دانلود رایگان ترجمه مقاله فعالیت انعقادی وابسته به فاصله و افزاش سطح دی دایمر با تزریق اسکلروزانت های فوم (نشریه Sage 2013)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه Sage در ۱۱ صفحه در سال ۲۰۱۳ منتشر شده و ترجمه آن ۲۳ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

تزریق اسکلروزانت های فوم منجر به یک فعالیت انعقادی وابسته به فاصله، هموکانسنتریشن و افزاش سطح دی دایمر می شود

عنوان انگلیسی مقاله:

Infusion of foam sclerosants results in a distance-dependent procoagulant activity, haemoconcentration and elevation of D-dimer levels

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۳
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۱  صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی، زیست شناسی
گرایش های مرتبط با این مقاله پوست و مو، بیوشیمی، قلب و عروق
چاپ شده در مجله (ژورنال) فلبولوژی: مجله بیماری وریدی – Phlebology: The Journal of Venous Disease
کلمات کلیدی اسکلروتراپی فوم، سلول های خونی، انعقاد، دی دیمر، آنزیم های قلبی، اسکلروزان
ارائه شده از دانشگاه آزمایشگاه تحقیقات پوستی، فلبولوژی و مکانیک سیالات، سیدنی، استرالیا
رفرنس دارد 
کد محصول F1596
نشریه سیج – Sage

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۲۳ صفحه (۱ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه شده است 
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است  
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
تاییدیه اخلاقی
استخدام بیمار
تهیه فوم
مجموعه نمونه
پروتکل
A- نمونه پیش از عمل (قبل از) مجموعه نمونه
B- تزریق اولیه
D- فوم UGS
E- پس از عمل (بعد از) مجموعه نمونه های سیستمیک (AA)
F- پیگیری غربالگری DVT و جمع آوری نمونه (۱ هفته)
پردازش نمونه
تست های انعقاد و شمارش سلول های خونی
نشانگرهای بیوشیمیایی سیستمیک
تحلیل آماری
نتایج
جمعیتی بیمار
پیگیری بالینی
تست انعقاد
دی دیمر
شمارش سلول های خون
نشانگرهای بیوشیمیایی و قلبی سیستمیک
متغیرهای دیگر
بحث

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
هدف: بررسی اثرات بیولوژیکی اسکلروتراپی فوم در بدن انسان.
مواد و روش ها: اسکلروتراپی تحت هدایت سونوگرافی با استفاده از تترادسیل سولفات سدیم ۳٪ یا پلییدوکانول انجام شد. در مجموع ۱۵ میلی لیتر فوم تزریق شد. نمونه ها از ورید های ضد انعقادی، رگ های صاف هدف و رگ های عمیق مجاور قبل، بلافاصله بعد از و ۱ ساعت بعد از عمل جمع آوری شد. نمونه های رحم صافن نیز به صورت متوالی در فواصل ۱۵ سانتی متری تنظیم شده اند. زمان لخته شدن، دی دیمر، شمارش سلولی و پارامترهای بیوشیمیایی اندازه گیری شد. سطوح دی دایمر یک هفته بعد تکرار شد.
يافته ها: ۴۰ روش انجام شد. زمان لخته شدن سیستمیک توسط این روش تحت تاثیر قرار نگرفت. تزریق ۰٫۵ میلی لیتر فوم ۵ سانتیمتر از اتصالات مربوطه سبب فعال شدن پروکوآگولانت در رگهای عمیق سدیم (سدیم تترادیکل سولفات) و رگهای سفتنی هدف (سدیم تترادسیل سولفات و پلییدوکانول) می شود. اثر پروتئین انعقادی در رگهای هدف به حداکثر ۱۵ سانتیمتر رسيد اما در ۴۵ سانتیمتر نرمال شد. سطح D-دیرر به طور قابل توجهی ۱ ساعت پس از درمان با یک عامل افزایش یافت و یک هفته بعد افزایش یافت. سدیم تترادیکل سولفات و به میزان کم پلییدوکانول موجب تغییرات بیوشیمیایی شده است که با هموگلوبین خون مرتبط است.
نتيجه گيري: تزريق اسكلرانسانت هاي فوم باعث فعاليت پروكوكوژنتال وابسته به فاصله در عروق در معرض انسداد مي شود. اسکلروتراپی فوم منجر به ایجاد هموگلوبین و افزایش دی دایمر می شود.
 
۱- مقدمه
اسکلروزانت های پاک کننده سدیم تترادیدیل سولفات (STS) و پلییدوکانول (POL) به طور معمول در قالب فوم در طول اسکلرتری آپیکاسیون تحت هدایت سونوگرافی (UGS) برای درمان رگهای واریسی و اختلالات عروقی استفاده می شود. این عوامل با القای لید سلول اندوتلیال، قرار گرفتن در معرض پروتئین های غشایی زیرزمین با هدف نهایی به دست آوردن فیبروز این روش ممکن است با وقایع نادر ترومبوآمبولیک مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT)، آمبولی ریوی، حملات ایسکمی گذرا و سکته مغزی، پیچیده شود.
قبلا نشان داده شده است که استفاده از اسکلروزانت های با غلظت بالایی در نمونه های پلاسما به طور معنی داری زمان ترومبوپلاستین (APTT)، پروترومبین زمان (PT) و زمان لخته شدن فاکتور Xa (XACT) را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. انکوباسیون درون برون تنیسلول های خون منتقل می شود و همچنین سلول های اندوتلیال کشت شده با غلظت های بالا از اسکلروزانت های شوینده منجر به لیزی سلولی می شود، در حالی که در غلظت های پایین، فعال سازی پلاکت ها و انتشار پروتئین های پلاکتی از میکروپارتول ها (PMP) است که با XACT کوتاه . ما همچنین نشان داده ایم که اجزای خون و بویژه پروتئین های پلاسما، اسکلرواسانت ها را غیرفعال می کنند و در نتیجه کاهش تدریجی غلظت و تغییرات متناوب از یک ضد انعقاد به یک پروتئین پروتئین انعقادی را غیر فعال می کنند. با توجه به ماهیت برون تنی این تحقیقات، فقط مواد مایع مورد بررسی قرار گرفتند زیرا اسکلروزانت های فوم با نمونه های خون بدون در نظر گرفتن ساختار فوم، نمی توانند انسولین شوند.
تنها تعداد انگشت شماری از مطالعات in vivo فواید بیولوژیکی اسکلروتراپی فوم را مورد بررسی قرار داده اند و این یافته ها باعث نتایج متناقضی شده است. یک مطالعه طولانی مدت PT را در هر ۳۰ دقیقه و ۲۴ ساعت بعد از اسکلروتراپی مایع با استفاده از STS گزارش کرد، در حالی که انتشار دیگری گزارش داد که هیچ تغییری در زمان لخته شدن سیستمیک با فسفر STS گزارش نشده است. هیچ یک از این مطالعات، فاکتورهای بیولوژیکی اسکلروزانت های فوم را بر روی عروقهای هدف یا رگهای عمیق مجاور کشف نمی کند که در آن یک ترومبوز وریدی عمقی ممکن است در واقع شکل بگیرد.
در مطالعه حاضر، ما به بررسی اسکلروتراپی فوم در گردش خون و آزمایشات انعقاد، بررسی شد. نمونه ها از گردش خون سیستم، عروق هدف و دره های عمقی مجاور در زمان و فاصله زمانی تعیین شده گرفته شد. در سیستم گردش خون، ما همچنین بررسی اسکلروتراپی در سطوح D-دیمر و نشانگرهای بیوشیمیایی شامل آزمایشهای عملکرد کلیوی و کبدی و آنزیم های قلب انجام دادیم.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Objective To investigate the biological effects of foam sclerotherapy in vivo.

Materials and methods Ultrasound-guided sclerotherapy was performed using a 3% sodium tetradecyl sulphate or polidocanol. A total of 15 mL of foam was injected. Samples were collected from antecubital veins, target saphenous veins and the adjoining deep veins before, immediately after and 1 hour after the procedure. Saphenous vein samples were also taken sequentially at set 15 cm intervals. Clotting times, D-dimer, cell counts and biochemical parameters were measured. D-dimer levels were repeated one week later.

Results Forty procedures were performed. Systemic clotting times were not affected by the procedure. Injection of 0.5 mL of foam 5 cm away from the relevant junctions resulted in procoagulant activity in the adjoining deep veins (sodium tetradecyl sulphate) and the target saphenous veins (sodium tetradecyl sulphate and polidocanol). The procoagulant effect in the target veins reached a peak at 15 cm but normalised at 45 cm. D-dimer levels were significantly increased 1 hour after treatment with either agent and remained elevated one week later. Sodium tetradecyl sulphate and to a lesser degree polidocanol induced biochemical changes consistent with haemoconcentration.

Conclusion Infusion of foam sclerosants results in a distance-dependent procoagulant activity in the exposed vessels. Foam sclerotherapy results in haemoconcentration and elevation of D-dimer.

۱ Introduction

Detergent sclerosants sodium tetradecyl sulphate (STS) and polidocanol (POL) are commonly administered in the foam format during ultrasound-guided sclerotherapy (UGS) to treat varicose veins and vascular malformations. These agents act by inducing endothelial cell lysis, exposure of basement membrane proteins with the ultimate aim of achieving endovascular fibrosis. The procedure may be complicated by rare thromboembolic events such as deep vein thrombosis (DVT),1,2 pulmonary embolism,1 transient ischaemic attacks and stroke.3

We have previously demonstrated that the in vitro administration of high concentration sclerosants to plasma samples significantly prolongs the activated partial thromboplastin time (APTT), prothrombin time (PT) and Factor Xa clotting time (XACT) assays.4 The in vitro incubation of circulating blood cells, as well as cultured endothelial cells with high concentrations of detergent sclerosants, results in cellular lysis, whilst at low concentrations, stimulates the activation of platelets and release of procoagulant platelet-derived microparticles (PMP) that correspond to shortened XACT times.4,5 We have also shown that blood components and in particular plasma proteins deactivate the sclerosants resulting in a gradual fall in the concentration and a corresponding change from an anticoagulant to a procoagulant profile. Due to the in vitro nature of these investigations, only liquid agents were investigated as foam sclerosants could not be incubated with blood samples without affecting the foam structure.

Only a handful of in vivo studies have investigated the biological effects of foam sclerotherapy and those published have produced conflicting results.6–۸ One study6 reported a prolongation of PT at both 30 minutes and 24 hours following liquid sclerotherapy using STS, while another publication7 reported no change in the systemic clotting times with STS foam. None of these studies investigated the biological effects of foam sclerosants on target vessels or the adjoining deep veins where a deep vein thrombus may actually form.

In the current study, we investigated the in vivo effects of foam sclerotherapy on circulating blood cell counts and coagulation assays. Samples were taken from the systemic circulation, target vessels and the adjoining deep veins at set time and distance intervals. In the systemic circulation, we also assessed the effects of sclerotherapy on D-dimer levels and biochemical markers including renal and liver function tests and cardiac enzymes.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا