|
پشتیبانی مدل مفهومی گزارشگری یکپارچه از ادبیات موجود
تحقیقات آکادمیک، جنبه های مختلف IR را بررسی کرده اند و شواهد اولیه پیرامون ابعاد مربوط به انگیزه و دترمینان ها، پروسه های IIRC، دغییرات داخلی و نهادینه سازی، شیوه های تضمین، کیفیت گزارش های یکپارچه، شیوۀ مواجه کاربران با IR و پیامدهای گوناگون IR را فراهم می کنند.
دترمینان ها
فشار موسسه ای، فشار سهامدار و تحکیم مشروعیت یا شهرت شرکتی از موضوعات رایج در بین محققان می باشد که به عنوان دترمینان های IR به آن پرداخته اند. مثلا، Higgins et al. (2014) به مدیرانی برمی خورند که پذیرش IR بدون ارزش آن را اجتناب ناپذیر می پندارند. مدیران گزارشگری به دلیل فشار ناشی از شیوه های گزارش دهی همتایان و توقعات سهامداران در خصوص شفافیت شرکتی با فشاری از سمت مدیریت ارشد و سهامداران خارجی برای تهیۀ گزارش یکپارچه مواجه می شوند. Lueg et al. (2016) شواهد مستدل در این خصوص فراهم می آورند چنانکه آنها در مطالعۀ خود به فشارهای خارجی ناشی از مطالبات از سهامداران، مراجع محلی، کارمندان و مشتریان پی میبرند که منجر به آماده سازی مشروط عدم افشاهای یکپارچه برای یک شرکت مطالعۀ موردی می شود. مطالعات صورت گرفته توسط Steyn(2014) و Lodhia (2015) نشان می دهد که مدیران معمولا با پیشرفت های IR در شهرت شرکتی، بهبود روابط سهامداران و کاهش خطر شهرت و اعتبار ارتباط دارند. علاوه بر این، مدیران ممکن است با نیت مدیریت تأثیر در IR دخیل شوند (Melloni et al., 2016).
در حالی که انگیزه هایی برای دخالت در IR، محرمانگی شرکتی و هزینه های اختصاصی وجود دارد که از نمونه های آن می توان به عواملی اشاره کرد که مدیران را از تهیۀ یک گزارش یکپارچه برحذر می دارد. افشای اطلاعات پیشرو و راهبردی مطابق با چهارچوب IIRC معمولا به عنوان یک بار گزارش دهی مضاعف و افشاء غیرضروری خطر افزایش یافتۀ منازعه تلقی می شود (Perego et al., 2016). علاوه بر این، افشای اطلاعات مادی بدون به خطر انداختن محرمانگی کسب و کار امری چالش برانگیز است (Steyn, 2014).
مطالعات کمی اولیه پیرامون IR نشان می دهد که عوامل سازمانی و فرهنگی بر قبول IR تأثیر می گذارد. مثلا نگاه به تأثیرات سیستم قانونی یک کشور یا ابعاد فرهنگی بر افشای یک گزارش یکپارچه (Frías-Aceituno et al., 2013، García-Sánchez et al.,2013). بررسی یا کنترل متغیرهای گوناگونی که ممکن است بر تصمیم به تولید یک گزارش یکپارچه مثل اندازۀ شرکت، سوددهی، ویژگی های حاکمیت شرکتی و عملکرد غیرمالی تأثیر بگذارد در خصوص مطالعات آرشیوی امری رایج است مثلا Fasan and Mio, 2016، Lai et al.,2016).
IIRC
Humphrey et al. (2017) فرآیندهای مورد استفاده توسط IIRC جهت ترویج و نهادینه سازی IR را بررسی می کنند و با در این جریان با مفاهیم متعدد در کادر IIRC مدل مفهومی موجود در شکل 1 سر و کار دارند. برخی مراکز دغدغه های خود در مورد IIRC و طرفداران IR که چهارچوب IIRC به عنوان یک مورد کسب و کاری ترویج می کنند نشان داده اند. Brown و Dillard (2014) و Milne و Gray (2013) معتقدند بعید است که IR موجب تغییرات اساسی در عملیات های سازمانی در عملیات های سازمانی گردد. به گونه ای که ترفیع و ترویج IR به صورت یک مورد کسب و کاری بیشتر باعث تشجیع مدیریت سهامدارد می گردد تا جوابگویی به سهامداران. مشابها، Flower (2015) بر این باور است که ارفاق IIRC به نیازهای شرکتی و صلاحدید و تشخیص واگذار شده به مدیریت در آماده سازی یک گزارش یکپارچه منجر به تغییر جزئی در شیوه های گزارش دهی فعالی می شود.
