دانلود ترجمه مقاله تسکین و پرت گویی در واحد مراقبت ویژه – 2014 NEJM

تسکین و پرت گویی در واحد مراقبت ویژه

Sedation and Delirium in the Intensive Care Unit

درد، تخفیف درد و مسکن در ICU

انتخاب عامل مسکن

پیش گیری ها و درمان هذیان گویی

ارزیابی و نظارت بر روی مسکن ها و هذیان گویی

مقیاس های استفاده از مسکن ها

شناسایی هذیان گویی

پیش گیری و درمان هذیان گویی

پیش گیری

درمان

تکنیک بهبود های کیفی

جمع بندی

بیماران در واحد های مراقبت ویژه (ICU ها) با استفاده از روش های مختلف مورد درمان قرار میگیرند ( که مهم ترین آن ها لوله گذاری داخلی و هوا رسانی های تهاجمی مکانیکی میباشد) که گاهی این درمان ها ممکن است تنش آفرین و ناراحت کننده باشند. درد رایج ترین مشکلی است که در حافظه ی بیماران بعد از دوران ماندن در ICU باقی میماند. مشکلاتی که در وضعیت بیمار ایجاد میشود ممکن است به صورت تصادفی موجب خارج شدن تصادفی لوله گذاری ها یا کاتتر های درون وریدی مورد استفاده برای نظارت بر بیمار شود یا شرایطی را ایجاد کند تا نیاز به دارو هایی ایجاد شود تا بتوانند زندگی فرد را نجات دهند. در نتیجه، آرام بخش ها و ضد درد ها در میان رایج ترین دارو هایی هستند که در ICU ها مورد استفاده قرار میگیرند.
روش های مراقبت درمانی ویژه اولیه ، در زمانی که هوا رسانی مکانیکی با استفاده از ماشین های ابتدایی انجام میشد که قادر نبودند تا با تلاش های تنفسی بیمار هماهنگ شوند، از حالت بیهوشی در زمان عمل جراحی به صورت روش های بسیار بهتر تکامل یافته است. در نتیجه، معمولا تا زمانی که بیمار میتوانست بدون کمک تنفس کند، از مسکن های قوی برای وی استفاده میشد. توسعه های ایجاد شده در روش های مراقبت ویژه در 30 سال گذشته، شامل ونتیلاتور های کنترل پذیر با میکروکنترلر ها که با تلاش های تنفسی بیمار هماهنگ میشوند و دارو های جدید مسکن با عملکرد سریع تر، به صورت محسوس موجب شده اند که این روش ها بهبود پیدا کنند. همچنین شناسایی درد، استفاده ی بیش از حد از دارو های مسکن و هذیان گویی مشکلاتی هستند که در صورتی که به صورت مناسب شناسایی نشده و درمان نشوند، میتوانند برای بیمار مضر بوده و میتوانند موجب کاهش عملکرد و حتی مرگ بیمار شود.

جمع بندی

شواهد کلی جمع آوری شده نشان میدهد که مدیریت مسکن ها و هذیان گویی میتواند تاثیر زیادی بر روی نتیجه ی درمانی بیمارانی داشته باشد که در ICU ها درمان میشوند. در حال حاضر داده های موجود نشان میدهد که بهترین خروجی ها با استفاده از پروتکل هایی به دست می آید که در آن پروتکل ها عمق تسکین و حضور درد و هذیان گویی به صورت مداوم مورد نظارت قرار میگیرد، درد به صورت مناسب و موثر درمان میشود و استفاده از مسکن ها در حد لزوم نگاهداری میشود تا امنیت و راحتی بیمار تضمین شود و در صورت امکان، بیمار بتواند فورا تحرک خودش را به دست بیاورد ( شکل 2).

Patients in intensive care units (ICUs) are treated with many interventions (most notably endotracheal intubation and invasive mechanical ventilation) that are observed or perceived to be distressing. Pain is the most common memory patients have of their ICU stay.1 Agitation can precipitate accidental removal of endotracheal tubes or of intravascular catheters used for monitoring or administration of life-sustaining medications. Consequently, sedatives and analgesics are among the most commonly administered drugs in ICUs. Early intensive care practice evolved from intraoperative anesthetic care at a time when mechanical ventilation was delivered by rudimentary machines that were not capable of synchronizing with patients’ respiratory efforts. As a result, deep sedation was commonly used until a patient was able to breathe without assistance. Developments over the past 30 years, including microprocessor-controlled ventilators that synchronize with patients’ own respiratory efforts and new, shorter-acting sedative and analgesic medications, have dramatically changed this approach. Equally important has been the recognition that pain, oversedation, and delirium are issues that if undetected and untreated are distressing to patients and associated with increased morbidity and mortality.

Conclusions

Accumulating evidence suggests that the management of sedation and delirium can have an important effect on the outcomes of patients who are treated in ICUs. Currently available data suggest that the best outcomes are achieved with the use of a protocol in which the depth of sedation and the presence of pain and delirium are routinely monitored, pain is treated promptly and effectively, the administration of sedatives is kept to the minimum necessary for the comfort and safety of the patient, and early mobilization is achieved whenever possible (Fig. 2).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

تسکین و پرت گویی در واحد مراقبت ویژه

Sedation and Delirium in the Intensive Care Unit