دانلود رایگان ترجمه مقاله فعالیت ضد میکروبی گیاهان دارویی – الزویر ۲۰۰۵

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده
۱٫مقدمه
۲٫ گذشته
۳٫ حال
۴٫ آینده
۵٫ پیشنهادات و نتیجه گیری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

۱٫مقدمه
بسیار پیش از آنکه بشر وجود میکروبها را کشف کند، این ایده که گیاهان معینی توانایی شفابخشی دارند را پذیرفته بودند. در واقع هر آنچه ما در حال حاضر به عنوان اصول ضدمیکروبی مشخص کرده ایم، کاملا پذیرفته شده بود. از زمان قدیم، انسان از گیاهان برای درمان بیماری های عفونی رایج استفاده میکرد و بعضی از این داروهای سنتی هنوز هم به عنوان بخشی از درمان های معمول برای بیماری های مختلف محسوب می شوند. به عنوان مثال، استفاده از انگور خرس و آب آلبالو برای درمان عفونت های دستگاه ادراری در کتب مختلف گیاه درمانی گزارش شده است ، حال آنکه که گونه های گیاهی مانند بادرنجبویه ، سیر و درخت چای به عنوان طیف وسیعی از عوامل ضد میکروبی شناخته می شوند . گفته می شود که عمدتا اسانس های این گیاهان به نسبت عصاره ی آنها بیشترین استفاده را در درمان بیماری های عفونی در سیستم تنفسی، دستگاه ادراری، دستگاه گوارش و کبدی و همچنین در بیماری های مربوط به پوست دارد. در مورد کاربرد درخت چای۵ ، برای مثال استفاده از اسانس (روغن درخت چای) یک ابزار درمانی مشترک برای درمان آکنه و دیگر مشکلات عفونی پوست است .
در این مقاله، گذشته، حال و آینده گیاهان دارویی را هم به عنوان داروهای ضد میکروبی خام و همچنین منبع ترکیبات طبیعی که به عنوان عوامل ضد عفونی جدید عمل می کنند، تجزیه و تحلیل می کنیم.

۲٫ گذشته
در چند دهه گذشته، جستجو برای عوامل ضد عفونت جدید، بسیاری از گروه های تحقیقاتی در زمینه اتنوفارماکولوژی را مشغول کرده است. گروهی از محقیقین اغلب مقالات مربوط به این موضوع را که در میان سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۸ منتشر شده بود را مورد بررسی قرار دادند و فهرستی از ۷۵ گونه گیاهی را تشکیل دادند که در آن نویسندگان طیف فعالیت عصاره ی گیاهی را به همراه اصولی که مسئول این فعالیت بودند را مورد توجه قرار داده بودند . به طور کلی، این بررسی نشان داد که فنول ها مواد شیمیایی فعال در این گیاهان هستند، و همچنین باکتری های گرم مثبت، حساس ترین میکروب ها هستند. این بررسی همچنین نشان داد که مشکل عمده این نوع تحقیق، عدم یکنواختی در معیارهای انتخاب شده برای مطالعه این نوع فعالیت است. این امر در گذشته منجر به بروز اختلافات بین نتایج حاصل تحقیقات مورد مشابه توسط گروه تحقیقاتی دیگر میگشت و حتی برای نویسندگانی که در حال بررسی نمونه هایی مشابه ولی با روش های بررسی متفاوت بودند هم صدق میکرد . یک گروه تحقیقاتی برای حل این مشکل مهم، مقاله ای را در رابطه با روش های تجربی برای مطالعه فعالیت عصاره های گیاهی و اسانس ها منتشرکردند که تا به امروز مورد استفاده قرا میگیرد. آنها استفاده از روش دفیوژن را برای مطالعه ترکیبات قطبی در اندازه های مولکولی کوچک یا متوسط و تعیین طیف ضد میکروبی را پیشنهاد دادند، زیرا این روش به محققین اجازه می دهد تا ترکیبات مختلف را در برابر یک میکروارگانیسم آزمایش کنند. روش تجزیه جامد برای مطالعه مواد قطبی و غیر قطبی و همچنین انواع عصاره های پیچیده توصیه می شود. این روش مخصوصا برای تعیین قدرت نسبی عصاره ها یا اسانس ها و برای ایجاد طیف ضد میکروبی آنها بسیار مفید است، زیرا استفاده از سویه های مختلف را در برابر عصاره در یک صفحه آسان تر می کند. در نهایت، روش تجزیه مایع بهترین راه برای ایجاد قدرت واقعی یک ترکیب خالص است، اما حلالیت یک نیاز آشکار است. از آنجایی که پروتکل های پیشنهادی در چندین مقاله مشاهده شده است به این معناست که این روشها مورد پذیرش دیگر محققان قرا گرفته است. روش های پیشنهادی به طور عمده در مطالعه عصاره های گیاهی در محیط کشت و یا خارج از محیط کشت استفاده شده است. مقاله اغلب در مقالات منتشر شده در مجله اتنوفارماکولوژی ذکر شده است (۲۳% تمام مقالات مستند ) به دنبال آنها (۱۲%) در زیست شناسی دارویی ، اما تمام مواردی که ذکر شد در مجموع در ۴۲ مجله آورده شده است که برخی از آنها بسیار مهم هستند.
برای بررسی عمیقتر مشکل کمبود معیارهای یکپارچه ، ما می توانیم به طور ویژه فعالیت ضد میکروبی اسانسها را آزمایش کنیم . ویژگی های این نوع ترکیبات پیچیده و همچنین تکنیک های مورد استفاده برای مطالعه آنها را مورد بررسی قرار داده شد و نتیجه گرفتند که مقایسه ی داده های به دست آمده، دشوار است چرا که بین روشهای آزمایش تفاوت فاحشی وجود دارد. برای جلوگیری از این مشکلات پیشمهادی مطرح شد که طی آن باید خصوصیات میکروارگانیسم های آزمایش شده، ترکیب اسانس و شرایطی که در آن به دست آمده، به عنوان بخش جدایی ناپذیری در گزارش گنجانده شود.
اخیرا، با استفاده از روش های کلاسیک فعالیت های ضد باکتری و ضد قارچی اسانس ها را برای نتیجه گیری در مورد عوامل موثر بر فعالیت آزمایشگاهی آنتی باکتریال اسانسها و همچنین مکانیسم های اثر آنها مورد بررسی قرار داده اند ، از جمله ی این روش ها روش دفیوژن آگار (دیسک کاغذ و چاهک)، روش محلول (آگار و مایع سوسپانسیون) و بررسی ترمودینامیکی و ایمپدیمتریکی رشد میکروارگانیسم در حضور اسانس های مورد آزمایش قرار گرفته شده. علاوه بر این، آنها نظر اجمالی در رابطه با اثرات اسانس ها و ترکیباتشان بر روی حساسیت های بشر و مسمومیت های غذایی قارچی و باکتریایی داشتند. مهمترین آنها، اسانس گیاهان آویشن، مرزنگوش، نعناع، دارچین، مریم گلی و میخک میباشد که دارای خواص ضد میکروبی هستند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

۱٫ Introduction

Long before mankind discovered the existence of microbes, the idea that certain plants had healing potential, indeed, that they contained what we would currently characterize as antimicrobial principles, was well accepted. Since antiquity, man has used plants to treat common infectious diseases and some of these traditional medicines are still included as part of the habitual treatment of various maladies. For example, the use of bearberry (Arctostaphylos uva-ursi) and cranberry juice (Vaccinium macrocarpon) to treat urinary tract infections is reported in different manuals of phytotherapy, while species such as lemon balm (Melissa officinalis), garlic (Allium sativum) and tee tree (Melaleuca alternifolia) are described as broad-spectrum antimicrobial agents (Heinrich et al., 2004). That being said, it has generally been the essential oils of these plants rather than their extracts that have had the greatest use in the treatment of infectious pathologies in the respiratory system, urinary tract, gastrointestinal and biliary systems, as well as on the skin. In the case of Melaleuca alternifolia, for example, the use of the essential oil (tee tree oil) is a common therapeutic tool to treat acne and other infectious troubles of the skin (Vanaclocha and Canigueral, 2003 ˜ ). In the present paper, we analyze the past, present and future of medicinal plants, both as potential antimicrobial crude drugs as well as a source for natural compounds that act as new anti-infection agents.

۲٫ Past

In the past few decades, the search for new anti-infection agents has occupied many research groups in the field of ethnopharmacology. Recio et al. (1989a) reviewed the most relevant articles on this subject published between 1978 and 1988, compiling a list of 75 species in which the authors had established the activity of the extract along with both the spectrum of and the principles responsible for this activity. In general, the review showed that phenolics are the predominant active chemical in these plants, with Gram positive bacteria being the most sensible germs. The review also revealed, however, the major problem with this type of research, namely the lack of uniformity in the criteria selected to study the activity. This has in the past lead to relevant contradictions between the results obtained by different groups and even for the same authors studying the same sample with different methods (Pellecuer et al., 1976). To try to solve this important problem, R´ıos et al. (1988) published a review of the experimental methods used for studying the activity of both plant extracts and essential oils to date. They proposed the use of diffusion methods for studying polar compounds of small or medium molecular size and determining the antimicrobial spectrum because this method allows researchers to test different compounds against one microorganism. The solid dilution method was recommended for studying polar and non-polar substances as well as all types of complex extracts. This method is especially good for determining the relative potency of extracts or essential oils and for establishing their antimicrobial spectrum as it facilitates the use of different strains against the extract on the same plate. Finally, the liquid dilution method is the best way to establish the real potency of a pure compound, but solubility is an obvious requisite. The protocols proposed by R´ıos et al. were widely accepted by many research groups as can be seen by the numerous times the paper has been cited. The proposed methods have been used principally in the study of plant extracts of medium or no polarity. The article has been most often cited in articles published in the Journal of Ethnopharmacology (23% of all the citations of the article), followed by those appearing in Pharmaceutical Biology (12%), but all told it has been cited in 42 journals, some of them extremely specific. To examine the problem of a lack of unified criteria more in depth, we can look particularly at the study of the antimicrobial activity of essential oils. Janssen et al. (1987) reviewed the characteristics of these kinds of complex mixtures as well as the techniques used for studying them and concluded that the results are difficult to compare as the test methods differed so widely. They thus proposed that in future the strain number of the tested microorganism, the composition of the essential oil and the conditions under which it was obtained be included as an integral part of the report. Recently, Kalemba and Kunicka (2003) reviewed the classical methods commonly used for the evaluation of the antibacterial and antifungal activities of essential oils, including the agar diffusion method (paper disc and well), the dilution method (agar and liquid broth) and the turbidimetric and impedimetric monitoring of microorganism growth in the presence of tested essential oils to draw conclusions about the factors that influence the in vitro antimicrobial activity of essential oils and their mechanisms of action. Moreover, they include an overview of the susceptibility of human and foodborne bacteria and fungi towards different essential oils and their constituents. The most relevant ones, which include the essential oils of thyme, origanum, mint, cinnamon, salvia and clove, have antimicrobial properties.