دانلود ترجمه مقاله سینتیک جذب اکسیژن پس از شش هفته تمرین ورزش استقامتی و مداوم (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۸) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

سینتیک جذب اکسیژن پس از شش هفته تمرین ورزش استقامتی و مداوم – یک مطالعه آزمایشی اکتشافی

Oxygen Uptake Kinetics Following Six Weeks of Interval and Continuous Endurance Exercise Training − An explorative pilot study

چکیده

۱ مقدمه

۲ روش ها

۲-۱ آزمودنی ها

۲-۲ تست ورزش قلبی – ریوی

۲-۳ رویه های مداخله

۴-۲ پردازش داده ها

۵-۲ پیش بینی جذب اکسیژن عضلانی و تحلیل سینتیک

۶-۲ تحلیل های آماری

۳ نتایج

۱-۳ مشخصه های مداخله

۲-۳ پیک پاسخ ها (پاسخ های پیک)

۳-۳ تحلیل سنتیک ایستا

۴-۳ تحلیل سسنتیک پویا

۴ بحث

۱-۴ پاسخ های پیک

۲-۴ تحلیل سینتیک

۱-۲-۴ خطیت ایستا

۲-۲-۴ تحلیل سری زمانی

۴-۲-۳ تحلیل زمینه

۴-۲-۴ محدودیت ها

۴-۳ ملاحظات عملی

۴-۴ نتیجه گیری

چکیده

چکیده

هدف

هدف این مطالعه مقایسه پاسخ سینتیک جذب اکسیژن ریوی و عضلانی قبل (PRE) و بعد (POST) از شش هفته تمرین ورزش استقامتی است.

روش

۹ فرد آموزش ندیده توالی های دوتایی (binary) نیمه رندوم با نرخ کاری متغیر بین W30 و W80 را در مداخله پیش از تمرین و پس از تمرین انجام دادند. ضربان قلب (HR) و V’O2pulm به ترتیب به صورت ضربان به ضربان و نفس به نفس را اندازه گیری شد. V’O2musc از طریق رویکرد Hoffmann و همکارانش برآورد شد.

نتایج

بیشینه جذب اکسیژن، افزایش قابل توجه از PRE تا POST را نشان داد. برای HR، سینتیک V’O2pulm و V’O2musc از مداخله پیش از تمرین و پس از تمرین تغییر قابل توجهی از خود نشان نداد.

نتیجه گیری

اختلافات موجود در اقتباس ها از تمرین شامل شده، سیستم های فیزیولوژیکی را تحریک می کرد که به ظاهر مسئول تغییرات مشاهده شده قابل توجه در بیشینه V’O2 پس از شش هفته مداخله تمرینی و بر خلاف هیچ گونه تغییری در پاسخ های سینتیک بودند.

۴-۴ نتیجه گیری

در مطالعه حاضر ما پاسخ های سینتیک V’O2 و HR را قبل و پس از شش هفته تمرین استقامتی INT و CON تحلیل کردیم. برای در نظر گرفتن اختلالات پویای قلبی و بازگشت مویرگی میان ساختار عضله در حال تمرین و شش ها، ما V’O2 را به مولفه ریوی و عضلانی تخمینی جدا کردیم. به طور خلاصه می توان گفت نتایج نشان می دهند که: (الف) سینتیک V’O2pulm، V’O2musc و HR هیچ تغییر قابل توجهی از پیش مداخله تا پس مداخله نشان ندادند. (ب) تمرین وزش استقامتی باعث افزایشات قابل توجهی در V’O2 پیک شد. (ج) می توان ارتباطی میان تغییرات در پاسخ های سینتیک V’O2musc به عنوان تابع WR تمرین متوسط مشاهده کرد و (د) بر مبنایی آزمایشی: برای سینتیک V’O2musc اثر تعامل می تواند در گرایش مشاهده شود که این حاکی از آن است که تمرین INT می تواند باعث افزایش سینتیک V’O2musc شود. شش هفته تمرین ورزش استقامتی باعث افزایش پیک V’O2 شد، اما اثری روی پاسخ های سینتیک قلبی – ریوی و تنفسی نداشت. تفاوت ها در انطباق های سیستم های فیزیولوژیکی متأثر از تمرین به ظاهر مسئول تغییرات قاابل توجه مشاهده شده در پیک V’O2 پس از شش هفته مداخله ورزشی می آیند که بر خلاف هیچ گونه تغییر در پاسخ های سینتیک می باشد. تغییرات محتمل در پاسخ های سینتیک سیستم های قلبی – ریوی و تنفسی را می توان به عنوان پاسخ های به تعویق افتاده در انطباق های زمانی در نظر گرفت و این در صورتی است که مداخله تمرین ورزشی بسط ابد.

Abstract

Purpose The aim of the study was to compare the responses of pulmonary (V’O2pulm) and muscle (V’O2musc) oxygen uptake kinetics before (PRE) and after (POST) six weeks of endurance exercise training. Methods Nine untrained individuals performed pseudo-random binary sequences work rate changes between 30 W and 80 W at PRE and POST training intervention. Heart rate (HR) and V’O2pulm were measured beat-to-beat and breath-by-breath, respectively. V’O2musc was estimated applying the approach of Hoffmann et al. (Eur J Appl Physiol 113: 1745-1754, 2013). Results Maximal oxygen uptake showed significant increases from PRE (3.2 ± ۰٫۳ L·min-1 ) to POST (3.7 ± ۰٫۲ L·min-1 ; p < 0.05). For HR, V’O2pulm and V’O2musc kinetics no significant changes from PRE to POST training intervention were observed (p > 0.05). Conclusions Discrepancies in the adaptations of the involved exercise induced physiological systems seem to be responsible for the observed significant alterations in maximal V’O2 after six weeks of the training intervention in contrast to no changes in the kinetics responses.

۴-۴ Conclusion

In the present study we analyzed the kinetics responses of V’O2 and HR before and after six weeks of an INT and CON endurance training. To account for cardio dynamic and venous return distortions between exercising musculature and the lungs, we separated V’O2 into a pulmonary (V’O2pulm) and an estimated muscular component (V’O2musc). In summary, the results reveal that (a) V’O2pulm, V’O2musc and HR kinetics showed no significant changes from PRE to POST training intervention (b) endurance exercise training caused in a significant increase in peak V’O2, (c) a relationship between the changes in the kinetics responses of V’O2musc (PRE to POST) as function of averaged training WR was observed, and (d) on a trial basis: for V’O2musc kinetics an interaction effect (Group x Time) could be identified in tendency (p = 0.054), denoting that INT training may increase V’O2musc kinetics. Six weeks of endurance exercise training increases V’O2peak, but it has no effect on the cardiopulmonary and respiratory kinetics responses. Discrepancies in the adaptations of the involved exercise induced physiological systems seem to be responsible for the observed significant alterations in V’O2peak after six weeks of the training intervention in contrast to no changes in the kinetics responses. Possible alterations in the kinetics responses of the cardiopulmonary and respiratory systems could be assumed as delayed in time adaptations, if the training intervention would be extended.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

سینتیک جذب اکسیژن پس از شش هفته تمرین ورزش استقامتی و مداوم – یک مطالعه آزمایشی اکتشافی

Oxygen Uptake Kinetics Following Six Weeks of Interval and Continuous Endurance Exercise Training − An explorative pilot study