دانلود ترجمه مقاله مدل متامتریال زمان فراکتال – مجله الزویر

• بخشی از ترجمه:

ایجاد مدل آزمایشی زمان فراکتال و زمان مکان فراکتال بیشتر امکان ایجاد یک ابزار جالب را برای بدست اوردن اطلاعات ازمایشی به فیزیک پلانک آنالوگ در اختیار می گذارد. پیشر فت های مدرن در تحقیقات گرانشی نشان می دهد که نسبت کلی کلاسیک یک تئوری زمینه میکروسکوپی می باشد که باید با تئوری اساسی تر بر اساس درجه میکروسکوپی آزادی در اختیار بگذارند. به نظر می رسد که قطب نسبیت کلی ماکروسکوپی و قطب فیزیکی میکروسکوپی توسط منطقه جالب تفکیک می شود که در آن رفتار زمانی مکانی خصوصیات فراکتال نشان می دهد( ۲۵-۲۶). از این روی مطالعات ازمایشی چنین منطقه گذری می تواند بسیار مفید باشد. به علاوه، مشاهدات اخیر نشان می دهند که خلا فیزیکی به عنوان فرامواد سهمی رفتار کرده و محرک بیشتری دارد.
در نتیجه، ما یک سیستم فرامواد سهمی لایه ای با انتشار مکانی ارایه کردیم و می توان آن را با فضا مکان موثر سه بعدی ۲+۱ توصیف کرد. خصوصیت اصلی این سیستم این است که متغیر شبه زمانی آن دارای خصوصیت فراکتال است. بعد فراکتال متغیر شبه زمانی D=1 است. چنین فراماده ای در نزدیکی طیف مادون قرمز نزدیک نظیر مواد پلاسمونیک جایگزین تحقق می یابد.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Recent advances in metamaterial optics [1–۳] enable researchers to design novel physical systems, which can be described by effective spacetimes having very unusual metric and topological properties. Examples include constructing analogues of black holes [4–۷], wormholes [8,9], spinning cosmic strings [10], and even the metric of Big Bang itself [11]. More unusual examples include building a physical system, which can be described by (−,−,+,+) metric signature, which differs from the usual Minkowski signature (−,+,+,+) of physical spacetime [12]. The latter advance is based on the unusual optics of hyperbolic metamaterials, which have different signs of dielectric permittivity ε along different spatial directions. Mapping of monochromatic extraordinary light distribution in a hyperbolic metamaterial along some spatial direction may model the “flow of time” in a three-dimensional (2 + 1) effective Minkowski spacetime [11]. To better understand this effect, let us start with a non-magnetic uniaxial anisotropic material with dielectric permittivities εx = εy = ε۱ and εz = ε۲, and assume that this behavior holds in some frequency range around ω = ω۰٫ Any electromagnetic field propagating in this material can be expressed as a sum of the “ordinary” and “extraordinary” contributions, each of these being a sum of an arbitrary number of plane waves polarized in the “ordinary” (E perpendicular to the optical axis) and “extraordinary” (E parallel to the plane defined by the k-vector of the wave and the optical axis) directions. Let us define our “scalar” extraordinary wave function as ϕ = Ez so that the ordinary portion of the electromagnetic field does not contribute to ϕ.