دانلود مقاله ترجمه شده اثرات تخریب زیستگاه و ترکیب ماتریکس بر گونه های تالاب ها – مجله الزویر

فهرست مطالب:

 چکیده
۱ مقدمه
۲ روش ها
۲ ۱ منطقه مورد مطالعه
۲ ۲ گروه های گونه های و زیستگاه های تالابی ویژه
۲ ۲ ۱ پرندگان تالابی
۲ ۲ ۲ لاک پشت
۲ ۳ طرح مطالعه و انتخاب چشم انداز
۲ ۴ پیمایش میدانی
۲ ۴ ۱ پیمایش های پرندگان تالابی
۲ ۴ ۲ پیمایش های لاک پشت
۲ ۵ آنالیز های آماری
۳ نتایج
۳ ۱ اهمیت نسبی متغیر های پیش بینی(مستقل )چشم اندار
۳ ۱ ۱ پرندگان تالابی
۳ ۲ لاک پشت ها
۴ بحث
۵ نتیجه گیری

بخشی از ترجمه:

با توجه به این که لاک پشت ها و پرندگان تحت برخی تنزل و کاهش جمعیت با شیب جدید  در  سراسر جهان قرار دارند(ارزیابی هزاره اکوسیستم، ۲۰۰۵)، این مطالعه دارای اهمیت فراوانی برای حفاظت تالاب ها و  طراحی چشم انداز می باشند. نتایج ما  موید این مطلب است که تخریب زیستگاه یک عامل اصلی در مقیاس چشم اند از در کاهش جمعیت پرندگان تالابی است و نشان می دهد که تخریب زیستگاه نقش بسیار مهمی در تنزل گونه ای لاک پشت آب شیرین  دارد. نخست،  این مطلب حاکی از آن است که  به حداقل رساندن تخریب زیستگاه، صرف نظر از پیکر  و آرایش بندی آن ها، برای حفظ پرندگان تالابی دارای اهمیت فراوانی است.  دوما، با توجه به حفاظت  زیستگاه های اصلی تالابی، (  اسمیتلچ و بودی ۲۰۰۳)، کاهش تخریب جنگل های اطراف تالاب های حفاظت شده می تواند مزیت های زیاد برای  حفاظت لاک پشت های  آب شیرین داشته باشد. اثر قابل توجه پوشش جنگل روی لاک پشت  نخسین  دلیل در تایید   این ادله است که   مناطق ضربه گیر تالابی ناکافی هستند و جنگل های حفاظت شده در سیاست تالابی برای حفظ لاک پشت ها  هم به عنوان زیستگاه(  بالمن و گیبون ۲۰۰۱) و دالان های مهاجرتی غیر ضروری می باشند( رو و گروج ۲۰۰۷). هم چنین این نشان می دهد که افزایش تکمیل و یا کامل شدن چشم انداز  ( دسترسی به منابع چند گانه) باید اولویت ها را در کاهش ایزولاسیون قطعه بندی تالاب( یعنی مقدار تالاب) در طراحی چشم انداز برای حفاظت لاک پشت را در نظر بگیرد. به علاوه، نتایج ما به وضوح نشان می دهد که ایجاد تالاب به تنهایی دارای تاثیر اندکی بر لاک پشت های در حال کاهش آب شیرین می باشند . احیای ماتریکس( جنگل کاری) حول تالاب های حفاظت شده بسیار کارامد تر خواهد  بود. برای همه گونه های در حال انقراض و کاهش تالابی، سیاست های تالابی و برنامه های احیایی بر اساس   پیکر بندی تالاب ( اندازه متوسط تالاب، فاصله نزدیک ترین همسایه)، دارای  برایند ها و  اثرات کم تری خواهند بود مگر این که به طور همزمان با افزایش مقدار کل تالاب و جنکل همراه باشند. تغییر در ساختار و پیکره تالاب به تنهایی نمی تواند اثرات کل تخریب زیستگاه و یا پرندگان و لاک پشت ها را جبران کند. از این روی، نتایج ما نشان می دهد که درک اهمیت اثرات چشم انداز ها می تواند  در اولویت بندی حفاظت زیستگاه و احیای آن در زمینه حفاظت چند گونه ای مهم باشد.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction Worldwide declines of wetland birds and turtles are attributed to wetland loss and fragmentation at a landscape-scale, with anthropogenic land-uses such as roads and development also implicated (Millennium Ecosystem Assessment, 2005). However, the relative contributions of these landscape-scale predictors remain unclear. Wetland birds and turtles have received considerably less attention than other taxa (e.g., amphibians) in landscape ecology, and the effects of landscape structure on their abundance and distribution are less well understood (Attum et al., 2008; Joyal et al., 2001; Tozer et al., 2010; Semlitsch and Bodie, 2003). Habitat loss generally has strong negative effects on species distribution and abundance relative to weaker and variable effects of habitat fragmentation (Fahrig, 2003). In wetland ecosystems, the loss of wetland habitat has strong negative effects (e.g., Naugle et al., 2001; Tozer et al., 2010). Strong negative effects of wetland isolation (e.g.: Joyal et al., 2001; Smith and Chow-Fraser, 2010; Attum et al., 2008; Shriver et al., 2004) are also reported for wetland birds and turtles, and these are often reported as fragmentation effects. However, estimating the separate effects of wetland loss and wetland fragmentation is difficult because are they typically strongly correlated (Fahrig, 