دانلود ترجمه مقاله تنش تسلیم خمیر سیمان و پایداری ملات خود تراکم (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۳)

تنش تسلیم خمیر سیمان و پایداری ملات خود تراکم

Cement paste yield stress and self-compacting mortar stability

چکیده
۱ مقدمه
۲ برنامه آزمایشی
۳ نتایج و بحث
۴ نتیجه گیری
منابع

چکیده
بتن خود متراکم (SCC) به دلیل عملکرد بالای آن بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. این موضوع بیشتر به دلیل پایداری جدانشدنی اجزای آن است که توسط رئولوژی خمیر سیمان هدایت می شود و تحت تاثیر ویسکوزیته تعلیق کلی قرار می گیرد. با اشاره به قانون استوکس ذرات جامدی که نیروهای رو به پایین اعمال می کنند، تنها زمانی در فاز مایع قرار می گیرند که نیروی پسا از بین برود. این تحقیق استدلال می کند که پایداری ملات سیمان خود متراکم نه تنها به ویسکوزیته کلی تعلیق وابسته است بلکه همچنین به تنش تسلیم محیط معلق خمیر سیمانی نیز بستگی دارد. اندازه گیری های رئولوژیکی در حالت ثابت برشی، دستگاه های ستون معمولی و مجموع اندازه گیری کربن آلی انجام می شوند. نتایج نشان دادند که ملات های سیمان با خمیرهای تنش تسلیم بیشتر تعلیق های پایدارتری نشان دادند در حالی که خمیرهای تنش تسلیم کمتر منجر به ملات های ناپایدار با جداشدگی بیشتر شدند. هیچ همبستگی بین پارامترهای رئولوژیکی و آب انداختن خمیرهای سیمانی و ملات های سیمانی مربوطه یافت نشد

۲- برنامه آزمایشی
۲-۱- مصالح
۲-۱-۱- ماسه
در این تحقیق از ترکیب دو ماسه سیلیس کریستالی استفاده می شود که توسط ضقیچی و همکاران [۲۰] توصیه شده است تا با داشتن نسبت های قابل قبول ذرات ریز و درشت نتایج مطلوب حاصل شود. ماسه مخلوط شده شامل ۵۰% تقسیم دو ماسه برای قرار گرفتن در محدودیت های درجه بندی SANS 1083 بود که در شکل ۱ نشان داده شده است.

۲-۱-۲- سیمان
از سه سیمان متفاوت نوع CEM I 52.5N استفاده می شود. آنها در سه کارخانه متفاوت توسط شرکت مشابه تولید می شوند. جدول ۱ ویژگی های شیمیایی را نشان می دهد که با استفاده از فلورسانس اشعه X (XRF) بدست آمده است. سیمان ها اکسیدهای متفاوتی دارند که منجر به فازهای سیمانی مختلف مانند محتوای آلومینات می شود که می تواند بر جذب های SP تاثیر بگذارد. ویژگی های فیزیکی در جدول ۲ ارائه می شوند.

۲-۱-۳- فوق روان کننده ها
دو نوع SP یعنی SP1 و SP2 برای تولید ملات SCC استفاده می شوند. این دو نوع SP به صورت جداگانه بهینه سازی می شوند و سپس به نسبت های مختلف با یکدیگر ترکیب می شوند تا SP3 تولید شده در دوز بهینه ۰٫۹% را تولید کنند. این کار باعث می شود که مقادیر تنش تسلیم متفاوت خمیرهای سیمان بدست آید تا تاثیر آنها را بر پایداری SCCM مربوطه ارزیابی کند. این دو SP بر پایه پلی کربوکسیلات هستند و شامل پلیمرهای اکریلیک با ویژگی های متمایز هستند که در جدول ۳ و ۴ نشان داده شده است. این SPها براساس توانایی های جذب متفاوت مبتنی بر عملکرد گروه خود مانند SP1 دارای زنجیره جانبی طولانی تر و وزن مولکولی بیشتر نسبت به SP2 هستند.