دانلود ترجمه مقاله غلبه بر موانع مربوط به گونه های خاص در پرورش گیاهان تزئینی (سال 2006) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

غلبه بر موانع مربوط به گونه های خاص در پرورش گیاهان تزئینی

Overcoming Interspecific Barriers in Ornamental Plant Breeding

چکیده

1. مقدمه

2. ناهماهنگی یا ناسازگاری؟

2.1 نامتنجانسی قبل از لقاح تخم

2.2 ناسازگاری بعد از لقاح

2.2.1 عدم تولید دانه و یا جوانه زدن

2.2.2 عدم وجود رنگدانه در پیوند

2.2.3 عدم قدرت رشد

2.2.4 تفکیک ترکیب

3. عقیم سازی پیوند

3.1 تکثیر کروموزم میوزی

3.2تکثیر کروموزم میوزی

4. ترکیب پروتوپلاست

5. ویژگیهای سیتوژنی و ملکولی ترکیبات

6. نتیجه گیری

منابع

چکیده

در گیاهان تزئینی، پروش گونه های خاص مهم ترین منبع اختلاف ژنتیکی در نظر گرفته می شود. تکثیر ژن می تواند به طور کلی بخشی از برنامه رشد برای مقاومت در برابر بیماری، رشد بهتر و مقاومت زمستانی یا تغییر ساختاری در نظر گرفته شود. پیوندجنسی و غیر جنسی از طریق گرده افشانی و پیوند پروتوپلاست متناسب با پراکندگی مطلوب در گونه های پذیرنده اتفاق می افتند. به هر حال، تعداد موانع موجود بسیار زیاد است. بدیهی است که علاوه بر ” موانع ترکیبی” ، موانع تولید مثل نیز در نظر گرفته می شوند. به علاوه، یک روش بررسی دقیق برای پیوندهای احتمالی مورد نیاز است. در حالی که وضعیت پیوند می تواند توسط شاخص های مولکولی تائید شود، تجسم نیازهای گرده افشانی باید توسط تکنیک های سیتوژنی انجام شود. در پیوندهای جنسی، موانع قبل از پیوند و بعد از پیوند می توانند مانع ایجاد پیوند بارور خاص شوند. در ترکیبات جنسی، تولید مجدد یاخته های ترکیبی معمولا یک مانع می باشد. به این دلیل، تکنیک های درون آوندی برای پروش گونه های خاص در محصولات مختلف غیر قابل اجتناب هستند. پروتکل های پلی پلودیژان، خواه بر گرفته از گامت یا وجود مواد شیمیایی میتوسیز می تواند باعث سهولت در باروری و یا تجدید باروری ترکیبات F1 شود. در موقعیت دوم، گامت های کاسته نشده بعد از FDR (اولین بازگردانی)، SDR (دومین بازگردانی) و IMR (بازگردانی نامشخص میوزی) همچنان امکان پراکندگی برای نسل بعد را فراهم می آورد، حتی اگرپیوندگامت های طبیعی تولید نکند.

1. مقدمه

پرورش گیاهان تزئینی در فناوری های جدید مرتب جستجو می شوند که می توانند کمک شایانی در کاهش هزینه ها، افزایش کیفیت محصول و ارتقای دسته بندی می کنند. کشت بافت گیاهان در بر گیرنده مجموعه ای از تکنیک های ، روشها و راهکار های درون آوندی می شود. این کار برای تولید گیاهان ژنتیکی متفاوت برای ارتقای محصولات و ارتقای وضعیت سلامت و حفظ گرما پلاسم انجام می شود (تاجی و همکاران 2002). در تکنیک های درون آوندی برای کشت پروتوپلاست، بساک، میکرو حفره، گیاهک تخم و تخمک برای تولید گونه های ژنتیکی جدید در خطوط پرورش مورد استفاده قرار می گیرند (برون و تراپ 1995). علاوه بر گسترش میکرو، مهم ترین کاربردهای درون آوندی از جمله القای سوماکلون و گونه های گامتوکلون، تکثیر پاتوژن، حفظ گرما پلاسم، تولید ترکیبی پر سرعت از طریق تکثیر گیاهک، پرورش یاخته های جنسی، تکثیر کروموزوم های چند تایی و ترکیبات خاص مطرح می شود. پیوند خاص ابزاری برای انتقال ژن در گونه های مرتبط است ، از این رو روشی جایگزین برای اصلاح ژنتیکی است. وان تویل و دو جو (1997) این روش را مهم ترین منبع تنوع ژنتیکی در گیاهان تزئینی می دانند. پراکندگی ژن ها می تواند بخشی از برنامه های پرورش برای مقاومت در برابر بیماری و یا تغییرات ساختاری باشد (اولهینگر 1982).

Abstract

In ornamentals, interspecific breeding is considered to be the most important source of genetic variation. The introgression of genes may be part of a breeding program towards disease resistance, better growth vigor, winter hardiness or morphological alteration in general. Both sexual and asexual hybridization, by pollination and protoplast fusion respectively, are fit to induce the desired introgression into the acceptor species. However, the number of possible barriers is very high. Obviously, apart from the actual “fusion barriers” also regeneration barriers are met; moreover, a thorough screening procedure of possible hybrids is needed. Whereas the hybrid status can be confirmed by molecular markers, visualization of introgression needs to be performed by cytogenetic techniques. In sexual crosses, both prezygotic and postzygotic barriers can inhibit the creation of a fertile interspecific hybrid; in asexual crosses regeneration of hybrid cells is often a bottleneck. For this reason in vitro techniques are indispensable for interspecific breeding in a large number of crops. Polyploidization protocols, whether driven by unreduced gametes or by mitosis arresting chemicals, can ease the fertilization or restore fertility of F1-hybrids. In the latter case, unreduced gametes arisen after FDR (first division restitution), SDR (second division restitution) and IMR (indeterminate meiotic restitution) still offer the possibility of direct gene introgression in the next generation, even if the hybrid produces no normal (haploid) gametes.

1. INTRODUCTION

Breeders of ornamentals are in a constant search for new technologies that may offer a valuable aid in cost reduction, product quality enhancement and assortment enlargement. Plant tissue culture comprises a set of in vitro techniques, methods and strategies. It has been exploited to create genetic variability to improve crop plants and their health status and to preserve germplasms (Taji et al. 2002). In vitro techniques for the culture of protoplasts, anthers, microspores, ovules and embryos have been used to create new genetic variation in breeding lines (Brown and Thorpe 1995). Apart from micropropagation, the most important in vitro applications are induction of somaclonal and gametoclonal variation, pathogen eradication, germplasm conservation, synthetic seed production through somatic embryogenesis, haploid breeding, polyploid breeding and interspecific hybridization. Interspecific hybridization is a means of transferring genes within related species; as such, it offers an alternative for genetic modification. Van Tuyl and De Jeu (1997) considered interspecific hybridization to be the most important source of genetic variation in ornamentals. The introgression of genes may be part of a breeding program towards disease resistance or morphology alteration (Uhlinger 1982).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

غلبه بر موانع مربوط به گونه های خاص در پرورش گیاهان تزئینی

Overcoming Interspecific Barriers in Ornamental Plant Breeding