دانلود مقاله ترجمه شده عوامل گشاد کنندگی عصاره هارمین و هارمیلان بدست آمده از دانه اسپند – مجله الزویر

فهرست مطالب:

چکیده
۱ مقدمه
۲ مواد و روش ها
۲ ۱ معرف های شیمیایی و دارو ها
۲ ۲ گیاه
۲ ۳ عصاره گیری و استخراج ترکیب طبیعی
۲ ۴ جانوران
۲ ۵ تهیه حلقه آئورتی
۲ ۶ فعالیت رادیکال زدایی
۳ آنالیز های آماری
۳ ۱ شیمی
۳ ۲ تاثیر روی پتاسیم کلرید و انقباضات ناشی از نورآدرنالین
۳ ۳ تاثیر روی پیش تیمار با L NAME و اندومتاسین
۳ ۴ اثرات پیش تیمار با پروزاسین و IBMAX
۳ ۵ اثرات هارمین و هارمالین روی استراحت مستقل از اندوتلیوم
۳ ۶ اثرات پیش تیمار با دیلیتیازم
۳ ۷ اثرات انقباضات فنیل فرین
۳ ۸ تست رادیکال زدایی
۴ بحث

بخشی از ترجمه:

این مطالعه نشان می دهد که اثرات کاهندگی فشار سرخرگی هارمین و هارمالین بر سلول های صاف وریدی و پوششی معنادار می باشد.انقباض ایجاد شده توسط نورآدرنالین در آئورت موش وابستگی کمی به ورود کلسیم بار مثبت از طریق کانال های کلسیمی دارد که مقاومت جزیی به بلوکر های آلی کانال های کلسیم این را به وضوح نشان می دهند.با این حال چندین گزارش نشان داده اند که انقباض نورآدرنالین یک یک فرایند پیچیده ناشی از جا به جایی کلسیم درون و برون سلولی می باشد. در واقع ، انقباض ناشی از NA یکی از مولفه های مهی است که به آزاد شدن کلسیم از ذخایر درون سلولی بستگی دارد و این در حالی است که جزء تونیک یا ماهیچه ای بستگی به جریان کلسیم و فعالسازی چندین پروتین نظیر کیناز پروتین C دارد.
هارمین و و هارمالین موجب مهار این انقباض به صورت کاملا وابسته به دوز شدند.با این حال حذف تدریجی اندوتلیوم موجب کاهش اثرات استراحتی و کاهندگی فشار این آلکالویید ها می شود و این نشان می دهد که علاوه بر اثر الکالویید ها روی سلول های ماهیچه ای صاف وریدی، هارمین و هارمالین موجب القای استراحت وابسته به اندوتلیوم می شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص نقش اندوتلیوم در استراحت ناشی از آلکالویید، L-NAME و اندومتاسین برای بلوک کردن مسیر گپروستوسایکلین و NO مورد استفاده قرار گرفته اند. نتایج ما نشان می دهد که مقادیر IC50 هارمالین به طور معناداری موجب افزایش ۲٫۷۲ برابری در حضور L-NAME و ۱٫۳۲ برابری در حضور اندومتاسین می شود و این حاکی از آن است که NO و (PGI2) در اثرات کاهندکی فشار سرخرگی توسط هارمالین نقش دارند.با این حال در رابطه با هارمین، پر واضح است که مکانیسم کاهندکی فشار سرخرگی آن مستقل از اندوتلیوم می باشد از آن جا که هیچ تغییری با پیش تیمار L-NAME مشاهده نشده ایت و به علاوه هارمین در حضور اندومتاسین فعال تر می شود. این مشاهدات تا حدودی با یافته های شی و همکاران همخوانی دارد چرا که ان ها گزارش کردند که NO در اثرات هارمین و هارمالین مبنی بر کاهش فشار وریدی نقش دارند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Peganum harmala L. (Zygophyllaceae), known as harmel, grows spontaneously in uncultivated and rocky areas from Mediterranean region (semiarid region) [1]. Peganum harmala is used in traditional medicine and is rich in alkaloids that have a wide spectrum of pharmacological actions in various areas. These include antispasmodic, antipyretic [2,3], anticancerous [4], central nervous system effects[5], hallucinogenesis[6], central monoamine oxidase inhibition [7], binding to various recep-tors including 5-HT and the benzodiazepine-binding receptors [8], platelet aggregation inhibitory [9] and immunomodulatory effects [10]. Ethnopharmacological observations have reported the hypotensive effects of Peganum harmala [1], also Aarons et al. [11], have demonstrated that harmala alkaloids include systemic arterial blood pressure reduction. However, the cellular and molecular mechanisms by which these alkaloids exert their actions remains unclear even though recent studies have elucidated in part the mechanism of action related to the vasorelaxant effects of synthetic -carboline harmala-alkaloids [12,13]. We recently reported the vasorelaxant effect of a methanolic extract from seeds of Peganum harmala (MEP); our results suggested that the vasodilatory effect of this extract is endothelium-independent and is related to the inhibition of cyclic-AMP phosphodiesterase [14]. The present study extends the exploration of the vasorelaxant-mechanism of harmala-alkaloids and compares the mechanism-pathways between natural compounds extracted from the plants and their synthetic form as proposed by Shi et al. [13]. 2. Material and methods 2.1. Chemical reagents and drugs Acetylcholine chloride, noradrenaline (bitartrate salt), phenylephrine hydrochloride, diltiazem, sodium nitroprusside, N-nitro-l-argenine methyl ester (L-NAME) and indomethacin were purchased from Sigma Chemical Co. (St. Louis, USA) and dissolved in distilled water. Prazosin (Pfizer), IBMX (3- isobutyl,1-methylxanthine), Sigma Chemical Co. (St. Louis, USA), were dissolved in dimethylsulfoxide (DMSO). The final DMSO concentrations (0.001%) did not significantly affect the results. Ascorbic acid (10−۴ M) was added to fresh noradrenaline solutions to prevent possible oxidation. 2.2. Plant Peganum harmala L. (Zygophyllaceae) fresh seeds were collected from the Atlas region of Morocco, in May 2000 and botanically identified by the botanical section of U.F.R: Naturals Products, Faculty of Medicine and Pharmacy (Rabat), where a specimen is preserved (number PH-00052). 2.3. Extraction of natural compound Fresh and powdered seeds were prepared as previously described (Berrougui et al. [14]). The natural compounds (harmaline and harmine) were extracted from the last fraction (methanolic extract) as fellow: briefly, methanolic extract was eluted on a silica gel column initially with pure chloroform (CHCl3), and then increasing amounts of methanol (CH3OH). All fractions obtained from this silica gel column were subjected to thin layer chromatography (TLC) examination using CHCl3–MeOH (9:1). Same fractions were pooled and the harmine and harmaline were washed successively in CHCl3 and MeOH, crystallised and then analysed by TLC, 1H NMR, 13C NMR (Nuclear Magnetic Resonance) and mass spectrometry. 2.4. Animals Wistar rats weighing 100–۱۲۰ g, were purchased from Harlan Iberica (Barcelona, Spain). All experiments were performed ´ according to guidelines for the ethical treatment of animals of the European Union (86/609/EEC). All rats were fed with standard rat chow (Panlab SRL, Barcelona, Spain) and maintained in a temperature-controlled room (24 ± ۲ ◦C) with 60 ± ۲۰% relative humidity, a 12 h light–dark cycle and with free access to standard rat chow and drinking water. All experiments were performed on 12–۱۴-week-old rats. The animals were sacrificed by cervical dislocation and the aorta was rapidly dissected.