علی رغم این روند های متناقض، ما پیش بینی کردیم که یکنواختی در همه تیپ های پوشش گیاهی افزایش می یابد. با ارزیابی غنای اطلاعاتی، RAD چند بعدی، ما نشان می دهیم که تغییرات اقلیمی در ساختار های وفور جامعه بسته به ترکیب فعلی و شرایط محیطی متغیر است.
1- مقدمه
درک محرکهای تنوع به عنوان یک چالش کلیدی در اکولوژی مطرح بوده و از اهمیت روز افزونی برخوردار می باشد زیرا ارگانیسم ها و موجودات زنده به تغییرات اقلیمی سریع پاسخ می دهند( پارماسن و همکاران 1999،والتر و همکاران، 2005). تقریبا همه پیش بینی ها تنوع مکانی و زمانی بر غنای گونه ای مشتق شده از داده های وقوع گونه ای تمرکز دارند. برای مثال، مدل های مکانی غنا در دامنه ها و مقیاس های جغرافیایی برای پرندگان( دیویس و همکاران، 2007، راهبک و همکاران 2007، دیستلر و همکاران، 2015)، خزندگان( لوین و همکاران 2016، رادریگز و همکاران 2017)، بی مهرگان( لوبو و همکاران 2002، اورتورن و همکاران، 2009) و گیاهان( اشتیمان و همکاران 2009، گرامر و وربوم 2017، فریکر و همکاران 2015) ، همراه با پیش بینی هایی تحت اقلیم های اینده توسعه یافته اند( کوری 2001، تولیر و همکاران 2005).
با این حال، پیشنهاد شده است که غنا به تنهایی یک شاخص ضعیف برای تنوع است( هولبرت 1971)، زیرا قادر به توصیف الگوهای وفور برای تعریف جوامع اکولوژیکی نیست( استرلینگ و ویلزی 2001، ویلزی و همکاران 2005). مدل های غنای گونه ای به ندرت تایید می کنند که غنا ارتباط تنگاتنگ و درونی با وفور کل جامعه دارد – یعنی گونه های بیشتری از تعداد کل افراد وجود ندارد. اگرچه بعید است که این یک مسئله مهم در مدل های استفاده کننده از اندازه نمونه بزرگ باشد، برای داده های جمع اوری شده در مقیاس های پلات مناسب است( برای مثال، پلات های جنگلی کم تر از یک هکتار) که در آن وفور برخی گونه ها می تواند پایین باشد و افزودن یا حذف تعداد کمی از افراد می تواند موجب افزایش شانس تغییر غنا شود ( دونالز و همکاران 2011). تاکید تنها بر غنا قادر به در نظر گرفتن قوانین عمومی اکولوژی نیست: یعنی تقریبا همه جوامع دارای گونه های مشترک بسیاری و گونه های غیر مشترک کم هستند( تاکشی 1993، مک گیل و همکاران 2007). برخی شاخص ها( تنوع سیمپسون و شانون) برای مقایسه ساختار جامعه در میان مکان ها توسعه یافته اند با این حال این شاخص ها موجب ساده سازی بیش از حد الگوهای وفور سطح جامعه شده و توصیه شده است که الگوهای وفور سطح جامعه زمانی استفاده می شوندکه هدف مقایسه بین سایت ها باشد( متیو و ویتاکر 2015 و منابع مربوطه). درک وفور نسبی گونه ها( یعنی یکنواختی جامعه) اطلاعات مفید اضافی را در خصوص فرایند های اکولوژیکی مهم نظیر رقابت ارایه می کند( ویتاکر 1965، راجانمی 2011). با این حال، به دلیل اثرات متغیر های زیست محیطی مهم، برای مثال(آتش سوزی، خشک سالی و طوفان)، گاهی اوقات با اثرات متقابل و فعل و انفعالات پیچیده، وفور گونه به سختی قابل پیش بینی است. یک تاکید ویژه بر غنا به تنهایی موجب پوشش تغییرات مهم در توزیع وفور گونه ها تحت اقلیم های اینده می شود. برای مثال، حتی اگر غنا نسبتا ثابت باشد، وفور بسیاری از گونه ها به شدت تغییر می کند و دارای اثرات بلند مدت بر روی جامعه هستند( اهلرن و موریس 2015). توزیع رتبه-وفور(RAD) که در آن همه گونه ها در جامعه از بیشترین وفور به کم ترین وفور رتبه بندی می شوند،یک مدل جامع تر از جوامع را نسبت به غنا در اختیار می گذارد(ویتاکر، 1965). توزیعات وفور رتبه را می توان برای توصیف جامعه ای استفاده کرد که در آن وفور هر گونه ثبت شده و می تواند با استفاده از سه مولفه ساده خلاصه شوند:1- تعداد کل افراد درون جامعه( وفور)، 2- تعداد کل گونه ها در جامعه( غنا) 3- تخصیص افراد میان گونه ها( یکنواختی). این سه جزء RAD را می توان به صورت متوالی به صورت تابعی از متغیر های زیست محیطی مدل سازی کرد( فوستر و دانستان 2010) که پیش بینی های مکانی را در نظر می گیرد. مفهوم RAD در منابع از دهه 1940 غالبیت بیشتری پیدا کرده است(فیشر و همکاران 1043، پرستون 1948)، و توزیع غیر خطی حالت ثابت از وفور در جامعه یک فرض مهم تئوری خنثی است( هابل 2001). تلاش های متمرکزی برای بررسی فرم این توزیعات به طور دقیق در گرادیان های محیطی و مناطق بزرگ وجود دارد( دانستان و فوستر 2011، ارلانتو 2017) با این حال آن ها در بیوژئوگرافی کم تر در نظر گرفته اند و نیاز مبرمی به در نظر گرفتن RAD در تحلیل های بزرگ مقیاس است( متیوز و همکاران 2017). علی رغم پتانسیل بالای توزیعات وفور برای نشان دادن اطلاعاتی در مورد محرک های ویژگی های جامعه، و برای پیش بینی و تفسیر پاسخ های جامعه به تغییرات محیطی( شکل 1)،RAD در سیستم خشکی در نظر گرفته نشده و تغییرات زمانی در RAD تحت اقلیم های اینده پیش بینی شده است. در این مطالعه،ما