دانلود ترجمه مقاله نقش واسطه ای عواطف در رابطه بین باورها و رضایت شغلی معلمان (ساینس دایرکت – الزویر 2022) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

نقش واسطه ای عواطف در رابطه بین باورها و رضایت شغلی معلمان

The mediating role of emotions in the relation between beliefs and teachers’ job satisfaction

چکیده

1. مقدمه

2. روش

3. نتایج

4. بحث

5. نتیجه گیری

چکیده

     این مطالعه به بررسی الگوهای روابط بین باورها، عواطف و رضایت شغلی در 249 نفر از معلمان ضمن خدمت در ایتالیا می پردازد. شرکت کنندگان از لحاظ رشد و ذهنیت‌ ثابت، باورهای خودکارآمدی، احساسات مرتبط با مؤلفه‌های مختلف تعهد حرفه‌ای و رضایت شغلی خود مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل های واسطه ای نقش میانجی آموزش و احساس وظیفه را در رابطه بین باورها و رضایت شغلی روشن ساختند. به خصوص، باورهای خودکارآمدی بالای معلمان، در صورتی که آموزش و حس وظیفه منفی در سطوح پایینی باشد، تأثیر مثبتی بر رضایت شغلی دارد.

باورها، عواطف و رضایت شغلی معلمان: کدام روابط؟
باورهای معلمان – ذهنیت ثابت یا ذهنیت رشد
     رویکرد ذهنیت (Dweck, 2000) تایید می کند که باورها برای ارزیابی تجربه شخصی بسیار مهم هستند و معانی را بر اساس رویدادهای زندگی (Bandura و همکاران، 2001؛ Fives & Buehl، 2012)، به ویژه در شرایط چالش برانگیز ایجاد می کنند (به بررسی Burnette و همکاران، 2020 مراجعه کنید). معلمانی که ذهنیت ثابتی دارند (“تئوری موجودیت”) در مورد توانایی فکری یا خودپنداره به عنوان یک ویژگی فطری، غیرقابل کنترل و تغییرناپذیر انسانی فکر می کنند؛ در مقابل، معلمانی که دارای ذهنیت رشد هستند (“تئوری افزایشی”) توانایی فکری یا شخصیت را به عنوان یک ویژگی افزایش پذیر، قابل کنترل و قابل تغییر در نظر می گیرند (Dweck & Yeager، 2019). تحقیقات، تأثیر ذهنیت ثابت یا ذهنیت رشد معلم بر دانش آموزان را نشان داده اند بطوریکه اولی انگیزه درونی را در دانش آموزان فرانسوی (Leroy و همکاران، 2007) و فنلاندی (Rissanen و همکاران، 2018) پرورش می دهد، در حالی که دومی، اهداف عملکردی را که در دانش‌آموزان و معلمان دبیرستان‌های فرانسه پدیدار شده مورد حمایت قرار می‌دهد (Trouilloud و همکاران، 2006). رابطه بین ذهنیت های ثابت یا رشد و رضایت شغلی در معلمان کمتر مورد مطالعه قرار گرفته اند، اگرچه ممکن تصور شود که نظرات در مورد اینکه آیا می توان هوش را تغییر داد یا نه، باید فیلتر مهمی باشد که از طریق آن می توان کار آموزش و آموزش را درک کرد.

باورهای خودکارآمدی
     خود کارآمدی با رضایت شغلی معلمان ابتدایی و متوسطه در چین (Huang و همکاران، 2021؛ Pas & Bradshaw، 2014) و عزت نفس آنها (Hong و همکاران، 1999) مرتبط است. معلمانی که نسبت به خودانگاره خود، یک سازه نزدیک به خودکارآمدی ، اعتماد بیشتری دارند (Bong & Skaalvik، 2003) بسیار کمتر در معرض استرس و فرسودگی شغلی قرار دارند (Villa & Calvete، 2001). سطح بالای اعتماد به توانایی های خود، با احساس توانایی در هدایت دانش آموزان و اتخاذ شیوه های آموزشی موفق در معلمان علوم پیش از خدمت (Czerniak & Schriver، 1994) و معلمان دبستان (Ginns & Watters، 1996) و همچنین احساس رضایت شغلی بالا در معلمان تمام وقت شاغل همراه است (Duffy & Lent، 2009). تأثیر باورهای خودکارآمدی معلمان در سراسر کشورها تأیید شده است. در کشور ایتالیا، باورهای خودکارآمدی معلمان و باورهای کارآمدی جمعی، به ترتیب، از عوامل تعیین‌کننده‌ی دور و نزدیک در رضایت شغلی آنها هستند (Caprara و همکاران، 2003)؛ معلمان یک مرکز تربیت معلم در ایران که دارای خودکارآمدی بالایی هستند از فرسودگی شغلی در امان هستند (Rad & Nasir، 2010). محققان بر رابطه بین باورهای خودکارآمدی مرتبط با حوزه های خاص توانایی فکری و رضایت شغلی، کمتر تمرکز کرده اند. در عوض، بررسی باورهای خود کارآمدی رشد می تواند جالب باشد، به این معنی که معلمان معتقدند که می توانند با یک موقعیت دردسرساز روبرو شوند و توانایی فکری یا جنبه های خودپنداره خود را در تلاش برای پیگیری یک هدف خاص بسیج کنند (Bandura، 1997؛ Chen & Tutwiler،2017؛ Ouweneel و همکاران، 2013)، و این تاثیر مثبتی بر رضایت شغلی معلمان می گذارد.