دانلود ترجمه مقاله رابطه بین رفتار روزانه و مشکلات خواب در کودکان مبتلا به سندرم داون (وایلی 2017)

رابطه بین مشکلات خواب و رفتار روزانه در کودکان مبتلا به سندرم داون

Links between sleep and daytime behaviour problems in children with Down syndrome

چكيده
روش
شركت كنندگان
اندازه ها
خواب
رفتار روز-هنگام
روند كار
تحليل داده ها
نتايج
خواب به عنوان پيش بيني كننده گزارشات والدين از رفتار
خواب به عنوان پيش بيني كننده گزارشات معلمان از رفتار
بحث
منابع

چکیده
زمينه. در جمعيت كلي جهان، مشكلات خواب بر عملكرد روزانه تأثير مي گذارند. عليرغم رواج مشكلات خواب در ميان كودكان مبتلا به سندروم داون، موضوع تأثير اين مشكلات در كودكان محصل مبتلا به سندروم داون آنگونه كه بايد تحت بررسي و تحقيق قرار نگرفته است. مطالعه ما ارتباط بين مدت زمان خواب گزارش شده از جانب والدين و اتدازه گيري شده بوسيله اكتيگرافي (تست فعاليت شبانه روز) و كيفيت خواب گزارش شده از جانب والدين و گزارشات معلم درباره مشكلات رفتاري كودكان محصل مبتلا به سندروم دان را بررسي كرده است.

روش. سي كودك محصل مبتلا به سندروم داون يك ساعت اكتيگراف را براي يك هفته در خانه دور مچ خود بستند. والدينشان فرم رتبه بندي هاي خواب بچه را در طول همان هفته تكميل كردند. والدين و معلمان فرمي از يك مجموعه اندازه گيري براي ارزيابي رفتار روزانه تكميل كردند.

نتايج. گزارشات والدين از رفتارهاي خواب بيقرار در پرسشنامه عادات خواب كودكان (CSHQ) و نه كارايي خواب اندازه گيري شده با اكتيگراف – توانست دغدغه هاي رفتاري والدين و معلمان را در فرم رتبه بندي رفتار كودك و مقیاسهاي رتبه بندي اختلال كم توجهي/ بیش فعالی (ADHD) پيش بيني كند. مدت زمان خواب اندازه گيري شده با اکتيگراف و مدت زمان خواب اندازه گيري شده توسط والدين در پرسشنامه عادات خواب كودكان پيش بيني كننده بي توجهي گزارش شده از جانب والدين بود. مدت زمان خواب اندازه گيري شده بوسيله اكتيگراف پيش بيني كننده بيش فعالي/ تكانشگري بود.

نتيجه گیری. يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهند كه مشكلات خواب ارتباط پيچيده اي با هر دوی اين موارد دارند: مشکلات رفتار روزانه گزارش شده از جانب والدين و مشکلات رفتار روزانه گزارش شده از جانب معلم در كودكان مبتلا به سندروم داون. اين يافته ها دلالت بر درك عواملي دارند كه بر مشکلات رفتاري و درمان آنها در كودكان محصل مبتلا به سندروم داون تأثير مي گذارند.

روش
شركت كنندگان
تمام فعاليتهاي مطالعه تصويب و توسط هيئت بررسي انجمن در مركز پزشكي نظارت شدند. اجتماع مورد مطالعه متشكل از كودكان محصل مبتلا به سندروم داون تريزومي ٢١ بود. والدين با استفاده از توزيع آگهی هاي كوچك كاغذي در مركز پزشكي، يك كلينيك مختص سندروم داون، و خبرنامه منتشر شده توسط انجمن محلي سندروم داون از مطالعه مطلع و در آن شركت كردند. شركت كنندگان در مطالعه شامل ٣٠ كودك مبتلا به سندروم داون بودند و والدينشان كه در مطالعه آزمايشي مبتني بر اجتماع شركت كردند خواب بچه ها و رفتار ها و ادراك روز-هنگام مرتبط با خواب آنها را بررسي كردند. يك خانواده ديگر رضايت به شركت در مطالعه داد اما كل روند مطالعه را تمام نكرد. تشخيص ژنتيكي بودن تريزومي ٢١ را گزارشات پزشكي تأييد كردند. طيف سني كودكان بين ٦ تا ١٧ سال بود. (M=11.68 years, SD=2.73) و اكثر آنها مذكر (٦٠ درصد)، سفيد پوست ٩٣ درصد؛ ٧ درصد آفريقايي-آمريكايي) بودند. بهره هوشي تمام-مقياس آزمون ٢ كوتاه هوش هافمن طيفي بين ٤٠ تا ٦٥ داشت (M=44.57, SD=6.46) (كافمن ج، ٢٠٠٤). نمره شاخص اصلاح شده گسترده مقياسهاي رفتار مستقل طيفي بين ١٥ تا ٩٣ داشتند (M=51.26, SD=21.62) (برواينينكس و همكاران، ١٩٩٦). بيشتر والدين پاسخ دهنده مادران بودند (٩٧ درصد). شرايط پزشكي زير گزارش شدند: مشكل قلبي ٥٠ درصد، وزن بالا/چاقي مفرط 48.2 درصد، التهاب عود كننده گوش 36.7 درصد، وقفه تنفسي در خواب 33.3 درصد، كم توجهي-بيش فعالي 23.3 درصد، مشكلات گوارشي ٢٠ درصد و اظطراب 6.7 درصد.

اندازه ها
خواب
طول مدت خواب و كيفيت خواب با يك روش چند-نمايي ارزيابي شدند. براي به دست آوردن داده هاي عيني خواب، بچه ها يك اكتيگراف ضبط كننده حركتي ميكرو-ميني (شركت Ambulatory Monitoring) به مچ دستشان بستند. اين وسيله با باتري كار مي كند و بسيار شبيه به ساعت مچي است و حركات را اندازه مي گيرد. اكتيگراف روي مچ غير غالب شركت كننده و سي دقيقه قبل از زمان خواب بسته مي شد و ٣٠ دقيقه پس از بلند شدن از خواب در صبح روز بعد از دست باز مي شد. والدين يك دفترچه يادداشت براي گزارش خواب به همراه داشتند كه اندازه هاي اكتيگرافي را تأييد مي كرد. داده هاي حركت با استفاده از يك الگوريتم معتبر نمره دهي خواب پردازش شدند. اين الگوريتم بين وضعيت خواب و وضعيت بيدارتمايز و تفاوت قائل مي شد (دفترچه دستورالعمل ضبط كننده حركت ميكرو-مينی، ٢٠٠٠؛ ساده و همكاران، ١٩٩٤). اندازه هاي خاص خواب با اكتيگراف و كيفيت خواب مورد استفاده براي تحليل فعلي شامل اين موارد بودند: (١) طول مدت زمان خواب: دوره خواب، از زماني كه بچه به خواب مي رفت تا زماني كه بيدار مي شد، چشم پوشي از زمانهاي بيداري در حين آن دوره؛ و (٢) كيفيت خواب: راندمان خواب، كه به عنوان درصد دوره خوابي تعريف مي شود كه كودك در خواب مي گذراند و نشان دهنده شاخص عيني كيفيت خواب است. دوره خواب و راندمان خواب براي هر شبي كه بچه ها اكتيگراف را استفاده مي كردند مشخص مي شد و بعد ميانگين آن در طول كل هفته به دست می آمد تا بتوان به شاخصهاي ثابت تحليلهاي فعلي دست يافت. در طول هفت روز متوالي بچه ها همكاري بالايي براي استفاده از اكتيگراف نشان دادند. ٨٩ درصد از آنها اين دستگاه را براي ٦ يا ٧ شب استفاده كردند. دو نفر از آنها فقط ٤ شب اكتيگراف را دور مچ خود بستند. اكتيگرافها به طور متوسط براي 6.4 شب (1.1) استفاده شدند. درصد شبهايي كه اكتيگرافها دور مچ بسته شدند، 91.8 بود.