دانلود رایگان ترجمه مقاله بارکدینگ میله ای دی ان آی Buplerum در طب چینی – الزویر ۲۰۱۴

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

مقدمه
Chiatu (Bupleuri radix) ، ریشه های خشک Bupleurum DC چینی و B.Scorzonerifolium Willd یکی از گیاهان معروف طب سنتی چین با تاریخچه مصرف و کاربرد پزشکی بیش از دو هزار سال است . طب سنتی چین بر این باور است که Chiatu متابولیسم داخلی و بیرونی بدن را تضمین میکند و گرمای زیان آور و مضر را از سطوح خارجی و پهنه مساحت پراکنده می کند ، درد کبد را تسکین می دهد و از نظر افرادی چون یانگ و کی ( که “انرژی حیات ” و ” نیرو حیات و عمر” را در نظریه TCM بیان کردند ) حمایت میکند. نقض و نارسایی از نظر یانگ و کوی منجر به نقصان و کاهش کارکردهای بدن می شود و این کاهش و نقصان منجر به کاهش متابولیسم و بد کارکردی کل بدن یا اندام های خاص می شود. نشانه های چون اعتماد به نفس پایین ، خستگی و ضعف ، کاهش اشتها ، اسهال مزمن ، پایین افتادگی رو به پایین اندامها ( مثل پرولاپس رکتوم ، افتادگی معده ، پرولاپس رحم ) تمامی نشانه های از نقض و عیب کارکرد دستگاه های بدن و بی اعتباری نظریه یانگ و کیو است . Chiatu یکی از مولفه های مهم تجویز درمان مثل نشانه های است که نظریه یانگ و کیو را تایید و حمایت میکنند. Chiatu براساس راهنما دارویی کشور چین در درمان سرماخوردگی همراه با تب ، آنفلوانزا ، هیپاتیت ، مالاریا ، پرولاپس رحم ، پرولاپس رکتوم ، دوران قاعدگی های طولانی ) مفید است .
Bupleurum L(Apiaceae) تقریباٌ دارای ۱۵۰ گونه در سرتاسر جهان است . حدود ۴۴ گونه ، ۱۷ نوع و ۷ ریخت از Bupleurum L(Apiaceae) در کشور چین شناسایی شده است ، که بین ۲۷ ایالت کشور چین توزیع شده اند ( شهرهای مناطق خود مختار ) . اگر چه کاربرد بالینی دو گونه فوق الذکر رسماٌ در کتاب راهنما دارویی چین تایید شده است ، اما کاربرد پزشکی ۲۶ گونه ، ۶نوع و ۱ ریخت از Bupleurum مثل B.longiradiatum Turcz دارای عناصر سازنده سمی و B.hamiltoni Balak دارای محتویات غیر قابل تشخیص سایکو سوفانین است . حتی ۵ یا ۶ گونه مختلف از Bupleurum محلی در برخی از مناطق به نام Chiatu مصرف و استفاده می شوند . این سردرگمی ( عمدی یا غیر عمدی ) منجر به ایجاد کیفیت های نسبتاٌ متغیر مواد خام Chiatu در بازار چین می شود.
تشخیص دقیق داروهای خام برای کاربرد ها و مصارف امن بالینی Chiatu در روشهای پزشکی TCM و برای تحقیقات دارو شناسی و شیمیایی مهم است . معهذا، تحقیقات مرسوم آناتومی و شیمی آرایه ای ارزش محدود و اندکی را برای تعیین منشاء گیاهی و کنترل کیفیت Chiatu قائل شدند ، و از این رو، به روش معتبرتری برای شناسایی و تشخیص منشاء گیاهی و کنترل کیفیت Chiatu نیاز می شود. اقداماتی جهت بررسی احتمال عملی و کاربرد پذیری توالی های فاصله گذار رونوشت شده داخلی ( ITS) جهت تعیین هویت گیاهان طبی Bupleurum انجام شده است .متوجه شدیم که آرایش خطی و صف بندی همساخت و متناظر توالی های ITS بین اعضاء ژن Bupleurum و برون گروه یا گروه های بیگانه کمتر از ۷۵% بوده است ، در حالی که آرایش خطی درون گروهی بیش از ۸۷ درصد بود ، به طوری که نمونه های گیاهاهان مشابه حداقل ۹۹درصد با ITS شباهت داشتند . بنباراین پیشنهاد و توصیه میکنیم که توالی های ITS به عنوان نشانگرهای معتبر مولکولی تشخیص Chiatu استفاده شوند ، البته نیز ۶ گروه دیگر از گونه های مختلف را با تجانس و تشابه بیش از ۹۹درصد توالی ITS کشف کردیم ، به طوری که این گونه ها به وسیله توالی ITS قابل تشخیص و بازشناسی نبودند.
