دانلود رایگان ترجمه مقاله حقوق بشر بین المللی در یک افق محیطی (نشریه Oxford Journals 2010)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه Oxford Journals در ۱۵ صفحه در سال ۲۰۱۰ منتشر شده و ترجمه آن ۱۷ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

حقوق بشر بین المللی در یک افق محیطی

عنوان انگلیسی مقاله:

International Human Rights in an Environmental Horizon

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی
فرمت مقاله انگلیسی pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش 
سال انتشار ۲۰۱۰
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۵ صفحه با فرمت pdf
نوع مقاله ISI
نوع ارائه مقاله ژورنال
رشته های مرتبط با این مقاله حقوق
گرایش های مرتبط با این مقاله حقوق بین الملل
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله اروپایی حقوق بین الملل – The European Journal of International Law
نمایه (index) Scopus – Master Journals – JCR
شناسه شاپا یا ISSN ۰۹۳۸-۵۴۲۸
شناسه دیجیتال – doi https://doi.org/10.1093/ejil/chq019
ایمپکت فاکتور(IF) مجله ۱٫۰۸۸ در سال ۲۰۱۹
شاخص H_index مجله ۵۲ در سال ۲۰۲۰
شاخص SJR مجله ۱٫۰۱۴ در سال ۲۰۱۹
شاخص Q یا Quartile (چارک) Q1 در سال ۲۰۱۹
بیس  نیست 
مدل مفهومی  ندارد 
پرسشنامه  ندارد 
متغیر  ندارد 
رفرنس دارای رفرنس در داخل متن 
کد محصول F1705
نشریه Oxford Journals

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله
فرمت ترجمه مقاله pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
کیفیت ترجمه ترجمه ارزان – نقره ای ⭐️⭐️
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۱۷ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه ضمیمه ندارد 
ترجمه پاورقی ندارد 
منابع داخل متن به درج نشده است 
منابع انتهای متن ندارد
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد.

 

فهرست مطالب

چکیده
۱ مقدمه
۲ چالش عدالت زیست محیطی
۳ بعد انسانی قانون زیست محیطی
۴ حقوق اقتصادی و حقوق زیست محیطی
۵ ارزش های زیست محیطی در کنوانسیون اروپایی حقوق بشر
۶ منشور آفریقا و کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر
۷ معاهدات سازمان ملل متحد
۸ پیشرفت رکود؟

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
این مقاله استدلال می کند که به رغم شیوه قضایی اخیر که به ادغام ملاحظات زیست محیطی در قضاوت در مورد حقوق بشر کمک می کند, پیشرفت در این زمینه همچنان محدود مانده است. این به دلیل دیدگاه غالب «فردگرایانه» است که دادگاه های حقوق بشر، بعد زیست محیطی حقوق بشر را با این دیدگاه در نظر می گیرند. این منجر به یک رویکرد تخریب (کاهش) گرایانه می شود که به طور کلی با ماهیت ذاتی محیط زیست به عنوان یک کالای عمومی ضروری برای زندگی و رفاه جامعه سازگار نیست. این مقاله به جای حمایت از به رسمیت شناختن یک حق مستقل برای یک محیط تمیز، بهانه ای برای یک رویکرد ذهنی تر را بر مبنای ملاحظه بعد جمعی-اجتماعی حقوق بشر تحت تاثیر تخریب محیط زیست ارائه می دهد.
 
