| عنوان فارسی مقاله: | تاثیر انتقال بخش دولتی به حاکمیت در بحران کم آبی ایران |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Tackling Iran’s water super-crisis by way of a transition from government to governance |
| دانلود مقاله انگلیسی: | برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی با فرمت pdf اینجا کلیک نمائید |
| سال انتشار | 2013 |
| تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 19 |
| تعداد صفحات ترجمه مقاله | 28 |
| نشریه | IIASA |
| مجله | پیشرفت در مطالعات توسعه |
| کلمات کلیدی | مدیریت آب، الگوی سنتی، الگوی مدرن، عقلانیت جمعی، راه حل های بدترکیب، حاکمیت |
فهرست مطالب:
– چکیده
۱ مقدمه
۲ رهایی از پشمینگی
۳ مدیریت آب سنتی ایران
۴ این سه نوع سرمایه اجتماعی به چه شکل به هم ارتباط دارند؟
۵ مدیریت آب مدرن ایران
۶ خروج حاکمیت؛ ورود دولت
۷ دشمنان را بشناسید
۸ بنابراین، اگر دشمن آن چیزی نیست که بایدباشد، آیا این مسئله اختلاف ایجاد می کند؟
۹ نتیجه گیری
بخشی از ترجمه:
چکیده
ایران با بحران آبی بسیار شدیدی مواجه می شود این بحران به حدی شدید است که حاصلخیزی بخش عظیمی از زمینهایش قطع شده است. از آنجایی که ایران هزاران سال است که با کمبودهای آب مواجه شده است، در نتیجه به نظر خواهد رسید که در نیم قرن گذشته یا قبل از آن چیزی از شیوه های سنتی به نفع شیوه های مدرن رها شده است. مقایسه سیستم های اجتماعی فنی در شیوه های سنتی با سیستم هایی که با شیوه های مدرن مطابقت دارند، افت چشمگیر جمع گرایی نهادی را آشکار می سازد. این مسئله همچنین یک راهکار پیشنهاد می دهد: تغییر و جابجایی از دولت (که بازیگران دولتی تجویز و شرکتها، مزارع و خانوارها موافقت می کنند) به بخش حاکمیت ( که بازیگران دولتی با بازیگران بازار و جامعه داخلی مشارکت سازنده و دو طرفه دارند).
1. مقدمه
باستان شناس معروف علی علیزاده (60: 2001) این گونه استدلال کرده است که در دو دوره به نامهای ایلامی میانه و سلسله ساسانیان ، به خاطر عقیمی و حاصلخیز نبودن زمین ها، دشمنان توانایی اشغال ایران را داشتند. به نظرما ، تاریخ یکبار دیگر تکرار شده است، اما این بار هم دشمن و هم روش فتح و پیروزی متفاوت می باشند. بنا به ادعای ما، دشمن جدید، مدرنیته و تجدد ،و روش فتح از طریق تکثیر و انتشار مشکلات اجتماعی است که ریشه در تغییرات در کمیت و کیفیت آبی دارند تغییراتی که حاصل فرایند توسعه برگرفته از دولت ونه حاکمیت می باشند (درمورد اختلاف فقط یک لحظه توضیح می دهیم).
