دانلود رایگان ترجمه مقاله نسبت ایزوتوپ ۱۳C/12C اسیدهای ارگانیک، گلوکز و فروکتوز تعیین شده با HPLC-co-IRMS – الزویر ۲۰۱۴

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده
۱٫ مقدمه
۲٫ آزمایشگاهی
۲٫ ۱٫ مواد شیمیایی
۲٫ ۲٫ نمونه ها
۲٫ ۳٫ آنالیز دستگاهی
۲٫ ۴٫ تعیین نسبت ایزوتوپ
۲٫ ۵٫ محاسبه
۳٫ نتایج و بحث
۴٫ نتیجه

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

۱٫ مقدمه
لیمو و لیمو ترش به صورت میوه های تازه یا آب میوه تجاری شده و در بازار وجود دارد. تاکنون، منشا جغرافیایی لیمو موضوع بحث تجاری نبوده و برچسب‌های کمی منشا آب لیمو را مشخص کرده اند. در نتیجه، مطالعات منشا جغرافیایی بر روی این ترکیب نادر است (بارنز، ۱۹۹۷؛ پلرانو، ماتزا، ماریلیانو و مارچفسکی، ۲۰۰۸). قیمت آب لیمو و آب کنسانتره براساس قدرت اسیدی قابل اندازه گیری، یعنی اساسا غلظت سیتریک اسید و میزان مواد قندی تعیین می شود. بنابراین آب میوه های مصنوعی می توانند با اضافه کردن مواد قندی و یا سیتریک اسید تولید شوند. علاوه بر این، مجلس قانونگذاری اروپا قوانینی درباره تجارت آب میوه شامل نشان جغرافیایی محافظت شده (PGI) وضع کرد. افزودن ترکیبات اسیدی مختلف به علاوه اضافه کردن مواد قندی براساس قانون اروپا مجاز می باشد (دیرکتیو، ۱۹۹۵؛ دیرکتیو، ۲۰۰۱). استفاده از این ترکیبات مجاز در لیست ترکیبات بر روی برچسب محصول باید ذکر شود و همزمان افزودن شکر و ترکیبات اسیدی ممنوع گردد (دیرکتیو، ۲۰۰۱). به علاوه، افزودن مواد قندی در آب میوه ها از ۲۸ اکتبر ۲۰۱۳ مجاز نخواهد بود (دیرکتیو، ۲۰۱۲). در نتیجه، اکثر کارهای تحقیقی بر روی مشخصه سازی صحت اجزای اصلی آب لیمو تمرکز داشته و چندین روش برای شناسایی این افزودنیها ارائه شده است.
نسبت غلظت بین سیتریک اسید و ایزوسیتریک اسید برای تعیین میزان سیتریک اسید اضافه شده استفاده شده است. متاسفانه محدوده نسبت غلظت بزرگ است که به ناشناخته ماندن افزودنی سیتریک اسید می-انجامد (AIJN). سیتریک اسید، تولید شده به صورت صنعتی، از تخمیر منابع مختلف مانند چغندر و شیره نیشکر، شیره ذرت، یعنی از گیاهان مختلف با متابولیسم‌های نوع C3 و C4، به دست می آید. یکی از مهمترین تفاوت‌ها بین کربوهیدراتهای این گیاهان نسبت ایزوتوپ کربن ۱۳ آنهاست (δ۱۳C یا ۱۳C/12C): مقادیر δ۱۳C کربوهیدرات‌های C3 در محدوده ۲۴%->δ۱۳C>34%- است در حالی که محدوده کربوهیدرات C4، ۱۰%->δ۱۳C>17%- می باشد (مایر- آگنشتاین، ۱۹۹۹). از آنجایی که لیموها متابولیسم C3 دارند، تنها مقدار قابل‌توجه ترکیب نوع C3 می تواند نسبتهای ایزوتوپی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین اسپکترومتری جرمی تعیین نسبت ایزوتوپ (IRMS) یک روش جایگزین برای افزودن سیتریک اسید و مواد قندی نوع C4 می باشد (دونر، ۱۹۸۵؛ جامین و همکاران، a1998). به منظور بهبود کنترل صحت، نسبت ایزوتوپ پروتئینهای میوه به عنوان یک مرجع داخلی استفاده شد (جامین و همکاران، b1998). ترکیب آنالیز چند ایزوتوپی اجازه شناسایی افزودنی سیتریک اسید نوع C3 را می دهد (گونزالس و همکاران، ۱۹۹۸؛ جامین، مارتین، سانتاماریا- فرناندز و لیز، ۲۰۰۵). در این مطالعات یک پیش نیاز برای به دست آوردن اطلاعات ایزوتوپی، استخراج و جداسازی هر جزء از مخلوط میوه، و همچنین در برخی آزمایشها، سیتریک اسید نیاز به مشتق شدن و مطالعه به وسیله ۲H-NMR دارد. این مراحل خالص سازی می تواند استفاده از تکنیکها در کاربردهای جریان عادی کنترل صحت را محدود کند. به علاوه تعیین نسبت ایزوتوپ کربن ۱۳ در مواد قندی بر روی کل مخلوط انجام می شود (ساکاروز+ گلوکز+ فروکتوز) و این تعیین جهانی نسبتهای ایزوتوپ می تواند برخی از افزودنیهای قندی را پنهان کند.
اخیرا پیوندی بین کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC) و اسپکترومتری جرمی نسبت ایزوتوپ (IRMS) به واسطه یک وجه مشترک تضمین کننده اکسیداسیون شیمیایی (co) به دست آمد. یک مقاله مروری جدید (گودین و مک گولاک، ۲۰۱۰) برخی از کاربردهای این تکنیک را به تفصیل بیان می کند که تعیین δ۱۳C ترکیبات یکتای برگرفته از یک مخلوط پیچیده بدون گذراندن مراحل خالص سازی را انجام می دهد. علی رغم استفاده های بالقوه در صحت و سلامت غذا، از این روش به ندرت برای این کاربرد استفاده می شود. براساس دانسته های ما، پیوند HPLC-co-IRMS تنها برای عسل (کابانرو، رسیو و روپرز، ۲۰۰۶؛ الفلین و رازکه، ۲۰۰۸)، اثبات وجود کافئین (ژانگ، کجاوینسکی، فدرر، اشمیت و یوکمن، ۲۰۱۲) مشروب (کابانرو، رسیو، روپرز، ۲۰۰۸؛ کابانرو، رسیو و روپرز، ۲۰۱۰؛ گویون، گایارد، سالاگویتی و مدینا، ۲۰۱۱) استفاده شده است. HPLC-co-IRMS به اندازه گیری نسبت δ۱۳C اجزای اصلی مشروب کمک می کند (گویون و همکاران، ۲۰۱۱)، همچنین این تکنیک برای تعیین ترکیبات لیمو که اساسا از آب، اسیدها و مواد قندی تشکیل شده است، به کار می رود (سوسی، فاچمن و کراوت، ۲۰۰۰).
این مطالعه کاربرد HPLC-co-IRMS را برای تعیین نسبت ایزوتوپ کربن ترکیبات عمده لیمو ارائه می کند. استراتژی اصلی در این مقاله پیدا کردن پاسخی برای اختلاف قابل توجه غلظت بین اسیدها و مواد قندی است. مقادیر δ۱۳C در اسیدهای آلی، گلوکز و فروکتوز در ۳۵ نمونه قابل اعتماد لیمو و آب لیموی به دست آمده از میوه های آب گیری شده در آزمایشگاه تعیین شد. سپس ۳۰ نوع لیمو و آب لیموی تجاری آنالیز شده و مقادیر δ۱۳C آنها با مقادیر بانک اطلاعاتی قابل اعتماد مقایسه شدند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

۱٫ Introduction

Lemons and limes are commercialised as fresh fruits or as juices, oils can also be found on the market. Until now, geographical origin does not appear as a real commercial argument and few labels mentioned the lemon/lime juice origin. As a result, geographical origin studies on these matrix are scarce (Barnes, 1997; Pellerano, Mazza, Marigliano, & Marchevsky, 2008). The price of lemon and concentrate juice is determined on the basis of titratable acidity, i.e. citric acid concentration essentially, and sugar content. Thus, adulterations could be performed by the addition of exogenous sugar and/or citric acid. Moreover, European legislation elaborated regulations fixing the fruit juices trade including protected geographical indication (PGI). The addition of various acidifying compounds is authorised as well as the addition of sugars according to European reglementation (Directive, 1995; Directive, 2001). The use of such authorised compounds must be mentioned in the ingredients list of the product label and the simultaneous addition of sugar and acidifying product is prohibited (Directive, 2001). Moreover, sugar addition in fruit juices will be no more authorised from 28 October 2013 (Directive, 2012). As a result, most of the research works are focus on the characterisation of the authenticity of main components of lemon juice and several pathways were envisaged to detect such additions. Concentration ratio between citric and isocitric acid has been used to detect added citric acid. Unfortunately, this concentration ratio range is large leading to undetected citric acid addition (AIJN). Citric acid, industrially produced, results from the fermentation of various sources like beet and cane molasses, corn syrups i.e. from plants with either ‘‘C3’’ or ‘‘C4’’ type metabolisms. One of the main differences between these plants carbohydrates is their carbon 13 isotope ratio (d13C or 13C/12C): ‘‘C3’’ carbohydrates d13C values are in the range 34 < d13C < 24‰ whereas for ‘‘C4’’ carbohydrates, the range is 17 < d13C < 10‰ (Meier-Augenstein, 1999). As lemons have a ‘‘C3’’ metabolism, only important amount of ‘‘C3’’ type compound could influence isotopic ratios. Therefore, isotope ratio mass spectrometry (IRMS) determination became a choice method for ‘‘C4’’ type citric acid and sugars adulteration (Doner, 1985; Jamin et al., 1998a). In order to improve the authenticity control, isotope ratio of fruit proteins were used as an internal reference (Jamin et al., 1998b). Combination of multi-isotope analysis also allowed the detection of ‘‘C3’’ type citric acid adulteration (Gonzalez et al., 1998; Jamin, Martin, Santamaria-Fernandes, & Lees 2005). In those studies, a prerequisite to obtain isotopic information is the extraction and separation of each component from the fruit matrix, moreover for some experiments, citric acid needs to be derivated to be studied by 2 H-NMR. These purification steps could limit the use of those techniques in authenticity control routine applications. Moreover, the determination of carbon 13 isotope ratio of sugars is performed on the overall mixture (sucrose + glucose + fructose) and this global determination of isotope ratios could hide some sugars additions. Recently, the link between high performance liquid chromatography (HPLC) and isotope ratio mass spectrometry (IRMS) was achieved through an interface insuring a chemical oxidation (co). A recent review (Godin & McCullagh, 2011) details some applications of this technique that allows d13C determination of single compounds coming from a complex mixture without any purification steps. Despite its potential uses in food authenticity, it has been scarcely applied for this type of application. To our knowledge, the link HPLC-co-IRMS has only been applied for honey, (Cabanero, Recio, & Rupérez, 2006; Elflein & Raezke, 2008) caffeine authentication, (Zhang, Kujawinski, Federherr, Schmidt, & Jochmann, 2012) and wine (Cabanero, Recio, & Rupérez, 2008; Cabanero, Recio, & Rupérez, 2010; Guyon, Gaillard, Salagoity, & Medina, 2011). As HPLC-co-IRMS allows d13C ratio measurement of major wine components, (Guyon et al., 2011) this technique has been applied to the authentication of lemon matrix which is essentially made up of water, acids and sugars, (Souci, Fachmann, and Kraut, 2000). This study presents the application of HPLC-co-IRMS to the determination of carbon isotope ratio of major lemon components. An original strategy was set up to answer to the important difference in concentration between acids and sugars. Organic acids, glucose and fructose d13C values were determined on 35 authentic lemon or lime juices obtained from the fruits squeezed in the laboratory. Then 30 commercial lemon or lime juices were analysed and their d13C values confronted to authentic databank values.