دانلود رایگان ترجمه مقاله ارزش افزوده بازار و معیارهای حسابداری سنتی – IJMS 2016

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده
مقدمه
مرور منابع
فرضیات تحقیق
متغیر های تحقیق
ارزش افزوده بازاری
سود هر سهم
نرخ بازده سهام
روش
نتایج تجربی
آماره های توصیفی
تست محتوی اطلاعات نسبی
آزمون محتوی اطلاعات تجمعی
نتیجه گیری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

مقدمه
بیشینه سازی ارزش سهام دار هدف اصلی هر شرکت است. در این رابطه، ارزیابی عملکرد شرکت در اطمینان و دست یابی به تخصیص بهینه منابع محدود مهم است. تعداد زیادی از شاخص های عملکرد حسابداری توسعه یافته است. این معیار ها به دو دلیل مورد انتقاد قرار گرفته اند و شامل هزینه سرمایه شرکت ها نبوده و بر اطلاعات جسابذاری مبتنی هستند و این با اصل حسابداری مورد قبول کلی تناقض دارد. به همین دلیل، شاخص های مبتنی بر ارزش موجب رفع محدودیت شاخص های حسابداری می شود. بر این اساس، اراسموس، شاخص های عملکرد نهایی مبتنی بر ارزش را ارایه کرده است به طوری که این شاخص ها موجب تسهیل ارزیابی ارزش افرینی شده است. به علاوه تلاش برای حذف احتلات حسابداری ناشی از محدودیت های اطلاعات حسایداری است.
مقایسات تجمعی این سوال را می پرسند که آیا یک شاخص خسابداری قادر به ارایه محتوی اطلاعات فراتر از دیگر هستند و بر این اساس ارزیابی از حیث سهم دیگری مطلوب است. مقایسات نسبی این سوال را می پرسند که آیا شاخص دارای محتوی اطلاعات بیشتری است و در زمان انتخاب گزینه های دو بخ دو ناسازگار استفاده می شوند یا نه. سوالات مربوط به محتوی اطلاعات نسبی و افزایشی در حسابداری مطرح شده اند. توضیحات محتمل شامل عدم آشنایی با تمایز نسبی و افزایشی و پیچدگی اماری در ازمون محتوی اطلاعات است( بیدل و همکاران ۱۹۹۵).
MVA گزینه ای برای تقریب ارزش افرینی ذی نفع است. MVA بین ارزش افرینی شرکت و سرمایه عرضه شده توسط سرمایه کذاران مقایسه برقرار می کند. MVA با EVA ارتباط دارد زیرا مقدار آینده ارزش EVA را نشان می دهد (بام و همکاران ۲۰۰۴). از این روی، EVA شاحص اندازه گیری عملکرد در یک سال معین است، MVA به طور افزایشی شاخص های آینده را اندازه گیری می کند. به علاوه، Eva یک شاخص عملکرد داخلی بوده و MVA یک شاخص عملکرد خارجی است( راهنمایای و همکاران ۲۰۰۶).
در مقیاس بین المللی، مطالعات زیادی به تشخیص رابطه بین حسابداری و شاخص عملکرد مالی با نرخ بازده پرداخته اند ولی بسیاری از این مطالعات در کشور های توسعه یافته مدیریت شده اند. به علاوه تخقیقات زیاد در خصوص ابزار های شاخص عملکرد به خصوص معیار های ارزش محور انجام شده اند( نامون و ابو منصور ۲۰۱۲، اسماعیلی ۲۰۰۶).
تحقیقات کمی بر روی MVA در کشور های اسیایی از جمله مالزی رخ داده است. هدف این مطالعه بررسی محتوی اطلاعات افزایشی و نسبی بین MVA به عنوان شاخص های ارزش محور و شاخص های حسابداری است. به عبارت دیگر، هدف این مطالعه، بررسی این است که آیا MVA یک شاخص برتر در پیش بینی نرخ بازده در مقایسه با NI,NOPAT, EPS است.
این مقاله به صورت زیر نشان داده شده است: مرور منابع، فرضیه، متغیرهای تحقیق، روش، یافته های تجربی، نتیجه گیری، محدودیت ها، و پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده.