۱- مقدمه
هیچ عنوانی نمی تواند ماهیت مقاله آنتونیو کاسس (“نینو”) را در زمینه تحقیقات حقوق بین المللی بهتر از این عنوان در برگیرد: “بعد انسانی حقوق بین المللی: پیشرفت یا رکود؟ اگرچه کار او به طور قاطعانه بر سنت ایتالیایی پوزیتیویسم (مثبت گرایی) حقوقی متمرکز است، او همواره تلاش کرده است که بر ساختار خالص بین-دولتی حقوق بین المللی غلبه کند و یک اصلاح پیشرونده در این سیستم را بر اساس محوریت انسانها و بر اساس کنترل نیروی خشونت به دست آورد. در این زمینه، من می خواهم دو جنبه برجسته از شخصیت نینو و رویکرد او به حقوق بین المللی را برجسته نمایم. اولین جنبه، علاقه مبرم او به گذشته و توجه او به تاریخچه ایده هایی است که بر منشا و تکامل قوانین بین المللی تاثیر گذاشته اند. کار او هرگز متکی بر روی متون محدودی نیست که ابزارهای تحقیق حقوقی را تشکیل می دهند؛ او همیشه به ما یادآوری می کند که از کجا آمده ایم و چگونه وقایع تاریخی, به هنجارهای معاصر و نهادهای حقوق بین الملل شکل داده اند. این امر به ویژه در کتاب او، II diritto internazionale nel mondo contemporaneo 2 مشهود است، جایی که دقت تحلیلی با یک رویکرد تاریخی برای بازسازی تحول پویای حقوق بین المللی همراه می شود. این مورد در تحقیقات حقوق بین المللی ایتالیا نسبتاً غیر معمول است.
جنبه دوم متمایز کار نینو، طرح او برای آینده و علاقه ثابت او به پتانسیل حقوق بین الملل برای بازسازی خود و نشان دادن منافع آن برای بشریت به جای raison d’état است. در این راستا، او تا حدودی تابوی قانون مثبت را که طبق آن, محققان حقوقی می توانند تنها ناظرین قانون و تغییرات آن توسط مقام به رسمیت شناخته شده, یعنی دولت باشند, شکسته است. او فقط به “ساختار در حال تغییر قانون” به عنوان یک تماشاگر برای یک داستان گفته شده توسط یک راوی خارجی نگاه نکرده است. او صدای خود را به روایت توسعه تدریجی قانون افزوده است. این به ویژه در مورد نقش او به عنوان یک قاضی بین المللی, سهم او در توسعه قوانین کیفری بین المللی و تاثیر این زمینه بر حقوق بین المللی عمومی، از جمله قانون مسئولیت دولت، مشهود است.
با در ذهن داشتن این دو جنبه متمایز شخصیت نینو, می توانم سهم کوچک خود برای این جنبه از این سمپوزیوم در مورد «پیشرفت یا رکود» را ارائه بدهم. من روی یک جنبه مسئله ساز توسعه معاصر حقوق بین المللی تمرکز خواهم کرد: آیا مفهوم ثابت ما در مورد حقوق بشر – همانند حقوق فرد – برای رویارویی با چالش پیش روی حقوق بشر از طریق تخریب محیط زیست است، که بر ما به عنوان جامعه تاثیر می گذارد ، نه فقط به عنوان افراد, مناسب است یا خیر.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

This paper argues that, in spite of recent judicial practice contributing to the integration of environmental considerations in human rights adjudication, progress in this field remains limited. This is so because of the prevailing ‘individualistic’ perspective in which human rights courts place the environmental dimension of human rights. This results in a reductionist approach which is not consistent with the inherent nature of the environment as a public good indispensable for the life and welfare of society as a whole. The article, rather than advocating the recognition of an independent right to a clean environment, presents a plea for a more imaginative approach based on the consideration of the collective-social dimension of human rights affected by environmental degradation.

۱ Introduction

No title could have better captured the essence of the contribution of Antonio (‘Nino’) Cassese to international law scholarship than ‘[t]he human dimension of international law: progress or stagnation?’. Though his work is firmly anchored in the Italian tradition of legal positivism, he has always striven to overcome the purely inter-state structure of international law and to achieve a progressive reform of the system based on the centrality of human beings and on control of brute force.1 In this context, I would like to highlight two salient aspects of Nino’s personality and of his approach to international law. The first is his keen interest in the past and his attention to the history of ideas which have influenced the origin and evolution of international law. His work never relies only on the sterile materials which constitute tools of legal research; he always reminds us whence we came and how historical events have shaped contemporary norms and institutions of international law. This is especially evident in his book Il diritto internazionale nel mondo contemporaneo, 2 where analytical rigour is accompanied by a refreshing historical approach to the reconstruction of the dynamic evolution of international law. This is rather unusual in Italian international law scholarship.

The second aspect peculiar to Nino’s work is his projection toward the future and his constant interest in the potential of international law for self-renewal and its instantiation of the interests of humanity rather than raison d’état. In this respect, he has somehow broken the positive law taboo according to which legal scholars can be only detached observers of the law and of its change by the recognized authority, the state. He has not simply ‘looked at’ the changing structure of the law as a spectator to a story told by an external narrator. He has added his voice to the narrative of the progressive development of the law. This is particularly evident with respect to his role as an international judge, his contribution to the development of international criminal law, and the impact this field is having on general international law, including the law of state responsibility.

It is with these two distinct aspects of Nino’s personality in mind that I can give my small contribution to the aspect of this symposium on ‘progress or stagnation’. I will focus on one problematic aspect of the contemporary development of international law, that is whether our established conception of human rights – as rights of the individual – is suitable to face the challenge posed to human rights by environmental degradation, which affects us as a society, not merely as individuals.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا