دانلود رایگان ترجمه مقاله جنسیت و ساختار برنامه درسی پنهان – Scirp 2013

جنسیت و ساختار برنامه درسی پنهان

Gender and Constructs from the Hidden Curriculum

 مقدمه
پیشرفت معنی دار در آموزش زنان، یکی از مهم ترین انتقلاب های خاموش در قرن 20 بوده است. وقتی که زنان از حیث پیش قضاوت در مورد نقش منفعل آن ها به صورت افراد بدون استقلال به آزادی رسیدند، آموزش تنها به یک کار بسیار پیچیده تبدیل شد زیرا موضوع زمان در آموزش به یک موضوع مهم تبدیل شده و به صورت فرمول آموزشی خاص برای جنسیت زن از قبل طراحی نشده بود. آموزش امروزه موجب شده است تا زنان محترم، جسور و تعاملی بار بیایند گه این خود به حل مسائل جهانی و نیز زندگی در جامعه دموکراتیک کمک کرده است. وظیفه اصلی تبدیل فضای کلاس به فضا های انعطاف پذیر برای ایجاد حلاقیت، استقلال زندگی و آزادی می باشد به طوری که با نوسان و تغییرت در تخصص زنان، احیای حیات زنان را در دنیا شاهد خواهیم بود.
فضای آموزشی که به صورت نمونه تولید و توسعه فرهنگ محسوب می شودف نهاده هایی را از افزایش زیاد زنان دریافت می کند که یک استعداد مهمی است که موجب بروز انقلاب در روابط اجتماعی و باز سازی پارامتر هایی می شود که در قرن 21 ظهور کرده اند. محتوی رشته، مدل های آموزشی، سر فصل های درسی و غیره تحت تحول ثابتی هستند به طوری که دیگر نمی توان در مورد مدل اصلاح آموزشی صحبت کرد. به این ترتیب از هایپر موبایلییه یا فعالیت سیستم های اقتصادی و سیاسی استفاده می شود.
زنان قرن 21 از سکوت به سمت یک محیط کاری ای رفته اند که مسائل بحرانی توسعه را به بستر هایی برای رشد اهداف و مدد کاری اجتماعی تبدیل کرده است.
آموزش از دیدگاه فنی، می توان در راس سر فصل های آموزشی ای قرار گیرد که حاوی دانش مورد انتقال از طریق بستر های مدل های آموزشی می باشد از این روی امکان استفاده از مکانیسم های دو سویه، یادگیری آموزش و یا هر برنامه آموزشی پنهان نیز در این مطالعه وجود خواهد داشت به طوری که هدف اصلی ما توسعه این مکانیسم ها از طریق توسعه تاثیر بر روی ساحتار گرایی جنسیت است.
اصطلاح برنامه درسی پنهان که در 1968 توسط فیلیپ جکسون ارایه شد بیان می دارد که آموزش یک فرایند ” اجتماعی سازی” است که امکان مجازی سازی یادگیری ضمنی دانش اموزان را در طی تحصیل می دهد. هنجار ها، ارزش ها و روابط اجتماعی امروزه کاملا مشهود هستند. استفاده از برنامه درسی پنهان
برای طراحی برنامه های جدید برای توسعه قابلیت ها به عنوان مبنای اصلاح آموزشی قرن 21 مطرح روده است.
بیان مسئله
رابطه جنسیت،آموزش و برنامه درسی پنهان یک خط شناخت شناسی است که از اواخر قرن ایکس ایکس به دلیل اهمیت تغییر محتوی پرادایم های زن و مرد و تاثیر آن در بافت و محیط اجتماع بررسی شده است. از این حیث، هرناندز 2003، آموزش را مکانیسم و ساز و کاری می داند که تولید بی عدالتی اجتماعی به دلیل تئوری باز تولید اجتماعی، تئوری مقاومت و تئوری توسعه قوم نگاری می کند. در عین حال، فریر 1973، کیرولوس و مک لارن 1997، بر این باورند که مجازی سازی و استفاده از مدل آموزشی برنامه درسی پنهان امکان آگاهی از تاثیرات را در ساخت هویت ها و مبانی آزاد سازی می دهد. مسئله اصلی شیوه استفاده از داستان ها، باز نویسی نقل قول ها و نیز آشکار سازی گروه های حاشیه ای است.
از این حیث، توسعه جبنش فمینیستی، تئوری هایی ارایه کرده است که امکان تمایز بین جنسی (تنظیمات بیولوژیکی) و جنس (اجتماعی-تاریخی)؛ مفاهیم تبعیض جنسی و مردسالاری (هژمونی مرد)، تجزیه و تحلیل از کلیشه ها و تعیین مکانیسم جذب جنس، ( مدرسه به عنوان مبنایی برای خود سازی ) را داد است. تئوری توسعه برنامه آموزشی پنهان از حیث جامعه شناسی، به عنوان ساخت جامعه شناسی جدید امزوش، و مطالعات چند فرهنگی تئوری موسوم به تئوری پسا بحرانی بوده است.لازم به ذکر است که ایجاد و انتشار این گفتمان افرادی با حقوق یکسان برای زنان می باشند. این گفتمان در خصوص نقش زن و دلایل ظلم در این مطالعه در نظر گرفته نشده است.

