دانلود رایگان ترجمه مقاله مقایسه ظرفیت باربری پی نواری بر شن با فرم های مسطح تقویت ژئوتکستایل – الزویر ۲۰۱۰

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده
۱-مقدمه
۲-تست های مدل ازمایشگاهی
۳-مواد
۳-۱ شن
۳-۲ تقویت کننده ها
۴-آماده سازی تست مدل و روش تست
۵-پارامتر های ازمایشی و برنامه ازمایش
۶-۱ : تعیین مقدار بهینه نسبت ub
۶-۵ مقایسه عملکرد تقویت کننده صفحه ای و ژئوسل
۷-محدودیت و کاربرد پذیری
۸- جمع بندی و نتیجه گیری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

۱-مقدمه
مواد ژئوسنتتیک به طور گسترده ای در زمینه های مهندسی ژئوتکنیک برای لایه های جاده سازی، خاکریز های پایدار در در خاک نرم و و دسترسی سریع به زمین نرم استفاده می شود. یک کاربرد دیگر بهبود ظرفیت تحمل شالوده ها می باشد، با این حال در حال حاضر، این کاربرد به دلیل دانش محدود مربوط به رفتار استقرار بار شالوده ها بر روی خاک های تقویت شده سخت تر شده است. به منظور بررسی این کاربرد ها، محققان می توانند از مطالعات مختلف برای بررسی بهترین ارایش تقویت کننده موثر استفاده کنند. برای مثال، یون و همکاران (۲۰۰۴)، گاش و همکاران(۲۰۰۵)، پاترا(۲۰۰۵) از تست های مدل برای مطالعه تاثیر انواع مختلف تقویت کننده بر روی ظرفیت تحمل و استقرار شالوده استفاده می کنند. آن ها اثر سودمند تقویت کننده را بر روی بهبود ظرفیت تحمل و کاهش در استقرار شالوده اثبات کرده اند. هافنوس و همکاران(۲۰۰۶) تست های میدانی بزرگ مقیاسی را بر روی یک جاده غیر اسفالت تقویت شده با ژئوسنتتیک برای بررسی اثر تقویت کننده بر روی ظرفیت تحمل و عملکرد آن بر روی لایه زیرین نرم انجام دادند. ژئوسننتیک های مختلف مورد استفاده برای این جاده سنگفرش مشده مسلح، دارای اثر تقویت کنندگی می باشد به خصوص زمانی که تحت یک لایه نازکی بر روی لایه زیرین نرم قرار گیرد.
ال ساوف(۲۰۰۷) به بررسی رفتار شالوده های نواری بر روی شن مسلح ژئوگرید در یک دامنه شن نرم پرداختند. نتایج ازمایش نشان داد که استفاده از لایه های ژئوگرید در شن جایگزین شده نه تنها به طور معنی داری موجب بهبود عملکرد شالوده می شود بلکه منجر به کاهش معنی داری در عمق لایه شن مسلح مورد نیاز برای دست یابی به استقرار مجاز می شود.
موداس و تافرشی و خالج(۲۰۰۸) یک مطالعه ازمایشی را برای بررسی اثر سودمند ژئوگرید بر روی دفورماسیون لوله های با قطر کوچک و بر روی استقرار سطح خاک در معرض بار های تکراری انجام دادند. آن ها گزارش کرده اند که درصد تغییر قطر عمودی و استقرار خاک سطحی به طور معنی داری با استفاده از تقویت کننده ژئوگرید کاهش می یابد.
اگرچه ژئوتکستایل های صفحه ای و ژئوگرید ها به شدت مطالعه شده اند، تحقیقات متعددی به بررسی اهمیت کاربرد سودمند تقویت ژئوسل در ساخت فونداسیون ها و خاکریز ها پرداخته اند. ری و میشل(۱۹۷۸) و میشل و همکاران(۱۹۷۹) یک سری از تست های ازمایشگاهی کوچک مقیاس را بر روی شالوده هایی بر روی بستر های شنی مسلح با سلول های شبکه کاغذی مربعی شکل انجام داده و حالت های مختلف گسیختگی و خرابی را مشاهده کرد.
