دانلود ترجمه مقاله اثرات اقتصادی دموکراسی مستقیم – نشریه SSRN

فهرست مطالب:

چکیده
۱ مقدمه
۲ بررسی مقالات
۳ بعضی تئوری ها
۴ توصیف اطلاعات و راهکار برآورد

شاخص دموکراسی مستقیم (DDI)
متغیرهای قانونی
متغیرهای عملی
آمار توصیفی
روابط دومتغیری
راهکار برآورد

۵ نتایج برآورد و تعبیر آنها

متغیرهای سیاست مالیاتی
کارایی دولت
بهره وری

۶ نتیجه گیری و بازبینی

بخشی از ترجمه:

مقدمه

تعدادی از مطالعات تجربی نشان داده است که سازمانهای دموکراسی مستقیم اثرات مهمی بر روی نتایج اقتصادی دارند. ماتسوساکا، مدارک موجود را با نوشتن “دموکراسی مستقیم موثر است” جمع بندی می کند. بعضی مطالعات اخیر دیگر اثرات اساسی را برای سازمانهای دموکراسی مستقیم بطور کلی تعیین نکرده اند. هنوز، تا بحال همه مطالعات تجربی محدود به تحلیل اثرات سازمانهای دموکراسی مستقیم در کشور ها بوده اند.
در اینجا، ما می خواهیم اثرات اقتصادی سازمانهای دموکراسی مستقیم را بر اساس کل کشور ارزیابی کنیم. این یک سوال مهم است وقتی که سازمانهای دموکراسی مستقیم در جهان ایجاد شده اند و خیلی بیشتر از قبل استفاده می گردند: بین سالهای ۱۹۹۱ و ۲۰۰۴، ۵۱۷ آراء محبوب در سطح ملی ثبت شده است. اگرچه بیشتر آنها در اروپا برگزار شدند، گسترش دموکراسی مستقیم به نظر می رسد که یک پدیده جهانی باشد: ۸۵ در آمریکا، ۵۴ در آفریقا، ۳۲ در آسیا و ۳۰ در اقیانوسیه. سوال میتواند بدین صورت هم بیان گردد که “آیا دموکراسی مستقیم بطور کلی موثر است”؟
پرسون و تابلینی، در مطالعه خود در مورد اثرات اقتصادی سازمان ها، اثرات سازمانها را بر روی تعدادی از متغیرها بررسی کرده اند، از جمله ۱- سیاست مالی، ۲- استخراج اجاره توسط دولت، و ۳- سنجش های ترکیبی از سیاست های افزایش رشد. پرسون و تابلینی اثرات سازمانهای دموکراسی مستقیم را تحلیل نکردند. اما به نظر می رسد که معقول باشد که از متغیرها استفاده کنند تا از قابلیت اطمینان نتایج ما با نتایج آنها اطمینان حاصل کنند. بنابراین ما تصمیم گرفتیم که دقیقا از همان متغیرها استفاده کنیم.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

A number of empirical studies have shown that direct democratic institutions havesignificant and robust effects on economic outcomes. Matsusaka (2005, 185ff.)sums up the available evidence writing “Direct Democracy Works”. Some otherrecent studies (e.g. Bodmer 2004) have been more reluctant to assign substantialeffects to direct democratic institutions in general but have hypothesized that it isvery specific institutions, such as the fiscal referendum, that make the difference.Yet, to date all empirical studies have been constrained to analyzing the effects ofdirect democratic institutions within countries, most of these studies dealing eitherwith the U.S. or Switzerland.Here, we are interested in assessing the economic effects of direct democraticinstitutions on a cross-country basis. This is a timely question as direct democraticinstitutions have been created the world over and are more frequently used thanever before: between 1991 and 2004, 517 popular votes on the national level havebeen documented (Institute & Referendum Institute Europe 2005b, 106).Although the majority of them were held in Europe (317), the spread of direct democracy seems to be a global phenomenon: 85 took place in the Americas, 54in Africa, 32 in Asia and 30 in Oceania (ibid.).2 The question could hence berephrased as “does direct democracy work in general” or – probably more to thepoint – “under what conditions does direct democracy work”?In their book-length study on the economic effects of constitutions, Persson andTabellini (2003) have analyzed the effects of constitutional institutions on anumber of variables, including (1) fiscal policy, in particular the size of thegovernment, the composition of government spending, and the size of the budgetdeficit; (2) rent extraction by the government, in particular the perceivedcorruption of government and the effectiveness with which government providespublic goods and services; and (3) composite measures of growth-promotingpolicies such as the protection of private property rights that should then bereflected in labor as well as total factor productivity. Persson and Tabellini did notanalyze the effects of direct democratic institutions. But it seems to make sense touse their endogenous variables in order to ensure the comparability of our results with theirs. We hence decided to use exactly the same endogenous variables hereas long as there were no compelling reasons for some modification.In a first analysis we use a composite indicator to proxy for “direct democracy”which is provided by Fiorino and Ricciuti (2007) in their paper on determinants ofdirect democracy and contains information on 87 countries. The use of this indexhas advantages, it relies, e.g., not only on the legal foundations but also oncountries’ experiences with direct democracy, as well as disadvantages, thecoding is, e.g., rather intransparent. Therefore, we go one step further in a secondanalysis by constructing a number of de jure as well as de facto variables that takeinstitutional detail explicitly into account.