دانلود ترجمه مقاله رابطه بین قدرت اسپرینت و عملکرد تایم تریل جاده در پارا دوچرخه سواران حرفه ای (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۱) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

رابطه بین قدرت اسپرینت (توان سرعت ) و عملکرد تایم تریل جاده در پارا دوچرخه سواران حرفه ای (نخبه)

The relation between sprint power and road time trial performance in elite para-cyclists

خلاصه

مفاهیم عملی

۱٫ معرفی

۲٫ روش ها

۳٫ شرکت کنندگان

عملکرد تایم تریل

توان اسپرینت (سرعت)

متغیرهای مداخله گر احتمالی

تحلیل اطلاعات

مدل های رگرسیون اصلی

تحلیل ثانویه

نوع معلولیت و نوع دوچرخه

۳٫نتایج

مدل های رگرسیون اصلی

تحلیل ثانویه

۴٫بحث و گفت و گو

محدودیت ها

۵٫ نتیجه گیری

منابع

خلاصه

اهداف: درحالی که عملکرد دوچرخه سواری بطور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است، اطلاعات کمی در مورد عملکرد پارا دوچرخه سواران وجود دارد. این مطالعه ارتباط بین توان اسپرینت (سرعت) و عملکرد تایم تریل جاده در پارا دوچرخه سواران حرفه ای (نخبه) را مورد ارزیابی قرار می دهد و نشان می دهد که این آیا این ارتباط بر اساس نوع معلولیت (اختلال) و نوع دوچرخه تغییر می کند یا خیر.

طرح: مطالعه مقطعی

روش ها: در طول رویداد های بین المللی پارا دوچرخه سواری، ۱۶۸ ورزشکار ( ۸۸ دوچرخه، ۱۷ سه چرخه، ۵۶ دوچرخه دستی به حالت خوابیده ( با پدال دستی) و ۷ دوچرخه دستی به حالت زانوزده ( دوچرخه سوار در حالت زانوزده بر روی دوچرخه قرار می گیرد و با دست رکاب می زند)) آزمایش های اسپرینت ورزشی مخصوص ۲۰ ثانیه ای (میانگین توان خروجی (POmean) W) را انجام دادند، و عملکرد تایم تریل جاده (میانگین سرعت (Km/h)) آنها از نتایج رسمی استخراج شد (گرفته شد). مدل های رگرسیون چند سطحی به جهت ارزیابی ارتباط اسپرینت (سرعت) با عملکرد تایم تریل برای دو دسته زیر تشکیل شدند: ۱٫ دوچرخه سوارانی رکابزن با پا : دوچرخه و سه چرخه و ۲٫ دوچرخه سواران رکابزن با دست : دوچرخه های دستی به حالت خوابیده و زانوزده، که برای عوامل مداخله گر شناسایی شده تنظیم شده اند.  به علاوه، نوع معلولیت ( نقص) (طبقه بندی شده به شکل ۱٫ توان عضله/ بازه حرکت، ۲٫ نقص عضو/ اختلاف طول پا، و ۳٫ هماهنگی) و نوع دوچرخه به عنوان اصلاح کننده های ( تعدیل کننده های) تاثیر گذار مورد آزمایش قرار گرفتند. 

نتایج: POmean برای دوچرخه سواران با دوچرخه دستی به حالت خوابیده بین ۳۰۳±۱۵۶ W و برای دوچرخه سواران با دوچرخه معمولی بین ۴۸۲±۱۵۶ W متغیر بود. میانگین توان خروجی (Pomean) بطور قابل توجهی برای هر دو دوچرخه سواران رکابزن با پا (β=۰٫۰۱۰,SE=0.003, p<0.01,) و دوچرخه سواران رکابزن با دست (β=۰٫۰۲۹،SE=0.005، p<0.01) به عملکرد تایم تریل مرتبط بود و مشخص شد که نوع معلولیت (نقص) و نوع دوچرخه اصلاح کننده های ( تعدیل کننده های) موثری نیستند. 

نتیجه گیری ها: توان اسپرینت (سرعت) در تمام پارادوچرخه سواران با عملکرد تایم تریل مرتبط بود و هیچ تفاوتی در این ارتباط تحت تاثیر نوع معلولیت ( نقص) و نوع دوچرخه مشاهده نشد. برای آن دسته از ورزشکاران که بر روی دوچرخه، سه چرخه و دوچرخه دستی در حالت خوابیده یا زانوزده با یکدیگر مسابقه می دهند، آزمایشات اسپرینت (سرعت) می تواند برای پیشبینی یا کنترل عملکرد تایم تریل مفید باشد.

۵٫ نتیجه گیری

خروجی توان حاصل از آزمایش اسپرینت ۲۰ ثانیه ای بطور قابل توجهی با سرعت تایم تریل جاده پارا دوچرخه سوارانی که دارای انواع معلولیت های واجد شرایط بودند و بر روی دوچرخه معمولی، سه چرخه، دوچرخه دستی در حالت خوابیده یا زانوزده مسابقه دادند، مرتبط بود. بنابراین، این آزمایش اسپرینت می تواند برای ورزشکاران و مربیان یک راه آسان و استاندارد کنترل و پیشبینی عملکرد استقامتی باشد. 

Abstract

Objectives Whilst cycling performance has been studied extensively, very little is known about the performance of para-cyclists. This study assessed the relation between sprint power and road time trial performance in elite para-cyclists, and whether this relation differed based on impairment type and type of bike used.

Design Cross-sectional.

Methods During international para-cycling events, 168 athletes (88 bicycles, 17 tricycles, 56 recumbent handbikes and 7 kneeling handbikes) performed 20-s sport-specific sprint tests (mean power output (POmean) W), and their road time trial performance (average speed (km/h)) was taken from the official results. Multilevel regression models to assess the relation of sprint with time trial performance were composed for i. leg-cyclists: bicycle and tricycle and ii. arm-cyclists: recumbent- and kneeling handbike, adjusted for identified confounders. Furthermore, impairment type (categorized as i) muscle power/range of motion, ii) limb deficiency/leg length difference, and iii) coordination) and bike type were tested as effect modifiers.

Results POmean ranged from 303 ± ۱۲ W for recumbent handcyclists to 482 ± ۱۵۶ W for bicyclists. POmean was significantly related to time trial performance, for both leg-cyclists (β = ۰٫۰۱۰, SE = ۰٫۰۰۳, p < ۰٫۰۱) and arm-cyclists (β = ۰٫۰۲۹; SE = ۰٫۰۰۵, p < ۰٫۰۱), and impairment type and bike type were not found to be effect modifiers.

Conclusions Sprint power was related to road time trial performance in all para-cyclists, with no differences found in this relation based on impairment type nor bike type. For those competing on a bicycle, tricycle, recumbent- or kneeling handbike, sprint tests might therefore be useful to predict or monitor time trial performance.

۵٫ Conclusion

Power output from a 20-s sprint test was significantly related to road time trial speed for para-cyclists with all eligible impairment types competing on a bicycle, tricycle, recumbent- or kneeling handbike. Therefore, this sprint test can be an easy and standardized way for athlete

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

رابطه بین قدرت اسپرینت (توان سرعت ) و عملکرد تایم تریل جاده در پارا دوچرخه سواران حرفه ای (نخبه)

The relation between sprint power and road time trial performance in elite para-cyclists