شیمیزو و اینوی(۱۹۹۰) تست های بار را بر روی فریم های دیواره ژئوتکستایل با شن بر روی خاک نرم انجام دادند. کلاوند و وانگ(۱۹۹۳) یک مطالعه موردی در خصوص عملکرد خاکریز های واقع بر روی مواد ژئوسل بر روی رس نرم را انجام دادند. جنر و همکاران(۱۹۹۸) و از تئوری خط لغزش استفاده کرده و روشی را برای محاسبه افزایش ظرفیت تحمل به دلیل ارایه مواد ژئوسل در پایه خاک پیشنهاد کردند. کریشناوسامی و همکاران(۲۰۰۰) یک سری از تست های مدل ازمایشگاهی را بر روی خاکریز های واقع بر روی ژئوسل در بستر خاک رس انجام دادند. داش و همکاران(۲۰۰۱، الف و ب) به بررسی کارایی تقویت کننده ژئوسل در بستر شنی همگن با شالوده نواری پرداختند. داش و همکاران(۲۰۰۳) نیز نتایج تست بار حاصل از شالوده حلقوی مدل بر روی شن نرم و مسلح را گزارش کرده اند. در همه مطالعات فوق، توانایی سودمند ساخت و ساز های ژئوسل برای بعبود ظرفیت تحمل شالوده ها گزارش شده است.
مادهوای لاتا و مورتی(۲۰۰۷) از طریق تست های فشار سه محوری مشاهده کرده اند که ژئوسل یک فرم برتری از تقویت کننده نسبت به شکل صفحه ای است.سیرش و همکاران ۲۰۰۹ یک سری تست های مدل مقیاس ازمایشگاهی را بر روی شالوده حلقه ای با تکیه گاه بستر های شنی را با منافذ حلقوی پیوسته انجام دادند. آن ها گزارش کرده اند که بهبود معنی دار در عملکرد را می توان با ارایه مواد ژئوسل و با اندازه کافی بر روی زیر لایه با منافذ حاصل کرد و اثر سودمند زمانی حاصل می شود که ژئوسل بر روی منافذ در فاصله ای برابر با قطر منافذ قرار گیرد. وزلو و همکاران(۲۰۰۹) به مطالعه رفتار تنش-کرنش خاک مسلح با ژئوسل های متعدد پرداختند. آن ها تقویت کننده های ژئوسل را به دلیل پیکر بندی سه بعدی بر روی خاک ها پیشنهاد کرده اند.
در بیشتر این مطالعات، محققان نتایج فونداسیون های با تکیه گاه ژئوسنتتیک سه بعدی و صفحه ای را گزارش کرده اندف و این در حالی است که مقایسه تقویت کننده ژئوسل و لایه ای با توجه به کارایی و اقتصاد در عمل مهم تر می باشد. در حال حاضر تنها تست ازمایشی گزارش شده است که در آن یک ژئوسل( این نوع از ژئوسل مورد استفاده، از ژئوگرید) استفاده شده و یک ارایش تقویت کننده زئوگرید مقایسه شد( داش و همکاران ۲۰۰۳).
از این روی، در تحقیقات فعلی، و به منظور توسعه یک درک و دانش بهتر از مفهوم تقویت کننده ژئوسل، یک سری از تست های با مقیاس میدانی و ازمایشگاهی برای ارزیابی فشار تحمل و استقرار شالوده نواری با تکیه گاه متراکم و با ژئوسل و یا تقویت کننده زئوتکستایل انجام شده است. هدف کلی، اثبات مزایای ژئوسل با هدف مقایسه عملکرد سیستم های تقویت کننده ژئوسل و سیستم های تقویت کننده صفحه ای است که دارای ویژگی های یکسان و مواد تقویت کننده ژئوتکستایل می باشد( جدول ۴). پارامتر های مختلف مطالعه شده در این برنامه ازمایشی شامل عرض تقویت کننده، تعداد لایه های صفحه ای و ارتفاع تقویت کننده ژئوسل پایین تر از پایه شالوده می باشد که جزییات آن در بخش بعدی ارایه شده است. لازم به ذکر است که تنها یک نوع تقویت کننده صفحه ای و ژئوسل، در تست های ازمایشگاهی استفاده شده است. لازم به ذکر است که نتایج این مطالعه متفاوت از رفتار فونداسیون بزرگ مقیاس در شرایط میدانی است اگرچه روند کلی مشابه بوده است.

بخشی از مقاله انگلیسی:

۱٫ Introduction

Geosynthetic materials have been widely used in geotechnical engineering applications for, e.g., longer-lasting road construction layers, stable embankments over soft soil and expedient access over soft ground. An additional, possible, use would be to improve the bearing capacity of footings, but, at present, this application is made difficult because of the limited knowledge on the load-settlement behaviour of footings on reinforced soils. To investigate such applications, researchers have undertaken many studies to investigate how best to arrange effective reinforcement. For example, Yoon et al. (2004), Ghosh et al. (2005), Patra et al. (2005, 2006) used model tests to study the influence of different types of reinforcement on the bearing capacity and settlement of the footing. They confirmed the beneficial effect of reinforcement on the enhancement of bearing capacity and reduction in settlement of footing. Hufenus et al. (2006) carried out full-scale field tests on a geosynthetic reinforced unpaved road to investigate the reinforcing effect on the bearing capacity and its performance on a soft subgrade. The various geosynthetics used for this reinforced unpaved road were found to have a relevant reinforcing effect only when used under a thin aggregated layer on a soft subgrade. El Sawwaf (2007) investigated the behaviour of strip footings on geogrid reinforced sand over a soft clay slope. Test results indicated that the inclusion of geogrid layers in the replaced sand not only significantly improves the footing performance but also leads to a great reduction in the depth of the reinforced sand layer that is required to achieve the allowable settlement. Moghaddas Tafreshi and Khalaj, (2008) performed an experimental study to investigate the beneficial effect of geogrid on the deformation of small diameter pipes and on the settlement of the soil surface when subjected to repeated loads that simulated vehicle loading. They reported that the percent of vertical diameter change and settlement of soil surface can be reduced significantly by using geogrid reinforcement. Although planar geotextiles and geogrids have most often been studied, several investigations have also highlighted the beneficial use of geocell reinforcement in the construction of foundations and embankments. Rea and Mitchell (1978) and Mitchell et al. (1979) carried out a series of small-scale laboratory tests on footings supported over sand beds reinforced with square shaped paper grid cells and observed different modes of failure. Shimizu and Inui (1990) carried out load tests on geotextile wall frames filled with sand overlying soft soil. Cowland and Wong (1993) reported a case study of the performance of an embankment supported on a geocell mattress over soft clay. Jenner et al. (1988), making use of slip line theory, have proposed a methodology to calculate the increase in bearing capacity due to the provision of geocell mattresses at the base of the embankment resting on soft soil. Krishnaswamy et al. (2000) carried out a series of laboratory model tests of earth embankments constructed on a geocell mattress supported over a soft clay bed. Dash et al. (2001a, b) investigated the reinforcing efficacy of the geocell mattress within a homogeneous sand bed supporting a strip footing. Dash et al. (2003, 2004) also reported load test results from a model circular footing supported on geocell reinforced sand overlying soft clay. In all of the above studies, the beneficial ability of geocell constructions to improve the bearing capacity of footings is reported. Madhavi Latha and Murthy (2007) through tri-axial compression tests have observed that geocell is a superior form of reinforcement than the planar one. Sireesh et al. (2009) carried out a series of laboratory scale model tests on a circular footing supported by geocell reinforced sand beds overlying clay bed with a continuous circular void. They reported that substantial improvement in performance can be obtained with the provision of geocell mattress, of adequate size, over the clay subgrade with void and beneficial effect could be obtained when the geocell mattress spread beyond the void at least a distance equal to the diameter of the void. Wesseloo et al. (2009) have studied the stress–strain behaviour of soil reinforced with single and multiple geocells. They reported geocell reinforcement owing to its three-dimensional configuration arrests the lateral spreading of the infill soil and creates a relatively stiffened mat that redistributes the footing pressure over wider area, on the underlying poor soil, thereby giving rise to enhanced load carrying capacity. In most of these studies, researchers have reported the results of foundations supported by planar or three-dimensional geosynthetics (geocells) separately, whereas a comparison of planar and geocell reinforcement with regard to effectiveness and economy is likely to be more important in practice. At present, only a single experimental test has been reported in which a geocell (this type of geocell used was hand-made from geogrid) and a planar geogrid reinforcement arrangement were compared (Dash et al., 2003). Hence, in the current research, and in order to develop a better understanding of the geocell reinforcement concept, a series of different laboratory, pilot scale tests were performed to evaluate the bearing pressure and settlement of a strip footing supported by reinforced relatively dense sand with either geocell (formed of geotextile) or with planar geotextile reinforcement. The overall goal was to demonstrate the benefits of geocell, with the detailed objective of this study being to compare the performance of geocell reinforcement systems and planar reinforcement systems that had the same characteristics and the same mass of geotextile reinforcing material (see Table 4). The various parameters studied in this testing program include the width of reinforcement, the number of planar layers and height of geocell reinforcement below the footing base, the details of which are presented in a later section. It should be noted that only one type of geocell and planar reinforcement, one footing width, and one type of sand were used in laboratory tests. It is recognized that the results of this study may be somewhat different to full-scale foundation behaviour in the field, although the general trend may be similar.