دانلود ترجمه مقاله ایجاد انعطاف پذیری سازمانی، نوآوری از طریق ابتکارات مدیریت بر اساس منابع، یادگیری سازمانی (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

ایجاد انعطاف پذیری سازمانی، نوآوری از طریق ابتکارات مدیریت بر اساس منابع، یادگیری سازمانی و پویایی محیطی

Building organizational resilience, innovation through resource-based management initiatives, organizational learning and environmental dynamism

چکیده

۱ مقدمه

۲ چرا RBMI و تاب آوری را در SMEs ویتنامی بررسی می کنیم؟

۳ نظریه و تدوین فرضیه ها

۴ روش ها

۵ بحث

۶ نتیجه گیری

منابع

چکیده

     بر اساس دیدگاه های مبتنی بر منابع و قابلیت پویا(به ترتیب، RBV و DCV)، این مطالعه به بررسی مکانیزم نظری بنیادین بین طرح های مدیریت مبتنی بر منابع(RBMI) و تاب آوری و نوآوری شرکت های کوچک و متوسط ویتنامی(SMEs) می پردازد، آنهم با در نظر گرفتن شرایط مرزی بالقوه. با استفاده از داده های بازه زمانی(سه موج از جمع آوری داده) ۱۸۸ SMEs، مطالعه نشان می دهد که RBMI ارتباط مثبت با تاب آوری سازمانی دارد، که به نوبه خود نوآوری را افزایش می دهد. نتایج ما نیز نشان می دهند که یادگیری سازمانی، روابط تاب آوری سازمانی/ نوآوری- RBMI را میانجی می کند. در آخر، خودآگاهی از پویایی محیطی به طور معناداری روابط بین یادگیری سازمانی و نوآوری/تاب آوری را تقویت می کند. این مطالعه، اولین تحقیقی است که RBV شرکت و DCV را به صورت یک بینش نظری ترکیب می کند تا تبیین کند که چگونه سازمان ها منابع داخلی خود را به صورت ظرفیتی برای تاب آوری و نوآوری در زمینه بازار نوظهور SMEs ویتنامی توسعه می دهند. در این مطالعه، دستاوردهای نظری و زمینه ای ارائه می شود.

چرا RBMI و تاب آوری را در SMEs ویتنامی بررسی می کنیم؟
     علاقه مطالعات مدیریتی به کشور ویتنام در حال افزایش است، جایی که مفروضات غربی درباره اقدامات مدیریت غالبا به کارگرفته می شود و به درون شرکت ها انتشار می یابد. هم اکنون ویتنام یکی از ستاره های در حال صعود در اقتصاد جهان به شمار می رود، که نرخ رشد سالانه آن ۷ درصد است، که بالاترین میزان میان بلوک ASEAN است. ویتنام دارای یک اقتصاد بازار سوسیالیست محور است که با سایر بازارهای نوظهور تفاوت دارد(دو و همکاران، ۲۰۲۰). داستان موفق ویتنام طی پاندمی کووید-۱۹ مشهود بوده است، جایی که، به طور غیر معمول، کشور نرخ رشد تقریبا ۲٫۹۱-۵% درصدی از GDP را در کل پاندمی حفظ کرده است. تغییر از ویتنام به اقتصاد جهانی، فرصت ها و چالش هایی برای کشور ایجاد کرده است. از یک سو، می تواند جریان تجاری را بیشتر تسهیل می کند و به ویتنام در دسترسی به بازار های مصرف کننده بزرگتر کمک می کند. از سوی دیگر، این تغییر موجب رقابت سهمگینی از جانب طرفین خارجی در برابر کسب و کارهای محلی ویتنام شده است.

     برای مدیریت شدت جهانی شدن، شرکت های ویتنامی تمایل دارند تا طرح های مدیریتی مبتنی بر استراتژی های نوآوری محور و سیاست های منابع انسانی نوآوری محور را دنبال کنند(دو و همکاران، ۲۰۲۰). به طور خاص، شرکت ها تلاش می کنند تا به طور استراتژیک شیوه های مدیریت خود را با انتظارات محیطی همسو کنند تا به مشروعیت دست یابند (لویس و همکاران، ۲۰۱۹). مطالعات به اتخاذ روز افزون طرح های مدیریتی غربی در ویتنام تاکید دارند. به طور مثال، دو و همکاران (۲۰۱۸) به بررسی زنجیره علی بین طرح های مدیریت( استراتژی نوآوری محور و سیاست منابع انسانی نوآوری محور) و عملکرد شرکت از طریق میانجی های متوالی رهبری خدمتگزار، خلاقیت کارکنان و نوآوری شرکت می پردازند.

     SMEs در حال حاضر نیروی محرکه اقتصاد جهانی از نظر خلاقیت شغلی، نوآوری صنعتی و بهره وری محسوب می شوند(دا و کیم، ۲۰۱۴). به طور قطع، SMEs مزایایی نسبت به همتایان بزرگ خود با توجه به انعطاف پذیری، شفافیت و تمایلاشان به تغییر و نوآوری بودن برای اطمینان از بقا، پیشرفت و مزیت رقابتی خود دارند(وایو و دنگ، ۲۰۲۰). گرچه، غالبا محدودیت بیشتری نسبت به شرکت های بزرگتر از نظر منابع، قابلیت ها و شیوه های مدیریت کمتر رسمی خود دارند (دو و شیپتون، ۲۰۱۹، دا و کیم، ۲۰۱۴). این محدودیت ها طی بحران کووید-۱۹، زمانی که زنجیره تامین جهانی و عملیات کسب و کار دچار اختلال می شود و ورشکستگی های زیادی اعلام می شود، می تواند تشدید شود(کیم و ماسون، ۲۰۲۰). این شرایط بد، بقای شرکت های کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد، آنها را ملزم می کند تا سازگار، تاب آور و نوآور باشند تا بتواند بقا یابند و موفق شوند. از این لحاظ، شرکت ها باید به روش های سنتی مدیریت افراد و منابع خود مجددا تفکر کنند تا قابلیت خود برای تاب آوری را توسعه بخشند، در نتیجه بتوانند ریسک را مدیریت کرده و به عدم اطمینان واکنش نشان دهند.