دانلود ترجمه مقاله یک مدل برای برنامه ریزی و اجرای تغییرات آموزش در آموزش عالی خصوصی (Eajournals ۲۰۱۶) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

یک مدل برای برنامه ریزی و اجرای تغییرات آموزش در آموزش عالی خصوصی در بوتسوانا

A Model For Planning And Implementing Curriculum Change In Private Higher Education In Botswana

چکیده

مقدمه

تعریف تغییر برنامه درسی

فرایند تغییر برنامه درسی

سطوح زمینه ای تغییر برنامه درسی را وساطت می کند

نقش مدیران میانی در تغییر برنامه درسی

رهبر تغییر برنامه درسی

توانمندسازی نقش مدیر میانی آکادمیک در تغییر برنامه تحصیلی

چالش های نقش موثر مدیر میانی آکادمیک در تغییر برنامه درسی

تأثیر ویژگی های زیستی در نقش مدیران میانی آکادمیک

تاثیر الزامات نقش مدیر میانی آکادمیک بر نقش مدیران میانی آکادمیک

روش شناسی

یافته ها و بحث و گفتگو

مدلی برای برنامه ریزی و اجرای تغییر برنامه تحصیلی

تأثیر متغیرهای میانجی بر مدلِ برنامه ریزی و اجرای تغییرات برنامه درسی در موسسه آموزش عالی خصوصی

تاثیر رهبری بر مدل برنامه ریزی و اجرای تغییرات برنامه درسی

اثر چالش بر مدل برای برنامه ریزی و تغییر برنامه درسی

تأثیر توانمندسازها بر مدل برنامه ریزی و اجرای تغییرات برنامه درسی

مدل ساختارهای تحقیقاتی و قدرت پیش بینی آنها بر متغیر وابسته

مدلی برای برنامه ریزی و اجرای تغییر برنامه درسی

نتیجه گیری و توصیه ها

چکیده

این مقاله نقش مدیران میانی آکادمیک (AMM) را در برنامه ریزی و اجرای تغییرات برنامه تحصیلی در موسسات آموزش عالی خصوصی (PHEI) بوتسوانا مورد بررسی قرار می دهد. این مطالعه با توجه به منابع مختلف ادبیات و مبانی نظری توضیح داد که مدیران میانی آکادمیک چگونه نقش خود را در تغییر برنامه درسی تعیین می‌کنند. یک رویکرد کمی که از یک پرسشنامه ساختار یافته برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده کرده بود، در این مطالعه استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مدیران میانی آکادمیک در طول تغییر برنامه آموزشی با چالش‌های متعددی مواجه هستند که تاثیر منفی بر نقش آن‌ها دارد. این چالش ها عبارتند از عدم اقتدار، نداشتن توضیحات شغلی دقیق، اضافه کاری در میان دیگران. نتایج بیشتر نشان داد که متغیرهای زیر یعنی رهبری برنامه درسی، الزامات کاری مدیران میانی آکادمیک، توانمندسازهای نقش مدیران میانی آکادمیک ، تجربه کاری، سطوح آموزشی مدیران میانی آکادمیک، پیش بینی کننده های مهمِ نقش موثر مدیران میانی آکادمیک در برنامه ریزی و اجرای تغییرات برنامه درسی در موسسات آموزش عالی خصوصی هستند و از این رو باید بهینه سازی شوند. همچنین نشان داده شد که جنسیت، سن و اندازه بخش ها تاثیر قابل توجهی بر اثربخشی مدیر میانی آکادمیک در نقششان در تغییر برنامه های درسی ندارد، در حالی که سطح تحصیلات و تعداد سال های تجربه کاری، تاثیر قابل توجهی دارد. براساس نتایج، مدلی برای افزایش اثربخشی نقش مدیری میانی آکادمیک در برنامه‌ریزی و اجرای تغییر برنامه آموزشی پیشنهاد شد.

نتیجه گیری و توصیه ها
بر اساس نتایج مطالعه، نتیجه گیری های زیر ارائه می شود:
مدیران میانی آکادمیک با توجه به تعدادی از چالش هایی که با آن مواجه هستند، نقش مهم و موثری در برنامه ریزی و اجرای تغییرات برنامه درسی در موسسات آموزش عالی خصوصی ندارند. در این مطالعه چالش‌ها یا عوامل اصلی که به این عدم کارایی کمک می کنند، به صورت محیط کاری محدود و تنظیم شده در PHEIs شناسایی شدند که در آن تصمیم‌گیری به شدت متمرکز بود و رهبری موثر تغییرات برنامه درسی در اداره های عملیاتی بسیار دشوار و ضعیف است. این محیط به مدیران آکادمیک اجازه نمی دهد که ابتکاری داشته باشند. حجم کاری بالا باعث تحلیل رفتن مدیران آکادمیک می شود و آن‌ها در طول تغییر برنامه آموزشی، زمان کمی برای هدایت و تعامل با زیردستان دارند. عوامل دیگری که بر نقش موثر مدیران آکادمیک در تغییر برنامه آموزشی تاکید دارد عبارت است از عدم صلاحیت در فرآیند تغییر برنامه آموزشی، فقدان آموزش رسمی و تجربه ناکافی از سوی مدیران میانی آکادمیک در برنامه ریزی و اجرای تغییر برنامه آموزشی.

Abstract

This paper examined the role of academic middle managers (AMMs) in the planning and implementation of curriculum change in private higher education institutions (PHEIs) in Botswana. Drawing from various sources of literature and theoretical underpinnings, the study described how AMMs enact their role in curriculum change. A quantitative approach that used a structured questionnaire for data collection was used in the study. Results of the study showed that AMMs face numerous challenges during curriculum change which have a negative impact on their role. These challenges include lack of authority, lack of detailed job descriptions, work overloads among others. Results further showed that the following variables namely curriculum leadership, AMM job requirements, AMMs role enablers, work experience, educational levels of AMMs are important predictors of effective AMMs role in the planning and implementation of curriculum change in PHEIs and hence need to be optimized. It was also shown that gender, age, department size do not have a significant effect on the effectiveness of AMMs in their role in curriculum change while level of education and years of experience have a significant effect. Based on the results, a model for enhancing the effectiveness of AMM role in the planning and implementation of curriculum change was proposed.

CONCLUSIONS AND RECOMMENDATIONS

Based on the results of the study, the following conclusions are made: AMMs do not play a significant and effective role in the planning and implementation of curriculum change in PHEIs owing to a number of challenges they face. Major challenges or factors that contributed to this ineffectiveness were identified in the study as a highly regulated and restrictive work environment in PHEIs where decision making was highly centralised making effective leadership of curriculum change by AMMs in departments a very difficult and tenuous task. This environment did not allow AMMs to be innovative. High workloads also left AMMs drained and with little to no time to interact with, and guide subordinates during curriculum change. Other factors that militated against effective AMM role in leading curriculum change included lack of authority over the curriculum change process, lack of formal training, and inadequate experience by AMMs in the planning and implementation of curriculum change.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

برآورد قابلیت اطمینان خستگی پل های خرپایی مسیر ریلی قدیمی: معقولیت رویکرد احتمالاتی عمر تنش

A Model For Planning And Implementing Curriculum Change In Private Higher Education In Botswana