دانلود رایگان ترجمه مقاله میکوریزهای آربوسکولار و کنترل بیولوژیکی پاتوژن های گیاهی حاصل از خاک – اسپرینگر ۱۹۹۶

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

میکوریزا آربوسکولار و کنترل بیولوژیکی پاتوژن های گیاهی خاکزاد – مروری بر مکانیسم های مربوطه

عنوان انگلیسی مقاله:

Arbuscular mycorrhizas and biological control of soil-borne plant pathogens – an overview of the mechanisms involved

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۱۹۹۶
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۸ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله کشاورزی و زیست شناسی
گرایش های مرتبط با این مقاله علوم گیاهی، میکروبیولوژی، بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک، علوم خاک
چاپ شده در مجله (ژورنال) میکوریزا – Mycorrhiza
کلمات کلیدی میکروارکانیسم آنتاگونویستی، مایکرویزای اربوسکولار، کنترل زیستی، پاسخ دفاعی گیاه، پایداری
ارائه شده از دانشگاه گروه میکروبیولوژی خاک، آزمایشگاه زیدین، اسپانیا
رفرنس دارد 
کد محصول F1143
نشریه اسپرینگر – Springer

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۱۱ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
منابع داخل متن به صورت فارسی درج شده است  
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 
توضیحات بخشهایی از مقاله به صورت خلاصه ترجمه شده و یک بخش ترجمه نشده است.

 

فهرست مطالب

چکیده
مقدمه
میکوریزا آربوسکولار به عنوان عوامل کنترل زیستی
مکانیسمی که توسط آن AM نمی تواند عوامل بیماری زا ریشه را کنترل کند
وضعیت مواد مغذی بهبود یافته از گیاه میزبان
جبران خسارت
رقابت بر سبر مواد فوتوسنتزی میزبان
رقابت برای مکان های کلونیزاسیون و آلودگی
تغییرات آناتومیکی و ریخت شناسی در سیستم ریشه
تغییرات میکروبی در میکرورییزوسفر
فعال سازی مکانیسم های دفاعی
پتانسیل استفاده از فن آوری AM به حفاظت از گیاه در برابر عوامل بیماری زا ریشه

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
کنترل زیستی پاتوژن های گیاهی امروزه به عنوان یک شیوه کلیدی در کشاورزی پایدار پذیرفته شد است زیرا بر اساس مدیریت منابع طبیعی یعنی ارگانیسمهای ریزوسفر خاص، اجزای خاص اکوسیستم برای توسعه فعالیت های آنتاگونیستی در برابر موجودات خطرناک می باشند. همزیستی های میکوریزا آربوسکولار موجب کاهش خسارت ناشی از پاتوژن های گیاهی خاکزاد می شود. اگرچه تعداد کمی از ایزوله های میکوریزا آربوسکولار در این زمینه مطالعه شده اند، برخی از آن ها نسبتا به انواع دیگر موثر تر بوده اند. به علاوه درجه حفاظت از حیث نوع پاتوژن متغیر بوده و می تواند با شرایط زیست محیطی و خاگی دیگر نیز تغییر کند. این قابلیت پیش گیری کننده قارچ های AM را می توان همراه با آنتاگونیست های ریزوسفری دیگر برای بهبودر شدو سلامت گیاه مورد استفاده قرار داد. علی رغم دستاورد های زیاد در زمینه کاربرد میکوریزا آربوسکولار، تحقیقات بیشتری برای درک بهتر پارامتر های اکوفیزیولوژی موثر بر کارایی و مکانیسم های مربوطه لازم است. اگرچه بهبود تغذیه گیاهی، کاهش خطرات پاتوژن و رقابت برای مواد فتوسنتزی نقش حفاظتی در هم زیستی میکوریزا آربوسکولار ایفا می کند، با این حال اطلاعات در این زمینه نادر است. این مکانیسم ها شامل (یک) تغییرات آناتومیکی و یا ریخت شناسی AM ناشی از سیستم ریشه، (ب) تغییرات میکروبی در جمعیت ریزوسفر گیاهان CAM، و (ج) استخراج محلی مکانیسم های دفاعی گیاه با قارچ AM می باشند. اگرچه ترکیبات دخیل در واکنش های دفاعی توسط AM در مقدار پایین استخراج می شود، آن ها به طور محلی از طریق حساس کردن ریشه به پاتوژن ها عمل می کنند. تحقیقات فعلی بر اساس روش های هیستوشیمیایی و ایمنولوزیکی، اطلاعات جدیدی را در خصوص این مکانیسم ها ارایه کرده اند.
 
۱- مقدمه
 یک مفهوم پذیرفته شده در سطح جهانی این است که جمعیت های میکروبی طبیعی در خاک یا سایر سوبسترا های زنده، برای رشد در اطراف ریشه گیاهان فعال شده و موجب تشکیل ریزوسفر می شوند.( ازکون و تگولار و بارا ۱۹۹۲). با توسعه ریزوسفر در رابط بین ریشه و خاک،میکروارکانیسم ها با ریشه گیاهان اثر متقابل برقرار می کنند. ارتباط میان اجزای مختلف از طریق سیکنال های شیمیایی صورت می گیرد در حالی که ارتباط فیزیکی نیز انجام می شود. معمولا دیالوگ یا ارتباط توسط ویژگی های خاک و شرایط محیطی حاکم بر اکوسیستم تنظیم می شود( باون ۱۹۸۰، لینچ ۱۹۹۰).
مهم ترین اثرات متقابل در ریزوسفر به صورت سه گروه زیر می باشند۱- اثرات متقابل گیاه-کیاه ناشی از تداخل ریزوسفر که منحر به رقابت بر سر مواد غذایی می شودف ۲- اثرات متقابل ریشه-میکرو ارکانیسم که با فعالیت های تحریک کننده میکروارکایسم ها برای رشد در اطراف ریشه تعیین می شود۳- اثرات متقابل میکروب-میکروب که شامل هر دو فعالیت های سینرژیک و آنتاگونیستی است( استولیکز ۱۹۷۲، لینچ ۱۹۷۲).
کنترل بیولوژیکی را می توان به صورت مدیریت صحیح اجزای اکوسیستم برای حفاظت از گیاهان در برابر پاتوژن تعریف کرد. در این خصوص تنوع میکروبی یک منابع طبیعی کلیدی است( کندی و اسمیت ۱۹۹۵). از این روی، کنترل زیستی موجب حفظ کیفیت محیط زیست با کاهش مواد شیمیایی شده و مدیریت پایدار را منجر می شود( التری ۱۹۹۴، بارا و حجفریس ۱۹۹۵).
در شرایط طبیعی، نمی توان در مورد ریشه گیاهان مایکویزا صحبت کرد ؛ ریشه های بسیاری از گیاهان گلدار همزیستی با قارچ های خاص خاک را تشکیل می دهند ( هارلی و اسمیت ۱۹۸۳ ) .روابط قارچ تقریبا در تمام شرایط زیست محیطی، با مایکویزا ، آربوسکولار (AM) که رایج ترین نوع در سیستم های کشت نرمال و در اکوسیستم های طبیعی یافت می شوند است (هارلی و اسمیت، ۱۹۸۳) ؛( جیانینازی و اسچواپه ۱۹۹۴ ) قارچ، که متعلق به سفارش گلومالز از ( زایگومیستس روسانداهر همکاران۱۹۹۴ ) استعمار ریشه و توسعه میسلیوم مواد اضافی کمک می کند که مواد مغذی بوته و آب از خاک بدست آید. AM همزیستی نقش کلیدی در چرخه عناصر در اکوسیستم (جفریس و بارا ۱۹۹۴) و قارچ خارجی میسلیوم ، در ارتباط با دیگر موجودات زنده خاک ، به شکل دانه های آب پایدار لازم برای کیفیت خوب خاک دارد (بتلن فلوای و اسشوپه ۱۹۹۴).
بدیهی است که افزایش ظرفیت برای کسب مواد مغذی ناشی از ارتباط میکوریزا و در نتیجه گیاهان قوی تر به مقاومت در برابر استرس می توانند کمک کند. با این حال، همزیستی AM همچنین ممکن است بهبود سلامت گیاه از طریق افزایش در حفاظت از مقاومت (مقاومت بهبود یافته و / یا تحمل در برابر تنش زنده و غیر زنده باشد . (بتلن فلوای ۱۹۹۲ و لیندرمن ؛ بارا و جفریس ۱۹۹۵).
در این مطالعه از نقش احتمالی برای همزیستی AM در محافظت در برابر پاتوژنهای گیاهی در ۱۹۷۰ صحبت شده ، و یک مقدار زیادی از اطلاعات در مورد این موضوع منتشر شده است، با این حال، ما هنوز مقدار بسیار کمی در مورد مکانیسم های زیر بنایی (هوکر و همکاران، ۱۹۹۴٫ لیندرمن ۱۹۹۴) اطلاعات داریم. به همین علت هدف ما در اینجا بحث در مورد تمام اطلاعات است که در بسیاری از مقالات منتشر نشده است. در عوض، ما را به مکانیسم هایی که بوسیله قارچهای AM تواند عوامل بیماری زا را کنترل و روش های تحقیقاتی پربار و تجزیه و تحلیل را نشان می دهد .
کاهش مداوم از علائم بیماری شده است برای پاتوژن های قارچی مانند قارچ پایتوپتورا، Gaeumannomyces، فوزاریوم، چالارا (Thielaviopsis)، پایتیوم، قارچ ریزوکتونیا ، سختینه، ورتیسیلیومی آپانومایسس، و برای نماتد مانند Rotylenchus، Pratylenchus و نماتد ریشه گرهی Meloidogyne است. این به این معنا نیست که تشکیل AM در برابر این عوامل بیماری زا تحت هر شرایطی موثر خواهد بود. در واقع، افزایش AM ناشی از مقاومت و یا کاهش در استعداد ابتلا نیاز به پیش ایجاد AM و توسعه گسترده ای از همزیستی قبل از حمله پاتوژن دارد. علاوه بر این، اثر بالقوه از یک عامل کنترل بیولوژیک بستگی به حدت و تلقیح بالقوه پاتوژن ها موجود در خاک دارد. تراکم تلقیح بالا پاتوژن در ارائه هر نوع کنترل زیستی ریزوسفر بی اثر است، از جمله که توسط واسطه یک همزیستی AM باشد.
همچنین مشخص است که از مطالعه چند عامل و پیشگیری کننده از قارچ AM را می توان در ارتباط با سایر آنتاگونیست میکروبی ریزوسفر مورد استفاده قرار داد. در این رابطه رشد گیاه ترویج باکتری های محرک مانند سودوموناس و باسیلوس، در باکتری با اثرات ریشه زا مانند باکتری Agrobacterium، و در عوامل قارچی از کنترل بیولوژیکی مانند Trichoderma و Gliocladium ، در حال افزایش است
اثرات محافظتی تلقیح AM ممکن است در هر دو حالت سیستمیک و موضعی دیده شود، و شواهد حمایت از هر دو نوع مقاومت (لیندرمن ۱۹۹۴) وجود دارد..