مرور منابع
یافتن شاخص مناسب و بر تر برای ارزیابی عملکرد شرکتف یکی از موضوعات مهم تحقیقات مالی اخیر است. MVA گزینه ای برای محاسبه ارزش افرینی سهام دار است. MVA تمایز بین ارزش بازاری شرکت و سرمایه ارایه شده توسط سرمایه گذاران در دوره زمانی را نشان می دهد. MVA مربوط به ارزش افزوده است زیرا ارزش حال ارزش EVA اینده است. به علاوه، EVA شاخص اندازه گیری عملکرد در یک سال معین است در حالی که EVA یک عدد بازاری تولید شده است که با تفریق سرمایه در یک شرکت از جمع مقادیر بازاری کل سهام شرکت و ارزش دفتری بدهی اندازه گیری می شود.
MVA تفاوت بین ارزش بازاری شرکت و سرمایه کل سرمایه کذاری شده در شرکت است( یانگ و ابیرن ۲۰۰۱). این یک شاخص عملکرد خارجی است که بهترین شاخص ارزش افرینی است.MVA یک شاخص ارزش افرینی جدید را توسط استوارت ۱۹۹۱ ارایه کرده است که ارزش افزوده بازاری را نسبت به ارزش بازاری نشان می دهد. کارپیگ و بلکویی ۱۹۹۰ از مدل بازاری استفاده کرده و پی برده شد که متغیر های ارزش افزوده اطلاعات را فراتر از سود تعهدی و ارزش نقدی پردازش می کنند. هم چنین پسیتو ۲۰۰۲ به بررسی اطلاعات نسبی EVA در برابر سود عملیاتی و سود خالص پرداخته اند. نتایچ نشان داد که سود خالص دارای قدرت توجیهی بالاتری از سود عملیاتی و EVA در نرخ بازده سهام کل دارد.
دیوت و همکاران(۲۰۰۵) به بررسی رابطه بین EVA و شاخص های حسابداری سنتی با MVA پرداخته است. مطالعه ای بر روی داده های شرگت های پذیرفته شده در افریقای چتوبی از ۱۹۹۴-۲۰۰۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که بر اساس سالانه، EVA قوی ترین ارتباط را با MVA نشان نداد. نتایج قوی ترین ارتباط را بین MVA و گردش نقدی عملیاتی نشان داد. مطالعه رابطه ضعیفی بینEPS-DPS را با MVA نشان داد.
به علاوه، وانگ ۲۰۰۵ به بررسی اثر EVA و شاخص های عملکرد نرخ بازده در شرکت های دولتی مالزی در سال ۱۹۹۰-۲۰۰۰ پرداختند. نتایج نشان داد که ROA-ROE-EPS اثر معنی داری بر روی نرخ بازده دارد. با این وجود، EVA بد ترین عامل در پیش بینی نرخ بازده است. به علاوه، اکاف ۲۰۰۷ به بررسی رابطه بین EVA، درامد باقی مانده ، نرخ بازده فروش و نرخ بازده سرمایه گذاری در شرکت پذیرفته شده در بورس تهرانم پرداخت. نتایچ نشان داد که رابطه معنی داری بین EVA, RI, ROS و ROI با MVA وجود دارد. اسماعیل از EVA به عنوان شاخصی برای پیش بینی عملکرد شرکت بعد از بحران اقتصادی ۱۹۹۷ استفاده کرده است. نتایج نشان داده است که EVA رابطه بهتری با نرخ بازده سهام نسبت به ابزار های سنتی برای دوره ۱۹۹۷-۲۰۰۲ برای شرکت پذیرفته شده در بورس مالزیی دارد.
طالب یا و شچاعی ۲۰۱۱ به بررسی رابطه بین ارزش افزوده بازری به نسبت سود و ارزش افزوده اقتصادی در شرکت های پذیرفته شده در بورس پرداختند. یافته ها نشان داده است که یک رابطه نثبت ضعیف بین MVA با نسبت سود و EVA به نرخ نسبت سود وچود دارد. از این روی نسبت EVA به سود به عنوان یک شاخص عملکرد داخلی قادر به پیش بینی ارزش بازاری شرکت نیست
رامنا ۲۰۰۵ از تحلیل رگرسیون برای بررسی همبستگی بین EVA و MVA در شرکت های هندسی استفاده کرده و آن را با شاخص های حسابداری مقایسه کرد. نتایج مطالعه نشان می دهد که EVA عملکرد نسبت به معیار های حسابداری مشترک بهتری دارد. قنبری و مور ۲۰۰۷ اقدام به تست رابطه بین EVA و MVA در صنعت خود رو سازی هند در ۲۰۰۱-۲۰۰۵ کردند. یافته های آن ها نشان داده است که شواهد قوی وجود داردکه موید ادعای استرن-استوارت می باشد کهEVA نسبت به عملکرد سنتی بسیار مطلوب تر است و از این روی تکامل موفقیت شرکت در ارزش افزوده به سرمایه های سهام داران اهمیت دارد.