کد گذاری میله ای یا بارکد DNA روش تشخیص و شناسایی گونه های است که شامل ترتیب گذاری و ردیف گذاری ناحیه خاص و استاندارد DNA می شود. این روش ابتدا به وسیله هربرت و همکاران ( ۲۰۰۳a) طراحی شود و این روش به عنوان یکی از ابزارهای قدرتمند تشخیص و بازشناسی گونه ها ثابت شده است . سیتوگروم یا رنگ یاخته ( واحد فرعی ۲ منطقه میتوکندری را اکسیده می کند ( COI) ) به صورت ناحیه استاندارد بارکد تشخیص و شناسایی دامنه وسیعی از جانوران ظاهر و هویدا می شود ، اما نسبت تحول و تکامل آن در کاربرد های گیاهی بسیار کند است . کریس در سال ۲۰۰۵ استفاه مرکب و مختلط از psbA-trnHو ITS دی آن آ ریبوزومی هسته ای را برای شناسایی گیاهان توصیه کرد ، و چیس و همکاران ( ۲۰۰۵) و نیوماستر و همکاران ( ۲۰۰۶) rbcl را برای این منظور و هدف توصیه کردند . ترکیب rbcl و matK به عنوان بارکد اصلی تشخیص و شناسایی گیاهان زمینی به وسیله CBOL گروه کاری گیاهان ( ۲۰۰۹ ) توصیه شد . اما از آنجایی که اثر بخشی های بازشناسایی ، تقویت و فزون سازی مناطق پیشنهادی در گروه های مختلف گیاهان متفاوت است ، اقدامات مداوم و پیوسته ای جهت ارزیابی و بررسی نشانه های کلی بار کد گیاهان انجام شده است . چن و همکاران ( ۲۰۱۰ ) در یک تحقیق با استفاده از یک نمونه بزرگ ثابت کردند که مناطق جدا ساز ۲ رونوشت شده داخلی هسته ( ITS2) نه تنها دارای اثر بخشی بالا تقویت و فزون سازی بودند بلکه نیز دارای اثر بخشی بالا بازشناسی ۹۰% بودند ، و آنها استفاده از ITS2 را به عنوا ن یکی از بارکدهای بالقوه شناسایی گیاه توصیه کردند.
