این مقاله انگلیسی ISI در نشریه تیلور و فرانسیس در 12 صفحه در سال 2017 منتشر شده و ترجمه آن 16 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
فیتاز از باکتری Weissella halotolerans: تخلیص، مشخصات جزئی و اثر برخی فلزات |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Phytase from Weissella halotolerans: purification, partial characterisation and the effect of some metals |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 2017 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 12 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | شیمی، زیست شناسی و صنایع غذایی |
گرایش های مرتبط با این مقاله | علوم مواد غذایی، شیمی کاربردی، میکروبیولوژی |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | مجله بین المللی خواص غذایی – International Journal of Food Properties |
ارائه شده از دانشگاه | گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه آتاتورک، ارزروم، ترکیه |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1385 |
نشریه | تیلور و فرانسیس – Taylor & Francis |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 16 صفحه (2 صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر و جداول | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه نشده است ☓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | درج نشده است ☓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده
در این مطالعه، فیتاز در سه مرحله ساده شامل رسوب سولفات آمونیم، تبادل آنیون و کروماتوگرافی فیلتراسیون ژل از Weissella halotolerans تخلیص گردید. این آنزیم با فعالیت مخصوص 227.73 EU/mg و بهبود 6.52% بدست آمد. جرم مولکولی این آنزیم به اندازه 41.52 kDa بود. بهینه pH و درجه حرارت مطلوب برای آنزیم به ترتیب به ترتیب 6.0 و50 درجه سانتیگراد بود. بعلاوه، اثرات یونهای فلزی روی آنزیم بررسی شد. یون های Ag+، Zn2+، Cr2+ ,Fe2+ مهار فیتاز را به ترتیب با 21.86، 25.63 ، 32.82 و 90.43% انجام دادند درصورتیکه یون هایCo2+ ، Cu2+، Pb2+، Cd2+ و Mn2+ باعث افزایش فعالیت آنزیم شدند.
1- مقدمه
اسید فیتیک (میواینوزیتول هگزاکیس فسفات) یک ترکیب متداول غذاهای گیاهی است و از 1 تا 5 درصد وزنی ذرت بوداده خوردنی، گرده گل، و روغن فندق و دانه ها تشکیل شده است. این ماده یک شکل آلی فسفر می باشد که 60 تا 90 درصد کل محتوای فسفر را تشکیل می دهد و نقش ضد عفونی کننده ای دارد. گرچه آنها در بسیاری عملکردهای فیزیولوژیکی، به ویژه در جوانه زنی دانه مهم هستند، فیتاتها تنها به عنوان ترکیبات ضد تغذیه ای در نظر گرفته می شوند چون نشاسته و پروتئین ها را بهم متصل می کنند. فیتازها هضم پروتئین را تحت تاثیر قرار می دهند و با پروتئین ها واکنش می دهند و حتی فعالیت آنزیم های گوارشی را مهار می کنند. آنها همچنین دارای اثر شلات سازی قوی روی عناصر معدنی دوظرفیتی شامل Ca2+، Mg2+، Zn2+ و Fe2+ می باشند. گرچه یک شلات کننده قوی آهن و روی در غذاهای گیاهی می باشد، در نتیجه اینکه فیتات یک واسطه برای این فلزات می باشد، در واقع به عنوان آنتی اکسیدانی عمل می کند که فرم های رادیکال آزادشان را کاهش می دهد. تجزیه موثر اسید فیتیک از طریق تجزیه آنزیمی و نیز غیر آنزیمی بدست می آید. تجزیه آنزیمی با استفاده از فیتازی بدست می آید که مشتق از انواع قارچ و باکتری هاست. هیدرولیز غیر آنزیمی طی فراوری مواد غذایی یا حذف فیزیکی فیتات از دانه های گیاهی غنی از فیتات برای کاهش میزان فیتات در محصولات غذایی نهایی استفاده می شود.