بر این اساس، یحیا و محمود ۲۰۰۱ اقدام به اندازه گیری عملکرد شرکت املاک تحت معیار EVA کردند. نمونه آن ها شامل ۲۷ شرکت املاک مالزیایی در دوره ۱۹۹۷-۲۰۰۶ بود. نتایج نشان داده است که بسیاری از شرکت های مالزیایی قادر به تولید سود کافی برای پوشش ددن هزینه های سرمایه هستند. از این روی این شرکت ها در ایجاد ثروت مشکل دارند. پورالی و روز ۲۰۱۳ به رابطه بین EVA-REVA و معیار های جسابداری با MVA در شرکت های پذیرفته شده در TSE در دوره ۲۰۰۶-۲۰۱۰ پرداخته اند. یافته ها نشان داد که رابطه معنی دار و مثبت بین MVA به عنوان متغیر وابسته و همه متغیر های مستقل وجود دارد. به علاوه نخعی و همکاران ۲۰۱۴ رابطه بین EVA، بازگشت دارایی (ROA)، بازده حقوق صاحبان سهام (ROE)، درآمد خالص (NI) و سود هر سهم (EPS) ارزش بازار سهم (MV). را بررسی کردند.
نمونه ها شامل ۸۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره ۲۰۰۴-۲۰۰۸ بود. رابطه معنی داری بین EVA, ROE, NI,، EPS و MV مشاهده شد ولی بین EOA , ، MV این ارتباط وجود داشت.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

Maximization of shareholder value is the main purpose of each company. In this regard, evaluating companies’ performance is vital in ensuring and achieving optimal allocation of limited resources. Large numbers of accounting performance measures have been developed. These criteria are often criticized for two reasons namely, not including the companies’ capital cost and they are based on accounting information, which could be distorted by Generally Accepted Accounting Principle (GAAP). For this reason, the value based measures are presented to resolve the limitation of accounting measures (Nakhaei et al., 2013). According to, Erasmus (2008b, p.66), “Value-based (VB) financial performance measures are often advanced as improvements over measures facilitates the evaluation of value creation. Furthermore, they attempt to remove some accounting distortions resulting from the limitations of conventional accounting information.” Incremental comparisons ask whether one accounting measure provides information content beyond that provided by another, and apply when one measure is viewed as given and an assessment is desired regarding the incremental contribution of another (e.g., a supplemental disclosure). Relative comparisons ask which measure has greater information content, and apply when making mutually exclusive choices among alternatives, or when rankings by information content are desired (e.g., when comparing alternative disclosures). Questions of both incremental and relative information content arise frequently in accounting. However, few previous studies have examined questions of relative information content. Possible explanations include unfamiliarity with the relative versus incremental distinction, and the additional statistical complexity involved in testing for relative information content (Biddle et al., 1995). MVA is an option to approximate the stockholder value creation. MVA is a contrast between market value of company and capital supplied by the investors over a period of time. MVA is connected to EVA because it is the present value of future EVA value (Baum et al., 2004). Hence, EVA is a measure of performance in a given year, while MVA is the increasing calculate of future years (Kramer & Peters, 2001). Moreover, EVA is an internal performance measure and MVA is an external performance measure (Rahnamay-Roodposhti et al., 2006). Internationally, there are many studies directed to recognize the relationship between accounting and value based financial performance measures with stock return, but most of these studies have been managed in developed countries and very little research has been conducted on EVA in Asian countries specially in Malaysia (Sharma & Kumar, 2010). In addition, more research is needed on performance measures tools, especially on value based criteria (Al Mamun & Abu Mansor, 2012; Ismail, 2006). Subsequently, there have been very little research conducted on MVA in Asian countries, including Malaysia (Al Mamun & Abu Mansor, 2012; Sharma & Kumar, 2010). The study aimed to examine the relative and incremental information content between MVA as proxy of value based measures and accounting measures (NI, NOPAT, & EPS) with stock return on non-financial firms listed in Bursa Malaysia over the period 2002 to 2011. In other words, this study seeks to investigate whether MVA is a superior measure in prediction of stock return compared to NI, NOPAT and EPS. The remainder of the paper is organized as follows; literature review, hypothesis, research variables, methodology, empirical findings, conclusion, limitations, and recommendations for future research.

