دانلود ترجمه مقاله سنجش سرمایه اجتماعی با طرح آمار رسمی در ایتالیا – مجله الزویر

• فهرست مطالب:

 چکیده
۱ مقدمه
۲ مرور مختصری بر منابع تجربی و نظری
۲ ۱ چارچوب نظری
۲ ۲ از تئوری تا اندازه گیری: تجربه ها و مسائل باز
۳ طرح های اندازه گیری فعلی در آمار های رسمی
۳ ۱ همکاری ایستات( موسسه آمار ملی ایتالیا) بانک ایتالیا
۳ ۲ حوزه روابط اجتماعی در پروژه رفاه پایدار و عادلانه شورای ملی اقتصاد و کار ایستات
۳ ۳ سرمایه اجتماعی و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی
۴ نتیجه گیری

• بخشی از ترجمه:

تلاش برای پوشش دادن چند بعدی بودن سرمایه اجتماعی از طریق ترکیب اطلاعات سطح خرد(میکرو) در دو منبع متفاوت، ظاهرا امری مفید و امید بخش است. تجزیه تحلیل ما،مجموعه ای از شاخص ها را برای ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی برای بررسی خصوصیات افراد مربوط به مقادیر مختلف این ابعاد شناسایی کرد.نتایجی که امکان شناسایی مجموعه حداقلی از اطلاعات را برای قرار دادن در ماژول تک کاره سرمایه اجتماعی نظر سنجی آینده می دهد، می تواند بر تقسیم سنتی مرکز-شمال در برابر جنوب مناطق ایتالیا بر طبق سرمایه اجتماعی غلبه کند و این را نمی توان تنها بر اساس یکی از دو نظر سنجی مورد استفاده شناسایی کرد.
با این حال، تجربه های فعلی جمع اوری داده ها و تولید شاخص های مطمئن سرمایه اجتماعی نشان می دهد که تاکید و تمرکز اصلی بر لزوم منابع اطلاعاتی جدید است. نظر سنجی های سنتی مورد استفاده در تحقیقات مربوط به سرمایه اجتماعی بر اساس پروژه رفاه پایدار و عادلانه شواری ملی اقتصاد و کار به شدت ناکافی می باشند. این منابع جدید باید بتوانند از اندازه گیری چند بعدی مفهوم پشتیبانی کرده و دانش را از سرمایه اجتماعی همراه با پایداری اجتماعی اقتصادی و رفاهی توسعه دهد. برای پوشش دادن رفتار فردی واقعی در شرایط واقعی، ابزار های جدید مورد نیاز می باشند نظیر تصاویر و داستان ها که این البته به معنی اصلاحات عمیق در طرحهای تحقیقاتی و روش های اندازه گیری است.
از دیدگاه شرکتی، فرصت های جدید در جمع آوری داده ها، به خصوص روابط اجتماعی و اعتماد درون و خارج از شرکت ها و سازمان ها می توانند از استاندارد سازی تعاریف و طبقه بندی های شاخص هایGRI در گزارش های اجتماعی ناشی شوند. اولین گام در این راستا، همکاری بین ایستات و شبکه مدیر CSR ایتالیایی برای هماهنگ سازی شاخص های محاسبه شده بر اساس دستور العمل های GRI با تعاریف و طبقه بندی سیستم های آماری ایتالیایی می باشد.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction Since the late 90s the concept of social capital (SC) has gained a wider interest among researchers and policy makers. This interest has developed alongside the results of some promising reports that showed how social capital could help to explain relevant aspects, not only of production processes and the economic development, but also of social life (health, housing). In the past decade, the attempts to incorporate relational aspects into the theories on development have produced some interesting practical consequences in Italy (territorial pacts, business incubators, etc.). The concept has been frequently used in the strategic policies of many local authorities or non-profit associations. So, the need to measure it at national and territorial level has become a more urgent one. The aim of this paper is to present the latest initiatives in measuring social capital in which the Italian National Statistical Institute (Istat) is involved. After a brief review of the theoretical literature and the main measurement experiences, the paper describes firstly the joint Istat – Bank of Italy attempt to produce a multidimensional measure of SC at regional level using different surveys, aimed to test a set of indicators to enclose in an ad hoc module on SC. Secondly the particularly relevant effort to insert the measurement of social capital dimensions in the debate on individual well-being and social progress made by the National Council for Economics and Labour (NCEL) – Istat’s Project on Fair and Sustainable Well-being. And, finally, it presents the opportunities of analysis coming in the near future from the statistical use of the social reports of the enterprises, as envisioned by the Istat – Italian CSR Manager Network (CMN) collaboration connected to the Global Reporting Initiative (GRI). 2. Brief review of theoretical and empirical literature 2.1. Theoretical framework The concept began to be used in the 1970s as a rehash of ideas not new to sociologists (Portes, 1998). Loury (1977) explains the different degree of success of young people in increasing their human capital using this concept. Granovetter shows how the social networks influence the job search, and how the employer’s networks offer a fundamental resource for the organisation of production, that is trust (Granovetter, 1973). In the 1980s, SC is described independently by Bourdieu and Coleman. Bourdieu (1986) explicitly distinguishes SC from economic and cultural capital, defining it as personal relations that can be directly mobilized by an individual to pursue his own ends and to improve his social position. SC is a capital because it can be converted into other forms of capital and because its maintenance and reproduction entails an investment of time and money on socializing. The quality and quantity of SC are directly related to the social position of those who possess it, the prestige of the reference group and the size of the networks. According to Coleman, the SC is not an individual resource but an attribute of social networks and social structure. SC is embedded in relations among people and it is a public good. Coleman identifies the following shapes of SC: obligations and expectations, information potential, norms and effective sanctions, authority relations, appropriable social organization and intentional organization (Coleman, 1988; 1990). 6 Alessandra Righi / Procedia – Social and Behavioral Sciences 72 ( 2013 ) 4 – ۲۲ According to Putnam, SC is a set of features of social organization such as trust, norms and social networks (Putnam et al., 1993). In subsequent work he states that SC refers to interpersonal ties, social networks, reciprocity and trust arising from the ties (Putnam, 2000). For Putnam, it reflects essentially the involvement of individuals in social networks, the creation of reciprocity relations and interpersonal or generalized trust. Trust is considered a prerequisite for involvement in networks of civic engagement and for long-term preservation of social relations. Fukuyama further accentuates the importance of interpersonal trust, which he defines as a social virtue that would help reduce transaction costs and facilitate economic relations (Fukuyama, 1995). Putnam understands that what is productive for a social group may be unproductive for another group and he identifies the different consequences of dealing with a bridging SC (aimed at creating links between groups) or a bonding SC (aimed at re-establishment of ties of a specific group) (Putnam, 2000). Lin, following the Coleman’s approach, emphasizes the importance of the proactive investment in profitable relationships for the achievement of its own purposes (Lin, 2001). Moreover, having access to SC depends on the individual’s position in the social structure, on its role within the network, on the strength of its strong ties (family relationships and friendship) and weak ties (other social relations, concepts already considered by Granovetter) (Lin, 2001). Even more clearly Rostila (2011) writes: “individual social capital is in fact ‘ordinary’ resources (money, information, material resources, knowledge, etc.) that are originally owned by an individual but become available to another individual and form his/her social capital”.