فیتاز (میو-اینوزیتول هگزاکیس فسفات فسفوهیدرولاز E.C.3.1.3.8) پیوندهای مونواستری فسفری را در اسید فیتیک و فیتات تجزیه می شکند. این امر منجر به یک سری رهایی فسفات استر از اینوزیتول می شود؛ از اینرو، این ماده پذیرش سریع جهانی را به عنوان یک افزودنی غذایی و خوراک دام بدست آورد. در دو دهه گذشته، توجه دانشمندان و کارآفرینان را برای تغذیه، حفاظت از محیط زیست و سایر کاربردهای بیوتکنولوژی جلب کرده است. فیتات ها دارای کاربردهای بسیاری در محلولهای میواینوزیتول فسفات دارند. بعلاوه، آنها به عنوان پیش سازها و بهبود دهنده های خاک در نیمه سنتز پراکسیدازها در صنعت کاغذسازی و در رشد گیاه استفاده می شوند. نیز در کنار کاربردشان در آبزی پروری، کاربرد های مهمی در تغذیه انسان دارند. از اینرو، فیتازها به عنوان مواد غذایی و افزودنی های خوراکی به طور گسترده ای استفاده می شوند و برای کاهش آلودگی فسفر در خوراک دام استفاده می شوند. با توجه به ثبات در دمای بالا، اختصاصی بودن سوبسترای فیتات، مقاومت به پروتئولیز و مشخصات pH وسیع، فیتازهای باکتری مزیت قابل توجهی نسبت به فیتاز های قارچی دارند. بنابراين، تخلیص و تعیین مشخصات فيتازها، که ثبات حرارتی دارند و در pH خنثی فعالند، دارای کاربردهای صنعتی مهمی هستند. در این مطالعه، فیتاز از باکتری های اسید لاکتیک به نام Weissella halotolerans در سه مرحله شامل رسوب سولفات آمونیم، کروماتوگرافی تبادل آنیونی Q-Sepharose و ستون فیتراسیون ژل Sephadex G-100 تخلیص گردید. خواص مشخصه آنزیم تعیین شد و اثرات یونهای فلزی روی فعالیت آنزیم بررسی گردید. |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract In the study, phytase was purified in three simple steps comprising ammonium sulphate precipitation, anion exchange and gel filtration chromatography from Weissella halotolerans. The enzyme was obtained with a specific activity of 227.73 EU/mg and 6.52% recovery. The molecular mass of the enzyme was determined to be 41.52 kDa. The optimum pH and temperature for the enzyme were 6.0 and 50°C, respectively. Furthermore, the effects of metal ions on the enzyme were investigated. Ag+ , Zn2+, Cr2+ and Fe2+ ions inhibited phytase by 21.86, 25.63, 32.82 and 90.43%, respectively, whereas Co2+, Cu2+, Pb2+, Cd2+ ve Mn2+ ions increased the enzyme activity. 1 Introduction Phytic acid (myo-inositol hexakisphosphate) is a common compound of plant-derived foods and constitute 1–5% of edible cornflakes, pollen, and hazelnut oil and seeds in weight. It is an organic form of phosphorus that constitute 60–90% of the total phosphorus content and plays an anti-nutritive role.[1–3] Although they are important in many physiological functions, especially in seed germination, phytates are solely considered as anti-nutritive compounds because they bind starch and proteins. Phytases affect protein digestion and interact with proteins, and even inhibit the activity of digestive enzymes. They also have a strong chelating effect on divalent minerals including Ca2+, Mg2+, Zn2+ and Fe2+.[4] Although it is a strong chelator of iron and zinc in herbal foods, as a result of being a mediator for these metals, phytate actually acts as an antioxidant that reduces their free radical forms.[4] The effective degradation of phytic acid is obtained through both enzymatic and non-enzymatic degradation.[5] Enzymatic degradation is obtained by using phytase that was derived from a variety of fungus and bacteria. Non-enzymatic hydrolysis is used during food processing or the physical removal of phytate from phytate-rich plant seeds to reduce the phytate levels in end food products.[6] Phytase (myo-inositol hexakisphosphate phosphohydrolase E.C. 3.1.3.8) disintegrates the phosphoric monoester bonds in phytic acid and phytate. This results in a series of phosphate ester release from myoinositol; therefore, it gained a quick worldwide acceptance as a food additive and animal feed.[7] In the last two decades, it drew the attention of scientists and entrepreneurs for its nutrition, environmental protection and other biotechnological applications. Phytases have many applications in myo-inositol phosphate preparation. Moreover, they are used as precursors and soil improvers in the semi-synthesis of peroxidases in the paper industry and in plant growth.[2] In addition, along with their applications in aquaculture, [8–10] they have important applications in human nutrition; [11] hence, phytases are widely used as food and feed additives and are used to reduce phosphorus pollution in animal feed.[12] Bacterial phytases have a significant advantage over fungal phytases thanks to their high temperature stability, phytate substrate specifity, resistance to proteolysis and wide pH profile; thus, the purification and characterisation of phytases, which have thermostability and are active at neutral pH, are important in industrial applications. In the study, phytase was purified from lactic acid bacteria, Weissella halotolerans, in three steps comprising ammonium sulphate precipitation, Q-Sepharose anion exchange chromatography and Sephadex G-100 gel filtration column. The characteristic properties of the enzyme were determined and the effects of metal ions on the enzyme activity were investigated. |