دانلود ترجمه مقاله تأثیر ویتامین D بر پاراکسوناز-۱، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و ۸-ایزوپروستان در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی (هینداوی ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

تأثیر ویتامین D بر پاراکسوناز-۱، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و ۸-ایزوپروستان در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی

Effect of Vitamin D on Paraxonase-1, Total Antioxidant Capacity, and 8-Isoprostan in Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder

۱٫ مقدمه

۲٫ روش ها

۳ نتایج

۴ بحث

۵ محدودیت ها

۶ نتیجه گیری

منابع

      زمینه و هدف. اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رفتاری در کودکان است. افزایش تنش اکسایشی و کاهش ویتامین D ممکن است با اختلالات عصبی رشدی و روانی مانند ADHD همراه باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مکمل ویتامین D بر تنش اکسایشی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی است. روش. در این کارآزمایی دوسوکور، تصادفی و دارای گروه شاهد دارونما ۷۵ کودک (۶ تا ۱۲ ساله) مبتلا به ADHD تشخیص داده شدند و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مکمل، ویتامین D3 (2000 IU) دریافت کردند. و گروه شاهد به مدت ۳ ماه دارونما دریافت کردند. نمونه های خون در ابتدا و پس از مداخله برای تجزیه و تحلیل ۲۵(OH)D ، فعالیت پاراکسوناز-۱ (PON-1 )، ظرفیت آنتی تام اکسیدانی (TAC) و ۸- ایزوپروستان جمع آوری شد. نتایج. افزایش قابل توجهی در ۲۵(OH)D موجود در گردش خون، در گروه ویتامین D در مقابل گروه دارونما در پایان مطالعه مشاهده شد. اما هیچ کاهشی در سطح ۸-ایزوپروستان در گروه ویتامین D در مقایسه با گروه دارونما مشاهده نشد. غلظت پاراکسوناز-۱ و TAC در سرم خون در هر دو گروه کاهش یافت، اما این تغییرات در گروه درمان در مقایسه با گروه دارونما در پایان مداخله از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه گیری. مصرف مکمل ویتامین D به مدت ۳ ماه تاثیر چندانی بر نشانگرهای زیستی وضعیت تنش اکسایشی نداشت. برای تایید این یافته ها، توصیه می شود مطالعات بیشتری بر روی کودکان انجام شود.

روشها
طراحی و محیط آزمایش
     این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور و دارای گروه شاهد دارونما بود که بر روی ۸۶ کودک ۶ تا ۱۲ ساله انجام شد. آزمودنی ها از آذر ۱۳۹۴ تا شهریور ۱۳۹۵ از بیمارستان ضیائیان (تهران، ایران) برای شرکت در مطالعه ارجاع داده شدند. قومیت شرکت کنندگان ایرانی و اکثراً فارس، ترک، گیلک، مازنی، کرد و لر بود (۳۶) و رنگ پوستی مایل به زرد داشتند. این مطالعه توسط کمیته اخلاق آزمایشات انسانی دانشگاه علوم پزشکی تهران تایید شد (IR.TUMS.REC.1394.1719) و با شماره ثبت IRCT2016102324081N2 در دفتر ثبت کارآزمایی های بالینی ایران به ثبت رسید. در ابتدای این مطالعه، به والدین کودکان در مورد مطالعه، از جمله مزایا و روش‌های آن بطور شفاهی و کتبی توضیح داده شد و از آنها خواسته شد تا یک سند رضایت آگاهانه را بخوانند و امضا کنند.

شرکت کنندگان کارآزمایی
      کودکان ۶ تا ۱۲ ساله مبتلا به ADHD بر اساس معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-V) انتخاب شدند. همه شرکت کنندگان ریتالین دریافت کردند. کودکانی که در بازه زمانی کمتر از یک سال با BMI کمتر از صدک ۹۵ تشخیص داده شدند، در این مطالعه مشمول شدند. همچنین مدت زمان مصرف ریتالین در آنها نیز باید کمتر از یک سال باشد. معیارهای خروج از مطالعه عبارتند از: هر گونه بیماری (بیماری های عفونی یا قلبی عروقی، دیابت، فشار خون، پرکاری تیروئید، بیماری های گوارشی، بیماری های کبدی یا کلیوی، بیماری ها و آلرژی های تنفسی و بیماری های عصبی)؛ سابقه ضربه شدید به سر؛ BMI بیش از صدک ۹۵؛ و مصرف هر گونه مکمل مانند امگا۳، کلسیم، ویتامین D و هر دارویی به جز ریتالین.

مداخله
     شرکت کنندگان به طور تصادفی ویتامینD3 یا دارونما دریافت کردند. این کارآزمایی در ابتدا برای بررسی اثرات درمانی ویتامین D3 در بیماران مبتلا به ADHD طراحی شد. بیماران به طور تصادفی با استفاده از روش تصادفی سازی بلوک های جایگشتی به دو گروه تقسیم شدند: گروه درمان و دارونما. نمونه خون در ابتدا و ۳ ماه پس از مداخله گرفته شد. بیمارانی که بیش از ۸۰ درصد از داروهای ارائه شده را مصرف کرده بودند، سازگار در نظر گرفته می شدند. انطباق با مصرف مکمل‌های ویتامین D و دارونماها هفته‌ای یک‌بار از طریق گفتگوی تلفنی کنترل می‌شد. مصرف رژیم غذایی در شرکت کنندگان با یک یادآوری ۲۴ ساعته معتبر که ۳ روز (شامل یک روز آخر هفته و دو روز هفته) را در ابتدا و در پایان دوره مداخله پوشش می داد، ارزیابی شد (۳۷). از آنها خواسته شد که توضیح دهند متخصص تغذیه خوردن چه چیزی را به آنها توصیه کرده است.