تهیه کنندگان گزارش
مطالعات نشان می دهد که پیاده سازی نتایج IR با شکست موانع بین دپارتمان ها و تهییج گفتگوی استراتژیک بین تیم های مالی و غیرمالی منجر به ارتباطات داخلی قوی تر می گردد. IR علاوه بر تحکیم همکاری بین واحد به شفاف سازی مسیر خلق ارزش هر عملکرد داخلی کمک می کند و به عنوان یک ابزار ارتباطی برای ابزار خود تا مدیریت سطح بالاتر عمل می کند(Mio et al., 2016). بااین وجود، شواهدی نیز وجود دارد که نشان می دهد IR تأثیر جزئی بر عملیات داخلی دارد. Higgins et al. (2014) و Stubbs and Higgins (2014) متوجه شدند که اتخاذ کننده ها شیوه های IR را به عنوان امتداد و گسترش گزارش دهی تدام پذیری تلقی می کنند. گزارش های یکپارچه بیشتر در خصوص داستان سرایی و تأمین توقعات سازمانی می باشند و IR باعث تغییرات یا انگیزه های اساسی در فرآیندهای گزارش دهی در مراحل اولیۀ اقتباس نمی شود. Adams (2017) درمیابد که برخی مدیران نسبت به تغییراتی که احتمالا IR باعث آن در عملیات سازمانی می شود مشکوک هستند. نمونه هایی از گزارشات یکپارچۀ جعلی نیز وجود دارد به گونه ای که شرکت از مشارکت در جریان IR با شکست مواجه می شوند و به گزارش خود همچنان برچسب “یکپارچه” می زنند ولو اینکه حاوی اطلاعات از هم پاشیده باشد.
پیاده سازی IR مستلزم این است که دیرات در تفکر یکپارچه مشارکت کنند و روش های جدید اندازه گیری، مدیریت و افشای اطلاعات را می طلبد. Parrot and Tierney (2012) متوجه چالشی در IR می شوند که باعث می شود گروهه ای غیرمالی کمی و قابل اندازه گیری باشند. این خود به مشکلات اندازه گیری و شناسایی روابط جایگزینی بین سرمایه ها و توازن منافع متعدد سهامدار مرتبط می شود. Parrot و (2012) Tierney علیرغم این چالش ها به مدیرانی بر می خورند که شیوه های IR و تعهد سهامدار را به عنوان عوامل اصلی موفقیت شرکت مور نظر می دانند و این خود گویای این است که بیشینه سازی ارزش بلند مدت مستلزم بررسی دغدغه های اخلاقی و رابطه ای است.
کاربران گزارش
انتقاداتی در خصوص محتویات یا کیفیت گزارشات یکپارچه وجود داشته است. به عنان مثال، Atkins و Maroun (2015) دریافتند که در حالی که سرمایه گذاران سازمانی آفریقای جنوبی گزارشات یکپارچه را پیشرفت گزارشات سالانۀ سنتی تلقی می کنند، این گزارشات غالبا به خاطر تکرار مفرط و پیروی از یک رویکردی که در کادر علامت زده شده مورد انتقاد واقع می شوند. Haji و Anifowose (2016) استدلال می کنند که IR بیشتر تشریفاتی است تا ماهوی که جریان تغییرات اساسی در چگونگی ارتباط همکاری ها با اطلاعات مالی و غیرمالی ایجاد نکرده است. به هر روی، Haji و Anifowose (2016) درمیابند که شرکت ها در حال افشای سطح بالایی از اطلاعات نامطلوب و شاسایی روابط متقابل بین سرمایه ها هستند. Doni et al. (2016) معتقدند که مشکلاتی در خصوص قابلیت قیاس در سازمانی های گزارشگر به دلیل تنوع نوع و کیفیت اطلاعات افشا شده در گزارشات یکپارچه وجود دارد.