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Biological control of plant pathogens is currently accepted as a key practice in sustainable agriculture because it is based on the management of a natural resource, i.e. certain rhizosphere organisms, common components of ecosystems, known to develop antagonistic activities against harmful organisms (bacteria, fungi, nematodes etc.). Arbuscular mycorrhizal (AM) associations have been shown to reduce damage caused by soil-borne plant pathogens. Although few AM isolates have been tested in this regard, some appear to be more effective than others. Furthermore, the degree of protection varies with the pathogen involved and can be modified by soil and other environmental conditions. This prophylactic ability of AM fungi could be exploited in cooperation with other rhizospheric microbial angatonists to improve plant growth and health. Despite past achievements on the application of AM in plant protection, further research is needed for a better understanding of both the ecophysiological parameters contributing to effectiveness and of the mechanisms involved. Although the improvement of plant nutrition, compensation for pathogen damage, and competition for photosynthates or colonization/infection sites have been claimed to play a protective role in the AM symbiosis, information is scarce, fragmentary or even controversial, particularly concerning other mechanisms. Such mechanisms include (a) anatomical or morphological AM-induced changes in the root system, (b) microbial changes in rhizosphere populations of AM plants, and (c) local elicitation of plant defence mechanisms by AM fungi. Although compounds typically involved in plant defence reactions are elicited by AM only in low amounts, they could act locally or transiently by making the root more prone to react against pathogens. Current research based on molecular, immunological and histochemical techniques is providing new insights into these mechanisms.

