دانلود ترجمه مقاله تحلیل عضلانی و مقاومت در برابر آنابولیسم عضلانی (وایلی 2012)

تحلیل عضلانی و مقاومت در برابر آنابولیسم عضلانی: “مفهوم آستانه آنابولیک” برای استراتژی های تغذیه ای اقتباس شده در طول سارکوپنی

Muscle Wasting and Resistance of Muscle Anabolism: The “Anabolic Threshold Concept” for Adapted Nutritional Strategies during Sarcopenia

عملکرد اصلی عضله اسکلتی تأمین نیرو و توان لازم برای حرکت و وضعیت بدن (پوسچر) است اما این بافت، مخزن اصلی اسیدهای آمینه و پروتئینهای بدن نیز هست. بنابراین، اگرچه از بین رفتن پروتئینهای عضلانی با ارائه اسیدهای آمینه برای بافت‌های دیگر، در کوتاه مدت اثرات مثبتی دارد، اما پسرفت مداوم یک ماهیچه و عدم کنترل آن موجب مختل شدن حرکت شده و مشکلاتی را در انجام کارهای روزمره ایجاد می‌کند و دارای پیامدهای متابولیکی مضری همراه با کاهش توانایی در آماده کردن مقادبر کافی اسیدهای آمینه در صورت بروز بیماری و ناخوشی است. ضعف ناشی از آن باعث افزایش زمین خوردن و طولانی شدن زمان بهیودی می‌شود و زمانیکه پسرفت عضلانی پیشرفته باشد، با ناخوشی و افزایش مرگ و میر همراه است. در نتیجه، یکی از چالشهایی که باید با آن روبرو شویم، تأمین اسیدهای آمینه برای بافتهایی که در وضعیت کاتابولیک نیاز بیشتری به آن دارند (1) و همچنین جلوگیری از یک اتلاف بسیار مهم در پروتئینهای عضله و در نهایت بهبود عضلات می‌باشد.

در طول روز، متابولیسم پروتئین با مصرف مواد غذایی تعدیل می‌شود. پروتئین‌های کل بدن در دوره‌های پس از صرف غذا ذخیره می‌شوند و در دوره‌های پس از جذب از بین می‌روند. با وجود یک توده ثابت از پروتئین عضلانی، اتلاف پروتئینهای عضله برای همان مقدار حصول پروتئین در حالت پس از صرف غذا جبران می‌شود. در داوطلبان بزرگسال، مصرف خوراکی آن با افزایش سنتز پروتئین در کل بدن و کاهش پروتئولیز همراه است (2-5). این تغییرات به دلیل مصرف غذا و بواسطه افزایش میزان غلظت پلاسما در مواد غذایی و هورمونها انجام می‌شود. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که اسیدهای آمینه و انسولین نقش مهمی در کمک به آنابولیسم پروتئین پس از صرف غذا دارند (6). بنابراین در مورد پسرفت عضله، از بین رفتن پروتئین در عضلات از عدم تعادل بین انباشت پروتئین و میزان تجزیه ناشی می‌شود که تاحدودی به دلیل نقص آنابولیسم پس از صرف غذا می‌باشد.

اگرچه هر گونه حالت پسرفت عضلات با مکانیسم (های) خاص و مسیرهای منتهی به تحلیل عضلات توصیف می‌شود، اما افزایش عوامل کاتابولیک مانند گلوکوکورتیکوئیدها، سیتوکینها و تنش اکسیداتیو غالباً رخ می‌دهد و اکنون به خوبی مشخص شده است که این عوامل اثرات مخرب بالقوه‌ای بر روی مسیرهای سیگنالینگ اسیدهای آمینه یا انسولین در تحریک آنابولیسم عضلات پس از مصرف غذا دارند (7-11).