دانلود ترجمه مقاله اپلیکیشن های کمک محور انسان برای محیط کاری آینده (سال 2015)

اپلیکیشن های کمک محور انسان برای محیط کاری آینده

Human Centered Assistance Applications for the working environment of the future

چکیده
1. ایده اپلیکیشن های دستیار انسان محور (HCAA)
2. تعامل HCAA از منظر فاکتور انسانی
3. نتیجه گیری
منابع

چکیده
زمینه: تغییرات اجتماعی، تکنولوژیکی و قانونی راه حل های جدیدی برای کمک به نیروی کار انسانی در محیط کار صنعتی اینده ارائه می دهند.

هدف: بهینه سازی شرایط کاری با استفاده از سیستم های دستیار هماهنگ از نظر پذیرش انسانی و رفاه. موسسه ارگواکونومیک در دانشگاه فنی مونچن (TUM) با سه راه حل فنی این رویکرد را دنبال می کند: اسکلت های خارجی (اگزواسکلتون) (Lifting Aid)، ربات های همکار (Cobot) و اورتوزیس (Assembly Glove).

روش ها: دانش های علمی پایه در زمینه علوم شناختی، شاخص های آنتروپومتریک، بیومکانیک و فیزیولوژی پایه طراحی های کاربرگرا (user-oriented) و بررسی ها از طریق آنالیزهای تنفسی، دنبال کردن حرکت، اندازه گیری نیرو و شبیه سازی را فراهم می کند.

نتیجه گیری: انسان با تمام توانایی ها، انعطاف پذیری و دانش اش، اصلی ترین فاکتور موفق در محیط کار آینده خواهد بود. بنابراین برای مدیریت چالش های پیش رو مانند تغییر در ساختارجمعیت، نیروی کار متنوع و شغل های پرتنش لازم است تا رویکردهای هولیستیک (کل نگر) که مکمل اعمال انسانی هستند گسترش یابند.

1.2. تعامل انسان- ربات اساس سیستم های دستیاری جدید
در سال 2013، 178132 واحد در سال ربات صنعتی به فروش رفت که با یک افزایش 12 درصدی همراه بود و بالاترین تعداد ربات های صنعتی فروخته شده بود. خصوصا صنایع شیمیایی، لاستیک سازی، پلاستیک و غذا بیشترین تعداد این ربات ها را خریداری کردند. این افزایش پیوسته در خرید ربات های صنعتی نیاز به سیستم های تولیدی جدید با شرایط کاری بهبود یافته را الزامی خواهد کرد. این ربات های همکار فعالیت های سنگین و مکرر که قبلا بر دوش نیروی کار انسانی بود را انجام خواهند داد. بر خلاف سیستم های کاری امروزی، انسان ها و ربات ها نه تنها در کنارهم بلکه به صورت یک تیم با هم کار خواهند کرد. این تعامل آینده که تعامل انسان- ربات نیز خوانده می شود (HRI، شکل 1)، با تفکیک کامل انسان و ربات ها شروع شده است.

انسان ها سیستم های خودکار را در یک فضای کاری طراحی شده به کارگرفته و برنامه ریزی می کنند. فنس ها، سدها و سایر محیط های ایمن تضمین می کنند که هیچ انسانی آسیب نبیند و سیستم رباتیک بتواند وظایف از پیش تعیین شده اش را پیش ببرد. اما مانند هر ابزار دستی دیگر، ربات ها نیز از نظر عملکرد در حال تکامل هستند و برای بدست اوردن کارایی بالا و ایمنی بیشتر توانایی های جدیدی کسب می کنند.

این تکامل اکنون سیستم های هیبریدی را امکان پذیر می سازد که در آن دو جزء انسان و ماشین در بخش تولید همکاری می کنند. تعامل انسان-ربات (HRI) به عنوان یک واژه کلی برای تمام اشکال تعامل بین انسان و ربات است که می توان آن را به عنوان یک عبارت کلی برای چنین سیستم های هیبریدی در نظر گرفت که خود به چندین زیرگروه تقسیم می شود (شکل 1). دسته بندی از چهار معیار فضای کاری، زمان کاری، هدف، و تماس به صورت از بالا به پایین تبعیت می کند. دیرمرمن فضای همپوشانی در محدوده کاری ربات و انسان را فضای کاری مشترک توصیف می کند. زمان کاری زمانیست که اجزاء در داخل فضای کاری مشغول کار هستند. هر جزء تیم تعاملی هدفی دارد که می خواهد به آن برسد. این هدف مانند زمان کاری و فضای کاری می تواند با هدف طرف مقابل جور یا ناجور باشد. در نتیجه، اگر یک فضای کاری مشترک وجود داشته باشد که هر دو جزء به صورت همرمان در آن مشغول کار باشند، تعامل انسان-ربات را می توان از نوع تعامل انسان-ربات Coexistence (HRCoex) را دانست. انسان و ربات لزوما مجبور نیستند که در HRCoex هدف یکسانی را دنبال کنند، زیرا آنها می توانند کارهای متفاوتی انجام دهند. اما در همکاری ربات و انسان (HRCoop)، این دو روی یک هدف بسیار مشابه کار می کنند و الزامات زمانی و فضایی را در یک زمان مشابه برآورده می کنند. اگر تماس مستقیم (به صورت فیزیکی، شنوایی یا لامسه ای) بین انسان ها و ربات ها اتفاق بیافتد، این تعامل را می توان به عنوان مشارکت انسان- ربات (HRCollab) را در نظر گرفت.