Introduction

The significant progress in the education of women is considered one of the most important silent revolutions of the twentieth century. Once women released, in a certain sense, of the prejudice of their role as the passive, submissive and individuals without autonomy, education today becomes a complex task, since it has been incorporated into education, a female subject when education has been designed for male subjects and it has not structured a specific pedagogical formula for the female gender. Educating now, conveys to the formation of free, assertive, respectful and dialoguing women that contribute to the solution of current world issues and to encourage to live in a more just and democratic society. The task is to transform the classroom spaces into reflexive spaces, capable of creating a civic consciousness, an autonomy of life and of freedom, so that with multitudes of professional women, will recover the importance of women in the world. The educational space, considered as an instance for reproduction and development of culture, receives the input from the greatly increased number of educated women, as a critical talent that revolutionizes social relations and restructures the parameters which are starting to emerge in the 21st century. The disciplinary contents, educational models, educational syllabuses and everything concerning education are in a constant process of transformation, so that no longer we can speak of a single model of educational reform, but of a lifelong quest to adapt the increased enrolling of feminization into the educational structures, to incorporate the hypermobility of the phenomena of the economic and political systems and that of information. Women of the 21st century have emerged from silence to become the workforce that transforms critical issues of development into platforms for the development of goals and purposes of the social work. Education, in technical terms, can be centered in the concept of syllabuses that contain the knowledge to be transmitted and developed, strictly, through platforms of educational models, (classroom, web, etc.), but to this, it must be added with something that falls in the field of things that are not possible to incorporate, rationally, to the mechanisms of the binomial process, teaching-learning, anything related to the hidden corriculum and that, in this work, we intend to develop in terms of the impact on the constructionism of gender. The term hidden curriculum, coined in 1968 by Philip W. Jackson, stated that “education” was a process of socialization, allowing the visualization of the implicit learning of the students during their schooling. The norms, values and social relations that have hitherto been concealed and often remained in the obvious dimension of school life, have now emerged to the fore and have become visible. The incorporation of the hidden curriculum to the designing of new pedagogies has been used to develop the proposed competencies as the basis of the educational reform of the 21st century.

Stating the Problem

The relationship of gender, education and the hidden curriculum is an epistemological line that has been investigated since the late XX century because of the importance of changing the contents of the male-female paradigm and its influence in the social field. In this sense, Hernandez (2003), considers education as a mechanism that produces social inequities, resulting from the theory of the social reproduction, the theory of the resistance (Bourdieu, 1997), and the theory of the development applied from the ethnographic perspective to education. Meanwhile, Freire (1973), Giroux and McLaren (1997) (pedagogical promoters of the critical theory), consider necessary that the dominated take the word, and that school should foster it; even more, out of this visualization and its incorporation to the educational model of the ‘hidden curriculum’ allows the possibility of being aware of the impact in the construction of subjugated identities and of setting the foundations to the struggles for the liberation of the social consciousness. The problem is how to incorporate circumvented stories, to rewrite narratives and give voice to silenced and marginalized groups. In this sense, the development of the feminist movement has provided theories that allowed the distinction between sex (biological settings) and gender (socio-historical settings); the notions of sexism and patriarchy (male hegemony), the analysis of stereotypes and the determination of the mechanisms of assimilation of gender, (remarking school as the basis for their creation). It should be added to this, the theory of the development of the hidden curriculum, from a sociological perspective, as a social construction of the New Sociology of Education (Pierre Bourdieu, Basil Bernstein, Michael Young, 1970), and the multicultural studies of theories called post-critical theories. It is Important to remark that the creation and dissemination of this discourse and the practices to reposition women as persons with equal rights to men has been a great achievement; this discourse on the role of women and of the reasons of submission and oppression were not included in the revision assigned to masculinity (Jurjo Torres, 2011); this omission fostered that human rights and social justice were affected.