دانلود ترجمه مقاله نشانگرهای زیستی پروتئومیکس در نارسایی قلبی (ساینس دایرکت – الزویر 2018) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

نشانگرهای زیستی پروتئومیکس در نارسایی قلبی

Proteomic Biomarkers of Heart Failure

نکات کلیدی

مقدمه

کشف بیومارکرهای پروتئومی

مارکرهای فشار قلبی

پپتید نوع B ناتریورتیک / پپتد ناتریورتیک نوع B پرو N ترمینال

اشکال مولکولی پپتید ناتریورتیک نوع B

پپتید ناتریورتیک دهلیزی

ST2

پروآدرنومدولین میانجیگر

مارکرهای التهاب یا آسیب دیدگی

تروپونین

پروتئین اتصال به اسید چرب نوع قلبی

پروتئین واکنشی C

اینترلوکین 6

مارکرهای فعالیت عصبی هورمونی

کوپپتین

ماتریکس متالوپروتئیناز

مارکرهای بازسازی مجدد

گالکتین – 3

فاکتور تمایز رشد – 15

مارکرهای بیماری های همراه مرتبط

سیستاتین C

لیپوکالین مرتبط با – نوتروفیل ژلاتیناز

پروکلسی تونین

بیومارکرهای پروتئومی همزمان

خلاصه

منابع

مقدمه

تخمین زده شده است که بیشتر از 20000 ژن کد کننده ی پروتئین، مسئول حضور بیشتر از 1 میلیون پروتئین دیده شده در ماتریس های زیستی هستند. 1 اندازه گیری این پروتئین ها، معمولا در نمونه های پلاسما، سرم، ادرار، بزاق و بافت ، پیشرفت های مهمی را در علوم پزشکی از طریق توسعه ی آزمایش های تشخیصی و پیش گویانه برای بیماران دارای و یا در معرض خطر یک گروهی از بیماری ها فراهم کرده است. 3 استفاده از سنجش های پروتئینی به ویژه برای ارزیابی بیماری قلبی عروقی سودمند است، به طوری که به ترتیب، شمول قابل توجهی از پپتیدهای ناتریورتیک و ایزوفرم های تروپونین در تصمیم گیری بالینی برای نارسایی قلبی (HF)4 و سندرم های کرونر حاد (ACS)5، وجود دارد. سنجش های بالینی مواد بیولوژیک درون زاد، مانند پروتئین ها، لیپیدها، و متابولیت ها معمولا تحت عنوان بیومارکرها اشاره می شوند و اطلاعات پاتوفیزیولوژیکی را از طریق یک برهم کنش انجمنی یا مکانیکی مستقیم با سیستم، اندام یا بافت بیمار فراهم می کنند. 6 روابط بیومارکرهای پروتئین با بیماری به پزشکان اجازه می دهند تا حضور، شدت، و یا بهبودی از یک شرایطی را با بهبود صحت و دقت ارزیابی کنند. 7

خلاصه

یک طیف گسترده ای از بیومارکرهای قلبی مبتنی بر پروتئین، موفقیت در کاربردهای تشخیصی و پیش گویانه را نشان داده اند، به طوری که چندین مورد به عنوان اندازه گیری های روتین در آزمایشگاه های بالینی تایید شده اند. تلاش های پژوهشی گسترده اخیرا برای افزایش دانش اخیر در مورد برهم کنش های بیماری قلبی عروقی – پروتئین در حال انجام هستند که توسط سازمان های پروتئومی محور هدایت می شود مانند سازمان پروتئوم انسانی (HUPO). گل سر سبد آن ها، پروژه ی پروتئومی انسانی (HPP) بود که در حال کار برای نقشه ریزی کامل پروتئوم انسانی برای درک بیشتر بیولوژی سیستم های پروتئین ها و برهم کنش های پروتئین – پروتئین برای تشخیص، پیش گویی و نقش های درمانی در بیماری می باشد. 2 به ویژه، HUPO روی نیاز برای توسعه ی داده ها پایگاه های رایگان که اشتراک داده های پژوهشی را در کل سازمان ها برای بیان جزئیات کتابخانه ی پروتئومی انسانی ممکن می سازند تاکید کرده است. 159

INTRODUCTION

It is estimated that in excess of 20,000 proteincoding genes are responsible for the presence of more than 1 million proteins found in biological matrices.1 The measurement of these proteins, commonly in plasma, serum, urine, saliva, and tissue samples,2 has provided critical advancements in medical science through the development of diagnostic and prognostic assays for patients presenting with, or at risk of, a multitude of diseases.3 The use of protein measurements has been particularly beneficial for the assessment of cardiovascular disease, with the notable inclusion of natriuretic peptides and troponin isoforms in clinical decision making for heart failure (HF)4 and acute coronary syndromes (ACS),5 respectively. Clinical measurements of endogenous biological substances, such as proteins, lipids, and metabolites, are commonly referred to as biomarkers and provide pathophysiologic information through an associative or direct mechanistic interaction with the diseased system, organ, or tissue.6 The relationships of protein biomarkers with disease allow physicians to assess the presence, severity, and/ or prognosis of a condition with improved precision and accuracy.

SUMMARY

A wide range of protein-based cardiac biomarkers have shown success in diagnostic and prognostic applications, with several already established as routine measurements in clinical laboratories. Extensive research efforts are currently underway to enhance the current knowledge of protein–cardiovascular disease interactions, led by proteomic-based organizations such as Human Proteome Organization (HUPO). The flagship venture has been The Human Proteome Project (HPP), which is working to map the entire human proteome to further understanding of the localized and systems biology of proteins and protein-protein interactions for diagnostic, prognostic, and therapeutic roles in disease.2 In particular, HUPO has emphasized the need to develop open-access databases that allow the sharing of proteomics research data across equipment and institutions to detail the human proteome library.159

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

نشانگرهای زیستی پروتئومیکس در نارسایی قلبی

Proteomic Biomarkers of Heart Failure