Literature review

Finding a superior measure to evaluate a company’s performance is one of the important subjects of recent financial researches. MVA is an option to approximate the stockholder value creation. MVA is a contrast between market value of company and capital supplied by the investors over a period of time. MVA is connected to economic value added (EVA) because it is the present value of future EVA value (Baum et al., 2004). Moreover, EVA is a measure of performance in a given year, while MVA is a market generated number that we calculate by subtracting the capital invested in a firm from sum of the total market value of the firm’s equity and the book value of its debt (Kramer & Peters 2001). MVA is explained as the difference between the firm’s market value (including equity and debt) and the total capital invested in the company (Young & O’Byrne, 2001). It is an external performance measure, which is considered to be the best index of creation shareholder value. MVA has presented a new shareholder value measure by Stewart (1991) which describes the value market adds over the book value of invested capital (Khan et al., 2012). Karpik and Belkaoui (1990) used market model and found that value added variables process incremental information content beyond accrual earnings and cash flows in the context of explaining market risk. Likewise, Peixoto (2002) examined the relative information content of EVA against operational profit (OP) and net profit (NP). The results illustrated that net profit (NP) have provided more explanatory power beyond operational profit (OP) and EVA in relevant of total stock return (dependent variable). De Wet (2005) investigated the relationship between EVA and traditional accounting measures (OCF, ROA, EPS, and DPS) with MVA. The study rooted on the data of firms listed on the JSE South Africa from 1994-2004.The findings discovered that year-on-year basis; EVA did not reveal the strongest association with MVA. The results also demonstrated the strongest association between MVA and operational cash flow (OCF). Furthermore, the study also found very little relationship between EPS and DPS with MVA. Furthermore, Wong (2005) examined the impact of EVA and traditional performance measures (ROA, ROE, and EPS) on stock returns in the public companies listed in the main market of Bursa Malaysia for the year 1990-2000. The findings revealed that ROA, ROE, and EPS have significant influence on stock returns. Nonetheless, EVA was found to be the worst performer in predicting stock returns. Beside, Yaghoob-nejad and Akaf (2007) studied the relationship between EVA, residual income (RI), return on sales (ROS), return on investment (ROI), and MVA on companies listed in Tehran stock exchange (TSE). Their results revealed there is meaningful relationship between EVA, RI, ROS, and ROI with MVA. Ismail (2011) also used EVA as a predictor for predicting company performance after 1997 economic crisis. His results showed that EVA had a better relationship with stock return than traditional tools (EPS, DPS, and NOPAT) for the period of 1997-2002, for the main board company listed in Bursa Malaysia. Talebnia and Shoja (2011) investigated the relation between market Value Added (MVA) to earnings ratio and economic value added (EVA) To earnings ratio in companies listed on Tehran Stock Exchange over the period 2003 to 2007. The findings exhibited that there is a weak positive relationship between MVA to earnings ratio and EVA to earnings ratio. Thus, EVA to earnings ratio as an internal performance measure cannot predict the market value of firms. Ramana (2005) used regression analysis to examine the correlation between EVA and MVA in Indian companies, and compared it with common measures of accounting (net operational earnings after tax, earnings before interest and tax, etc.). The results of the study suggest EVA does not outperform common accounting criteria. Likewise, Ghanbari and More (2007) empirically tested the relationship between EVA and MVA in Indian automobile industry over the period 2001- 2005. Their findings indicated that there are strong evidences to support Stern-Stewart’s claim that EVA is greater to the traditional performance appraising, and it is the best internal evolution of firm success in adding value to shareholders’ investments. Accordingly, Yahaya and Mahmood (2011) measured the property firms’ performance under EVA criterion. Their sample involved 27 Malaysian property firms over the period of 1997-2006. Their results revealed that most Malaysian property firms failed to generate enough revenue for covering their capital cost. Therefore, these companies are failure in creating company wealth. Pourali and Roze (2013) also studied the relationship between EVA, REVA, and accounting criteria with MVA in firms listed in TSE over the period 2006-2010. The findings showed there is positive and significant relationship between MVA as dependent variable and all independent variables (EVA, REVA, ROA, ROE, and EPS). Additionally, Nakhaei et al. (2014) examined the relationship between EVA, return on assets (ROA), return on equity (ROE), net income (NI), and earning per share (EPS) with share market value (MV). The sample involves 87 non-financial companies listed in Tehran Stock Exchange (TSE) over the period 2004–۲۰۰۸٫ The results indicated there are meaningful relationship between EVA, ROE, NI, and EPS with MV, but there is not meaningful association between ROA and MV.