دانلود ترجمه مقاله رسانه های اجتماعی برای برنامه ریزی مشارکتی (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

 

 

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۱۰ صفحه در سال ۲۰۲۲ منتشر شده و ترجمه آن ۳۵ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

رسانه های اجتماعی برای برنامه ریزی مشارکتی: نوع شناسی عملکردها و چالش های پشتیبان

عنوان انگلیسی مقاله:

Social media for collaborative planning: A typology of support functions and challenges

 

مشخصات مقاله انگلیسی 
فرمت مقاله انگلیسی pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
سال انتشار ۲۰۲۲
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۰ صفحه با فرمت pdf
نوع مقاله ISI
نوع نگارش مقاله پژوهشی (Research Article)
نوع ارائه مقاله ژورنال
رشته های مرتبط با این مقاله مهندسی فناوری اطلاعات، شهرسازی
گرایش های مرتبط با این مقاله اینترنت و شبکه های گسترده، مدیریت شهری، سیستم های چند رسانه ای
چاپ شده در مجله (ژورنال) Cities
کلمات کلیدی رسانه های اجتماعی، برنامه ریزی مشارکتی، عملکردهای پشتیبانی، مشارکت، ارتباطات
کلمات کلیدی انگلیسی Social media – Collaborative planning – Support functions – Participation – Communication
نمایه (index) scopus – master journals – JCR
نویسندگان Yanliu Lin
شناسه شاپا یا ISSN ۰۲۶۴-۲۷۵۱
شناسه دیجیتال – doi https://doi.org/10.1016/j.cities.2022.103641
ایمپکت فاکتور(IF) مجله ۶٫۱۸۹ در سال ۲۰۲۰
شاخص H_index مجله ۹۰ در سال ۲۰۲۱
شاخص SJR مجله ۱٫۷۷۱ در سال ۲۰۲۰
شاخص Q یا Quartile (چارک) Q1 در سال ۲۰۲۰
بیس نیست
مدل مفهومی ندارد 
پرسشنامه ندارد 
متغیر ندارد 
فرضیه ندارد 
رفرنس دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله
کد محصول ۱۲۴۷۹
لینک مقاله در سایت مرجع لینک این مقاله در سایت Elsevier
نشریه الزویر – Elsevier

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله 
فرمت ترجمه مقاله pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
کیفیت ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۳۵ (۵ صفحه رفرنس انگلیسی) صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه شده است 
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است 
ترجمه ضمیمه ندارد 
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
درج فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه ندارد 
منابع داخل متن به صورت انگلیسی درج شده است
منابع انتهای متن به صورت انگلیسی درج شده است

 

فهرست مطالب

چکیده
مقدمه
مناقشات پیرامون برنامه ریزی مشارکتی
عملکردها (وظایف) پشتیبانی رسانه های اجتماعی
چالش ها
بحث و نتیجه گیری
منابع

 

بخشی از ترجمه

چکیده

     در سالهای اخیر، استفاده گسترده از رسانه های اجتماعی به طور فزاینده ای شیوه ی برنامه ریزی و سیاست گذاری را تحت تاثیر قرار داده است. اگرچه تعداد رو به رشدی از مقالات تاثیر رسانه ‌های اجتماعی بر حاکمیت و برنامه‌ریزی شهری را بررسی می‌کنند، کمبود درک نظری در زمینه ی میزان گستره ی پشتیبانی رسانه‌های اجتماعی از برنامه‌ریزی مشارکتی، وجود دارد. این مطالعه یک نوع شناسی از عملکردها و وظایف پشتیبانی رسانه های اجتماعی را شناسایی می کند: به اشتراک گذاشتن اطلاعات به جریان های اطلاعاتی یک-طرفه از دولت به شهروندان یا از افراد و سازمان ها به مخاطبان گسترده بصورت هوشیار و بلادرنگ اشاره دارد؛ شبکه‌ سازی اجتماعی در مورد شبکه ‌سازی افراد و سازمانها، حتی شاید عبور از مرزهای جغرافیایی برای اقدام های جمعی است؛ مشارکت شهروندی به میزان های مختلف قدرت شهروندی ربط دارد که ممکن است بوسیله ی رسانه های اجتماعی ارتقا یابد؛ و ارتباطات متنوع می باشد که با خود-ارتباطی چندوجهی، تعاملی و انبوه در حوزه های عمومی آنلاین مختلف مشخصه یابی می شود. این وظایف پشتیبانی می تواند برای کمک به مراحل و مقیاس های مختلف برنامه ریزی مشارکتی به کار گرفته شود. با این وجود، چالش های بالقوه متعددی در استفاده از رسانه‌های اجتماعی در برنامه‌ریزی شهری وجود دارد، از جمله سوگیری جمعیت، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی، اعتبار اطلاعات، (خود)سانسوری، و قطبی سازی افکار. ادغام و یکپارچه سازی رسانه های اجتماعی، ابزارهای دیجیتال و روش های مشارکت سنتی می تواند در پشتیبانی از فرآیندهای برنامه ریزی همه شمول تر کمک کننده باشد.

 

مناقشات پیرامون برنامه ریزی مشارکتی
     یک چرخش ارتباطاتی در برنامه ریزی شهری در کشورهای غربی به ویژه در زمینه بازآفرینی شهری و حفاظت محیط زیست از دهه ۱۹۸۰ اتفاق افتاده است (Healey, 1997). Innes(2018) و Booher یک نظریه ی عقلانیت مشارکتی را ارایه می کنند که شامل سه شرط، یعنی تنوع علایق، وابستگی متقابل علایق و گفتگوی معتبر می باشد. این شرایط تا حد زیادی با ایده های هابرماس در مورد عقلانیت ارتباطی مرتبط است در مورد اینکه نیاز است تا همه دیدگاه ها و شرایط گفتاری ایده آل گنجانده شود. بنابراین، در رویکرد ارتباطاتی به برنامه‌ریزی مشارکتی فرض بر این است که شرکت ‌کنندگان به طور مساوی حق سؤال کردن، اعتراض و پیشنهاد دادن دارند و نیز بحث‌ های صمیمانه، قابل درک و دقیق (ارتباطات عقلانی) در حوزه عمومی وجود دارند (Innes & Booher, 2015). مزایای فرض یک رویکرد ارتباطاتی با هدف حل وفصل تعارض بسیار چشمگیر است، به طور مثال تقویت مداخله ی بیشتر ذینفعان در فرآیندهای تصمیم گیری و ممکن کردن تغییر شکل روابط متخصص-شهروند (Gualini & Bianchi, 2015). مهمتر اینکه، راهکارهای برنامه‌ ریزی مشارکتی، نقش مهم شهروندان را بعنوان کنش گرانی که به استدلال‌ها کمک می‌کنند و جامعه مدنی را بعنوان وسیله ‌ای برای اعمال فشار بر دولت تا پاسخگوتر اقدام کند، تعریف می‌ نماید (B¨acklund & M¨antysaloB¨acklund & M¨antysalo, 2010; Watson, 2011). آنها اغلب در سطح محله ای توسعه پیدا می کنند، که در آنجا ارتباط چهره به چهره ظهور خیال های مشترک را ممکن می سازد. با این حال، رویکرد ارتباطی به برنامه ریزی مشارکتی به دلیل نادیده گرفتن روابط قدرت در فرآیندهای اجماع خواهانه و “عقلانیت های متعارض” در زمینه تفاوت های اجتماعی به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است (Brand & Gaffikin, 2007; Huxley & Yiftachel, 2000; Watson, 2003). همچنین به دلیل نادیده گرفتن زمینه هایی که ممکن است مانع تحقق کیفیت های مشارکتی شود، مورد انتقاد قرار گرفته است (Calderon & Westin, 2021).

 

     بنابراین، بعضی از محققان و دانشمندان کمک و نقش احتمالی مجادله (آگونیسم) (به جای عقلانیت ارتباطاتی) را در برنامه ریزی مشارکتی بررسی کرده اند (مانند Brand & Gaffikin, 2007; Boonstra & Boelens, 2011; Mouat et al., 2013). اگرچه برخی از محققان به برنامه ریزی مجادله ای یا آگونیستی به عنوان یک پارادایم یا الگوی برنامه ریزی جدید می نگرند (مانند B¨acklund & M¨antysalo, 2010; Kühn, 2021)، چگونگی توسعه دادن آگونیسم در برنامه ریزی به یک نظریه برنامه ریزی عملی موضوع مورد بحث است. رویکرد آگونیستی بر پایه ی مفهوم سیاسی پلورالیسم آگونیستی است که پایداری درگیری و تعارض ‌ها را تصدیق می‌کند و آن را بعنوان یک امر ضروری برای عملکرد سیاستمداران دموکراتیک در نظر می گیرد که خصومت (آنتاگونیسم) را به آگونیسم (مجادله) تبدیل می‌کند که در آن مخالفان نه دشمن، بلکه فقط مخالف هستند (Mouffe, 2013). تفاوت بین رویکردهای ارتباطی و آگونیستی می تواند با فرم های متمایز حوزه های عمومی برای ارتباطات انعکاس داده شود.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا