دانلود رایگان ترجمه مقاله تاثیر یک دهه تغییرات کشاورزی در رشد اقتصادی و شهری – PLOS 2015

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده
مقدمه
پیش زمینه
مواد و روش ها
یاد داشتی در خصوص اثرات بازخورد بین بخشی
نتایج
مجموعه مشخصات 1: براورد های سالانه، اثرات ثابت
مجموعه مشخصات 3: تغییر سالانه، OLS
مجموعه مشخصات 4: تغییرات دهه
بحث و نتیجه گیری
رشد اقتصادی و کشاورزی صادراتی
آیا مورد ماتو گرسو قابل تعمیم است؟
هزینه توسعه

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

 مقدمه
بین سال های 2000 و 2005، سطح زیر کشت سویای برزیل از 13.6 به 23.4 میلیون هکتار افزایش یافت. ایالت ماتو گروسو چهار میلیون هکتار از این بخش را شامل می شود. هزینه های زیست محیطی این افزایش سطح زیر کشت به طور کامل تعیین شده است. تولید سویا در این ایالت با جنگل زدایی از طریق تبدیل مناطق جنگلی به کشت زار ها و به طور غیر مستقیم از طریق تاثیر بخش کشاورزی بر بازار های منطقه ای و تصمیمات سرمایه گذاری حاصل شده است. در این مقاله ما به بررسی تاثیر تولید سویا بر روی توسعه اقتصادی منطقه ای می پردازیم. به طور ویژه هدف ما براورد تغییرات اجتماعی اقتصاادی شهری به صورت تابعی از تولید کشاورزی محلی است. به این ترتیب ما نشان می دهیم که در طی دهه اخیر، در ماتوگروسو، کشت سویا منجر به رشد عظیمی در اشتغال بخش رسمی غیر کشاورزی نظیر(خدمات،تجارت،ساخت وسازومدیریتعمومی،آموزش وبهداشت)،درتولید ناخالص داخلی غیرکشاورزی، در جمعیت شهری ،و در تولید گازهای گلخانه ای شبانه،که شاخصی برای فعالیتهای اقتصادی است شده است. هم چنین نشان داده می شود که این رشد ارتباط نزدیکی با نرخ بازده تولید سویا دارد. در نتیجه، استدلال ما این است که اکرچه کشاورزی صادرات محور کانال مهمی برای رشد اقتصادی در بخش های غیر کشاورزی است، این رشد بستگی به هزینه های ورودی و قیمت های بازاری دارد.
این تحقیق مستقیما به بررسی بحث های فعلی در خصوص پتانسیل سیستم های کشاورزی می پردازد. در ماتو گروسو و یا به طور کلی در برزیل، شواهد روز افزونی وجود دارد که نشان می دهد کشت سویا که یک بخش عظیم برای بازار های بین المللی است اثر مهمی بر توسعه منطقه ای دارد. به طور ویژه، تحقیقات قبلی نشان داده سات که اگرچه مناطق تولید سویا، بی عدالتی بالایی را دارند، با این حال درامد متوسط بالا،شاخصتوسعه انسانیبالاتر،نرخفقرپایینتر،ومدارسبهتر را دارا می باشند(12-14). این مطالعه بر اساس تحقیقات گذشته به تشخیص و اندازه گیری اثر کشاورزی سویا بر روی یک سری از شاخص های اجتماعی اقتصادی و نیز بررسی اثر تولید سویا بر روی اشتغال و فعالیت اقتصادی غیر کشاورزی می باشد.
برای انجام این تحلیل ما بر روش های تحلیل مکانی و اقتصاد سنجی و نیز مجموعه داده های مکانی شاخص های اجتماعی و بیوفیزیکی استناد می کنیم. ما بر تاثیر کشاورزی بر تغییرات در (1) انتشار گاز (اندازه گیری فعالیت های اقتصادی شهری)؛ (2) جمعیتشهری؛ (3) تولیدناخالصداخلی غیرکشاورزی؛و (4) اشتغالغیرکشاورزی تاکید داریم. نتایج نشان می دهد که نه تنها تولید سویا منجر به بهره وری مثبت در این متغیر های اجتماعی اقتصادی می شودف بلکه تغییرات سالانه در نرخ بازده تولید ایجاد خواهد شد. اگرچه نشان داده شده است که سیستم های کشاورزی تجاری بر بخش های غیر کشاورزی تاثیر دارد، با این وجود باید احتیاط کرد که شرایط طبیعی و سازمانی برای کشاورزی در ماتو کروس موجب تشدید تاثیر اقتصادی شده است. با این حال در شرایط مناسب، پیشنهاد ما این است که سیاست گذارانی که به دنبال بهبود توسعه اقتصادی هستند باید بر توسعه محصولات بازار محور با نرخ بازده بالا تاکید بیشتری داشته باشند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

Between 2000 and 2005 Brazil’s soybean area expanded from 13.6 to 23.4 million hectares. Mato Grosso State, on its own, accounted for nearly four million hectares of this expansion [1]. The environmental costs of this growth have been carefully documented. Soybean production in Mato Grosso has been widely tied to deforestation, directly, via the conversion of forest areas to cropland, and indirectly, through the sector’s impact on regional land markets and investment decisions [2–5]. In this article we consider the impact of soybean production not on the regional environment, but on regional economic development. Specifically, our objective in this research is to estimate urban socioeconomic change as a function of local agricultural production. Here we show that over the past decade, in Mato Grosso, soybean agriculture has led to rapid growth in formal sector employment outside of agriculture (services, commerce, construction and public administration, education and health), in non-agricultural GDP, in urban population, and in nighttime light emissions, a proxy measure for economic activity. We also show that this growth is closely tied to returns to soybean production. Consequently, we argue that while export oriented agriculture may pose a viable channel for broader economic growth in non-agricultural sectors, this growth will remain dependent on exogenously determined input costs and market prices. This research directly engages with ongoing discussions over the potential of agricultural systems built on exports to serve as drivers of local economic development [6–11]. In Mato Grosso, or in Brazil more broadly, evidence increasingly suggests that soybean agriculture, which is largely producing for international markets, has had an important impact on regional development. Most notably, previous research has suggested that while soybean producing areas exhibit increasing levels of inequality, they also exhibit higher median incomes, higher human development indices, lower poverty rates, and better schools [12–14]. Our work builds on these past studies by not only recognizing and measuring the impact of soybean agriculture on a series of socioeconomic indicators, but by examining the effect of soybean production on employment and non-agricultural economic activity. To conduct our analysis we draw on methods from both econometrics and spatial analysis, and from a spatial dataset of biophysical and social indicators. Specifically, we focus on the influence of agriculture on changes in (1) nighttime light emissions (a measure of urban economic activity); (2) urban population; (3) non-agricultural GDP; and (4) non-agricultural employment. Our results suggest that not only is soybean production leading to positive gains in these socioeconomic variables, but that the year by year magnitude of change closely tracks regional returns to production. While we show that commercial agricultural systems can have an impact on non-agricultural sectors, we nevertheless caution that institutional and natural conditions for agriculture in Mato Grosso may have amplified the economic impact. However, in an appropriate context, we suggest that policymakers seeking to promote economic development may wish to focus on developing high-return, market-oriented crops, in addition to supporting widely distributed improvements in productivity among small farmers.