پیامدها
مطالعات آرشیوی IR رابطۀ بین IR و واکنش های بازار را بررسی کرده اند. Knauer و Serafeim (2014) و Serafeim (2015) معتقدند شفافیت شرکتی بیشتر و ابتکاراتی عملکرد دوام پذیری را بهبود می بخشند و سرمایه گذاران بلند مدت را جذب می کند. این مطالعات درمیابند که تفکر یکپارچه و شیوه های گزارشگری باعث تغییر بنیان سرمایه گذار یک شرکت می شود که رشد بنیان سرمایه گذار بلند مدت به عملکرد اقتصادی قوی تر کمک می کند. Barth et al.(2017) شواهدی ارائه می دهند مبنی بر اینکه شیوه ها و تکنیک های IR به منافع اقتصادی می انجامد. در این مطالعه به رابطۀ بین گزارشات یکپارچۀ باکیفیت و شکاف قیمتی پیشنهادی پایین خرید و فروش، ارزش بالای شرکت و جریان نقدی مورد انتظار بیشتر پی می برند. مشابها، Lee و Yeo (2016) این یافته را تأیید می کنند و تشخیص می دهند که پیچیدگی سازمانی و نیازهای مالی داخلی این را رابطه را تحکیم می کند. Zhou et al.(2017) متوجه می شوند که انطباق زیاد بین گزارشات و چهارچوب IIRC با خطای پیش بینی پایین تحلیل گر ارتباط دارد. این مطالعه نشان می دهد که انطباق زیاد با چهارچوب منجر به کاهش هزینۀ سرمایۀ دارایی خالص و بازگشت بیشتر بازار می شود.
سهم این ویژه نامه در درک مدل مفهومی گزارش دهی یکپارچه
این شمارۀ ویژه از نشریه در حوزۀ در حال توسعۀ IR، انجام تحقیقات بیشتر و بحث در خصوص این پدیدۀ گزارش دهی نقش دارد. ده مقالۀ موجود در این شمارۀ ویژه به بررسی IR از دیدگاه عملی می پردازد و بر قسمت های مختلف مدل مفهومی جدید IR تمرکز دارد. این شمارۀ ویژه دیدگاه های جدیدی نسبت به ابعاد مختلف مدل شامل کادر سیاه پروسۀ پیاده سازی و درونی سازی IR ارائه می دهد و سودمندی گزارش های یکپارچه را از دیدگاه کاربران ارزیابی می کند. درک بیشتر IR از نقطه نظر تهیه کنندگان و کاربران، درک بهتر دترمینان ها و پیامدهای IR را تأیید می کند. Dumay et al. (2017) به ابعاد مختلف مدل مفهومی مثل کادرهای IIRC و تهیه کنندگان می پردازند.
) به ارزیابی موانع احتمالی و موفقیت بالقوۀ چهارچوب IIRC از دیدگاه آکادمیک می پردازد و پرسش هایی در مورد قانونی بودن مطرح می شود. این مطالعه برگرفته از ادبیات IR و اسناد مختلف می باشد و حوزه های پیشرفت در تحقیقات آکادمیک روی IR و لزوم نقش خط مشی و تکنیک را نشان می دهد.
تهیه کنندگان گزارش
McNally et al. (2017) و Del Baldo (2017) چالش های آماده سازی یک گزارش یکپارچه را بررسی می کنند. McNally et al. (2017) بر مشکلاتی که مدیران هنگام توسعه و گسترش سیستم های حسابداری موجود برای گردآوری اطلاعات جدید با آن مواجه هستند تأکید دارد. IR ناشی از ایجاب و تبعیت است و مدیران برای ارائۀ عودت های بلند مدت برای شرکت کنندگان بازار همچنان تحت فشار هستند. سیستم های مدیریتی جهت تسهیل جریان IR در حال توسعه هستند اما داده ها غالبا به صورت دستی و بر اساس نیاز گردآوری می شود که درستی و اعتبار داده ها را زیر سئوال می برد. محتویات گزارش به جز دخالت در تفکر یکپارچه مبتنی بر الزامات افشاگری، رمز بهترین طرز عمل و افشاگری های رقبا می باشد. IR منجر به تغییرات اساسی در ذهنیت مدیراننشده است ( به Higgins et al., 2014; Stubbs and Higgins, 2014 نیز مراجعه کنید). آنها در میابند که سودمندی گزارشات یکپارچه محدود است زیرا جامعۀ سرمایه گذار همچنان متمرکز بر اظهارات مالی است.
|