از یک مجموعه داده جامعه گیاهان چوبی از جنوب شرق کوییزلند استرالیا برای پیش بینی سه مولفه RAD یعنی وفور، غنا و یکنواختی تحت اقلیم های فعلی و اینده با تفکیک پذیری مکانی در این منطقه بزرگ و متنوع استفاده می کنیم ( پوشش گیاهی از جنگل بارانی نیمه گرمسیری تا جنگل های اسکلروفیل). با توجه به این که اقلیم منطقه در آینده انتظار می رود گرم تر و خشک تر شود( داودی و همکاران 2015). فرضیه کل این است که تغییرات اساسی در RAD را می توان تحت اقلیم های آینده پیش بینی می شود، با این حال، ماهیت این تغییرات با شرایط محیطی تغییر می کند. به طور اخص، در پاسخ به تغییر اقلیم، ما انتظار داریم که منطقه توسط جنگل های اسکلروفیل غالب شده و پوشش گیاهی چوبی انبوه شود( بومن و همکاران 2001، راسل اسمیت و همکاران 2004، ماسینیس و همکاران 2011) و این منجر به افزایش غنا و وفور کل شده است( شکل 1 الف). شکل 1: نمای مفهومی از شیوه های مختلف تغییر توزیعات رتبه- وفور جامعه(RAD) در پاسخ به تغییر اقلیم. رابطه بین سه جز و مولفه RAD: وفور، غنا و یکنواختی را می توان با منحنی RAD تبیین کرد. تغییر اقلیم می تواند بر جوامع اثر بگذارد و به این ترتیب با ایجاد تغییرات از این سه جزء از RAD فعلی به اینده( خط قرمز) بر RAD اثر داشته باشد. دو تغییر احتمالی در RAD تحت تغییر اقلیم برای جنوب شرق کوییزلند وجود دارد:الف: افزایش در وفور، غنا و یکنواختی از اسکلروفیل های خشک به اسکلروفیل های مرطوب و جنگل ب: کاهش در وفور و غنا با افزایش در یکنواختی که شامل تغییر از جنگل های بارانی به جوامع اسکلروفیل |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Understanding influences of environmental change on biodiversity requires consideration of more than just species richness. Here we present a novel framework for understanding possible changes in species’ abundance structures within communities under climate change. We demonstrate this using comprehensive survey and environmental data from 1748 woody plant communities across southeast Queensland, Australia, to model rank-abundance distributions (RADs) under current and future climates. Under current conditions, the models predicted RADs consistent with the region’s dominant vegetation types. We demonstrate that under a business as usual climate scenario, total abundance and richness may decline in subtropical rainforest and shrubby heath, and increase in dry sclerophyll forests. Despite these opposing trends, we predicted evenness in the distribution of abundances between species to increase in all vegetation types. By assessing the information rich, multidimensional RAD, we show that climate-driven changes to community abundance structures will likely vary depending on the current composition and environmental context. 1 Introduction Understanding the drivers of diversity remains a key challenge in ecology, and is becoming increasingly important as organisms respond to rapid climate change (Parmesan et al. 1999, Walther et al. 2005). Almost all projections of diversity, both spatial and temporal, have focused on species richness derived from species occurrence data. For example, spatial models of richness across broad geographic extents have been developed for birds (Davies et al. 2007, Rahbek et al. 2007, Distler et al. 2015), reptiles (Lewin et al. 2016, Rodrigues et al. 2017), invertebrates (Lobo et al. 2002, Overton et al. 2009) and plants (Steinmann et al. 2009, Cramer and Verboom 2017, Fricker et al. 2015), with projections also made under future climates (Currie 2001, Thuiller et al. 2005). However, it has been suggested that richness alone is a poor proxy for diversity (Hurlbert 1971) as it fails to describe the abundance patterns that define ecological communities (Stirling and Wilsey 2001, Wilsey et al. 2005). Models of species richness rarely acknowledge that richness is intrinsically linked to, and constrained by, overall community abundance – there cannot be more species than the total number of individuals. While this is unlikely to be an issue in models using large grain sizes, it is relevant to data collected at plot scales (e.g. sub-hectare forest plots) where abundances of some species can be low, and adding or removing a relatively small number of individuals may greatly increase the