۱ Introduction

A key, universally accepted concept is that natural microbial populations in soil or other “living” substrate are activated to grow around developing plant roots, giving rise to the so-called “rhizosphere” (Azcón-Aguilar and Barea 1992). As a rhizosphere develops at the root-soil interface, microorganisms there interact with both plant roots and soil constituents. Communication among the different components is mainly via chemical or biochemical signals, although physical interaction is also possible. This “dialogue” is modulated by inherent soil characteristics and the prevailing environmental conditions of the ecosystem (Bowen 1980; Lynch 1990). The most important interactions developing in the rhizosphere can be classified into three main groups: (1) plant – plant interactions caused by overlapping rhizospheres, which results in competition for nutrients; (2) root–microorganism interactions, determined by plant activities that stimulate microorganisms to grow around the roots (rhizosphere effect) and by microbial activities that affect plant development, either by benefiting the plant or by inducing disease; and (3) microbe–microbe interactions, which include both synergistic and antagonistic activities (Stoztky 1972; Lynch 1990). Biological control can be defined as the directed, accurate management of common components of ecosystems to protect plants against pathogens. In this regard, microbial diversity is a key natural resource (Kennedy and Smith 1995). Thus, biological control preserves environmental quality by a reduction in chemical inputs, and is characteristic of sustainable management practices (Altieri 1994; Barea and Jeffries 1995). Under natural conditions, plants strictly speaking do not have roots, they have mycorrhizas; the roots of most flowering plants form mutualistic symbioses with certain soil fungi (Harley and Smith 1983). Mycorrhizal associations are found in nearly all ecological situations, with arbuscular mycorrhizas (AM) being the most common type in normal cropping systems and in natural ecosystems (Harley and Smith 1983; Gianinazzi and Schüepp 1994). AM fungi, which belong to the order Glomales of the Zygomycetes (Rosendahl et al. 1994), biotrophically colonize the root cortex and develop an extramatrical mycelium which helps the plant acquire mineral nutrients and water from the soil. AM symbioses play a key role in nutrient cycling in ecosystems (Jeffries and Barea 1994), and the external mycorrhizal mycelium, in association with other soil organisms, forms water-stable aggregates necessary for good soil quality (Bethlenfalvay and Schüepp 1994). It is evident that an increased capacity for nutrient acquisition resulting from mycorrhiza association could help the resulting stronger plants to resist stress. However, AM symbioses may also improve plant health through a more specific increase in protection (improved resistance and/or tolerance against biotic and abiotic stresses) (Bethlenfalvay and Linderman 1992; Barea and Jeffries 1995). The study of a possible role for AM symbiosis in protection against plant pathogens began in the 1970s, and a great deal of information has been published on the subject, however, we still know very little about the underlying mechanisms (Hooker et al. 1994; Linderman 1994). It is not our aim here to discuss all the information in the many published papers. Instead, we will analyse the mechanisms by which AM fungi could control root pathogens and indicate possible fruitful research approaches.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا