دانلود ترجمه مقاله تاثیرات سرریز دانش، قابلیت های دیجیتال و نوآوری بر عملکرد شرکت (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۴)

تاثیرات سرریز دانش، قابلیت های دیجیتال و نوآوری بر عملکرد شرکت: مدل میانجیگری تعدیل شده

The effects of knowledge spillovers, digital capabilities, and innovation on firm performance: A moderated mediation model

چکیده
۱ مقدمه
۲ نظریه و فرضیه ها
۳ روش شناسی
۴ نتایج و بحث
۵ مفاهیم
۶ ملاحظات نهایی، محدودیت ها و خطوط آینده تحقیق
منابع

چکیده
با وجود اینکه اجرای فناوری های دیجیتال در زمینه های کسب وکار اهمیت رو به رشدی دارد، تحقیقات تجربی مرتبط با قابلیت های دیجیتال، نوآوری و عملکرد کسب وکار همچنان کمیاب هستند، به خصوص در این دوران از اختلال. این مطالعه با توجه به سطح توسعه اقتصادی کشور محل شرکت، اثرات مستقیم و غیر مستقیم (‏واسطه توسط قابلیت های دیجیتال و نوآوری) ‏سرریزهای دانش بر عملکرد شرکت، یک چارچوب واسطه برای توصیف پیشنهاد می کند. ما یک مطالعه کمی را با استفاده از بررسی های طولی سازمان بانک جهانی برای سال های ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ در یک مجموعه داده انجام دادیم که شامل ۲۷۷۲۷ شرکت از ۴۱ کشور و قلمرو بود. ما رویکرد روش شناختی مدلسازی معادله ساختاری حداقل مربعات جزئی (‏PLS – SEM) ‏را برای آزمایش مدل واسطه که عملکرد کسب وکار را توضیح می دهد، به کار بردیم. نتایج چگونگی تاثیر مثبت سرریز دانش بر عملکرد شرکت از طریق قابلیت های دیجیتال و نوآوری را شناسایی می کند. علاوه بر این، ما به طور تجربی نشان می دهیم که سطح ملی توسعه اقتصادی اثرات مستقیم و غیر مستقیم سرریزهای دانش بر عملکرد شرکت را تعدیل می کند.

۲- نظریه و فرضیه ها
۲-۱- تئوری سرریز دانش
نظریه سرریز دانش (‏KST) ‏برای اولین بار توسط آدرودش (‏۱۹۹۵) ‏براساس مفاهیمی مانند منابع دانش و اهمیت مکانیزم های سرریز برای فعالیت های کارآفرینی مطرح شد. در این مقاله اودرتچ (‏۱۹۹۵) ‏کارآفرینان را به عنوان کانال هایی برای انتشار و تجاری سازی دانش با این جنبه ها که به یک متغیر بسیار مهم برای نظریه رشد درونزا تبدیل می شوند، شناسایی می کند (‏گراسمن و هلپمن، ۱۹۹۱؛ رومر، ۱۹۸۶، ۱۹۹۰؛ اودرتچ و بلیتسکی، ۲۰۱۳)‏.

در این چارچوب، اودرتچ و کیلباخ (‏۲۰۰۷) ‏به تفصیل توضیح می دهند که چگونه KST دیدگاه های جدیدی را در مورد منشا و فرصت های کارآفرینی مرکزی باز می کند. به همین ترتیب، از زمان اولین پیشنهاد آن توسط آدرتش (۱۹۹۵)، KST در زمینه های مختلف مطالعاتی، از جمله رشد اقتصادی (آدرچ و همکاران، ۲۰۱۷)، ظرفیت جذب (اکس و پلامر، ۲۰۰۵؛ پروگر، ۲۰۲۰)، اکوسیستم های تجاری (یی و همکاران، ۲۰۲۱)، اتحادهای شرکت (شو و همکاران، ۲۰۱۴) و کارآفرینی پایدار (کلمبلی و کواتارو، ۲۰۱۹)، مورد استفاده قرار گرفته است. باوجود زمینه KST شامل مطالعات متنوعی که به اشکال مدون دانش مانند حق اختراع، انتشارات و استنادها نزدیک می شود (نوناکا، ۱۹۹۴؛ گیو و همکاران، ۲۰۱۵)، آدرتش و کیلباخ (‏۲۰۰۷)‏از این مسئله دفاع می کنند که چگونه افراد واجد شرایط ممکن است دانشی را ترکیب کنند که در یک سطح کلی، اشکال ضمن

ی متنوع دانش قابل استفاده در یک منطقه خاص را نشان می دهد (آدرتش و فلدمن، ۲۰۰۴؛ آدرتش و بلیتسکی، ۲۰۱۳؛ گیو و همکاران، ۲۰۱۵).
در حالی که نویسندگان مختلف و پیشگامان اولیه KST معتقدند که ایجاد دانش از طریق فرآیندهای یادگیری مختلف رخ می دهد (آدرتش، ۱۹۹۵؛ آدرتش و کیلباخ، ۲۰۰۷)، گوهیو و همکاران (‏۲۰۱۵)‏ از این موضوع دفاع می کنند که این فرآیند ایجاد دانش در درجه اول در شرکت های از قبل تاسیس شده و در موسسات تحقیقاتی رخ می دهد. در نتیجه این منجر به رویکردهایی برای مطالعه اقتصادهای کارآفرین و آگاهی مربوطه در مورد اینکه چگونه کارآفرینان خود منبع دانش هستند (آنتونلی، ۲۰۱۹) شد و در نتیجه عاملین را به عنوان خالق و گیرنده دانش با نیاز اساسی به تعریف این نقش ها در مکانیسم های سرریز دانش به تصویر کشیدند (اکس و همکاران، ۲۰۰۹) که در آن برخی دانش را ایجاد و برخی دیگر تجاری می کنند (براونرهجلم و همکاران، ۲۰۱۰).

با توجه به نویسندگان مختلف، دانش یک ویژگی غیر رقابتی و غیر انحصاری را به نمایش می گذارد به طوری که مکانیزم های سرریز خود فرصت هایی را برای کارآفرینان ایجاد می کنند (اکس و همکاران، ۲۰۰۴؛ اکس و آرمینگتون، ۲۰۰۶؛ آدرتش و کیلباخ، ۲۰۰۸؛ آدرتش، ۲۰۰۷). درنتیجه گیو و همکاران (۲۰۱۵) نشان می دهند که چگونه تعاملات بین کارآفرینان و تولیدکنندگان دانش نقش اساسی در به کارگیری دانش هنوز کشف نشده ایفا می کند. برای این منظور، نزدیکی جغرافیایی بین این عاملین نشان دهنده یک عامل ضروری است زیرا در غیر این صورت این مکانیسم های سرریز اثرات بسیار ضعیف تری ایجاد می کنند (آدرتش و کیلباخ، ۲۰۰۷؛ لی و همکاران، ۲۰۱۳) و با این فرصت های مبتنی بر دانش، راه اندازی کسب وکارهای جدید را هدایت می کنند (آدرتش و کیلباخ، ۲۰۰۷؛ ایفتخار و همکاران، ۲۰۲۰). عاملین درگیر در این فرآیندها درگیر توافق های رسمی متنوع و فزاینده ای شده اند که نشان می دهد چگونه بعد ضمنی این مکانیسم های سرریز دانش، در ارتباط با طیف گسترده ای از عاملین، ورودی اساسی برای اطمینان از اثربخشی و کارایی آنها را تشکیل می دهد (اشمیت، ۲۰۱۵؛ کایازا و همکاران، ۲۰۲۰؛ لاتاچر و همکاران، ۲۰۲۱).