chance of altering richness (Dornelas et al. 2011). Focusing on richness alone also fails to consider one of the universal laws of ecology: that virtually all communities contain many uncommon and few common species (Tokeshi 1993, McGill et al. 2007). A number of indices (i.e. Simpson’s and Shannon’s diversity) have been developed to compare community structure among sites, however these are known to oversimplify communitylevel abundance patterns and it has been recommended that full community-level abundance patterns are used when comparing across sites (see Matthews and Whittaker 2015, and references therein). Understanding the relative abundances of species (e.g. community evenness) provides additional useful information relating to important ecological processes, such as competition (Whittaker 1965, Rajaniemi 2011). However, due to influences from important environmental variables (e.g. fire, drought, storms) – sometimes with complicated interactions – species abundances can be difficult to predict accurately. A continued focus on richness alone may mask important changes to species abundance distributions under future climates. For example, even if richness remains relatively constant, the abundance of many species might nevertheless shift dramatically, with consequences for longer-term population persistence (Ehrlén and Morris 2015). The rank-abundance distribution (RAD), where all species in a community are ranked from most to least abundant, provides a more holistic representation of communities than richness alone (Whittaker 1965). Rank abundance distributions can be used to describe any community where the abundance of each species is recorded and can be summarised using three simple components: 1) the total number of individuals within a community (abundance), 2) the total number of species in the community (richness) and 3) the allocation of individuals among species (evenness). These three RAD components can be modelled sequentially as functions of environmental covariates (Foster and Dunstan 2010) allowing for spatial predictions that respect their inherent conditionality. The concept of the RAD has featured prominently in the literature since the 1940s (Fisher et al. 1943, Preston 1948), and a steady-state non-linear distribution of abundances within a community is a fundamental assumption of neutral theory (Hubbell 2001). There has been some concerted effort to examine the form of these distributions in more detail across large regions and environmental gradients (Dunstan and Foster 2011, Arellano et al. 2017), however their consideration in biogeography is lacking and there have been specific calls for greater consideration of RADs in largescale analyses (Matthews et al. 2017). Despite the enormous potential of abundance distributions to reveal new insights about the drivers of multiple community attributes, and for predicting and interpreting community responses to environmental change (Fig. 1), RADs have not yet been spatially projected across any terrestrial system, nor have temporal changes in RADs been predicted under future climates. In this study, we use an extensive woody plant community dataset from southeast Queensland, Australia, to project the three RAD components – abundance, richness and evenness – under current and future climates at a fine spatial resolution across this large and diverse region (vegetation ranging from subtropical rainforest to sclerophyll woodlands and shrublands). Given the region’s climate is expected to become warmer and drier in the future (Dowdy et al. 2015), our overall hypothesis is that substantial changes in RADs will be predicted under future climates, but that the nature of these changes will vary with environmental context. Specifically, in response to climate change we expect areas currently dominated by open sclerophyll forests and woodlands to experience ‘woody thickening’ (Bowman et al. 2001, Russell-Smith et al. 2004, Macinnis-Ng et al. 2011), resulting in increased overall abundance and richness (e.g. Fig. 1a). |