حال برای بیش از یک دهه است که ایران با بحران آبی بسیارشدیدی مواجه شده است به حدی که در سال 1999، دولتش مجبورگردیدکمک خارجی رافقط برای دومین بار از زمان انقلاب در سال 1979 بپذیرد.(بار اول در سال 1990 در پاسخ به زمین لرزه خسارت بار در شمال کشور بود).سازمان ملل هزینه تحمیل شده به ایران در سال 2000 به تنهایی را 5. 3 بیلیون دلار آمریکا برآورد کرده است، که این رقم برای سال بعد تا اواسط سال 5. 2 بیلیون دلار می باشد(بنا به گزارش ، 16 جولای 2001، ص 4). 50 روستا در استان کرمان و 86 روستا در شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان به خاطر کمبود آب منطقه را ترک کردند و بیش از یک میلیون راس گاو در کشور تلف شدند.در سال 2000، بر طبق برآورد انجام شده سه میلیون تن گندم و جو از بین رفت(مقدار مورد نیاز بر ای غذای جمعیت ایرانی در سال 12 میلیون تن بود و آماره های تاحدی غیر رسمی نشان می دهند که در سالهای عادی، ظرفیت تولید ایران بین 13 و 15 میلیون تن می باشد). و در سال 2001، اوضاع حتی بدتر شد، برآوردهای غیر رسمی نشان می دهد که میزان تولید بین 9-8 میلیون تن متغیر بود. در استان اصفهان، 100000 کارگر مزرعه شغل خود را ازدست داده و در جنوب کشور، بزرگترین سرچشمه آب شیرین در ایران- دریاچه هامون- متوقف گردید. سپس، ماهیگیران از روستا های اطراف سالانه 12000 تن ماهی از دریاچه صید می کردند. در راس آن ضرر و زیان مصیب بار و فجیع، بادهای قوی که از آنها برای موجدارکردن سطح دریاچه استفاده می شد، طوفان های شنی در بستر لخت و خشک به راه انداخته و این مسئله باعث افزایش فرسایش خاک در 94 روستا جنوب شرقی گردیده است. این بحران که به خاطر خشکسالی های شدید درسالهای 2008 و 2009 تشدید شده بود، منجر به ضررو زیان بهره وری گردیده است.
اگرچه ایران همیشه سیکلهایی از خشکسالی داشته است، اما گزارش اصلی بانک جهانی تائیدمی کند که این وضعیت متفاوت می باشد. ایران نه با خشکسالی دوره ای آشنا، بلکه با بحران آبی شدیدی مواجه می شود که نرخ بالای اخیر رشد جمعیت آن را حتی بدتر نیز کرده است. تغییر وضعیت اقلیمی ، هرچند عامل این بحران به شمار نمی رود، اما آن را بدتر کرده و سرانه دسترس پذیری آب تا سال 2050 نصب می شود. بنابراین، بحران به ابربحران تبدیل شده و در طول دهه های آتی، زمینه های بیشتری قدرت تولید خود را ازدست می دهند. برای بار سوم در تاریخچه طولانی ایران، دشمن در دروازه قراردارد.
اینکه حال به نظر می رسد ایران توانایی سازش با چنین واقعیت تاریخی آشنایی را نداشته باشد، حاکی از آن است که رها کردن شیوه های سنتی برای بهره گیری از شیوه های مدرن، باعث از دست رفتن چیزی شده است. عنصر از دست رفته، به خاطر پشمینگی این اختلاف سنتی/ مدرن، نامفهوم و گمنام شده است که مدتها در بطن نظریه و شیوه توسعه جای داشته است. این مسئله حاکی ازآن است که باید راجع به اختلاف توضیح دهیم و قبل از ارائه هرگونه توصیه های مفید در مورد بهترین روش احیای آنچه از دست رفته است، ناکارآمدیهای جدی اش را اصلاح کنیم.
بخشی از مقاله انگلیسی
Abstract
Iran faces a water crisis so severe that much of its land has ceased to be productive. Since Iran has coped with water shortages for thousands of years, it would seem that something has been lost in the abandonment, over the past half-century or so, of traditional practices in favour of modern ones. A comparison of the socio-technical systems inherent in the traditional practices with those that accompany the modern ones reveals a striking loss of institutional plurality. It also suggests the reedy: a switch away from “government” (in which state actors prescribe and firms, farms and households comply) to “governance” (in which state actors are in two-way and constructive engagement with actors from both the market and civil society).
KEYWORDS: Clumsy solutions; Governance; Modern paradigm; Plural rationality; Traditional paradigm; Water management
| عنوان فارسی مقاله: | تاثیر انتقال بخش دولتی به حاکمیت در بحران کم آبی ایران |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Tackling Iran’s water super-crisis by way of a transition from government to governance |