2003). Therefore, the current understanding of the relative importance of habitat loss and fragmentation for wetland birds and turtles is limited. In addition to the loss and fragmentation of habitat, the composition of the intervening space between habitat (or matrix composition) can also influence species abundance and distribution (Fahrig, 2001; Prugh et al., 2008). The amount of forest cover, agriculture and roads surrounding wetlands have all been suggested to affect wetland birds and turtles. Forest cover is generally expected to be a positive matrix element (Alsfeld et al., 2010). For turtles, upland forest surrounding wetland is important for movement and refugia (i.e.: short-term inactivity; Buhlmann and Gibbons, 2001). Farmland is generally expected to have negative impacts due to increased dispersal mortality (Saumure et al., 2007), reduced wetland quality from nutrient and pollutant runoff (Sterrett et al., 2011), and wetland infilling from sedimentation (Naugle et al., 2001). Lastly, roads generally have negative effects on wildlife populations (Rytwinski and Fahrig, 2012), either due to mortality or road avoidance behavior. However, these matrix composition variables can also be correlated with wetland loss and/or fragmentation (e.g.: landscapes with high agriculture often have high wetland loss) or with each other (e.g.: landscapes with low forest cover often have low road density). Correlations among landscape predictors (multi-collinearity) may confound inferences about the effects of wetland loss, wetland fragmentation and/or matrix composition. For example, Findlay and Houlahan (1997) were not able to determine whether forest cover or road density was the main driver of landscape effects on wetland biota, due to the high correlation between these two variables. High multi-collinearity reduces statistical power and causes the estimation of regression coefficients to be highly error-prone, leading to variability in the estimated direction and magnitude of effects (Eigenbrod et al., 2011). A possible example is the wide range of reported effects of forest cover on wetland birds (e.g., positive, Alsfeld et al., 2010; negative, Budd and Krementz, 2010; no effect, Findlay and Houlahan, 1997). It may not be possible to avoid multi-collinearity altogether in landscape ecology studies because the underlying processes causing landscape patterns are often linked. However, a comparative mensurative experimental approach which requires a priori selection of landscapes can minimize these correlations, allowing the estimation of separate effects (Fahrig, 2003). We hypothesize that multi-collinearity among landscape-scale variables has not yet been adequately addressed in previous investigations of the effects of landscape structure on wetland birds and turtles. Therefore the relative importance of the major landscape variables causing declines in these species is largely unknown.While the literature to date suggests that any or all of wetland loss, fragmentation and matrix composition could explain declines in wetland birds and turtles, in a management context it is important to know their relative effects. Landscape-scale variables represent competing landscape-scale management options that could be applied independently of one another. Therefore, estimating their relative effects would help prioritize future conservation management action. For example, if wetland biota respond negatively to wetland fragmentation (independent of wetland loss) then wetland policies should focus specifically on conserving and restoring large wetlands. Because multicollinearity can confound inferences about species responses to landscape structure and misguide management recommendations, studies with landscape planning or species recovery applications must disentangle the estimated effects of landscape-scale predictors.