در این تحقیق ۴ لوکوس یا جایگاه کاندید را یعنی مناطق ژن های کلروپلاست rbcl ، matK ، psbA-trnH و ITS2 از نظر اعتبار بارکدهای DNA و به منظور شناسایی گونه های گیاه طبی Bupleurum آزمایش کردیم . هدف ما از این کار تایید و تثبیت سیستم بارکد DNA Bupleurum چینی بود که اطلاعات کلی نمونه های دارو خام Chiatu را جهت تسهیل تشخیص Chiatu در اختیار ما قرار می داد و نظریه های بهتری را در مورد روابط ژنتیکی و فیلوژنی گونه های Bupleurum ارایه می داد.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

Chaihu (Bupleuri radix), the dried roots of Bupleurum chinense DC. and B. scorzonerifolium Willd., is a famous Traditional Chinese medicinal herb with a history of medical use for more than 2000 years. In Traditional Chinese Medicine (TCM), Chaihu is thought to regulate the exterior and interior metabolisms, disperse evil heat from superficies, sooth the liver, and promote yang and qi (representing “life energy” or “life force” in TCM theory). Deficiency in yang and qi leads to insufficiency in the body’s functionality resulting in a lowered metabolism, and malfunctioning of the entire body or certain organs. Symptoms like low spirit, tired and weak, reduced appetite, chronic diarrhea, prolapses (such as proctoptosis, gastroptosis, hysteroptosis), are all manifestations of deficiency and sinking of yang and qi. Chaihu is an important component in prescriptions to treat such symptoms through promoting yang and qi. According to Chinese Pharmacopoeia, Chaihu is effective in treating common cold with fever, influenza, hepatitis, malaria, menoxenia, hysteroptosis and proctoptosis. (National Pharmacopoeia Committee, 2010). Bupleurum L. (Apiaceae) comprises approximately 150 species worldwide. In China, about 44 species, 17 varieties and 7 forma have been identified, distributed widely across the country in 27 provinces (municipalities or autonomous regions)(She andWatson 2005; Pan 2006). Although only the 2 species mentioned above are officially approved for clinical use in Chinese Pharmacopoeia, as many as 25 species, 6 varieties, and 1 form of Bupleurum are found in use for medicinal purpose, including B. longiradiatum Turcz. with toxic ingredients and B. hamiltonii Balak with almost undetectable saikosaponin contents. In some areas, even 5 or 6 different species of local Bupleurum are used under the same name of Chaihu. This confusion (intentional or not) results in rather variable qualities of the raw materials for Chaihu in Chinese market. Accurate identification of the crude drugs is crucial for safe clinical applications of Chaihu in TCM practices and for its chemical and pharmacological researches. However, the conventional anatomical and chemotaxonomical studies provide limited value in determining the botanical origins and controlling the quality of Chaihu (Pan 1996), and a more reliable method for that purpose is urgently needed. Efforts had been made to discuss the feasibility and applicability of internal transcribed spacer (ITS) sequences for determining the identity of Bupleurum medicinal plants (Yang et al. 2007; Xie et al. 2009). We found that the homologous alignment of ITS sequences was lower than 75% between members of the genus Bupleurum and associated out-groups, while the within-group alignment was greater than 87%; samples ofthe same herb showed an ITS similarity of at least 99%. We thus proposed that ITS sequences be used as reliable molecular markers for the identification of Chaihu; but we also found 6 major groups of different species with ITS sequence homology greater than 99%, i.e., these species could not be distinguished by ITS sequence (Xie et al. 2009). DNA barcoding is a method of species identification which involves sequencing a standard and specific DNA region. It was first proposed by Hebert et al. (2003a) and has been demonstrated as a powerful tool for species identification. The cytochrome c oxidase subunit 1 mitochondrial region (COI) is emerging as the standard barcode region for distinguish a wide range of animals (Hebert et al. 2003b, 2004; Ward et al. 2005; Smith et al. 2007), but its evolution rate is too slow for application in plants. In 2005, Kress proposed the combined use of psbA-trnH and ITS of nuclear ribosomal DNA for identifying plants; and Chase et al. (2005) and Newmaster et al. (2006) recommended rbcL for that purpose. The combination of rbcL and matK was proposed as a core barcode to identify land plants by CBOL Plant Working Group (2009). But as the amplifi- cation and identification efficiencies of the proposed regions vary with different plant groups, there has been an ongoing effort to screen for universal barcoding markers for plants. In a large sample volume study, Chen et al. (2010) found that nuclear internal transcribed spacer 2 (ITS2) regions had not only a high amplification efficiency, but also a high identification efficiency up to 90%, and they proposed that ITS2 be used as a potential barcode for plant identification. In this study, we tested 4 candidate loci, namely the chloroplast genes rbcL, matK, psbA-trnH, and ITS2 regions for their validity as DNA barcodes to identify species in Chinese medicinal Bupleurum. We aimed to establish a DNA barcode system of Chinese Bupleurum archiving the overall information of the samples of crude drug Chaihu to facilitate the identification of Chaihu, and to provide better insights into the genetic relationship and phylogeny of Bupleurum species.