دانلود ترجمه مقاله ارزش منابع انسانی (ساینس دایرکت – الزویر 2022) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

ارزش منابع انسانی: تجربه پرستاران مراقبت های ویژه در طول اپیدمی COVID-19

The value of human resources: Experience of critical care nurses during the COVID-19 epidemic

چکیده

دانسته های ما چیست؟ این مقاله چه دستاوردی دارد؟

پیامدهای این مطالعه چیست؟

مقدمه

پیش زمینه

روش شناسی

نتایج

مساله تخت نیست، مساله کارمند متخصص است

به دوش کشیدن بار بیمار کووید 19

عذاب کشیدن به دلیل خوب مراقبت نکردن

بحث

نتیجه گیری

منابع

چکیده

     همه گیری کووید 19 باعث بحران سلامتی بی سابقه ای شده است. فشار بر نظام ملی سلامت باعث ایجاد تقاضای بی سابقه ای به ویژه در برخی خدمات و واحدهای مراقبت همچون واحدهای مراقبت ویژه شده است.

هدف: آگاهی یافتن از تجربیات پرستاران در مراقبت از افراد مبتلا به ویروس کرونا در واحدهای مراقبت های ویژه.

روش: یک مطالعه ی پدیدارشناختی کیفی که شامل مرحله ی دوم از یک پروژه ی روش شناسی ترکیبی است. ما مصاحبه هایی با 17 پرستار که از بیماران مبتلا به کووید 19 در واحدهای مراقبت های ویژه پرستاری می کنند، انجام دادیم. این مصاحبه ها ضبط، ترانویسی، و با استفاده از تحلیل گفتمان موضوعی تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: این مقاله یافته ها پیرامون «ارزش منابع انسانی» را نشان می دهد که خود به طور ریزتری شامل موضوعات فرعی «مساله تخت نیست، مساله کارمند متخصص است»، «به دوش کشیدن بار بیمار» و عذاب کشیدن به دلیل «خوب مراقبت نکردن» است.

بحث: پرستاران متخصص به عنوان متخصصان پیشرو در مراقبت از بیماران وخیم طی همه گیری کووید 19 خود را مطرح کرده اند. این رهبری در چهارچوب یک فلسفه ی فراگیر اجرا می شود که در آن خِرَد، چابکی، و شهود عناصر کلیدی و زیربنایی شناسایی مساله و حل آن به شیوه ای خلاق هستند، ضمن این که خود را با نیازهای نوپدیدار بیمار و تیم مراقبت سلامت تطبیق می دهند.

نتیجه گیری: پرستاران متخصص با اجرای رهبری کارامد در محیط بالینی/درمانگاهی نقش پیشرفته ای را در مراقبت و مدیریت منابع انسانی ایفا کرده اند. مراقبت به واسطه ی بحران یادشده دچار اختلال شده است، امری که باعث درماندگی اخلاقی برای پرستاران شده است چون آنان قادر به برآوردن استانداردهای کیفیت و تعالی در مراقبت نبوده اند.

پیش زمینه

     پرستاران ICU طی همه گیری کووید 19 در خط مقدم مراقبت بوده اند و در معرض خطر اساسی ابتلا و افزایش شگرف بار کاری قرار داشته اند. آنان احساس سرگشتگی، اضطراب، و ترس از ابتلا به بیماری و مبتلا کردن خانواده ی خود داشتند، و از دیدن در تنهایی مردن افراد تحت مراقبتشان و برنیامدن کاری از دستشان برای آنان آن گونه که مایل بودند، احساس درماندگی و استیصال می کردند. آنان همچنین از علائمی همچون خستگی، مسائل خواب، سردرد، و مشکلات تنفسی رنج می بردند.

     پرستاران به ناچار باید از عهده ی یک حرفه ی چالش انگیز با اطلاعات محدودی درباره ی کووید در آغاز این همه گیری، که آنگاه تغییر کرد و با افزایش شواهد علمی گسترده شد، برمی آمدند.6 پشتیبانی سازمانی ناکافی تصور می شد و فقدان منابع مادی وجود داشت، به ویژه تجهیزات محافظتی.7 به رغم این چالش ها، آنان وظیفه و مسئولیت خود دانستند که از بیماران و خانواده های خود مراقبت کنند. در همان حال، آنان از ارزش اجتماعی حرفه ی خود و اهمیت مراقبت انسانی آگاهی یافتند، و ابتکارهایی برای فراهم آوردن مراقبت نظیر آنچه که پیش از همه گیری فراهم شده بود، به خرج دادند، و در پی آن بودند تا بر موانع تحمیل شده توسط همه گیری مورد اشاره چیره شوند.

     در چنین وضعیتی، پرستاران به دلیل توانایی شان برای ارائه ی مراقبت بسیار تخصصی، منبع ارزشمند و کمیابی قلمداد شده اند. طی این دوره ی زمانی، آنان خودمختاری بیش تری را در تصمیم گیری بالینی تمرین کرده اند،4 و رهبری غیررسمی با تنوع شان در به عهده گرفتن نقش ها و وظایف گوناگون و افزایش کار میان رشته ای را پذیرفته-اند.7 تجربه ی پرستاران متخصص در رابطه با نقش رهبری شان طی همه گیری کووید 19 مورد بررسی قرار نگرفته است.