دانلود رایگان ترجمه مقاله پیش بینی پیش فرض با مدیریت سود (ساینس دایرکت – الزویر 2016)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

جایگزین مدل های پیش بینی پیش فرض مبتنی بر حسابداری مانند مدل های Altman و Ohlson یک مدل پیش بینی مبتنی بر قیمت می باشد که اطلاعات را از بازار بورس گرفته بحران مالی را ارزیابی کنند. با ساخت مدل قیمت گذاری توسط Merton (1974) ، شرکت KMV یک مدل پیش بینی پیش فرض را بنام مدل Merton KMV ایجاد میکند. در محیط شرکت، حقوق صاحبان سهام یک شرکت به عنوان اختیار خرید یا عدم خرید در ارزش اصولی شرکت با قیمت اعتصاب معادل کتاب حسابداری بدهی شرکت مدل سازی شده است. بدلیل اینکه ارزش اصلی شرکت و نوسان آن قابل مشاهده نیستند، این مدل فرض می کند که هر دو مورد از حقوق صاحبان سهام، نوسان بازده سهام و چند متغیر قابل مشاهده دیگر بوسیله حل دو معادله غیر خطی همزمان استنباط شده است. این مدل احتمال پیش فرض به عنوان تابع چگالی تجمعی نرمال یک فاصله محاسبه شده را با توجه به اعتبار اصلی شرکت، نوسان و ارزش دفتر بدهی مشخص می نماید.
مدل های پیش بینی پیش فرض مبتنی بر حسابداری با مدل های مبتنی بر قیمت در فاکتور بحرانی که پیش فرض شرکت را پیش بینی کرده متفاوت می باشد. برخلاف مدل های مبتنی بر قیمت های بازار سرمایه، مدل های حسابداری از آیتم ها در صورت حساب های مالی شرکت استفاده کرده و ممکن است تحت تاثیر مدیریت درآمدهای واقعی قرار گیرند. در یک بازار کارآمد، سرمایه گذاران تاثیرات تغییر درآمد را بی اثر کرده و آنها را در فرایند قیمت گذاری با هم ترکیب می کند. بنابراین مدل استفاده شده در این مطالعه برای تاثیر مدیریت درآمدها در مدل های مبتنی بر حسابداری بجای استفاده از رویکرد قیمت گذاری بازار سرمایه تنظیم می گردد.

2.2 اقدامات مدیریت درآمدهای واقعی
از اقدامات درآمدهای واقعی بمنظور شناسایی شرکت هایی که در تغییر یا عدم تغییر قیمت ها از طریق معاملات واقعی فعال هستند استفاده می گردد. Gunny (2010) 4 نوع مدیریت درآمدهای واقعی را ارائه می دهد: (i) سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه؛ (ii) سرمایه گزاری در فروش، مخارج کلی و اداری؛ (iii) کنترل زمان بندی سرمایه طولانی مدت و وضع سرمایه گذاری؛ (iv) افزایش تخفیف جهت تسریع فروش یا تولید جهت کاهش هزینه های تولید در هر واحد تولید. به گفته Roychowdhury (2006) مدیران درآمدها را از طریق دستکاری در فروش، کاهش هزینه های اختیاری یا تولید مازاد افزایش می دهند. با تخفیف ویژه به مشتریان، شرکت ها ممکن است سودهای گزارش شده را افزایش داده اما جریان های نقدی عملیاتی را کاهش دهند. شرکت هایی که مخارج اختیاری را کاهش داده، افزایش در درآمد خالص و درآمدها در هر سهم را تجربه می کنند. شرکت ها ممکن است هزینه کالاهای فروخته شده (COGS) را جهت افزایش درآمد کاهش دهند. همچنین شرکت ها کالاهای مازاد تولید کرده تا هزینه واحد محصولات را برای فروش کاهش دهد زیرا تولید مازاد هزینه های ثابت در هر واحد را کاهش می دهد. Roychowdhury (2006) و Gunny (2010) دریافتند که مدیریت درآمدهای واقعی تاثیر منفی بر عملکرد آینده دارد.
چند مطالعه مدیریت درآمدهای واقعی را در مورد وقایع مشخص شرکت بررسی کرده است. برای مثال Cohen and Zarowin(2010) بر پیشنهادات سرمایه تمرکز seasonمی کنند. مولفان از اقدامات مدیریت درآمدهای فعالیت واقعی پیشنهاد شده توسط Roychowdhury (2006) استفاده کرده که شامل جریان نقدی عملیاتی غیر عادی، هزینه های تولید، هزینه های اختیاری و حاصل مجموع SG& A، R&D و مخارج تبلیغ بوده و سندیت دادن که مدیریت درآمدهای فعالیت واقعی تاثیر منفی بر ارزش شرکت دارند. مدیریت درآمدهای فعالیت واقعی بطور قابل توجهی تعداد گزارش شده را در صورت حساب مالی تغییر داده و اعتبار شرکت را در دوره های حسابداری بعدی به خطر می اندازد.

3. گسترش نظریه
مدل ارزیابی ریسک ارائه شده توسط Altman (1968) خطر اعتباری شرکت را با بکارگیری متغیرهای حسابداری مورد ارزیابی قرار می دهد. بهرحال، ادبیات وجود تغییر حسابداری را تکرار می کند. فرض میکنیم که در نظر گرفتن پیچیدگی های بالقوه قدرت پیش بینی مدل را افزایش می دهد. مدیریت درآمدهای واقعی را برای عملیات، تولید، فعالیت مخارج و تاثیر آن بر مشخصه مدل ارزیابی خطر تنظیم شده مورد بررسی قرار می دهیم. اهمیت هر فاکتور توضیحی را در مدل تنظیم شده و قدرت پیش بینی مدل ارزیابی می کنیم. محتوای اطلاعات گزارش مالی ممکن است پس از کنترل معاملات واقعی برای مدیریت درآمدها را بیشتر یا دقیق تر باشد و مدل ارزیابی ریسک تنظیم شده میتواند در شناسایی بحران های مالی شرکت کارآمد تر باشد. بنابراین فرض میکنیم که مدل ارزیابی ریسک تنظیم شده بهتر مشخص شده و در زمان ترکیب حداقل یکی از تاثیرات مدیریت درآمدها واقعی دارای قدرت پیش بینی بهتر می باشد. فرضیه های زیر را برای گنجاندن تاثیرات جریانات نقدی غیر عادی را با توجه به فعالیت های عملیاتی، هزینه تولید، هزینه اختیاری گسترش می دهیم:
فرضیه 1: مدل ارزیابی ریسک پس از ترکیب جریان نقدی غیر نرمال از فعالیت های عملیاتی دارای قدرت پیش بینی بهتر بوده و بهتر مشخص می شود و مدیریت درآمدها واقعی را نشان می دهند.
فرضیه2: مدل ارزیابی ریسک پس از ترکیب هزینه تولید دارای قدرت پیش بینی بهتر بوده که و مدیریت درآمدها واقعی را نشان می دهند.
فرضیه3: مدل ارزیابی ریسک پس از ترکیب هزینه اختیاری دارای قدرت پیش بینی بهتر بوده که و مدیریت درآمدها واقعی را نشان می دهند.

4. طراحی های تحقیق بمنظور برآورد تاثیر مدیریت درآمدها بر کارایی مدل ارزیابی ریسک
4.1 مدیریت درآمد واقعی
این مطالعه مدیریت درآمدها واقعی توسعه یافته توسط Cohen et al. (2008) and Roychowdhury (2006) را بکار گرفته و سه فرم از تغییرات معاملات واقعی را در تغییرات حساب در نظر می گیرد: تسریع به رسمیت شناختن فروش، گزارش COGS کمتر از طریق تولید افزایش یافته و کاهش در مخارج اختیاری. آنها بطور نسبی بدین صورت تخمین زده می شود.
CFO اشاره به جریان نقدی دارد؛ SALE نشان دهنده سود فروش می باشد؛ به عنوان تغییر در سود فروش تعریف شده است؛ Prod مجموع COGS و تغییر در لیست موجودی در طول سال بوده و شامل مخارج تبلیغ، مخارج R&D و SG&A می باشد و این ضریب برای چنین صنعتی در طول همان سال برای معادله (1) از طریق معادله (3) تخمین زده شده و ضریب تخمین زده شده برای صنعت برای سال t-1 در داده های شرکت i در طول سال t بمنظور مشتق شدن از مقدار مورد انتظار معرفی گردیده است. مقدار غیر عادی را با استفاده از مقادیر واقعی کمتر از مقدار مورد انتظار به عنوان نماینده مدیریت درآمدهای واقعی محاسبه می کنیم. CFO غیر عادی (abCFO) سنجش سرعت تشخیص فروش از طریق تخفیف های افزایش یافته یا اصطلاحات اعتباری ملایم تر می باشد. از هزینه های تولید (AbProdCost) و مخارج اختیاری غیر عادی (AbDiscEXP) بمنظور اندازه گیری وجود مدیریت درآمدها به صورت کاهش هزینه با توجه به هزینه سودهای آینده استفاده می کنیم.