دانلود ترجمه مقاله پیوند سلول بنیادی آلوژنیک در برابر لوسمی و میزبان – نشریه اسپرینگر

• فهرست مطالب:

چکیده
۱٫مقدمه
پیوند سلول های بنیادی هماتوپوتیک ( خون ساز)
پیوند در برابر بیماری میزبان و پیوند در برابر اثر تومور
GVHD حاد
GVHD مزمن
۲٫پاتوبیولوژی aGVHD( شکل ۱)
سلول های موثر
آسیب بافت : سیتوکین ها ، پروفین ها و FasL.
پیوند سلول های T با استفاده از سلول های ارائه دهنده ی آنتی ژن
پیوند سلول T: آیا APC ها تخصصی واقعا مورد نیاز می باشند ؟
ملکول های محرک
گیرنده های ایمنی اصلی
آنتی ژن های هدف
انتقال
۳٫٫یافتن بهترین دهنده ی سازگار
سایر عوامل تاثیر گذار بر شیوع GVHD
پیش گیری استاندارد
روش های دارویی جدید
تابش لنفاوی کل / ATG
سیکلوفسفامید پس از پیوند
درمان های آنتی بادی مبتنی بر سیتوکین
پنوستاتین(Pentostatin)
ماراویروک (Maraviroc)
۴٫درمان aGVHD
درمان اولیه
مطالعات درمان های سرکوب کننده برای GVHD مقاوم در برابر استروئید
۵٫روش ها / پیشنهادات انتخاب شده ی جدید برای جلوگیری و درمان GVHD حاد
۶٫ پیوند مزمن در برابر بیماری
پیامد های بیماریی زایی و پیوندی
سلول های B و cGVHD
BAFF و هموستاز سلول B درcGVHD
هدفقراردادنمستقیموغیرمستقیمسلولهایTتنظیمی
درمان اولیه ی GVHD
مهار mTOR
درمان دوم cGVHD
cGVHD: مداخلات خاص عضو
۷٫اعمال ایمنی پس از پیوند ضد تومور
ملکول های سیستم ایمنی
مهار کننده های تیروزینکیناز
عوامل هایپومتیلیتینگ ( Hypomethylating)
آنتی بادی های ضد لنفوم
مبارزه با تحمل
سیتوکین به عنوان یک عامل تقویت
واکسن های ضد تومور
مهندسی سلول T
سلول های کشنده ی طبیعی و تزریق لنفوسیت سیتوتوکسیک
تزریق لنفوسیت دهنده
DLIدرلوسمیمیلوئیدمزمن
DLI در میلوما چندفاز
DLI در لوسمی میلوئیدی حاد
DLIدرلنفوم
DLIدرلوسمیلنفوبلاستیکحاد
استراتژی های تکاملی برای DLI
۸٫نتیجه گیری

• بخشی از ترجمه:

نتیجه گیری
پیشرفت های چشمگیر در HCT ، به خصوص استفاده ی گسترده از رژیم های کاهش (باتوجه به درک ما از اهمیت پاسخGVL) به طور قابل توجهی استفاده از پیوند گسترش و مرگ و میر ناشی از درمان را کاهش داده است. با این حال ، ۵ دهه دوران HCT ، GVHD و عود بیماری همچنان به وجود مشکلات آزار دهنده ، و در نتیجه مرگ و میر حتی زمانی که نتیجه ی پیوند موفق است ، دامن می زند. قطع GVHD از پاسخ های GVL موثر و سلول T خاص پاتوژن ، یک چالش فکری محوری است و ممکن است موجب امیدواری برای روش های پیوند بهبود یافته شود. تا آن زمان ، تمرکز آزمایش های بالینی باید بر جلوگیری از GVHD در اشکال حاد و مزمن و مطالعات درمان اولیه در شرایط حاد و مزمن باشد. درمان های سلولی (مانند استفاده از T REG ، سلول های T انتقال یافته ، یا سلول های ایمنی ذاتی مثل NK و iNKT)نیز امیدوار کننده می باشند ، هر چند مداخلات دارویی به طور انتخابی واکنش allo را مهار می کنند ، در حالی که سلول های GVL و T REG ، استراتژی های بسیار مطلوبی می باشند. ارتقا تحمل ، مکانیسم دیگری است که ممکن است GVHD و به خصوص cGVHD را کاهش دهد. همه ی این استراتژی ها از درک بهتر نشانگرهای زیستی GVHD بهره می برند ( مانند نمونه های امیدوارکننده ازجملهTNFR1،HGF،CD25محلول،Baff و …) که می تواند درمان پیشگیرانه و تشدید یا کاهش دوز در سرکوب سیستم ایمنی را تسهیل بخشد. توسعه ی مدل های حیوانی پیشرفته که مشابه شرایط انسان می باشدو درک بهتر cGVHD را تسهیل می بخشد ، مزیت زیادی دارد.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

۸ Conclusions

Dramatic improvements in HCT, especially the widespread adoption of reducedintensity conditioning regimens (given our understanding of the importance of GVL responses) have substantially expanded transplant utilization with reduced treatment- related morbidity and mortality. However, fi ve decades into the HCT Immunologic Outcomes of Allogeneic Stem Cell Transplantation… ۲۶۴ era, GVHD, and relapse continue to remain vexing problems, resulting in symptom burden and mortality even when the transplant outcome is otherwise successful. The dissection of GVHD from effective GVL and pathogen-specifi c T cell responses remains a central intellectual challenge and may provide genuine hope for improved transplant approaches. Until then, the focus of clinical trials should be the prevention of GVHD, both the acute and the chronic forms, and on improved studies of initial therapy in both the acute and chronic settings. Adoptive cellular therapies (e.g., using T REG, transduced T cells, or innate immune cells including NK and iNKT cells) are also promising, although pharmacologic interventions that selectively inhibit alloreactivity, while sparing GVL-inducing cells and T REG are also highly desirable strategies. Promotion of tolerance is another mechanism that may reduce GVHD, especially cGVHD. All of these strategies will benefi t from an improved understanding of GVHD biomarkers (e.g., promising candidates including TNFR1, HGF, soluble CD25, BAFF, and others) that may facilitate preemptive treatment and early dose escalation or de-escalation of immunosuppression [ 56 , 171 – ۱۷۴ ]. Development of improved animal models that better replicate the human condition, and facilitate a better understanding of cGVHD, will also provide great benefit.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله