| عنوان فارسی مقاله: | کاربرد AHP و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی در مدل تصمیم گیری چند معیاره فضایی برنامه ریزی کاربری زمین شهری |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Comparison of Fuzzy-AHP and AHP in a spatial multi-criteria decision making model for urban land-use planning |
| دانلود مقاله انگلیسی: | برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی با فرمت pdf اینجا کلیک نمائید |
| سال انتشار | 2015 |
| تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 12 صفحه با فرمت pdf |
| تعداد صفحات ترجمه مقاله | 25 صفحه با فرمت ورد، به صورت تایپ شده و با فونت 14 – B Nazanin |
| رشته های مرتبط | مدیریت، مهندسی معماری و کامپیوتر |
| مجله | مجله کامپیوتر، محیط زیست و سیستم های شهری (Computers, Environment and Urban Systems) |
| دانشگاه | دانشکده مدیریت، دانشگاه گریفیث، استرالیا |
| کلمات کلیدی | برنامه ریزی کاربری زمین و اراضی، تصمیم گیری چند معیاره، GIS، فرایند تحلیل سلسله مراتبی، AHP فازی، تحلیل حساسیت |
| نوع مقاله | ISI |
| لینک مقاله در سایت مرجع | لینک این مقاله در سایت ساینس دایرکت |
| نشریه الزویر | الزویر – Elsevier |
فهرست مطالب:
چکیده
1 مقدمه
2 مطالعه موردی: زمینه وحوزه برنامه ریزی
3 تحلیل و نتایج
1 3 تعریف و رده بندی معیارهای برازندگی زمین
1 1 3 رده بندی معیارهای برازندگی زمین
2 3 تحلیل GIS
3 3 نقشه های برازندگی زمین
4 تحلیل تطبیقی
1 4 مقایسه رده بندی معیارها
2 4 مقایسه نقشه های برازندگی
3 4 تحلیل حساسیت
4 4 مکان ها و موقعیت های اولیه ارجع برای توسعه کاربری زمین
5 بحث و نتیجه گیری
بخشی از ترجمه:
5. بحث و نتیجه گیری
مقاله حاضر کاربرد دو تکنیک MCDM در فرایند برنامه ریزی کاربری زمین محلی برای مناطق کوچک را مورد بررسی قرار داد. اجرای دو تکنیک MCDM امکان تحلیل تطبیقی رده بندی معیارها، ترتیب اولویت گزینه های انتخابی، گزینه ممتاز، و ثبات وپایداری نتایج با استفاده از تحلیل حساسیت را فراهم آورد. این تحقیق با در نظر گرفتن مقیاس و هدف تصمیم گیری، بعد جدیدی نیز به تحلیل تطبیقی تکنیک های MCDM اضافه می کند. این مسئله در تصمیمات برنامه ریزی شهری از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد، جایی که مقیاس و حیطه برنامه ریزی، انتظارات از شناسایی وسعت فضایی توسعه پیشنهادی را تعیین می کند.
نتیجه تحلیل حساسیت یافته های مطالعات قبل را مجدداً تائید می کند مبنی براینکه AHP نسبت به عدم قطعیت در مدل تصمیم حساس می باشد. اما، تحلیل تطبیقی در مطالعه حاضر نشان داد اختلافات بین رده بندی معیارها در دو مدل الزاماً به انتخاب گزینه های مختلف ( به عنوان نقطه کانونی) منتج نمی شوند، بلکه اختلافات در وسعت فضایی گزینه های منتخب، مهمتر می باشند. یافته بدست آمده جهت جدیدی برای انتخاب روش MCDM به منظور برنامه ریزی شهری ارائه می دهد. اگر هدف برنامه ریزی شناسایی مناطق مقدم برای توسعه به عنوان نقطه کانونی باشد، آنگاه روشهای ساده تر MCDM نظیر AHP باید کفایت کنند. در این موقعیت، انتخاب تکنیک های پیچیده تر مثل AHP فازی که ذینفعان به آن تنها به عنوان جعبه سیاه نگاه می کنند، الزاماً نتایج متفاوتی حاصل نمی کند.اما در برنامه ریزی مفصل تر که شناسایی مرزهای فضایی الزامی است ( نظیر تعیین برنامه اصلی)، شیوه چند گانه با استفاده از دو یا چند تکنیک MCDM ایده آل خواهد بود. برای رسیدن به بیشترین اعتماد در شناسایی وسعت فضایی گزینه ارجع، شیوه دوم منطقه تقاطع بین نتایج دو روش را به عنوان مناسب ترین منطقه پیشنهاد می دهد. یافته های این تحقیق مشوقی برای تحقیق بیشتر پیرامون تاثیر شیوه کاربرد سایر شیوه های کمی بر میزان و وسعت توسعه پیشنهادی هستند. این مسئله به ویژه در تصمیمات برنامه ریزی جهان واقعی توسط دولت های محلی اهمیت دارد، موقعیتی که وسعت فضایی مناطق توسعه پیشنهادی محرکی برای مراحل بعدی نظیر اکتساب زمین محسوب میشود.
بخشی از مقاله انگلیسی:
5. Discussion and conclusion
This paper examined the application of two MCDM techniques in local land-use planning process for a small area. Implementation of two different MCDM techniques enabled a comparative analysis of the criteria ranking, options priority order, preferred option, and the stability of the results using sensitivity analysis. This research also adds a new dimension to the comparative analysis of MCDM techniques by considering the scale and purpose of the decisionmaking. This is particularly important in urban planning decisions, where the scale and scope of the planning sets the expectations for identifying the spatial extent of the proposed development.
The result of sensitivity analysis reaffirms the findings of previous studies (e.g. Kordi & Brandt, 2012) that, the AHP is sensitive to the uncertainty within the decision model. However, the comparative analysis in our study showed; differences between criteria ranking in two models does not necessarily will result in selecting different options (as a focal point) but rather the differences are more significant in the spatial extent of the selected options. This finding provides a new direction for selecting MCDM method for urban planning purposes. If the planning aims to identify priority areas for development as a focal point, simpler MCDM methods such as AHP should be sufficient. In this situation, selecting more sophisticated techniques like Fuzzy AHP, which can only be seen as a black box by stakeholders, will not necessarily generate different outcomes. Whereas, in more detailed planning, where identifying spatial boundaries is required (such as establishing a master plan), a multiple approach using two or more MCDM techniques would be ideal. In order to reach the greatest confidence in identifying spatial extent of the preferred option, the later approach suggests the intersection area between the outcomes of the two methods as the most suitable area. The findings of this research encourage further research on how applying other quantitative approaches will affect the extent of the proposed development. This is particularly significant in the real-world planning decisions by local governments, as the spatial extent of the proposed development areas triggers the next steps such as land acquisition.
| عنوان فارسی مقاله: | کاربرد AHP و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی در مدل تصمیم گیری چند معیاره فضایی برنامه ریزی کاربری زمین شهری |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Comparison of Fuzzy-AHP and AHP in a spatial multi-criteria decision making model for urban land-use planning |
خرید ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد