دانلود رایگان ترجمه مقاله کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی – Sage 2011

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی: مروری بر تشخیص، درمان و پیش آگهی

عنوان انگلیسی مقاله:

Sudden Sensorineural Hearing Loss: A Review of Diagnosis, Treatment, and Prognosis

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۱
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۵ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله گوش حلق بینی، شنوایی شناسی یا ادیولوژی
چاپ شده در مجله (ژورنال) روندها در تقویت – Trends in Amplification
کلمات کلیدی کاهش شنوایی، کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL)، کاهش شنوایی عصبی ناگهانی ایدیوپاتیک، ارزیابی، درمان
ارائه شده از دانشگاه دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک
رفرنس دارد 
کد محصول F1038
نشریه سیج – Sage

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۲۴ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه شده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است  
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است 
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن به صورت فارسی درج شده است  
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
اپیدمولوژی
دلایل قابل شناسایی SSNHL
تئوری‌های علت شناسی SSNHL ایدیوپاتیک
تاریخ طبیعی
ارزیابی
درمان
پیش آگهی
نتیجه گیری
 
 

 

بخشی از ترجمه
چکیده
کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) معمولاً در عمل شنوایی و گوش وحلق و بینی تشخیص داده می‌شود. کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) معمولاً به صورت کاهش شنوایی حسی عصبی ۳۰ دسی بل و یا بیشتر در حداقل سه فرکانس‌های شنوایی سنجی پیوسته که در یک دوره ۷۲ ساعتی رخ می‌دهد تعریف می‌شود. اگرچه ضریب تغییرات کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) بسیار گسترده است، ولی برای اکثریت بیماران یک عامل اتیولوژیک (علت شناختی) تشخیص داده نمی‌شود. درمان کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) با علت مشخص برای افراد با پیامدهای شنوایی ضعیف تجویز می‌شود (علت‌هایی که منجر به کاهش و از بین رفتن سلول مویی گوش داخلی می‌شوند). درمان استروییدی، امروزه درمان اصلی SSNHL ایدیوپاتیک در ایالات متحده می‌باشد. پیش آگهی برای بهبود شنوایی برای SSNHL ایدیوپاتیک وابسته به برخی عوامل از جمل شدت کاهش شنوایی، سن، وجود سردرد و شکل آدیوگرام می‌باشد.
مقدمه
کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) اغلب اوقات به صورت کاهش شنوایی حسی عصبی ۳۰ دسی بل و یا بیشتر در حداقل سه فرکانس‌های شنوایی سنجی پیوسته که در یک دوره ۷۲ ساعتی رخ می‌دهد تعریف می‌شود (ویلسون، بیل و لایرد ۱۹۸۰). کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) یک اختلال نسبتاً رایج در فرایندهای شنوایی شناسی و شنوایی سنجی می‌باشد (۱٫۵-۱٫۷ درصد بیماران جدید). برای ۷ تا ۴۵ درصد بیماران، یک علت مشخص را می‌توان شناساییکرد و رژیم درمانی خاصی را می‌توان تعیین کرد (بیل ۱۹۸۴، چاوا، لین، اتاشباند، ایروین و وستبررگ ۲۰۱۰، فترمنف ساندرز و لاکسفورد ۱۹۹۶، هوی و ساگوت ۲۰۰۵، نورستیزارون، ارلینگر و هالتکرانتز ۲۰۰۷، شایا و شیهی ۱۹۷۶). اکثریت بیماران مبتلا به کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) فاقد یک علت مشخص برای کاهش شنوایی هستند و به صورت آیدیوپاتیک طبقه بندی می‌شوند (بیل ۱۹۸۴، چاو و همکاران ۲۰۱۰، فترمن و همکاران ۱۹۹۶، نوسرتی زارون و همکاران ۲۰۰۷، شایا و شیهی ۱۹۷۶). علی رغم تحقیقات گسترده، بحث‌های زیادی در زمینه علت و درمان مناسب بیماران مبتلا به کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) ایدیوپاتیک وجود دارد. صرف نظر از دلیل و علت، بازیابی آستانه‌های شنوایی پس از کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) ممکن است اتفاق نیفتد، و یا ممکن است به طور جزیی و یا به طور کامل اتفاق بیفتد. عوامل مؤثر بر بازیابی شنوایی شامل سن شروع کاهش شنوایی، شدت و فرکانس کاهش شنوایی، وجود سردرد و زمان بین شروع کاهش شنوایی و مراجعه به پزشک می‌باشد (بیل ۱۹۸۴).
بیش از ۱۲۰۰ مقاله در خصوص کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) در PubMed موجود است و مقالات بسیار بیشتری در این زمینه قبل از ظهور Pubmed، انجام شده‌اند. از نظر متخصصان، تعداد زیادی از مقالات در این زمینه وجود دارند زیرا دستورالعمل‌ها وپیشنهادات ارائه شده در مقالات مختلف متغیر می‌باشند. در این مقاله، ما به مرور منابع موجود پرداخته و دستور العمل هایی را برای ارزیابی و مدیریت کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) پیشنهاد می‌کنیم.
اپیدمولوژی
احتمال شیوع کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) 5-20 در ۱۰۰۰۰۰ می‌باشد (بیل ۱۹۸۴، فترمن و همکاران ۱۹۹۶، هافس، فریدمن، هابرکمپ و گای ۱۹۹۶). شیوع واقعی کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) می‌تواند بیش از این آمار و ارقام باشد زیرا افراد مبتلایی که سریعاً بهبود می‌یابند، علایم را نشان نداده و به مراکز پزشکی مراجعه نمی‌کنند (بیل ۱۹۸۴، سیمونز ۱۹۷۳). اگرچه افراد همه سنین ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند، با این حال اوج شیوع بین دهه پنجم و ششم زندگی است. کاهش شنوایی حسبی عصبی ناگهانی (SSNHL) دارای درجه شیوع برابری در میان زنان و مردان است (بیل ۱۹۸۴، فترمن و همکاران ۱۹۹۶، نصرتی زارون وهمکاران ۲۰۰۷، شایا و شیهی ۱۹۷۶). تقریباً همه نمونه‌ها تک جانبه هستندو کم‌تر از ۲ درصد بیماران دارای مشارکت دو جانبه هستند و معمولاً مشارکت دو جانبه به صورت متوالی (بیل ۱۹۸۴، فترمن و همکاران ۱۹۹۶، هوی و ساگوت ۲۰۰۵) می‌باشد. علایم همراه شامل وزوز گوش (۴۱٪ تا ۹۰٪) و سرگیجه (۲۹٪ تا ۵۶٪) می‌باشد (بیل ۱۹۸۴، فترمن و همکاران ۱۹۹۶، هوی و ساگوت ۲۰۰۵، زنیلیز و همکاران ۲۰۰۶). بسیاری از بیماران اولین علایم کاهش شنوایی خود را در زمان بیداری گزارش می‌کنند (چایو وهمکاران ۲۰۱۰).
 

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Sudden sensorineural hearing loss (SSNHL) is commonly encountered in audiologic and otolaryngologic practice. SSNHL is most commonly defined as sensorineural hearing loss of 30dB or greater over at least three contiguous audiometric frequencies occurring within a 72-hr period. Although the differential for SSNHL is vast, for the majority of patients an etiologic factor is not identified. Treatment for SSNHL of known etiology is directed toward that agent, with poor hearing outcomes characteristic for discoverable etiologies that cause inner ear hair cell loss. Steroid therapy is the current mainstay of treatment of idiopathic SSNHL in the United States. The prognosis for hearing recovery for idiopathic SSNHL is dependent on a number of factors including the severity of hearing loss, age, presence of vertigo, and shape of the audiogram.

Introduction

Sudden sensorineural hearing loss (SSNHL) is most often defined as sensorineural hearing loss of 30dB or greater over at least three contiguous audiometric frequencies occurring over 72 hr (Wilson, Byl, & Laird, 1980). SSNHL is a relatively common complaint in otologic and audiologic practices (1.5-1.7 per 100 new patients presenting in our practice). For 7% to 45% of patients, a defined cause can be identified and specific therapeutic regiment used for treatment (Byl, 1984; Chau, Lin, Atashband, Irvine, & Westerberg, 2010; Fetterman, Saunders, & Luxford, 1996; Huy & Sauvaget, 2005; NosratiZarenoe, Arlinger, & Hultcrantz, 2007; Shaia & Sheehy, 1976). The majority of patients with sudden SNHL have no identifiable cause for hearing loss and are classified as “idiopathic” (Byl, 1984; Chau et al., 2010; Fetterman et al., 1996; Nosrati-Zarenoe et al., 2007; Shaia & Sheehy, 1976). Despite extensive research, controversy remains in the etiology and appropriate care of patients with idiopathic SSNHL Regardless of etiology, recovery of hearing thresholds following SSNHL may not occur, may be partial, or can be complete. Factors impacting hearing recovery include age at onset of hearing loss, hearing loss severity and frequencies affected, presence of vertigo, and time between onset of hearing loss and visit with the treating physician (Byl, 1984). Over 1,200 articles on SSNHL are available on PubMed, and many more articles on the subject predate the PubMed era. For practitioners, the enormous number of articles on this topic can be overwhelming, particularly as recommendations vary greatly between publications. In this article, we summarize the available literature and suggest guidelines for evaluation and management of SSNHL.

Epidemiology

The incidence of SSNHL is 5-20 per 100,000 (Byl, 1984; Fetterman et al., 1996; Hughes, Freedman, Haberkamp, & Guay, 1996). The true incidence of SSNHL may be higher than these estimates because affected individuals who recover quickly do not present for medical care (Byl, 1984; Simmons, 1973). Although individuals of all ages can be affected, the peak incidence is between the fifth and sixth decade of life. SSNHL occurs with equal incidence in men and women (Byl, 1984; Fetterman et al., 1996; Nosrati-Zarenoe et al., 2007; Shaia & Sheehy, 1976). Nearly all cases are unilateral; less than 2% of patients have bilateral involvement and typically bilateral involvement is sequential (Byl, 1984; Fetterman et al., 1996; Huy & Sauvaget, 2005). Accompanying symptoms include tinnitus (41% to 90%) and dizziness (29% to 56%) (Byl, 1984; Fetterman et al., 1996; Huy & Sauvaget, 2005; Xenellis et al., 2006). Many patients report first noting their hearing loss on awakening (Chau et al., 2010).

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا