دانلود ترجمه مقاله رسانه های اجتماعی، پیشگامان خشونت و سیاست های تامین مالی جمعی برای جنگ (Sage 2017) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

سلاح های مشارکت جمعی : رسانه های اجتماعی، پیشگامان خشونت و سیاست های تامین مالی جمعی برای جنگ

Weapons of mass participation: Social media, violence entrepreneurs, and the politics of crowdfunding for war

چکیده

مقدمه

“مورفولوژی های ارتباطی” پیشگامان خشونت

ناهمگونی دشمن

سرمایه گذاری جمعی برای جنگ

نتیجه گیری

منابع

چکیده

از سال2012، غیرنظامیان آمریکای شمالی و اروپایی مرتباً داوطلب شرکت در عملیات های رزمی در میدان های جنگ جهانی و غیر متمرکز علیه دولت های اسلامی عراق و سوریه می شدند. این مقاله بر دو جنبه از این پدیده متمرکز است. اولاً، من معتقدم که این مبارزان نوع متفاوتی از مبارزان هستند که به عنوان پیمانکاران نظامی خصوصی و کارگران میدان جنگ در متون تحقیقاتی با موضوع امنیت خصوصی مطرح شده اند، به گونه ای که در نوآوری خشونت، سرمایه بیشتر یک ابزار است تا هدف. من به این مبارزان به عنوان پیشگامان خشونت اشاره می کنم. روابط و محدودیت های آثار اشیمیت در مورد دشمنی و تئوری میهن پرستی او، در این مقاله از منظر شبکه های امنیتی، تحرک و قتل معاصر مورد بررسی قرار گرفته است. دومین استدلال من بر چگونگی آنلاین بودن پایگاه ها برای توزیع کمک های مالی در مقیاس کوچک برای مبارزان متمرکز است و اینکه چگونه ماموریت های خودمختارانه اشکال پشتیبانی واسطه ای بیش از حد آنها را تسهیل می نماید، در جایی که افراد اهدا کننده هم تولید کننده و هم مصرف کننده امنیت هستند به نحوی که تمایز بین غیرنظامیان و نظامیان بیش از بیش از بین می رود. انجمن های مجازی که از این مبارزان هم از لحاظ اخلاقی و هم از لحاظ مالی پشتیبانی می کنند از طریق شبکه های معمول فیس بوک و پایگاه های اینترنتی منابع مالی نظیر به نظیر مانند GoFundMe یک انحراف افراطی از ساختارها و ظرفیت های سازمانی متعارف برای جنگیدن پیشنهاد می دهد. سرمایه گذاری جمعی این شبکه های جدید وابسته به جغرافیای سیاسی را با اختیار دادن به افراد برای تعیین اشکال منحصر به فرد خود از دشمنی، تغییر شرایط امکان پذیری تصمیم گیری مقتدرانه متوقف می سازند.

نتیجه گیری

دولت ها همواره در حال گسترش همگام سازی و انتقال دشمنان به آنچه که آلتوسر (2014) دستگاه دولتی ایدئولوژیک می نامد، هستند. اینجا ناهماهنگی دشمنی در هر قلمرو مجزا منفرد یافت می شود و به روش هایی سازماندهی می شود که بیانگر این انگیزه ها برای خیر ملت یا گروه است. علاوه بر این، تا آنجا که دولت ها و سازمان های غیر دولتی، فرصت ها و منابع را برای تجلی اشکال فردی از دشمنیی فراهم می کنند، آنچه مبارزان اسلامی یا ضد داعش می توانند و یا نمی توانند به عنوان ساختارهای دشمن خود دست و پا کنند، بر یک پشتیبان دوگانه دولتی / غیر دولتی به عنوان وسیله ای برای اعمال هر نوع خصومتی که یک مبارز ممکن است داشته باشد، تکیه می کنند. اشکال گریز از دشمنی، مانند پاتریک ماکسول ، ممکن است از ساختار سازمانی ارتش های دولتی یا از جانب پروتکل ها و دستورالعمل های PMCدر مناطق رزمی معاصر مجزا باشند. با این حال، فن آوری های ارتباطات جدید و پایگاه های اینترنتی برای امور مالی جنبش، به این معنی هستند که دیگر دولت ها و سازمان های غیر دولتی برای ساختن سیاست لازم نیستند. افراد، در اظهارات خود در مورد اشکال انحصاری از دشمنی، به پیروی از قواعد استراتژیک و محرک سازمان های دولت ها و غیر دولتی نیازی ندارند.

Abstract

Since 2012, North American and European civilians have regularly engaged in combat operations against the Islamic State in the globalized and decentralized battlefields of Iraq and Syria. This article focuses on two aspects of this phenomenon. First, I argue that these combatants represent a different kind of fighter from both private military contractors and battlefield laborers profiled in the private security literature insofar as capital is a means rather than an end in the innovation of violence. I refer to these fighters as violence entrepreneurs. The relevance and limits of Schmitt’s writings on enmity and his theory of the partisan are examined in the context of these contemporary networks of security, mobility, and killing. My second argument centers on how online platforms for the distribution of small-scale donations to these fighters and their self-crafted missions facilitate hyper-mediated forms of patronage, where individual donors are both producers and consumers of security in ways that further distort distinctions between civilians and combatants. The imagined communities that support these combatants, both morally and financially, through the banal networks of Facebook and peer-topeer funding platforms like GoFundMe suggest a radical deviation from conventional organizational structures and capacities for waging combat. Crowdfunding congeals these new geopolitical networks in the authorizing of individuals to determine their own singular forms of enmity, mutating the conditions of possibility for the sovereign decision.

Conclusion

Governments have always gone to great lengths to homogenize and channel enmity within what Althusser (2014) calls the ideological state apparatus. Here, the heterogeneity of enmity found within any singular bounded territory is subordinated and arranged in ways that allow for the expression of those impulses for the good of the nation or group. Further, insofar as states and non-state organizations provide opportunities and resources for the expression of individual forms of enmity, what the Islamic State or antiISIS fighters can and cannot capture as structures of enmity themselves rely on a state/non-state binary as a means of exercising whatever form of enmity a fighter may possess. Escaped forms of enmity, like Patrick Maxwell, may break away from the organizational structures of state militaries, or from the protocols and directives of PMCs in contemporary combat zones. However, new communications technologies and platforms for mobile finance mean that states and non-state organizations are no longer necessary to the construction of the political. Individuals, in their expression of singular forms of enmity, do not need to follow either the strategic or affective jurisdictions of states and non-states.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

سلاح های مشارکت جمعی : رسانه های اجتماعی، پیشگامان خشونت و سیاست های تامین مالی جمعی برای جنگ

Weapons of mass participation: Social media, violence entrepreneurs, and the politics of crowdfunding for war